คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : (OS) #พลอตชั่ววูบ 05 | (series "secret love is" )| Don’t tell anyone 01
(os) (series "secret love is" )| Don’t tell anyone
pairing : Chanyeol X Kai
rate : PG-15
NOTE :: *นั่งกินเค้กบ้านสวน
ไม้กลอง. @real_pcy 2m.
คนบางคน ก็น่ารักเกินไป.
เซฮุนขมวดคิ้วใส่หน้าจอโทรศัพท์ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมามองเพื่อนรัก ที่มันก็ยังดูตั้งใจเรียนทั้งที่เมื่อสองนาทีที่แล้วมันพึ่งทวิตว่าคนบางคนก็น่ารักเกินไป ความสงสัยมันทำให้โอเซฮุนอดใจไม่ไหวต้องขยับเข้าไปชิดคนที่กำลังสนใจเลคเชอร์จากอาจารย์บนกระดาน
“มึงชมใครว่าน่ารักวะ”
ปาร์คชานยอลละสายตาหันมามองเพื่อนที่ชะโงกมาจนแทบชิด เลิกคิ้วมองด้วยความสงสัย ก่อนที่เซฮุนจะยกโทรศัพท์ให้ดู เจ้าของทวิตทำเพียงแค่กระตุกยิ้มมุมปากอย่างน่าหมั่นไส้แล้วก็หันไปสนใจกระดานหน้าห้องเรียนต่อ เล่นเอาคนอยากรู้อยากเห็นได้แต่อ้าปากพะงาบๆจะตะโกนก็ตะโกนไม่ได้
โอ้ย!เซฮุนอยากรู้!!
พี่เซขา: @OOhseun_ now
#ทีมอยากรู้อยากเห็น
บอกเลยว่ามันอึดอัดมาก!!!
โรงอาหารของอาคารเรียนรวมตอนพักกลางวันนี่มันสุดยอด สุดยอดของความวุ่นวายเลยให้ตายเถอะ คิมจงอินได้แต่ยืนทำหน้าเซ็งใส่ประชากรครึ่งพันที่แออัดกันอยู่ในตึกสี่เหลี่ยมแคบๆ เพื่อแยกกันซื้ออาหาร แน่นอนว่าเขาก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน สุดท้ายแล้วจงอินก็ต้องจำใจยอมเดินไปหาที่นั่งสักที่ ร่างโปร่งเดินลัดเลาะไปตามทางเดินด้านนอก สุดท้ายแล้วก็ได้โต๊ะที่เกือบจะว่างตัวนึง
"มีคนนั่งมั้ยครับ"
เซฮุนกับชานยอลต่างก็เงยหน้าขึ้นจากจานข้าวของตัวเองมองคนมาใหม่ ชั่วครู่หนึ่งที่สบตากันก่อนที่ปาร์คชานยอลส่ายหน้าก่อนจะก้มลงไปจัดการข้าวในจานของตัวเองต่อให้หมด ผิดกับเซฮุนที่ยังคงต้องคนมาใหม่อย่างเสียมารยาท
"นายเรียนภาคเครื่องหรือเปล่า"
"ครับ ขอตัวก่อนนะครับ"
ตัดบทสั้นๆก่อนจะเลี่ยงเดินออกไปซื้อข้าวกลางวันของตัวเองสักที หัวเสียนิดหน่อยตอนที่โดนคนไม่รู้จักทักทาย แต่จะว่าไม่รู้จักก็คงไม่ถูกนัก เสื้อชอปสีขาวนั่น คงเป็นภาคโยธาแน่ๆ นึกหงุดหงิดเข้าไปอีกก็ตอนที่กำลังยืนต่อแถวซื้อข้าว เขาไม่ได้มีนิสัยหยิบโทรศัพท์มาไถเล่นหรอก แต่นี่มันก็น่าเบื่อกับน่าหงุดหงิดไปพร้อกันจริงๆ
