คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : STEP 8 ::
NOTE :: ภาษาดอกไม้(?) วัยกระเตาะ
RATE :: PG-15 ใสฮริ๊งงง
ปล. ลูกท่านทูตยังโสด โปรดจีบ ฮริ๊งงงง \’0’/
ลูกท่านทูตก็หล่อระดับนี้แหละ... ฮริ๊งงงง
STEP 8 ::
ทำไมวันนี้บรรยากาศมันมาคุ?
ดุเดือดชิบหาย จงอินเห็นคุณพี่ชายตีหน้ายักษ์แถมวันนี้ยังใส่เสื้อปัก ย้ำว่าปักตัวควายๆว่า หวงน้องอีกด้วย แต่จงอินก็ยังคงเป็นจงอิน พอชวนนั่งกินก็นั่งไม่ได้มีอะไรมาพังทลายความมึนกันได้ง่ายๆ(เว้นเซฮุนไว้คน)
“อ้าว ไอ้ดำ มึงมาทำไม?” เซฮุนที่วันนี้เปลี่ยนแนวใส่ชุดนักเรียนสีขาวเดินลากขาลงมาก็ขมวดคิ้วหมับเมื่อเห็นคิมจงอินนั่งยิ้มหราอยู่ข้างหน้าพี่ชาย แอบกลืนน้ำลายเบาๆเพราะกลัวมันจะตายโดยไม่รู้ตัว คริสมองน้องชายด้วยแววตาสงสัยหนักคืออยู่ดีๆน้องรักเกิดอยากแบ๊วหรอครับ? อยากมาแบ๊วตอนที่มีคนจีบ? นี่พี่ถีบไอ้ดำนี่ก่อนเลยดีมั๊ยยยย ด้านเซฮุนก็ถึงกับใบ้แดกเมื่อเจอคนกินแหลกแบบคิมจงอิน อยากจะครายยยยให้ขาดใจตายตรงนี้ไปเลย คือแม่งไม่ได้สนใจห่าอะไรเลยจริงๆ #ตายแป้บบบบบบบบ
เซฮุนกำลังปวดขมับลามลงตับไปจนถึงปลายไส้ติ่ง?
นี่มันวันอะไร? เซฮุนฮอตอิชชู่ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ยิ่งมองก็ยิ่งอ่อนใจ ไอ้ดำนี่ไม่เท่าไหร่ ไอ้พี่ชายเขานี่แหละตัวดี พี่คริสที่ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดจะออกไปส่งน้อง วันๆหมกตัวอยู่แต่ในห้องรูหนูเย็นๆถึงได้ออกไปดูกิจการที่ผับมัน
“พี่คริสจะออกไปข้างนอกหรอครับ?” แหนะ ยัง ยังจะมีหน้ามาถามกูอีก คริสเหล่มองไอ้ดำที่ทำหน้ามึนเหลือเกินจนอยากจะเดินไปประเคนตีนให้สักฝุ่นสองฝุ่น เซฮุนมองพี่ชายทีไอ้ดำทีอย่างคิดหนัก
เอาไงดีวะ???
เกิดมาไม่เคยต้องเลือกอะไรยากแบบนี้มาก่อนในชีวิต หันไปซ้ายก็เจอพี่ชายกับมัสแตงสีดำรุ่นคุณตาแต่ราคาเหยียบล้าน หันขวาก็มีเวสป้าสีแดงกับไอ้ดำคนขายถ่านคร่อมจอดอยู่ คือของอย่างงี้มันเลือกไม่ยากอยู่แล้ว ใช่มั๊ย???
จงอินที่เท้าคางกับหน้าปัดรถเอื่อยๆไม่ได้รู้เรื่องราวคิดคร่าวๆว่าสองพี่น้องคงมีเรื่องสั่งเสีย(?)กันก่อนไปเรียน เขาเองก็เป็นคนมารยาทดีที่จะปล่อยให้พี่น้องคุยกันเงียบๆ ก่อนจะรู้สึกตะหงิดๆใจอะไรบางอย่าง จงอินเหลือบมองนาฬิกาก่อนจะต้องเบิกตาแทบถลนจากเบ้า
ชิบหายแล้ว โรงเรียนเข้าเร็ว!!
