เพราะฉันเป็นดอกไม้ของเธอ

ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 5 ศึกคารมปากแบบผีๆ กับอิสระภาพอีกครั้ง

หลังจากที่เขา 'ท่านเจ' เสนอแนะอะไรดีๆ (เหรอ) มาให้ฉัน ถึงฉันจะเออออไปตามเขาแต่ว่า เขาก็ยังให้ฉันอยู่ในคุกอยู่ดี = =

จะว่าไปแล้วจะเรียกว่า 'ท่าน' เต็มปากเต็มคำก็ไม่ค่อยจะ... แบบกระดากปากน่ะ ก็ฉันไม่ชอบหน้าเขาเลยนี่นา (เมื่อกี้บอกว่าเขาหล่อไม่ใช่เรอะ!!! ยัยผีกลับคำ!!) <-- ฉันเปล่าพูดน้า~~~ >/////<

และหลังจากที่ฉันเลิกพร่ำเพ้อพรรณา ก็มีสติคืนกลับมา ตอนนี้สิ่งที่ฉันควรจะสนใจก็คือเกมบ้านั่นต่างหาก ชิมิๆ (ยังจะมาแอ๊บแบ๊วอีกกกก =O=;;;;") เพราะว่านะ ถ้าเกิดฉันไปเป็นไม้กันแมวให้หมอนั่นจริงๆ ขึ้นมา จะเป็นยังไงนะ
จะเป็นแบบว่า 'อย่าเข้ามานะ ยัยผู้หญิงหน้าด้าน' or 'อย่าได้ใกล้เข้ามาหาท่านเจเชียวนะ ยัยผู้หญิงโสโครก' กรี๊ดดด ดูเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเขาซะจริงๆ คิกๆๆๆๆ แล้วท่านผู้นั้นก็จะตอบกลับมาว่า 'ขอบใจมากนะ โลลิต้า เธอนี่เป็นประโยชน์กับฉันจริงๆ' แล้วยิ้มอย่างเป็นมิตร >/////o/////< (เป็นไปไม่ด้ายยยยยยยยยย)

แกร๊ก!!

อ๊ะ! ใครน่ะ หรือว่า.....

"แค่นายเป็นห่วงผีขี้จุ๊แบบนี้ก็แปลกพอแล้ว!" อืมมมม = = บอกสิว่าหูฉันไม่ดี 

"ผีขี้จุ๊เร๊อะ ทำไมเรียกลิต้าแบบนั้นล่ะ ลิต้าออกจะน่าสงสาร" สงสัยจะเพ้อมากไปแน่ๆ

 และแล้วผู้ชายสองคนที่คุ้นหน้าคุ้นตากันดีก็พุ่งเข้ามา แต่ว่านะ ท่านอดัมวันนี้หล่อจัง >//< 

"โธ่ๆๆๆๆ ลิต้า ทำถึงเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ อยู่ในนี้คงลำบากมากใช่มั๊ย" อดัมถามไถ่พร้อมทำตามวิ้งๆ *-*

"ถ้าเธอไม่โง่ล่ะก็ ป่านนี้เธอได้ไปอยู่ในที่ที่ดีกว่านี้แล้ว!" นายควอตอารมณ์เสียใส่ฉัน ทำไมต้องมาตะคอกด้วย ไอพวกรังแกผู้หญิง!!

"ก็ ก็ ...ฉันมีเหตุผลนะ"

"เห๊อะ!!! เหตุผลบ้าบออะไร อย่ามาทำตากิ้งๆ วิ้งๆ อะไรนั่นใส่ฉันนะ เธอทำให้ฉันใจอ่อนไม่ได้หรอก"

ชิชะ แบ๊วหน่อยก็ว่า ฉันเลยทำหน้าหงิกใส่เขาแล้วหันไปวิ้งๆ กับอดัมต่อ > <

"แงๆๆๆ อดัม ฉันขอโทษนะ ฉันกลัวนี่นา"

"ไม่เป็... อั่กกก"

=[]="""" นายควอตตตตต นายทำอาราายยยยย จู่ๆ ก็กระชากไหล่อดัมแล้วเขาก็ลงไปนอนกลิ้งๆ อยู่บนพื้น "ถ้านายขืนโอ๋ยัยนี่ไม่เข้าเรื่องอีกล่ะก็ ฉันจะโกรธจริงๆ -..-*"

"นายทำอะไรอดัมน่ะ ไอ้บ้า!!" ฉันวิ่งตรงไปเกาะลูกกรงแล้วตะโกนใส่หน้าควอต ขีดเส้นใต้คำว่า ไอ้บ้า ไว้ชัดเจนเลยเดียว 

"ยัยผี..."