Jongin K. : @Kimkaaaaaa now
คนเป็นแสน
กดทวิตระบายความหงุดหงิด แล้วก็หย่อนน้องหนูแอปเปิ้ลแหว่งลงในกระเป๋าเสื้อชอปเหมือนเดิม ยังไงก็ช่วยไม่ได้อยู่แล้ว สงสัยพักเที่ยงต้องวิ่งไปเข้าแลปแน่ล่ะ แต่ก็นะ..หงุดหงิดไปก็เท่านั้น
ชานยอลมองโอเซฮุนที่หันหลังชะเง้อจนคอแทบหลุดอย่างไม่เข้าใจว่ามันเป็นอะไรของมัน ตอนแรกก็ว่าจะไม่ถามมันหรอก แต่เขานึกรำคาญเข้าเต็มทีแล้ว
"มองอะไรของมึงวะ"
"เดี๋ยวน่าาา"
-__-?? เดี๋ยวน่าาา? ไอ้อาการลากเสียงแบบนี้นี่มันน่ารำคาญมากขึ้นกว่าเดิมจริงๆ ชานยอลกินข้าวของตัวเองต่อจนเสร็จก็หยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาเล่นต่อ อ่านทวิตไล่ไปเรื่อยๆก็ได้แต่ยิ้มขำเพียงเท่านั้น
"ป่ะ กูอิ่มแล้ว"
"อีกแป๊บ"
บอกเพื่อนสั้นๆ ทั้งที่ยังไม่เงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์ เล่นเอาโอเซฮุนนั่งเหวอไปพักนึงเหมือนกัน ร้อยวันพันปี ไอ้ปาร์คชานยอลคนขี้รำคาญไม่เคยคิดจะนั่งย่อยข้าว แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น? โทรศัพท์ที่ไม่ค่อยเห็นจะจับมาชงมาแชท วันนี้ก็หยิบขึ้นมานั่งมองแล้วนั่งอมยิ้ม อื้อหือ! มีลับลมคมในสุดๆ!
“ทำอะไรวะ” ชานยอลยกมือยันไอ้หน้าเจ๊กที่ยื่นหัวมาหาเสียจนเกือบชิดด้วยความตกใจ เกือบเอาสันมือบวกเข้ากลางหัวมันไปแล้ว ดีที่ยังมีสติทัน เซฮุนเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจแต่ก็ไม่ได้ซักไซร้อะไรต่อ หึ! กูเห็นแล้วหรอกนะ ว่ามึงเล่นแอพอะไร
พี่เซขา: @OOhseun_ now
#ทีมอยากรู้อยากเห็นเป็นครั้งที่สอง!
จงอินใช้เวลาซื้อข้าวนานมากจนเขาเกือบจะเปลี่ยนใจ แต่ที่น่าแปลกคือผู้ชายสองคนที่นั่งร่วมโต๊ะกันเมื่อครู่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมทั้งที่ข้าวก็หมดจานไปแล้ว ชายหนุ่มหยัดตัวลงนั่งในที่ที่ตัวเองจองไว้ และลงมือกินข้าวมื้อง่ายๆตรงหน้า โดยไม่สนเสียงโวยวายของคนสองคนที่อยู่ๆก็ลุกเดินออกไป
...ท่าทางหยิ่งชะมัด...