“เซฮุน ไม่ทันแล้วอ่ะ” ว่าแค่นั้นก็กระชากข้อมือเซฮุนขึ้นซ้อนมอไซด์แถมเซอร์วิสด้วยการใส่หมวกกันน็อคสีชมพูหวานแหววให้ด้วย เชคความเรียบร้อยหันไปผงกหัวประหลกๆให้คริสที่นั่งอึ้งอยู่ในรถแล้วก็บิดเวสป้าออกมาทันที เซฮุนที่ตั้งตัวไม่ทันก็ได้แต่คว้าเอาเสื้อนักเรียนอีกคนไว้ ไม่ได้หันกลับไปดูล่ะว่าพี่คริสทำหน้าทำตายังไง
ฮะ...เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไอ้ดำ น้องกูวววววววววว
กูจะตายมั้ยยยวะ??
เซฮุนหน้าตาเหรอหราคว้าเสื้อสูทตัวนอกของไอ้ดำแน่นตั้งแต่มันแว๊นออกมาจากบ้านเขา เซฮุนพึ่งไม่เคยซ้อนมอไซด์ใครที่ขี่ไวเท่านี้เลย คุณพระคุณเจ้าดวงตาหยีโต้ลมเพราะไอ้ดำมันบิดไม่เลี้ยง เรื่องเสียงนี่ไม่ต้องพูด ออกมาถึงหน้าซอยหมาท้ายซอยยังเดินมองกันให้รึ่ม
“จง.......” เจอไอ้จงแดหน้าบ้านก็ว่าจะทัก มันก็ดันหักเลี้ยวจนกูหัวจะทิ่มโอ๊ยย จะรีบทำห่าอะไรขนาดนั้น รีบขนาดนี้ทำไมไม่มาตั้งแต่เมื่อวานวะไอ้ฝัด!! กลายเป็นว่าจงแดยิ้มค้างเซฮุนก็โบกมือเป็นนางงามวืดกันเลยทีเดียว
“นี่รีบอ่ะจงแดดดดดด คุยกันตอนเย็นนนนน” แหนะ! ยังจะตะโกนกลับไปบอก ไว้มึงบอกมันตอนเย็นก็ได้มั้ง แล้วคือระ?? มึงหันไปคุยกับจงแดแล้ว...
“ไอ้ดำ ทางงงงงงงง มองทางสิวะ!!! ” เซฮุนแหกปากดังลั่นจนเห็นอาซิ่มร้านขายของชะโงกหน้าออกมามองก่อนจะส่ายหัวหน่ายๆ ไอ้จงอินยิ้มขำก่อนจะบิดคันเร่งเร่งไอ้หนูมันแรงกว่าเก่า กว่าจะถึงโรงเรียนก็เล่นเอาหูตาแสบไปหมด เซฮุนไม่เคยรู้สึกว่าการยืนบนสองเท้านี่แม่งจะโคตรปลอดภัยเท่านี้มาก่อน ตั้งหลักได้ก็ตั้งท่าจะถอดหมวกกันน็อคคืน แต่ไอ้ดำแม่งบิดหน้าตาตื่นไปโรงเรียนมันแล้ว
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยย ไอ้ดำ เดี๋ยวดิวะ เฮ้ยยย!!” เซฮุนมองตามแล้วก็หันกลับมามองหมวกกันน็อคในมือ แล้วจะเอาไปไว้ไหนวะเนี้ยยยย??
“มึงย้ายโรงเรียนมั๊ย หูกาง” เอ่ยทักเมื่อเห็นเพื่อนรักตั้งหลักอยู่ที่สามแยกปากหมา วันๆไอ้นี่แม่งไม่ไปไหนเจอทีไรก็โรงเรียนเขาตลอด จนยามแม่งเข้าใจผิดหมดแล้ว
“แหมแหมแหม ไม่ต้องมาทำเปลี่ยนเรื่อง กูเห็นนะกูเห็นนน เมื่อกี๊มีซ้อนท้ายมาส่งหน้าโรงเรียน”
“หยั่มมากวนตีน!!” เซฮุนตั้งท่าจะขว้างของในมือใส่ เล่นเอาปาร์คชานคนหล่อตกใจ ตาลีตาเหลือกจับแขนเพื่อนตัวขาวให้นั่งลงแทบไม่ทัน คือแม่งแบบ ที่จะขว้างมานั่นหมวกกันน็อคนะครับ หมวกกันน็อค หมวกกันน็อคสีชมพูโด้ยยย...
