คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : รักต้อห้าม2
NO FRIENDSHIP
IS AN
ACCIDENT
Bam’s side
โ้ยยยยยย ะว่าไปนี้็ะใล้มิเทอมแล้ว ยัไม่เริ่มิวเลย ทีแระะให้มาร์ิวให้แ่ผม็ไม่อยารบวนอีฝ่ายเท่าไหรเพราะมาร์ทำไรให้ผมมาเยอะมา ทั้สอนารบ้านผมถึผมะหลับทุรั้็ามแ่มาร์ไม่เยที่ะปิเสธที่ะสอนรอบ่อไปเลยu-u ฮืออออออออ บอามรบัรั้ผม็สสารมาร์เ้านะรับไม่เหนื่อยับผมบ้าเลยหรอ นาผมเอยัเหนื่อยับัวเอเลย #ร้อหั้ยยยยยย
“ยอแ เรา่วอ่ะนอน่อนนะ ถ้าอาาร์ยเรียปลุเรา้วยนะ” หลัาที่ผมฝาวามหวัับยอแไว้ผม็ยืแนแล้วฟุบหน้าลับโ๊ะทันที และ็บไปอี1าบที่ผมนอน ่อไปวิาเล เฮ้อ ิแล้ว็อยาะนอน่อ เรียนไม่รู้เรื่อเลยสัรั้อะไร็ไม่รู้้ออยให้มาร์ิวให้ลอเลย เบ้ปาเป็นรูปพระันทร์(?)
าบเล
“เอาล่ะนัเรียนวันนี้มีpop quizนะ๊ะ”
!!!!!!!!!!!!พระเ้าpop quiz ทำไม ทำไม ทำไม ทำไมรูถึทำับแบมไ้T0T
“ยอแเราไม่ไ้ทบทวนไรเลยอ่ะ ให้เราลอ้วยนะ” ผมส่สายาอ้อนวอนไปให้ยอแ
“เห้ยไม่เอาอ่ะเี๋ยวรูำไ้็วยันหมหรออันนี้เ็บะแนน้วยนะ”
ฮืออออ แล้วแบมแบมนนี้ะทำยัไ ระหว่าที่ผมุมมับอยู่ ็เผลอไปสบาับมาร์ที่นั่อยู่แถวหน้าอห้อพอี ผมเบ้ปาทำท่าะร้อไห้ แ่มาร์ับยับปาพูว่า ’สู้ๆ’ มาให้ผม เฮ้อ อย่าี้ลอเลยมาร์้อทำไ้แน่เลย เป็นหัวหน้าห้อที่เพอร์เฟริๆ ่าาผมลิบลับเลย ไม่รู้ทำไมเราถึบันไ้นะ ทั้ๆที่ผม็โระโ่ำิน แล้วมาร์็โระลาอพ่ออแม่เลย อนเ็พ่อแม่ให้ินไรมาอ่ะ ะไปินามบ้า ฮรึㅠㅠ
“นัเรียนเอาระเป๋าึ้นมาั้รลาระหว่าเพื่อนๆ่ะ รูะเริ่มแ้อสอบแล้ว”
ผมถอนหายใไ้นั่ภาวนาในใว่าะรอไม่รอ ไม่รอ ไม่รอหรอ แหะ
หลัาที่รูแ้อสอบผม็ไ้แ่ร้อ 1 2 3ปลาลามึ้นบ แล้วเาเอาอย่าเียว หวัว่าผมะมีวบ้าแหละน้าาาาา ผ่านไป5นาที่ผมยันั่ร้อเพลแล้วหมุนินสอ ไถๆินสออยู่รหน้าระาษ;-;
“อ่าวล่ะนัเรียนวาินสอส่้อสอบมา้านหน้าเลย่ะ” ห๊ะแหะยัไม่เสร็เลยอ่ะ ฮือ อ้า ามั่วไป่อนละัน ผมรีบามัวเสร็แล้ว็ส่ระาษไปให้น้าหน้า
“เอาล่ะ่ะ เลิลาสไ้”
เฮ้อ
“ไ ทำไ้ไหม”
“อ้าวมาร์ ยัะมีหน้ามาถามอี มาร์็ะไ้เ็มเหมือนเิมใ่ไหมล่ะ เ่ะนาเนี่ย” ผมเยหน้าเบ้ ปาใส่มาร์่อนที่ะัเ็บเรื่อเียนลระเป๋า
“อะไรัน ใรันแน่ที่ไม่ยอมทบทวนหนัสือเรียนหื้มมม? เราไปรอหน้าห้อนะ” มาร์ยีผมอผม่อนหนึ่ที่อนที่ะเินไปเ็บออัวเอแล้วไปรอผมนอห้อ านั้นผม็รีบๆเ็บออัวเอ่อนแล้ว็บอลายอแ
“ยอแเราลับ่อนนะ~”
“แบมแบมเี๋ยวสิ เรามีเรื่อะุย้วยอ่ะ”
“เรื่อไรอ่ะ่วนไหม พอีมาร์รอเราอยู่อ่ะ ไว้แทุยันแทนนะ บายบายยยย”
“แบมแบม!” ผมรีบโบมือบายยอแแล้ววิ่ออมาาห้อ
แบร่!