มองตามแล้วก็ได้แต่คิดในใจ.. จะหยิ่งไปถึงไหนกันก็แค่สูงกว่าคนอื่นเท่านั้นแหละ
คาบเรียนบ่ายที่ต้องมาเข้าแลปร้อนๆ ท่ามกลางอากาศเกือบจะ 35 องศา นี่มันนรกดีๆนี่เอง ปาร์คชานยอลถอดชอปพาดไว้บนโต๊ะก่อนจะปาดเหงื่อที่เริ่มซึมตามกรอบหน้า เสื้อยืดที่สวมใส่ด้านในชื้นไปด้วยเหงื่อจนแนบไปกับแผ่นหลัง แน่นอนว่าท่าทางแบบนั้นมันกระชากใจสาวๆได้เป็นอย่างดีเลยล่ะ
"มึงเอาไร กูจะไปซื้อน้ำ" ตะโกนถามเพื่อนที่กำลังปาดเกรียงฉาบปูนลงบนหน้าแม่พิมพ์ลูกบาศก์ โอเซฮุนที่ตอนนี้เลอะเทอะเละเทะไปครึ่งได้แต่ส่ายหน้า ก่อนจะก้มไปสบถกับคอนกรีตลูกนั้นของมันต่อ ชานยอลก็อยากจะช่วยอยู่หรอกนะ แต่ว่าสาวๆ คงอยากเห็นพี่เซฮุนคนเท่ ปาดเกรียงฉาบหน้าลูกบาศก์ให้เรียบเป็นแน่
ยักไหล่ พร้อมกับกลั้นขำกับท่าทางของเพื่อน ที่ตอนนี้แทบจะเรียกได้ว่าหงุดหงิดเต็มขั้น เซฮุนยกขาขึ้นเหยียบกับเก้าอี้ตัวที่ใกล้ที่สุด พร้อมทั้งโน้มตัวลงจนจมูกโด่งแทบจะชิดกับแม่พิมพ์อันใหญ่ มือก็บรรจงใช้เกรียงปลายแหลมปาดผิวหน้าลูกบาศก์ให้เรียบ เส้นผมที่ใส่เจลมาแทบหมดกระป๋องถูกหวีเสยไปทางด้านหลัง ทำให้ไม่รกหูรกตามากนัก แต่ไอ้ที่สาวๆดูจะกรี๊ดกันใหญ่เห็นจะเป็นเสื้อยืดสีขาวคอวีที่ถูกเหน็บไว้ด้านหน้ากำลังชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อ
"งั้นเดี๋ยวกูมา"
ไอ้เซฮุนพยักหน้ารับทั้งที่มันยังปาดหน้าได้ไม่เรียบ ชานยอลไม่ได้สนใจมันต่อว่ามันจะโดนสาวๆ งาบไปกินจากท่วงท่าที่ล่อตาแบบนั้นหรือเปล่า ชายหนุ่มก้าวตรงออกทางด้านหลังชอปลัดไปตามทางเดินโคพเวอร์เวย์เพื่อตรงไปยังร้านน้ำใต้คณะ เดินไถหน้าจอทวิตเตอร์ไปเรื่อยเปื่อย ก่อนจะได้ยินเสียงเจียรเครื่องดังออกมาจากอาคารด้านข้าง
'อาคารปฏิบัติการวิศวกรรมเครื่องกล'
ชานยอลหยุดชะงักเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าใครกำลังเป็นคนจับเครื่องไฟเบอร์ตัดเหล็กขนาดย่อมอยู่นั้นเป็นใคร ท่าทางทะมัดทะแมงใช้ได้ ใครจะคิดว่าผอมแห้งพอๆกับไอ้เซฮุน พอมาอยู่กับเครื่องจักรแบบนี้กลับดูเท่ขึ้นมาอย่างน่าแปลกใจ จนเสียงเสียดสีกันระหว่างใบมีดกับแท่งเหล็กหยุดลง ชานยอลถึงเห็นอีกฝ่ายถอดแว่นตาแล้วยกมือขึ้นปาดเหงื่อที่ไหลตามขมับ
เขาไม่ได้หยุดยืนดูต่อว่าอีกฝ่ายทำอะไร เพราะป่านนี้ไอ้เซฮุนคงใกล้ทำแบบพิมพ์คอนกรีตของมันเสร็จแล้ว ปาร์คชานยอลก้าวยาวๆตรงไปยังใต้คณะ มีส่งยิ้มให้กับรุ่นน้องที่เดินผ่านมาให้เล็กน้อยตามประสารุ่นพี่อารมณ์ดี เจ้าของร้านน้ำยิ้มทักทายกันอย่างคุ้นเคย เพราะเขามักจะมาซื้อแฮงก์แก้เมาค้างอยู่บ่อยๆ พอได้น้ำสองขวดตามที่ต้องการแล้วก็รีบเดินกลับชอปทันที...