"ผีขี้จุ๊ตาลาลา" แล้วอดัมก็ลุกขึ้นนั่งแล้วหันมาพูดกับฉัน นี่นายลุกขึ้นมาไหวด้วยเหรอ เมื่อกี้ควอตใช้พลังควายทองกระชากไหล่นายเลยนะ =oo=

"นี่นายจะตลกอีกนายมั๊ย" ควอตเริ่มมีน้ำโหนิดๆ กับอดัม ...มั้ง แต่ในอารมณ์นี้ก็น่าจะโมโหอยู่แหละ เหอๆๆๆ

"นี่ฉันก็โกรธนายอยู่นะ ควอต"

"ฉันก็โมโหนายอยู่"

"-..-*"

"..."

"พวกเธอๆ อย่าพึ่งหึงกันตอนนี้ได้มั๊ยอ่ะ >///<" 

ทั้งสองหันมาหองหน้าฉันอย่างมึนๆ งงๆ

"ผีบ๊อง ฉันไม่ได้หึงเธอ!"

"เข้าใจอะไรผิดแล้วนายควอต ฉันหมายถึงพวกนายหึงกันเองไง *0*"

"เธอ!!!!" <-- ควอต

"=O=!!!!" <-- อดัม

ฉันหลบออกมาจากลูกกรงแล้วไปอยู่หลังสุดของคุก ฮ่าๆๆๆๆๆ ฉันล่ะสะจายยยยย แต่ต้องขอโทษอดัมด้วยนะ ลากลากเข้ามาเกี่ยวพันแบบไม่รู้เรื่อง แต่กรงนี่พึ่งจะมีประโยชน์เนี่ยแหละ คิกๆๆๆๆ

"แน่จริง ออกมาให้ฉันเฉ่งโป๊ะเธอเดี๋ยวนี้นะ"

"อะไรคือเฉ่งโป๊ะเหรอ ควอตโกะ คิกๆๆๆๆ"

"คะ ควอตโกะเหรอ O_O;;;" 

"อย่าเรียกฉันแบบนั้นน่ะอดัม ฉันขนลุก!!" แล้วเขาก็ทำหน้าเบะๆ อี้ๆ ไรงี้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ มีฟามสุขขขขข

"ยัยผีขนุนหน้าเขียด นี่เธอหัวเราะฉันเรอะ!!!"

แล้วฉันก็หยุดหัวเราะทันที นี่นายจะเรียกฉันว่าเขียดหรือผีขนุนกันแน่ฮะ!!!! นายเหยียบเบรคความสุขฉันแบบมิดจอมากอ่ะ

"หนอยยยยย ทำอย่างกับว่าตัวเองหน้าตาดีตายล่ะ นายผีชรา"

"อะไรนะ ผีชราเรอะ!!"

"ลิต้า เธอไม่ได้พ่วงถึงฉันใช่มั๊ย T^T"

"ไม่จ้ะๆ" ฉันไม่ทำร้ายนายหรอกอดัม

"งั้นเธอก็ว่าฉันคนเดียวสิ"

"พึ่งรู้เหรอ ...คนแก่ก็เงี้ย หัวช้า"

"ยัยผีสามง่าม!"

"อ๊ะ! หมายความว่าไงยะ = =*"

"ไม่รู้ ด่าให้เจ็บไปงั้นแหละ" แต่มันก็เจ็บๆ งงๆ จริงๆ นั่นแหละ 

"ขนาดด่า นายยังไม่ให้ความสำคัญเลยนะ ไอ้ผีเถิก" โอยยย อันนี้เจ็บจริง ฮ่าๆๆๆๆ

"ว้ากกกก เธอจะว่าฉันมากไปแล้วนะ ยัยผีจูออน"

"ฮ่าๆๆๆ อันนี้ไม่เจ็บ เคยได้ยินแล้ว"

"ยัยผีเสื้อสมุทร!!!"

"ห๊ะ! โหยยย ว่างั้นงี้มาต่อยกันเลยดีกว่า" ฉันหันขวับมาทางควอตแล้วแมนใส่ อันนี้ฉันโกรธจริง!

ฉันมองไปอดัม เห็นเขานั่งยิ้มกับปฏิกิริยาตอบสนองไวมาก (กับการด่ากันไปมา) สนุกสินะ - -

"อ่ะโด่ แค่นี้ก็ของขึ้นซะแล้ว ไม่แน่จริงนี่หว่า ยัยกระดูกเดินได้"

"แบบนี้มันท้า แบบนี้มันท้า!!!" ฉันของขึ้นจริงๆ แล้ว เพราะฉันไม่ชอบให้ใครมาท้า 

"มาทำเป็นนักเลง แน่จริงเธอก็มาต่อให้จบเดะ ผีแฟ่บ"

"แฟ่บ!!! แฟ่บเหรอ! ไอ้ผียาน!"

