คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : (OS) #พลอตชั่ววูบ 08 | Are you sure ? ชอบ รัก หรือกั๊กไว้แก้เหงา
Are you sure ? | ชอบ รัก หรือกั๊กไว้แก้เหงา
ที่บอกว่าชอบ เธอฉันจริงๆ หรือว่ากำลังโกหกกันแน่..
Cr. รูปและแคปชั่น คุณ @Gunztama
ก้อนเมฆสีขาวบนท้องฟ้าที่สดใสในยามเช้าทำให้เซฮุนรู้สึกว่าวันนี้คงเป็นวันที่ดีของเขา ชายหนุ่มวัย 25 ปี เดินไปตามฟุตบาทที่ดูจะชื้นแฉะเป็นบางจุด คงจะเพราะฝนที่ตกเมื่อตอนเช้ามืดและนั่นก็นับว่าเป็นโชคดีสำหรับคนวัยทำงานแบบเขาที่ไม่ต้องฝ่าฝนให้เปียกทั้งตัวแล้วไปนั่งหนาวอยู่กลางอุณหภูมิติดลบที่สำนักงาน
"สวัสดีครับ มาเช้าทุกวันเลยนะครับ"
เสียงยามหน้าบริษัทที่ทักทายกันเป็นประจำ เรียกรอยยิ้มนุ่มละมุนจากพนักงานหนุ่มได้ทุกครั้ง เซฮุนโค้งหัวทักทายอย่างไม่ถือตัว พร้อมกับส่งแก้วกาแฟร้อนแบบเทคอเวย์ให้คุณลุงเช่นเคย
"ผมบอกคุณเซฮุนแล้วว่าไม่ต้องซื้อมาฝาก"
เซฮุนพูดตามประโยคหลังของคุณลุงยามแล้วหลุดหัวเราะออกมาเมื่อเห็นว่าชายสูงวัยส่ายหน้าให้เขาอย่างเหนื่อยหน่ายใจ
"ไปก่อนนะครับ ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดี"
บอกลาด้วยรอยยิ้มและเดินผ่านประตูกระจกเข้าตัวอาคารสำนักงานสูงยี่สิบชั้น หยุดยืนรอลิฟต์ไปพลางจิบกาแฟร้อนรสชาติถูกปากไปพลาง สายตาจดจ้องอยู่ที่ตัวเลขสีแดงบ่งบอกชั้นที่ต่ำลงเรื่อยๆจนกระทั่งถึงชั้น G
"อ้าว มาทำงานเช้าตลอดเลยนะเซฮุน" รอยยิ้มหวานของสาวสวยประจำออฟฟิศทำให้เซฮุนรู้สึกว่าเช้านี้เขาช่างโชคดีเหลือเกิน
"ฮานิเองก็เหมือนกันนะครับ" เซฮุนยิ้มตอบไปเช่นเดียวกัน เราไม่ได้เสียเวลาทักทายกันมากนักเพราะลิฟต์ที่เปิดค้างไว้ส่งเสียงเตือน ฮานิก็ดูรีบร้อนคงเป็นเพราะแฟนหนุ่มของเธอกำลังรออยู่ เธอเป็นสาวสวย เฉี่ยว และเซกซี่ไปในเวลาเดียวกัน บอกไปก็แทบจะไม่มีใครเชื่อว่าฮานิน่ะ เป็นทนายความมือหนึ่งของบริษัทนี้เชียวล่ะ แต่นี่ก็เป็นข้อพิสูจน์อย่างหนึ่งล่ะนะว่าเราไม่ควรตัดสินคนอื่นผ่านรูปลักษณ์
เซฮุนกดลิฟต์ที่ชั้น 14 บริษัทรับเหมาก่อสร้างที่เขาเป็นพนักงานอยู่นั้น ถือว่าใหญ่ที่สุดในบรรดาผู้ประกอบการที่เช่าตึกนี้เป็นสำนักงาน ก็เล่นจองตั้งแต่ชั้น 8 ถึง ชั้น 15 เกือบจะครึ่งนึงของตัวตึกเลยเสียด้วยซ้ำ
ติ๊ง ชั้น. 14 forthreen floor.