ไม้กลอง. @real_pcy 5m.
เหนื่อยขนาดนี้ ดื่มน้ำก่อนนะครับ pic.twitter.com/b9dlswQA
เซฮุนขมวดคิ้วกับอัพเดทที่ปรากฏขึ้นบนทามไลน์ทวิตเตอร์ของเขา นี่ไม่ได้เป็นคนช่างสังเกตหรืออะไรหรอกนะครับคุณ แต่ไอ้ช่วงเวลาที่เขียนน่ะ มัน 5 นาทีที่แล้ว แล้วคืออะไร ปาร์คชานยอลมึงเดินกลับมาตัวเปล่า น้ำที่อัพในรูปมันอันตธานหายไปไหนแล้ววะ? แล้วจากหลังชอปเดินมาหากูนี่มึงใช้เวลานาที แถมยังยัดน้ำลงหมดขวดอีกหรอ???
ไม้กลอง. @real_pcy 8m.
เหนื่อยขนาดนี้ ดื่มน้ำก่อนนะครับ pic.twitter.com/b9dlswQA
พี่เซขา : @OOhsehun_ now.
@real_pcy ไหนน้ำ กูเห็นมึงเดินมาตัวเปล่า
ชานยอลเกือบหน้าคะมำลงจากโต๊ะตอนที่เห็นแจ้งเตือนขึ้นมาจากหัวมุมโทรศัพท์ ก่อนจะจิ๊ปากเสียงดังให้ได้ยินกันอย่างชัดเจนว่าเขาไม่พึงประสงค์กับอาการขี้เสือกของเพื่อนสนิทขนาดไหน แต่โอเซฮุนก็ไม่ได้สนใจนักหรอก พวกเขานั่งจ่อพัดลมตัวใหญ่ที่เปิดเป่าจนลมโกรกเสื้อไปทางด้านหลังอยู่สักพักพอให้เหงื่อแห้ง ก่อนจะพากันเข้าไปหาเจ้าหน้าที่ปฏิบัติการ เพื่อแจ้งเวลาที่จะมาคอนกรีตลูกบาศก์ออกจากแม่พิมพ์พรุ่งนี้
"มึงไปไหนต่อ?" เซฮุนหันไปถามเพื่อนตอนที่พวกเขากำลังเดินลัดไปด้านหลังทางเดิม ชานยอลหยุดนิ่งอย่างใช้ความคิด เขาไม่มีแผนไปไหนต่อ เพราะนี่ก็กินเวลาไปเกือบบ่ายสามแล้ว ถ้าจะให้ออกไปเผชิญแดดตอนนี้ขอกลับนอนแช่แอร์รอออกมาเตะบอลตอนเย็นอยู่ที่ห้องดีกว่า แต่ว่าสายตาดันไปเห็นอะไรบางอย่างเข้าเลยคิดออกว่าเขาต้องทำอะไร
"กูจะขึ้นไปดูแลปซอย*หน่อย มึงกลับไปก่อนเลย" ตอบสั้นก่อนจะหมุนตัวหันหลังกลับก้าวยาวๆขึ้นไปด้านบนชั้นสองของชอป ไม่ได้ตอบข้อสงสัยหรือหันไปสนใจเสียงเรียกของเพื่อนเลยสักนิด โอเซฮุนได้แต่ทำหน้าไม่เข้าใจกับอาการแปลกๆของปาร์คชานยอลที่หมู่นี้มันชักจะเอาหนัก ทำท่าลับๆล่อๆ มีความลับอยู่นั่นแหละ ายหัวอย่างระอาแล้วออกเดินตรงกลับห้องของตัวเอง
ชานยอลหยุดยืนเท้าแขนตรงระเบียงทางเชื่อมระหว่างสองอาคารด้านที่จะทำให้เขาหันหาช็อปเครื่องกลที่อยู่ด้านตรงข้าม เห็นคนที่ตัดเหล็กอยู่เมื่อครู่ย้ายตัวเองไปอยู่หน้าเครื่องกลึงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ไลท์เตอร์สีเงินถูกหยิบขึ้นมาจุดปลายบุหรี่ที่คาบไว้ในปาก สูดกลิ่นมิ้นท์เย็นๆลงสุดปอดก่อนจะพ่นควันคืนกลับมาเฮือกใหญ่ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่กับตัวเองที่มายืนพ่นควันปุ๋ยๆอยู่ตรงนี้แทนที่จะกลับห้องไปนอนแช่แอร์ เพราะใครบางคน
ไม้กลอง. @real_pcy now.
