เพราะฉันเป็นดอกไม้ของเธอ

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3 การชะล้าง

"นี่ๆ ฉันว่าวันนี้คงต้องมีดวงวิญญาณเยอะมากๆ แน่ๆ เลยนะควอต"

"เอ่อ...งั้นมั้ง"

"เอางี้ดีกว่า เดี๋ยวฉันจะลัดคิวให้นะลิต้า จะได้ไปเที่ยวกันต่อ ^^"

อดัมกับควอตพยายามสร้างบรรยากาศให้ดูดีขึ้น ขณะที่เรานั่งรถม้าจะไปทำการ "ชะล้าง"ตัวฉัน

ฉันนั่งนิ่งมาตั้งแต่เริ่มเดินทาง มองออกไปนอกหน้าต่างที่มีม่านถูกรวบไว้ และเริ่มจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวฉันชัดขึ้นเรื่อยๆ

รถพุ่งตรงเข้ามาแล้วบีบแตรไล่ฉัน แต่ฉันดันหลบไม่ทัน ไม่รู้จริงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง และก่อนจะตายฉันก็ยังคิดถึงเขาอยู่ มันทรมานจริงๆ

"อีกเดี๋ยวก็จะถึงแล้วล่ะ เอ้อ! อยากฟังเรื่องของควอตบ้างมั๊ยล่ะ ^o^" อดัมพูดอย่างจริงใจ

"เฮ้ๆ ไม่ต้องเลยนะ" ควอตโวยวาย

ฉันก็ยังคงนั่งนิ่งต่อไป

ไม่นานนักก็ถึงสถานที่ชะล้าง ที่นี่เป็นสวนกว้างใหญ่ มีคน เอ๊ย วิญญาณมากมายเต็มไปหมด ตรงกลางของสวนสวยนั้นก็มีเต็นท์สีแดงตั้งอยู่ หน้าทางเข้ามีแต่วิญญาณที่ต่อแถวกันยาวเหยียด

"ลิต้าๆ อยู่กะควอตไปก่อนนะ ฉันจะไปลัดคิวให้ แต่ห้ามบอกใครนะ มันไม่ดี๊ไม่ดี" อดัมบอกแล้วทำปากจุ๊ๆ ไม่ดีแล้วทำทำไม เขาพูดก่อนที่เขาจะเดินไปที่เต็นท์

สักพักหนึ่ง...

"เดี๋ยวก่อนนะ" ฉันเริ่มสงสัย

"อะไร" ควอตตอบมาแบบ เรียบๆ

"ทำไมเขาถึงลัดคิวให้ฉันได้ด้วยล่ะ ทั้งๆ ที่ฉันสำควรที่จะไปต่อแถวนั่น"

"พวกฉันไม่ใช่ดวงวิญญาณที่ล่องลอยไปมานี่ ฉันมีงานนะ ถึงจะเห็นอย่างงี้ก็เถอะ"

"จริงดิ แล้วพวกนายเป็นอะไรล่ะ"

"วิญญาณ"

"= = เออ รู้แล้วว่าเป็นวิญญาณ หมายถึงทำงานอะไรกัน" นี่ฉันถามผิดหรือมันตอบไม่คิดกันแน่

"ฉันทำงานให้กับบอสทั้งสามระดับน่ะ ...อยากจะให้พูดมากมั๊ย มันยาวนะ"

"หา..." มีการถามงี้ด้วย =..=

"อืม ลืมไปว่าเธอโง่ ฉันจะอธิบายละเอียดๆ แล้วกันนะ งานที่ฉันทำ คือควบคุมดวงวิญญาณต่างๆ นานามาที่สถานที่แห่งนี้ และยังต้องรายงานสภาพทั้งหมดหรือสภาพโดยรวมของพื้นที่ที่ควบคุม อ่า ฉันมียศสูงอ่ะนะ เลยต้องรายงานทั้งสภาพพื้นที่ครอบคุมหมดและรายงานความเป็นอยู่ด้วย รวบๆ ก็คือ รายงานมันทุกอย่างไม่ว่าสภาพความเป็นอยู่ ป่าไม้ หรือวิญญาณบ้าๆ บอๆ แบบเธอฉันก็ต้องรสยงาน แต่ไม่ต้องลงไปสำรวจด้วยตัวเอง มีลูกน้องทำให้ ส่วนอดัมก็ทำงานเหมือนกับฉัน แต่ยศเขาสูงกว่า ที่นี่ก็เลยเกรงใจเขาไปซะหมด จริงๆ แล้วเธอต้องเรียกฉันว่าท่านด้วยซ้ำไป"

"เห๊อะ! นายมียศอะไรกันแน่ ทำไมฉันต้องเรียกคนปากเสียแบบนายว่าท่านด้วย"

"ก็ยังคงไม่เข้าใจสถานะตัวเองซะทีสินะ"

"นี่ๆๆๆๆๆ คุยอะไรกัน ดูสนุกสนานเชียว ^^"

อ่า มาแล้ว ท่านอดัมมม

"สนุกเหรอ นายคิดว่าสนุกเหรอที่ต้องมาสอนยัยนี่ให้เข้าใจชีวิตตัวเองซะที"

"นี่นาย ถ้ามันลำบากอะไรมากมายนักก็ไม่ต้องมายุ่งสิยะ"

"เห๊อะ คิดว่าฉันอยากจะยุ่งเรื่องของเธอมากนักหรือไงฮะ!"