เสียงโอเปอเรเตอร์ร้องบอกเมื่อถึงจุดหมาย ชายหนุ่มตั้งท่าจะเดินออกจากลิฟต์เมื่อประตูเปิดแต่เขาก็ต้องชะงักเมื่อเห็นใครยืนอยู่ ตรงหน้าความแปลกใจที่พบเจอกันและกันในตอนเช้าทำให้ทั้งคู่นิ่งงัน ลนลานกันอีกทีก็ตอนที่ประตูลิฟต์จะปิดนั่นแหละ ต่างฝ่ายต่างก็พุ่งตัวแตะปุ่มบนแผงควบคุมทันที
"เข้ามาก่อนครับ"
"คุณก็ออกมาก่อนสิ"
ให้ตายเถอะ เซฮุนไม่อยากเสียอารมณ์ในตั้งแต่เช้าตรู่เพราะรอยยิ้มและน้ำเสียงกวนประสาทของคนตรงหน้าเขาเลยสักนิด แต่อีกฝ่ายก็ดูจะไม่ให้ความร่วมมือ ยังคงส่งรอยยิ้มที่น่าหงุดหงิดมาให้ไม่ขาด
"คิมจงอิน"
"ครับ! โอเซฮุน" น้ำเสียงขี้เล่นไม่ได้ทำให้ใบหน้าบึ้งตึงของเซฮุนกลับมามีรอยยิ้มเหมือนเก่า ดวงตาคมจดจ้องกันอยู่สักพักก่อนที่เซฮุนจะเป็นฝ่ายยอมแพ้
"ตามใจคุณเถอะครับ" ถอนหายใจต่อหน้าอย่างไม่คิดจะรักษามารยาทแล้วเดินออกจากลิฟต์ทันที แต่ยังไม่ทันจะอ้อมพ้นตัวใครอีกคน เซฮุนก็โดนคิมจงอินก้าวขยับเข้ามาขวางทางไว้เสียก่อน และนั่นก็ยิ่งทำให้คิ้วสองข้างขมวดเข้าหากันแน่นขึ้นไปอีก
"ไม่ลงไปชั้นล่างแล้วหรือไง จงอิน"
"ผมไม่รีบ ลิฟต์กดใหม่ได้ แต่เจอคุณยากกว่านั้นเยอะอีก"
"ยากตรงไหนครับ ในเมื่อโต๊ะทำงานเราก็ติดกัน"
"คุณไม่มีอารมณ์ขันเอาซะเลยจริงๆ"
"ก็ผมไม่ใช่ไก่" นับว่าเป็นชัยชนะเล็กน้อยสำหรับเช้าวันนี้ เซฮุนกลั้นขำในขณะที่คิมจงอินถลึงตาใส่มุขตลกฝืด ๆ ยามเช้าที่ไม่ได้เรื่อง ชายหนุ่มก้มมองนาฬิกาข้อมือแล้วก็ถอนหายใจออกมาอีกครั้งเพราะการสนทนาที่ไร้สาระในยามเช้ากินเวลาจิบกาแฟและเชคผลบอลเมื่อคืนของตัวเองไปเสียแล้ว
“ถ้าไม่มีอะไรผมขอตัวก่อนนะครับ”
มองคนที่ไม่เปิดโอกาสให้เขาได้พูดอะไรเดินฉิวไปสแกนบัตรเข้าห้องทำงานด้วยสีหน้าเซ็ง ๆ โอเซฮุนเป็นมนุษย์ที่ไร้อารมณ์ขันที่สุดเท่าที่เคยพบเจอ ไม่สิ ต้องบอกว่าอีกฝ่ายไม่มีอารมณ์ขันกับจงอินคนเดียวเสียมากกว่า
…...ทั้ง ๆ ที่เวลาอยู่ด้วยกันสองคนไม่ใช่แบบนี้แท้ ๆ ……
อากาศเมื่อตอนเช้าที่แสนสดชื่นกลับกลายเป็นอึมครึมทันทีที่เข้าสู่ช่วงบ่าย เซฮุนมองท้องฟ้าด้านนอกที่เปลี่ยนเป็นสีครึ้มแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ เพราะคิดว่าวันนี้ฝนจะไม่ตกอีกแล้วถึงได้ตัดสินใจไม่หยิบร่มที่ใครบางคนวางไว้มาด้วย หันหลังมองข้ามโต๊ะไปก็เห็นว่าอีกฝ่ายมองมาทางเขาอยู่ก่อนแล้ว เซฮุนส่ายหน้าก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเข้าโปรแกรมแชทที่คุยกันข้างไว้
Sehun : ตั้งใจทำงานไป
KIM K. : ไม่ได้เอาร่มมาใช่มั้ย
Sehun : เดี๋ยวก็หาเอาแถวนี้กลับเองแหละ เจอกันที่ห้องเลย ไม่ต้องรอ
กดออกจากโปรแกรมโดยไม่รออ่านประโยคที่คู่สนทนาพิมพ์ตอบกลับมา ไม่ต้องสงสัยอะไรหรอก ก็อย่างที่คิดกันนั่นแหละ
โอเซฮุน กับ คิมจงอิน กำลังอยู่ในช่วงทดลองศึกษาดูใจซึ่งกันและกัน
แต่...
เรื่องราวน่ะ...มันเกิดหลังจากนี้ต่างหากเล่า!!
TO BE CONTINUED
#พลอตชั่ววูบ
555555555555555555555555555 อิ้_________________อิ้ หัวเราะอย่างบ้าคลั่งมาก เปิด ๆ กรุ เจอก็เลยเอามาลงให้อ่านกันอ่ะ... ไม่มีสาระ ไม่มีแก่นสารอะไรเลย ไม่มีเลยจริงๆ เรื่องนี้ มีแค่อย่างเดียวคือ....
พี่ฮุนของเราเป็นพระเอกที่จะต้องโดนด่ามาก!!!!!!!!!! ผ่างงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!!
#วิ่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ความคิดเห็น