ลมพัดเย็นดี.
อ่านทวิตล่าสุดของตัวเองแล้วก็ได้กลั้นขำแต่ดูเหมือนว่ามันจะตลกจนทนไม่ไหวต้องหัวเราะออกมาดังๆ ชานยอลไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมาทำอะไรไร้สาระแบบนี้ ไม่เคยเลยจริงๆ
"จงอิน มีตั้งทิ้งไว้หน้าชอป มันเขียนถึงนาย"
เสียงของเพื่อนที่นานๆครั้งจะคุยกันยังไม่ทำให้แปลกใจเท่าขวดน้ำที่ยื่นมาให้จนเกือบจะกระแทกหน้า เช็ดมือข้างหนึ่งที่เลอะคราบน้ำมันเข้ากับกางเกงยีนส์ตัวมอซอก่อนจะยื่นไปรับเจ้าขวดน้ำปริศนา เห็นโพสต์อิทสีส้มที่แปะไว้แล้วถึงกับตึ้บ นึกไม่ออกเลยด้วยซ้ำว่านี่มันลายมือคนรู้จักคนไหน แต่ก็นึกขอบคุณอยู่ในใจ
Jongin K. @Kimkaaaaaa now.
น้ำใครก็ไม่รู้แต่ก็ขอบคุณครับ
กว่าจะกลับถึงห้องก็ปาเข้าไปเกือบสี่โมงครึ่ง จงอินรวบทุกอย่างเข้าไว้ในอ้อมแขนก่อนจะก้าวเร็วๆไปตามทางเชื่อมในคณะเพื่อกลับหอ โชคดีที่หอพักของเขาอยู่ไม่ไกลมากนัก แต่พอเลี้ยวออกมาเพื่อจะเข้าทางเดินหลักกลับต้องแปลกใจเมื่อเห็นใครบางคนนั่งอยู่ตรงที่สูบบุหรี่ ขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจสักเท่าไหร่นักที่เห็นว่าในมือมีม้วนยาสูบที่เหลืออีกนิดหน่อยจะถึงก้นกรอง เกือบจะเดินออกไปอย่างไม่สนใจอยู่แล้ว ถ้าไม่ติดที่ได้ยินเสียงเรียกเอาไว้ซะก่อน
“รอด้วย”
ขัดใจอยู่เหมือนกัน แต่ก็หยุดรอให้อีกฝ่ายขยี้ปลายบุหรี่ที่ยังติดไฟลงบนทรายที่ทิ้งก่อนจะก้าวยาวๆตรงมาหา ยิ่งเข้าใกล้ก็ยิ่งทำหน้าบึ้งหนักเมื่อได้กลิ่นชัดเจน
“ซักซะบ้างนะเสื้อน่ะ”
อ้าว...คราวนี้งงเลยครับ ชานยอลถึงกับงงเป็นไก่ตาแตก ที่ลุกลี้ลุกลนเมื่อกี๊นี่คิดแล้วว่ากูต้องโดนด่าเรื่องสูบบุหรี่ แล้วไหงมันพลิกล็อคกลายเป็นเรื่องเสื้อไม่ซักไปได้ แต่ก็ดีเหมือนกันเขาจะได้ไม่ต้องทนฟังจนหูชา
“ไม่ต้องทำหน้าแปลกใจขนาดนั้นก็ได้มั้ง”
“ก็มันแปลก”
“อะไรแปลก”
“ก็ผู้หญิงส่วนใหญ่ได้กลิ่นบุหรี่แล้วเหม็นนี่หว่า”