"ยาน!! อะไรยานฮะ!"

"ยานอวกาศมั้ง ผีชราโง่แล้วโง่เลย"

"หนอยยยยยยย อยากตายอีกรอบใช่มั๊ยยัยผีเกือกกกก" ลากเสียงเกือกยาวเหลือเกินนะ = =

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ไม่เจ็บบบ"

"ยัยฉาบเจ็ดชั้น!"

"ไอ้ผีนิ้วก้อย!!!"

"เธอไม่อาจมาเทียบคารมภูเขาฉันหรอก ยัยผีสนามหญ้า!"

"อย่างน้อยหญ้าเล็กๆ อย่างฉันก็อยู่บนภูเขาล่ะวะ"

"อันนี้เจ็บ อันนี้มันเจ๊บบบบ เจ็บบบบบ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ" อดัมพูดแทรกขึ้นมาแล้วหัวเราะท่ามกลางความเงียบของผู้ชนะและผู้แพ้ ซึ่งผู้ชนะ ก็คือฉันคนนี้! อุ๊วะฮ่าๆๆๆๆ (ทำเหมือนได้รางวัลร้อยล้าน)

"อดัม นี่นายไปอยู่ข้างยัยนั่นเหรอ"

"อดัมเขาอยู่ข้างฉันตั้งแต่แรกแล้วล่ะจ้ะ" ฉันตอบแบบผู้ชนะ เชิดไว้ๆ

"เห๊อะ ยัยผีอนาถา"

"นี่อยากจะต่อใช่มะ - -" 

"ฮ่าๆๆๆ พอแล้วฉันปวดท้องไปหมดแล้ว" อดัมพูดแต่ก็ยังหยุดหัวเราะไม่ได้

"นี่นายจะหัวเราะอะไรนักหนา" ควอตถามแบบเซ็งๆ

"ก็ฉันไม่เคยเห็นนายสดชื่นแบบนี้นี่นา"

"แบบนี้เรียกสดชื่นเหรอ?" ฉันถามออกไป

แกร๊ก!!

นายคอวตกับอดัมหันไปหาเสียงเปิดประตูนั่นและโค้งคำนับ อ่า~ มาแล้วสินะ (เสียงในใจ--> มาแล้วเหรอสุดหล่อ >0<)

(ท่าน)เจเดินเข้ามาด้วยสีหน้านิ่งเรียบ ก็ยังคงดูน่ากลัวเหมือนเดิม "เป็นไงบ้าง ทั้สองคนน่ะ" เขาถามผู้ที่โค้งอยู่เบื้องหน้า

"ผมสบายดีครับท่านแจ็ค" อดัมเงยหน้าขึ้นมาแล้วตอบ

"ผมก็เช่นกันครับ" ควอตตอบตามมา

"อืม แล้วเธอล่ะ"

แล้วเขาก็หันมาถามฉันแหละ >w< นึกว่าจะเมินกันซะแล้ว

"ฉันสบา..."

"จะชดใช้ค่าเสียหายยังไง"

"หา? อะไรอีกอ่ะ"

"ที่เอาหัวเน่าๆ ของเธอไปโขกกับเสาบ้านฉันเนี่ย ถลอกไปเกือบครึ่งเสา"

"=[]=;;;;" 

พูดออกมาได้ ทำไมถึงได้หน้านิ่งขนาดนั้นล่ะ ฉันล่ะเชื่อนายจริงๆ คนหล่อนักมักใจร้ายยย

ใช่ว่ามีแค่ฉันที่อึ้งนะ อดัมก็อึ้ง แต่นายควอตกลับกลั่นหัวเราะไว้อย่างสุดกำลัง ฉันล่ะชักจะเกลียดหมอนี่แล้วนะ

"ระ เรื่องนั่น..." อดัมกำลังจะแก้ตัวให้ฉันแหละ ใช่มั๊ยๆๆๆ ^^

"เอาไว้ชดใช้ทีเดียวเลยสิครับ นายท่าน" ควอตตอบไป

อ๊ากกกกกก นี่นายจะหาเรื่องให้ฉันอีกทำม้ายยย TT[]TT ร้องไห้จนไม่รู้จะทำหน้ายังไงแล้วเนี่ยยยย

"ดีจริง ฉันกำลังคิดแบบนั้นอยู่พอดี รู้ใจฉันจริงๆ เลยนะ"

นายเจ (ขอเรียกว่านายแล้วกัน) มองหน้าฉันนิดๆ แล้วเดินไปตบไหล่ควอตเบาๆ ดูเป็นกันเอ๊งกันเอง ...คงจะพอใจมากสินะไอ้พวกโรคจิตทั้งสอง = = แต่ว่านะ นายไม่ได้ดูสีหน้าของคนยืนข้างๆ เลยใช่มั๊ย!!! อดัมกำลังอ้าปากข้าง ไม่คิดล่ะสิว่าสองคนนี้จะเขาขากันได้ดีเยี่ยมขนาดนี้!!!!!!!