“อ่าวไม่ใอ่อ?”
“-___- เล่นไรอ่ะแบมแบม”
“โอ๊ยมาร์ เราเ็บนะ!”
“ฮ่าๆ ่วยไม่ไ้แบมแล้เรา่อนเอ” ผมเินออแล้วทิ้ระเป๋าไว้ให้มาร์ถือ่อนที่ะเินออาึมา่อน อนนี้ผมแล้อนมาร์โทษานที่เาะหัวผมับไม่ยอมใที่ผมแบร่ใส่ ฟัูไร้สาระใ่ไหมรับ แ่ผม็แล้อนแบบนี้บ่อยๆแหละเพราะผมรู้ว่าเวลามาร์้อเ้าะเอานมมาล่อผมยัไล่ะ! ฮิฮิ แผนสูใ่ไหมล้าาาา
“แบมแบมมม้าบบบบบ” นั้นไมาแล้วววว~ หุหุ
“...”
“โอ๋ๆไม่เอาไม่อนเ้านะ ีันๆ” มาร์ยื่นนิ้ว้อยมา้าหน้าผม
“...”
“เ้าเลี้ยไอิมเลยอ่ะ”
“...”
“สอแท่เลยอ่ะ”
“...”
“1อาทิเลยอ่ะ” ผม่อยๆลี่ยิ้มออ
“แบร่! ใรว่าเราอนละ เราเปล่าสัหน่อย” ผมแลบลิ้นใส่มาร์่อนที่ะวิ่หนี
“เห้ยไรอ่ะ! หยุเียวนี้เลยนะ ไม่ั้นเราไม่เลี้ยไอิมนะแบมแบม”
“ใรลัวเราอัเเสียไว้แล้ว แบร่” ึึผมัไว้ทุทาแล้วล่ะไม่มีทาทีมาร์ะันผมไ้ เฮาะๆ #หัวเเราะอย่านาร้าย
ปั๊
“โอ๊ย เินไมู่ทาเลยหรือไ น่ารำาริๆ.
“อ..อโทษรับ” ผม้มอโทษรุ่นพี่ที่ำลัล้มลไปอับพื้นเพราะผมวิ่นมะี้
“ยัะยืนบื้ออยู่อี อีโ่ รีบๆมา่วยันลุึ้นสิ”
Mark’s side
ผมวิ่ไล่ามแบมแบมมายัรมุมึ แ่ลับำลัเห็นรุ่นพี่่าแบมแบมอยู่ สสัยะวิ่นมะี้แแน่ๆเลย
“ลุไหวไหมรับ?” ผมยื่นมือไปให้รุ่นพี่ล้มออยู่ับพื้น
“ะ..อบใ”
ผมึรุ่นพี่ึ้นมาพร้อมยื่นผ้าเ็หน้าให้อีนรหน้า้อาระเ็มือ
“เ็บรไหนไหมแบมแบม?” ผมหันไปถามแบมแบมบ้าเห็นเียบมาั้นานแล้วไม่รู้เ็บรไหนหรือเปล่า
“เราไม่เป็นไร เราโอเ ที่เ็บน่าะเป็นรุ่นพี่เามาว่า” แบมแบมบอพร้อม้มหน้าุไม่ยอมสบาับผม
“ถ้าั้นพวผมอัวนะรับ” ผม้มหัวแบมแบมพร้อมับ้อมมืออีนให้เินออารนั้น
ผมพาแบมแบมมาที่๊อน้ำหลัโรเรียน เพราะมะี้ผมสัเเห็นมืออแบมแบมถลอนิหน่อย ท่าทาน่าะเ็บน่าู
“ไหนเอามือมาสิ เ็บรไหนหรือเปล่า”
“ไม่เ็บเท่าไหร แ่แสบนินึ” แบมแบมยื่นมาให้ผม่อนที่ะหันหน้าไปทาอื่น
“ูิ เลือไหลหมแล้วเนี่ย ไปห้อพยาบาลัน เี๋ยวเราล้าแผลให้”