พูดจบก็ไม่รอให้อีกฝ่ายได้ประมวลผลทันหรอก ขายาวพุ่งตัวออกห่างอย่างรวดเร็ว ซึ่งมันก็ทันกับจังหวะที่ใครอีกคนคิดออกแล้วทำหน้าตาโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยงวิ่งไล่ตามกันมาติดๆ เสียงหัวเราะดังลั่นไม่ได้ทำให้พวกเขาเป็นที่สนใจมากนัก
“เดี๋ยวจะออกไปเตะบอล” พูดขึ้นตอนที่ขึ้นลิฟต์มาพร้อมกัน หลังจากที่วิ่งไล่เตะกันมาจนเกือบจะถึงประตูทางออก ชานยอลไลน์หาว่าโอเซฮุนอยู่ไหนก่อนจะหันมองคนที่เดินมาด้วยกันเงียบๆ เมื่อแน่ใจแล้วว่าเพื่อนกำลังเตรียมตัวจะออกไปเตะบอลเขาเองก็คงไม่มีเวลาพักมากนัก
“ว่าจะนอน”
“อืออ เดี๋ยวกลับมากินข้าวเย็นด้วย”
หยุดชะงักบอกเมื่ออีกคนหยุดยืนอยู่ตรงหน้าห้องของตัวเอง จงอินทำหน้าเซ็งๆนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้ตอบปฏิเสธ ชานยอลรู้สึกได้ว่าหน้าตาแบบนั้นมันโคตรน่าหมั่นเขี้ยวเลยถึงได้ยกมือไปยีหัวสีดำสนิทนั่นจนยุ่ง แต่ดูเหมือนจะไปแหย่หมาให้โกรธเอาซะอย่างนั้น
“จะไปไหนก็ไปเลยไป”
รู้สึกว่าตัวเองต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆที่รู้สึกอยากหัวเราะให้สุดเสียงกังท่าทีหงุดหงิดนั้น เมื่อเห็นว่าอีกคนเข้าห้องไปแล้วเขาถึงได้เดินเข้าห้องตัวเองที่อยู่ถัดไปบ้าง
ไม้กลอง. @real_pcy now.
หมาโกรธนี่มันน่ารักชะมัดเลยให้ตายเถอะ
JONGIN K. @Kimkaaaaaa now.
เดี๋ยวเอาน้ำสาดแม่งเลยดีมั้ย pic.twitter.com/qWsvadWV
ฉันก็เกือบยั้งใจไม่อยู่.. กลัวใครจะรู้เมื่ออยู่กับเธอเลยต้องทำเฉยไป~
#ficSecretLoveIs
55555555555555555555555555555555555+ โคตรจะลั่น ฟังเพลงนี้แล้วมันก็หลุดมา คณะพระเอกฟิคมากเพราะเราเรียนคณะนี้เลยเอาคณะนี้แหละมาเขียน เอานะ อ่านกัน เอาขำขำ เอาสนุก เอาฮา เอาบ้าอะไรก็ได้ มาเรื่อยๆแน่ๆ อ่านแก้เหงารอฟิคยาวอัพนะคะ น้อมรับทุกคำติชม ขอบคุณมากนะคะที่แวะเข้ามาอ่าน 555555555555555555555555555555 อยากจะขำยาวๆจริงๆ
ความคิดเห็น