คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : อ่อนหัดเดอะซีรีย์ | SHORT MAN :: 00
บางคนเดินตามความรักเฝ้ามองมันอยู่ห่างๆ กลัวว่าเข้าใกล้ความรักจะตกใจจนบินหนี
บางคนวิ่งหาความรักที่หล่นหายจนเจอ คว้าเอาไว้ จับเอาไว้แน่นที่สุด
แบคฮยอนไม่รู้ว่าเขาเป็นประเภทไหนกันแน่ เพราะเขายังไม่เคยมีความรักดูสักที นึกสงสัยอยู่หลายครั้ง ว่าความรักมันทำให้เรากลายเป็นบ้าได้จริงหรือเปล่า
แบคฮยอนเห็น ชานยอลยิ้มจนกว้างเห็นฟันเป็นแผงทุกครั้งที่แกล้งแฝดพี่จงอินได้สำเร็จ
แบคฮยอนเห็นแฝดน้องคิมไคเดินตามเด็กคณะมัณฑศิลป์ต้อยๆ โดนเขาด่าเขาไล่ตั้งหลายครั้งก็ไม่คิดจะไปไหน
แบคฮยอนไม่ใช่ผู้ชายสูงยาวเข่าดีแบบชานยอล ไม่ใช่แบดบอยที่บากคิ้วแล้วสาวกรี๊ดครึ่งมหาลัยแบบคิมไค เขาก็คือเขา แบคฮยอนเชื่อมั่นเสมอว่าผู้ชายทุกคนมีความหล่อซ่อนอยู่ในตัว ส่วนของแบคฮยอนอาจจะเผลอซ่อนส่วนสูงเข้าไปด้วย โอเคหลงประเด็นกลับมาต่อ ไอ้ชานยอลบอกว่าแบคฮยอนกำลังใช้ชีวิตไปวันๆอย่างจำเจ ซ้ำซาก น่าเบื่อ สายตื่นมาเรียน ไม่ตื่นก็ไม่มา เย็นไปกินเหล้า เช้าก็กลับห้อง
"มึงต้องหาแฟนสักคน"
"ไม่อ่ะ กูยังไม่คิดจะชอบใครจริงจัง "
บทสนทนาระหว่างเขากับไอ้ชานยอลขณะที่กำลังนั่งรอเด็กมันซ้อมเต้นวนกลับมาอีกครั้ง เด็กหนุ่มเดินไปตามทางเดินของมหาวิทยาลัย ใช้ความคิดไปเรื่อยเปื่อย แบคฮยอนเป็นนักศึกษาหนุ่มโสดที่ไม่มีอีเว้นท์หลังเลิกเรียนใดๆนอกจากกินเหล้า แต่นี่ก็พึ่งจะหกโมงเย็น คงไม่มีร้านไหนเปิดต้อนรับเขาหรอก ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะกลับไปนอนซักงีบ ตื่นมากินข้าวเย็น แล้วก็ใช้ชีวิตแบบเดิม กำลังจะเลี้ยวมุมตึกถาปัตย์เข้าพอดี ตอนที่แบคฮยอนจนเข้ากับใครสักคน ไม่ต้องคิดภาพว่าแบคฮยอนจะยืนนิ่งเป็นหินผาแล้วอีกฝ่ายล้มลงไปหรอกนะ
นั่นมันนิยาย!!! เรื่องจริงคือคนล้มน่ะมันกูเนี่ย! ลงมากองเป็นก้อนขี้หมาอยู่ตรงนี้!!! ไม่ต้องถามหรอกไอ้ห่า ท่าทุเรศกว่าตอนรับน้องอีก!!!!
"อูยยย เจ็บชิบ"
“เดินยังไงไม่ดูคนวะ”
หืออออออออออออออออออออออ หนอยยย เดี๋ยว ขอกูดูหน้าหน่อย มันกล้าพูดแบบนี้ได้ยังไง ใครวะ ใครเป็นคนพูด ไม่ช่วยกูไม่พอยังมาหากูไม่ดูทางอีก.. แบคฮยอนลุกขึ้นยืนเต็มความสูงของตัวเอง แล้วมองคนที่ยังยืนเฉยโดยไม่คิดว่าตัวเองผิด ความรู้สึกแรกที่กระแทกเข้ากลางใจผู้ชายเมตรเจ็ดสิบอย่างเขาคือ…
ทำไมกูรู้สึกสูง..
แบคฮยอนรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ตอนแรกเขาคิดว่าจะเจอกับผู้ชายตัวควายๆ ไซส์ชานยอล แต่เปล่าเลย คู่กรณีของแบคฮยอนเป็นผู้ชายตัวเล็ก เล็กมาก.. ถ้าไม่ติดว่าได้ยินเสียงไปแล้ว คงคิดว่าอีกฝ่ายไม่ใช่ผู้ชายแน่ ใบหน้าโคตรพ่อโคตรแม่จะจิ้มลิ้ม ตาโตๆ นั่นก็น่ารัก ผิวขาวๆนั่นก็น่ารัก ปากแดงๆนั่นก็น่ารัก โอ้ยยยย คนอะไรน่ารักไปหมดแบบนี้
“ขะ..ขอโทษครับ”
“หลบไป”
แม่เจ้าว้อยยยยยยยย คนอะไรมันน่ารักทุกอิริยาบถขนาดนี้ สาบานเถอะว่าแบคฮยอนไม่ได้เห็นนางฟ้า อยากยกโทรศัพท์ไปหาแม่จ๋าแล้วบอกว่าให้เตรียมสินสอดทองหมั้นเอาไว้ด้วย แบคฮยอนจะเอาคนนี้!! จะแต่งกับคนนี้!! ไอ้ที่บอกกับชานยอลว่ายังไม่อยากคบใครจริงจัง นั่น ลืมๆมันไปเถอะ!!!
คยองซูกำลังเซ็งสุดขีดกับไอ้ผู้ชายหน้าเหมือนลูกหมาตรงหน้าที่ไม่ยอมขยับหลบ แถมยังมากวนโมโหเขาอีก หนอยยยย คนยิ่งอารมณ์ไม่ดี เดี๋ยวพ่อก็หวดเข้าให้ เขาพึ่งจะเดินออกมาจากบริเวณที่ซ้อมละครเวทีของคณะเพื่อสงบสติอารมณ์หลังจากนักแสดงที่เลือกไว้ บอกปัดการแสดงกะทันหัน ทำให้เขาต้องหาตัวพระเอกใหม่
กูจะไปเสกพระเอกออกมาจากไม้ไผ่ได้หรือไง!!
หงุดหงิดเรื่องนี้ก็ว่าพอแล้ว ยังต้องมาเจอไอ้เตี้ยปากสี่เหลี่ยมนี่อีก อะไรของมันวะ เป็นบ้าหรือยังไง อยู่ดีๆมามองหน้าเขาแล้วก็ยิ้ม ถึงจะกำลังโมโหอยู่ก็ตามทีแต่คยองซูก็ไม่ได้เสียมารยาทขนาดพาลใส่ใครต่อใครไปทั่ว แต่ก็ไม่แน่ถ้าหมอนี่ยังไม่เลิกจ้องหน้าเขาล่ะก็นะ
“จะมองหน้าผมอีกนานมั้ยครับ?” เลือกรูปประโยคที่คิดว่าไม่เป็นมิตรแต่ก็ไม่หยาบคายที่สุดสำหรับคนที่เดินชนกัน ตอนนี้เขาชักจะหวั่นๆบ้างแล้วเหมือนกัน เพราะขนาดโดนถามไปแบบนั้นแล้ว ผู้ชายคนนั้นยังไม่เลิกยิ้มให้เขาเลยแม้แต่น้อย
“นานครับ… จะมองอีกนานๆเลย..”
“.....”
“จะได้จำไปบอกแม่ถูก ว่าลูกสะใภ้แม่หน้าตาเป็นยังไง”
ติชม กรีดร้องได้ที่ #ชอทแมนแบคฮยอน
5555555555555555555 เรื่องของเรื่องคือ แต่งสนองนี้ดตัวเอง
มือมันลั่นออกมาได้หลายตอนแล้ว เลยตัดสินใจเปิดเรื่องแล้วลงเลย
ฝากฟิคด้วยนะคะ เรื่องนี้มันก็ต่างจากแบ้ดบอยกับยังแมนเน้อะ
มาดูกันว่า อพบ. จะจัดการความรักของตัวเองยังไงดี!
ฝากฟิคด้วยนะคะ~~~
ขอบคุณทุกคนมากคับ
O W E N TM.
ความคิดเห็น