ผมพาแบมแบมมาที่ห้อพยาบาล อนนี้เป็นเวลา4โมแล้วพยาบาลยัอยู่ที่ห้อ แ่พอมาที่ห้อพยาบาลแล้วพยาบาล็ลับไปแล้วผมเลยไปอุแให้แม่บ้านมาเปิแล้วัารหยิบสำลีุบแอลอฮอล์
“นั่ลแล้วยื่นมือมาสิ” ผม่อยๆบรรุบสำลีลบนมืออแบมแบม านั้น็ุบแบาีนแล้วทาลบนแผล
“เ็บไหม?” ผมมอหน้าแบมแบม
“อะ..อื้อ นินึแ่เราทนไ้” แบมแบมัปาอัวเอเพื่อที่ะไ้ไม่ร้อวามเ็บนั้นออมา
“เ็บ็ร้อออมาไ้” ผมพูพร้อมิพลาสเอร์ลบนมืออีน
ผมลูบมือแบมแบมพร้อมึอีนมาอ
ฮึ
“ร้อไห้หรอ?” ผมลูบหลับแบมแบมพร้อมปลอบอีนไม่ให้ร้อไห้
“ฮือออออ ็..ระ..เรานรุ่นพี่ ละ..แล้วรุ่นพี่็ล้มลไป ฮึ.. ระ..เราไม่ไ้ั้ใ เราลัวมะ..มาร์ะมอเราไม่ี ฮึ”
นี้แบมแบมิมานานั้นหรือเนี่ย เ็น้อยริริ ผมไม่เยมอแบมแบมแย่เลยสัรั้เพราะนเรา็พลาันไ้ นี้แ่วิ่นเท่านั้นเอนั้นไม่ไ้ไป่านสัหน่อย
“โอ๋ๆไม่้อร้อแล้วนะ เราไม่เยมอแบมไม่ีเลยนะ” ผมับไล่แบมแบมมามอหน้าอีน
“ะ..แ่..”
“ไม่้อแ่ทั้นั้น ไม่ร้อไห้นะเี๋ยวาบวมเอานะรับ เราเป็นห่ว” ผมเ็น้ำาให้อีน
“อื้อ โอเ!” แบมแบมเ็น้ำาแล้วพยายามุน้ำมูไม่ไหลออมา
“วันหลัอ่ะไม่้อวิ่หนีเราแล้วนะเ้าใไหม? ถ้าเิ่อไปวิ่ไปนไรอันรายึ้นมามันไมุ่้มนะรับ”
“โอเ แบมเ้าใแล้ว”
Bam’s side
ผมว่าผมพยายามไม่ร้อไห้แล้วนะ แ่มัน็ไหลออมานไ้ ผมวิ่ไปนนอื่นแล้วยัมีหน้าไปร้อไห้ใส่มาร์อี ฮือ ไม่น่าเลย ผมลัวมาร์ะมอว่าผมี้แเพราะว่าผมเป็นนร้อไห้ไอะไรมาสะินิสะิหน่อยผม็ร้อไห้ออมาไ้่ายๆแล้ว
อนนี้ผมับมาร์ำลัเินออาโรเรียน มาร์เินไปส่ผมที่รถไฟฟ้าเือบทุวันเลย เพราะว่าแม่อมาร์ไม่่อยว่ามารับลับ้านเท่าไหร ผมเยไปมาร์อยู่รั้นึเพราะเป็นรายานลุ่ม แล้วทำไม่เสร็ันสัทีเลยัสินใไปทำที่บ้านอมาร์ แ่อนที่ผมไปอนนั้น็ไม่ไ้เอแม่อมาร์นะ เห็นมาร์บอว่าแม่ไปทำานที่่าประเทศพอี
“แบม”
“มีไรหรอ”
“อย่าเ็บอีนะรู้ไหม”
“...”
“เราไม่อบเวลาเห็นแบมเ็บัว...เรารู้สึเ็บไป้วย”
“...”
ความคิดเห็น