"งั้นฉันจะไปๆ ซะให้พ้น!!" เจ๊มีน้ำโหแล้วนะ

"พอๆๆๆๆๆๆๆๆ เลิกทะเลาะกันได้แล้ว ลิต้า เดี๋ยวก็ไม่สวยหรอก อย่าทำหน้ามุ่ยสิจ๊ะ" อดัมหันมาพูดกับฉันแล้วยิ้มให้

...ไอ้สองคนนี้มันอยู่กันเข้าไปได้ยังไงเนี่ย นิสัยแต่ต่างกันโดยสิ้นเชิง

"ลิต้า อีกคิวนึงก็เข้าไปได้แล้วล่ะนะ ไปรอตรงโน้นดีกว่า"

"อืม"

ฉันเออออตามไปแต่ได้ยินเสียงหึดังมาจากข้างหลังเลยหันไปวีนซะ

"นึกว่ามียศอะไรนั่นแล้วจะมาขึ้นเสียง ข่มแหงกันแบบนี้หรือไงฮะ!!!"

"อารายยยย หนูต้าจะไปอะไรกับหมอนั่นอีก ไปกันเถอะ"

ฉันหันไปทำตาขวางใส่อดัม (ที่ไม่รู้เรื่องอะไร)

"นะๆๆ" แต่หมอนี่ก็ยังคงทำตาใส่แอ๊บแบ๊ววิงวอนฉันอยู่

จนต้องยอมไปจนได้

ไม่นานนักก็เดินมาถึงหน้าประตูทางเข้าที่มีดวงวิญญาณมากมายเข้าเเถวอยู่ แต่อดัมบอกว่าจะให้เข้าทางนี้ไม่ได้ (เดี๋ยวโดนต่อยเอา) เลยไปเข้าประตูหลัง

"รอแป๊บเดียวนะ"

อดัมบอกก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน แล้วออกมา "คงต้องทำความเข้าใจกับการชะล้างตัวเธอก่อนนะ มันก็ไม่ได้มีอะไรมากมายหรอก" เขาเอามือเกาหัว "แค่ทำใจเดี๋ยวเดียวเอง คือ ฉันก็อธิบายไม่ค่อยเก่ง ถ้าให้ควอตอธิบายจะรู้เรื่องมากกว่าอ่ะนะ ฮ่าๆๆ"

อย่าได้เอามาเชียวนะ =..=

"ควอตเป็นคนฉลาดน่ะ คืองี้ การชะล้างน่ะนะ..."

"ต้องให้ฉันช่วย บอกก็ได้นะ"

ตัวสอดมาแล้วสินะ ฉันต้องเจอกับหมอนี่อีกนานแค่ไหนเนี่ย

"ฟังนะ เธอห้ามทำตัวงี่เง่าไม่ยอมฟัง ไม่งั้นฉันไม่ไว้เธอแน่"

"ไอ้..."

ก่อนที่จะได้พูดอะไรออกไปก็ได้เหลือบไปเห็นอดัมบอกอะไร(ทางสายตา) ประมาณว่า 'อย่าไปเถียงหมอนี่นะ ปิ้งๆ' ฉันก็เลยเงียบ = = ฟังก็ได้

"ดีมาก ถ้าเธอเป็นลูกแมวเชื่องๆ แบบนี้ตั้งแต่แรกฉันก็ไม่ต้องเปลืองแรงแล้ว"

...ย่ะ

"ฉันน่ะจะอธิบายง่ายๆ ให้เธอเข้าใจแบบภาษาของฉันนะ ก่อนที่วิญญาณทุกดวงจะเข้ามาอยู่ที่นี่อย่างจริงจังเนี่ยต้องผ่านการชะล้าง เพื่อความสุขของตัวเขาเองและไม่เดือดร้อนพวกเราด้วย หรือ เพื่อให้เธอลืมทุกสิ่งทุกอย่างไม่ต้องอาลัยอาวรกับคนข้างบนนั้นน่ะนะ"

"นี่ฉันต้องลืมทั้งหมดเลยหรอ แล้วไอ้คนข้างบนมันยังไงกันแน่"

"คนข้างบนก็คือ มนุษย์ ที่อยู่บนพื้นดิน เราอยู่ส่วนล่างถัดมาจากโลกมนุษย์เพียงเล็กน้อย เพื่อไม่ให้มนุษย์เข้ามาในที่ของเราได้น่ะ แต่โลกมนุษย์ก็ยังมีความหนาแน่นมากกว่าเรา แสงอาทิตย์เลยเข้ามาได้ไม่มากเท่าที่ควร เราเลยอยู่ในที่ที่จะสว่างก็ไม่สว่างจะมืดก็ไม่มืดแบบนี้แหละ"