“ละนี่ไอ้จงแดไปไหน?”
“เดี๋ยวก็คงมา”
“กูว่ามาแล้ว..เอาตีนมาด้วย” ปาร์คชานโยดาพยักหน้าไปทางหน้าประตูให้เซฮุนดูก่อนที่ทั้งกลุ่มจะลุกฮือ
“ปาร์คชานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนโยยยยยยยยยยยยยยยยยยลลลลลล ช่วยกูโด้ยยยยยยยยยยยย”
“พวกมึงนี่หาตีนกันแต่เช้าเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” เซฮุนที่ไม่รู้จะเอาหมวกกันน็อคไปไว้ไหนก็เอาใส่หัวโตๆของปาร์คชานยอลก่อนวิ่งหน้าเริ่ดคว้าไม้ทีไปตีกับโรงเรียนช่างกลซอยสาม ส่วนชานยอลนาทีนั้นไม่มีใครมาทันคิดแล้วชีวิตไอ้จงแดแม่งแขวนบนเส้นด้าย ขายาวสับเข้าไปจะหวดหน้าแข่งใส่ไอ้เตี้ย ที่คงจะเพลียแม่งถึงเผลอยืนอ้าปากค้าง โดยที่ชานยอลไม่รู้ตัวหรอก
แม่งไอ้เหี้ยใส่หมวกชมพูถือไม้เบสบอลไล่ตีชาวบ้านเขา
กูว่ามันไม่เข้าสัดอ่ะ!!!
มหกรรมประเคนตีนกันเมื่อเช้าดังลั่นสนั่นไปทั้งโรงเรียนจนครูฝ่ายปกครองถึงขั้นกุมขมับ ท่าเดียวกับเซฮุนตอนออกจากบ้านเป๊ะๆ กว่าจะเคลียร์เรื่องได้เล่นเอาเกือบตาย ตอนแรกครูฝ่ายนั้นก็จะเอาเรื่องเอาราวที่ทำลูกศิษย์เขาหัวแตกตาแตก แต่แค่เห็นนามบัตรที่ปาร์คชานยอลส่งให้ก็แทบจะแหกตามันหลุดออกมาจากเบ้าด้วยซ้ำ ทั้งครูทั้งนักเรียนพากันก้มปะหลกปะเหลือกไม่ทันเลือกด้วยซ้ำว่าเมื่อกี๊ก้มหัวให้ภารโรงโรงเรียน
“เย็นนี้กลับบ้านโดนพ่อด่าแหง” ชานยอลทิ้งตัวนั่งลงบนโต๊ะ พลางยกมือขยี้หัวแต่ก็ต้องตกใจ จนเซฮุนกับจงแดที่เดินตามมาได้แต่กลั้นขำจนตัวสั่น
“นี่มันเหี้ยอะไรเนี่ยยยยยย” จับวางบนโต๊ะก็ได้แต่ทำหน้าสยดสยองถลนตาแทบจะหลุดจากเบ้ามองไอ้หมวกสีชมพูแป๊ดดดด แม่งมาอยู่บนหัวกูได้ยังง๊ายยยยย แล้วนี่ใส่ไปไหนมาไหนบ้างแล้ว? ชิบหายเห็นกันทั้งโรงเรียนแล้วมั้ง ชานยอลนั่งดึงหูทึ้งหัวอยู่อย่างนั้น จนเพื่อนได้แต่ขำจนตัวงอ
กูว่ามันก็แบ๊วเข้ากับมึงดีนะพี่ปาร์คชาน5555555555555555555+
นี่มันอัลไล๊?