"อะ เอ่อออ" อดัมเริ่มพูดแล้วๆๆๆๆ

"มีอะไรเหรอ" สุดหล่อถามกลับ ก็นายเจนั่นแหละ ยังจะมีอารมณ์คิดเรื่องแบบนี้อยู่สินะ =w=

"นายท่านกับ กับ...ลิต้าดูสนิทกันจังนะครับ"

ห๊า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ทำไมล่ะ ทำไมถามอะไรแบบเน้ นี่นายคิดอะไรไม่ออกแล้วใช่มั๊ยถึงได้ถามอะไรทุเรศๆ แบบนั่นไปอ่ะ

"(อ้าปากพะงาบๆ)"

"ฉันเหรอ กับยัยผีนั่นน่ะนะ"

อดัมพยักหน้าแบบอึกอักเล็กน้อย "ใช่ เราสนิทกัน"

อ๊ากกกกกกกกกกกกก นี่ฉันไปสนิทกับนายตอนไหนยะ "ทำไมตอบไปแบบนั่นล่ะนาย... ท่านเจ"

"ก็มันจริงนี่นา" เขาหันมาตอบฉัน หน้าก็ยังคงนิ่งดังเดิม

"สนิทกันจริงๆ ด้วย" ควอตแทรกเข้ามา "ไม่งั้นคงไม่เรียกท่านแจ็คว่า 'ท่านเจ' หรอก นายท่านคงอนุญาตแล้วสินะครับ"

"ใช่"

ขอบคุณนะที่นายตอบแบบนั้น .....ฉันไม่ได้อยากฟังอะไรแบบนั้นซะหน่อยยยยย

แล้วเขาก็หันไปสนใจกับสองหนุ่มต่อ =0=

"มาเยี่ยมโลลิต้าเหรอ"

"ครับ" ควอตตอบ และเสริมด้วยอดัม "เราเป็นห่วงนะครับ"

"อย่าใช้คำว่า 'เรา' ได้มั๊ย ฉันว่านายคนเดียวมากกว่า"

"ก็ฉันถามนายแล้วว่าจะมามั๊ย นายก็ต่อว่าจะมานี่นา ถ้านายไม่ห่วงลิต้า นายก็ปฏิเสธก็ได้นี่"

"ฉันก็แค่มาคุมนายไม่ให้อ้อนนายท่านให้ยอมปล่อยยัยผีบ้าต่างหาก" อ้าวกรรม - - นายนี่มันเถียงเก่งจริงๆ

"ไม่ต้องหรอก โลลิต้าจะไม่ไปไหน เธอได้ออกมาจากคุกแน่ แต่ต้องอยู่กับฉันไปสักพักก่อนนะ"

"อ้าว ทำไมล่ะครับ" อดัมถาม

"เพื่อปกปิดเรื่องของเธอที่ไม่ยอมไปชะล้างไง นี่มันเป็นกฎข้อแรกเลยนะ"

"...อ่า รับทราบแล้วครับ"

และหลังจากที่เงียบกันอยู่นานอดัมกับควอตก็ขอตัวกลับก่อน "ลิต้า ฉันจะมาหาเธอบ่อยๆ นะ"

"นี่นายจะทิ้งฉันเหรอ T_T"

"ไม่ใช่นะ แต่ว่า เธอผิดจริงๆ ฉันพูดอะไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้วล่ะ ไปนะ" เขาบอกว่าฉันผิดแหละ TOT

แล้วทั้งสองก็เดินจากไป ทิ้งฉันอ่ะ พวกนายทิ้งฉันอ่า~~ 

จู่ๆ นายเจก็เดินเข้ามาหาฉัน อืมมม เมื่อไหร่นายจะมีอารมณ์กับคนอื่นเขาบ้างนะ ฉันเห็นแล้วมันขัดหูขัดตาจริงๆ จะยิ้มก็ไม่ยิ้ม จะโกรธก็ไม่โกรธ แปลกคน 

"เอาไว้เย็นวันนี้ฉันจะปล่อยเธอแล้วกัน"