และหลังจากที่ฉันได้ฟังเขาพูดมามากมายก็พบว่า...หมอนี่พูดดีๆ เป็นด้วยเหรอเนี่ย *0*

"ลิต้าๆ ถึงตาเธอแล้วนะ"

"หา! ดะ เดี๋ยวสิ"

แล้วอดัมก็ลากฉันเข้าไปในโดมนั้น หลังจากเข้าไปได้สักพัก อืมมม ดูจากภายนอกไม่น่าจะกว้างขนาดนี้นะ แต่ในนี้สวยมากเลยล่ะ คล้ายๆ ห้องรับแขกแต่ก็ยังคงไว้ซึ่งรูปลักษณ์ของโดม อ๊ะ!! ฉันเห็นแล้ว แสงนั่น!

"เห็นมั๊ย แสงที่ส่องลงมาน่ะ"

"อดัมนั้นมันอะไรน่ะ" ฉันออกแนวเสียงสั่นเล็กน้อย

"แสงที่ใช้สำหรับการชะล้างไง ไปเถอะ แล้วฉันจะไปรอเธอข้างนอกนะ" ว่าแล้วอดัมก็ออกไป

การชะล้าง ทำไมต้องทำแบบนั้นด้วยนะ แล้ว...มันจะทำให้ฉันลืมทุกสิ่งทุกอย่าง ทุกคนเลยหรือ

แล้วเขาล่ะ 'ฉันอยากจะอยู่กับเธอนะ ลิต้า ตราบเท่าที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ ตราบเท่าที่แทลีสคนนี้ยังมีลมหายใจ ...นะ'

ฉัน ฉันไม่อยากลืมเขาหรอกนะ แต่ถึงยังไงก็ต้องลืมใช่มั๊ย... ก็ฉัน 'ตายแล้วนี่นา'

ฉันเดินไปยังแสงนั้น แสงสีทอง มันสวยดีนะเหมือนมีแรงดึงดูด ฉันอยากจะสัมผัสมัน ....สวยจัง

'โลลิต้า ฉันรักเธอ เธอจะรับรักฉันมั๊ย'

เฮือกกกกกกกกกก

หน้าของเขาแว๊บขึ้นมาวูบหนึ่ง นั้นสินะ เค้ายังไม่ยอมให้ฉันไปไหน ฉันก็ยังอยากจะรักเขา ฉันมันบ้าเอง ฉันจะไปหาเขา

ฉันวิ่งออกไปนอกโดม วิ่งไปเรื่อยๆ ที่นี่ต้องมีทางออกแน่ ที่ไหนสักที่ แต่มันต้องมีแน่ ...แทลีส รอฉันก่อนนะ ฉันจะไปหานายแล้ว

"อ๊ะ! นี่ ยัยผีบ้าเธอจะไปไหนน่ะ ชะล้างรึยัง"

เฮ้ย! ควอตนี่นา ฉันวิ่งผ่านหน้าเขาเฉยเลย ตายล่ะทีนี้ >0<

"นี่~~~ หยุดนะ หยุดดดดดดด"

"อ๊ากกกกกก ใครจะหยุด บ้าเรอะ อย่าตามฉันมานะ"

เท้าฉันต้องติดเทอร์โบแล้ววว อะไรจะโชคดีปานนี้ เจอใครไม่เจอมาเจอหมอนี่ซะได้ สุดๆ ไปเลย

ควอตวิ่งตามฉันมาติดๆ ไม่เว้นระยะเลย นี่นายเคยแข่งโอลิมปิกมาใช่มั๊ย ดูเขาไม่เหนื่อยเลยอ่ะ แง้ๆ และข่าวดีต่อนี้คือ ฉันจะตายรอบสองอยู่แล้วเนี่ยยยย

และก่อนที่แรงฉันจะหมดก็ดันไปเห็นคฤหาสงดงามตั้งอยู่ และบูมมมม เกิดเป็นโกโก้คร้านนนน มันเปิดประตูไว้ โชคเข้าข้างแล้ว ใช้โอกาศนี้หล่มมุมไปซ้า

"เฮ้ย! คิดจะหนีเหรอ ไม่พ้นหรอก" เสียงควอตตะโกนมา ฉันกลัวก็จริง แต่จะหยุดก็ไม่ได้แล้ว ฉันหลบเข้าไปในคฤหาสนั่น ไม่รู้ล่ะจะหนีทั้งทีก็ต้องลงทุนกันหน่อย ฉันวิ่งหลบไปหลบมาหลังเสาบ้านเหมือนเล่นไล่จับในละครอินเดีย = = แต่ตั้งแต่เข้ามาก็ไม่เห็นมีคนเลยนี่นา

.....นั่นสินะ มันจะมีคนได้ยังไง ก็นี่มันโลกวิญญาณนี่นะ แต่มันจะไม่มีใครอยู่จริงๆ น่ะเหรอ
แกร๊กๆ!!