สามแยกปากหมามองซ้ายทีขวาทีอย่างไม่เข้าใจ นี่มันเกิดอะไร๊ทำไมโอเซฮุนถึงได้ผันตัวเป็นหนุ่มสุดฮอตชั่วข้ามคืน โอเคเรื่องมันเกิดจากตอนนี้เป็นเวลาเลิกเรียน ซึ่งวันนี้เด็กช่างโยธาเลิกเรียนช้าทำให้ยังมาไม่ถึงโต๊ะหินอ่อนที่ตอนนี้ มีสองหนุ่มหล่อ โอเคพี่คริสหล่อคนเดียวก็ได้ นั่งจ้องกับหนึ่งหนุ่มผิวคมขำ คิมจงอิน
“มึงอ่ะ ไม่ต้องมารับเซฮุนแล้ว” ประโยคแรกเปิดโดยพี่คริส ปาร์คชานโยดาที่นั่งอยู่คั่นกลางจดแต้มในกระดาษยุบยับ
1-0 พี่คริสนำ
“ทำไมอ่ะครับ?” สาบานนนนนนนนนนนนนนน มึงสาบานนนนนนนนนว่านั่นไม่ได้กวนตีน ชานยอลมองหน้าจงอินกับประโยคสุดแสนจะเบสิคนั้น คือแบบทุกอย่างมันลงตัวเอาแบบชัวร์ๆคือถ้าเป็นคนอื่นโดนตีนแน่ๆ
1-1 จงอินตีตื้นขึ้นมาได้
“ก็กูไม่ให้มา จะทำแมะ” เหยดดดดดดดดดด พี่คริสกวนกลับ จงแดกระซิบกระซาบกับปาร์คชานโยดาซึ่งพยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย หันไปหาเพื่อนแถวนั้นก่อนสั่งให้สับเกียร์หมาไปหาไอ้เซฮุนให้รีบลงมาเร็วๆ พลางหันกลับมามองเพื่อนตัวเอง
ตีนพี่คริสก็หนักนะเว้ยไอ้จงอิน มึงอย่าลองซ้อมวิ่งหนีเชียว กูว่าแบนติดตีนเฮียแน่ๆ
“งั้นทำไมไม่ให้อ่ะครับ” อุวะ!! ไอ้ดำกัมจงนี่อ้อนมากนะ อ้อนตีนนนเหลือเกินน คริสทำท่าจะหาอะไรฟาดปากรุ่นน้องจนจงแดต้องลูบมือลูบแขนให้ใจเย็น หันไปเห็นนึกว่าไอ้ปาร์คโยดาจะช่วยคุยกันจงอิน แม่งเปล่าเลยย จดกระดาษนับแต้มอยู่
ไอ้ห่าโยดา!! ถ้าเค้ากระทืบกันขึ้นมา กูจะส่งมึงไปคลุกวงใน!!
“อยากได้น้องชายเขา ก็ต้องผ่านพี่ชายก่อนสิวะไอ้เสือ” คริสกระตุกยิ้มอย่างมั่นอกมั่นใจว่ายังไงตนก็เหนือกว่าแน่ๆ ฐานะพี่ชายว่าที่แฟนแบบนี้ เป็นใครซะยังไงยังไงก็ต้องยอม แต่ทุกคนลืมไปหรือเปล่า? นี่ใคร จงอินนะครับบบ คิมจงอินนนน
“ก็ผมไม่ได้อยากจีบพี่ชาย แต่อยากได้น้องชายเลยอ่ะครับ”
กริบ... เงียบกริบทั้งโต๊ะชนิดที่ว่าปาร์คชานโยดาถึงกับทำปากการ่วง พี่คริสนี่ไม่ต้องพูดถึงอ้าปากค้างเติ่งเงิงโผล่เข้าไปแล้ว คิมจงแดตาโตมองเพื่อนรักวัยกระเตาะ คือแม่งหนีไปเพาะความกล้ามาหรือไงอะไรทำให้มันเป็นแบบนี้
เหยดดดดดดดดดดดดดดดแม่ยกนี้....
คิมจงอิน The winners!!!!!!!!!!
55555555555555555555+
ตอนนี้สั้น แต่ว่าลูกท่านทูตมาสายแบ๊ววววววนะ
5555555555555555555555555555555555555555555+
สุดท้ายนี้...ไม่มีอะไร จงอิน อิส เดอะ วินนเนอร์!!!!!!
#ฟิคน้องฮุนหวานเย็น
ความคิดเห็น