-ซูเปอร์สตาร์กิ๊กสาวซ่าปาปารัซซี่-

ลำดับตอนที่ #1 : chapter#1: หนุ่มหน้าใสvsสาวแสบ

 -ซูเปอร์สตาร์กิ๊กสาวซ่าปาปารัซซี่-

หน้าอพาตเมนต์แห่งหนึ่ง ใจกลางเมือง กรุงเทพมหานคร

รถสปอร์ตหรูเคลื่อนตัวเข้ามาจอดก่อนที่เจ้าของรถหนุ่มหล่อจะเดินลงมาพร้อมกับชายหนุ่มหน้าตาดีอีกคนที่นั่งอยู่ข้างคนขับ  

 " พี่ๆ รีบขึ้นห้องเหอะ เดี๋ยวคงมีพวกแฟนๆตามมาแหง ขี้เกียจอธิบายว่าเราเป็นอะไรกัน "

 " จริงสินะ ยิ่งมีข่าวว่านายเป็นเกย์อยู่ด้วย " หนุ่มผู้เป็นพี่ชายเอ่ย ก่อนจะรีบเดินขึ้นไปยังอพาตเมนต์ โดยที่ไม่ทันได้สังเกตเลยว่ามีเสียงชัตเตอร์กดระรัวอยู่หลังพุ่มไม้ข้างอพาตเมนต์นั้นเอง

 " สงสัยว่าสิ่งที่พวกนายกลัวจะต้องเป็นจริงแล้วล่ะ " ปาปารัซซี่สาวพึมพำกับตัวเองก่อนจะสะบัดผมยาวสลวยเดินจากไป

                                                       + + + + + + +
 
  เช้าวันต่อมา ณ โรงเรียนนานาชาติชื่อดัง
 
หญิงสาวสวยสองคนเดินเคียงคู่กันเข้ามาในโรงเรียน ปกติแล้วจะเรียกความสนใจจากนักเรียนที่อยู่รอบๆได้เป็นอย่างดีแต่วันนี้บรรยากาศในโรงเรียนกลับแตกต่างออกไป
 
" วันนี้แปลกๆนะพี่เม มีแต่คนนั่งอ่านหนังสือพิมพ์กันใหญ่ " หญิงสาวที่ตัวเล็กกว่าหันไปเอ่ยกับเมล่าพี่สาวผู้เป็นแฝดคนละฝา

 " แหงละสิ " พี่สาวเอ่ยอย่างไม่สงสัย " นี่.. เรากำลังจะเดินมาถึงฝาท่อแล้วนะไม อย่าสะดุ.. " 

 " ว้าย..โอ้ย! " ก่อนที่เธอจะพูดจบน้องสาวสุดเปิ่นก็ไถลลงไปกองกับพื้นซะอย่างนั้น  แล้วใบหน้าของไมก็ล้มลงมาทับกับหนังสือพิมพ์ที่โดนขยำซะเละ " ทำไม อ่านแล้วไม่ทิ้งถังขยะนะ แถมขยำอีกต่างหาก " 

 " อย่าพูดมากน่า ยัยประธานนักเรียน ลุกขึ้นมาเร็วๆ " เมล่าเอ่ยพร้อมก้มลงไปเก็บหนังสือพิมพ์ขึ้นมาคลี่ดู

 " ไม่คิดจะช่วยกันมั่งเลยนะ " ไมก้มลงปัดฝุ่นตามตัวก่อนจะหันมาสนใจสิ่งที่เมล่ากำลังดูอยู่ " ข่าวอะไรน่ะพี่..แล้วทำไมพี่ต้องยิ้มเจ้าเล่ห์ด้วย เอามาดูสิ " สาวร่างเล็กรีบคว้าหนังสือพิมพ์ยับๆมาจากพี่สาว อ่านจบก็หันขวับพร้อมกับทำหน้าบึ้งใส่เมล่าทันที " สุดช๊อคยูคินักร้องหนุ่มชื่อดังวงPyrex ควงแขนหนุ่มหล่อปริศนาขึ้นอพาตเมนต์    ..ฝีมือพี่งั้นหรอ..ใช่มั้ย " เมล่าไม่ตอบ ยังคงยืนยิ้มอย่างสะใจอยู่อย่างนั้น " ok ฝีมือพี่แน่นอน บอกกี่ทีแล้ว ว่าอย่าไปทำอีกงานพวกนี้ ถ้าแม่รู้นะ.. " 

 " จะบอกแม่รึไง " เมล่าหันมาทำหน้าดุ

 " ก็รู้ว่าไม่เคยบอกอยู่แล้วนี่ ช่างเหอะ เตือนกี่ทีพี่ก็ไม่เชื่ออยู่ดี " ในที่สุดทั้งสองก็เดินมาถึงห้องเรียน 

 " ฉันไปละ " ไมซึ่งอยู่ห้องข้างหน้าเดินเข้าไปก่อนปล่อยให้พี่สาวเดินไปยังห้องของตนเพียงคนเดียว

 " ยัยพาเมล่า! " เสียงของนภัสเพื่อนสาวคนสนิทดังขึ้นทันทีที่เมล่าเดินเข้ามาในห้อง " มานี่เลยๆ " นภัสลากตัวเพื่อนสาวไปยังมุมห้องก่อนจะกระหน่ำคำพูดใส่เมล่า

 " เธอทำแบบนี้ได้ยังไง ห่ะ! " 

 " เบาๆสิ " การตะโกนของนภัสค่อยๆเปลี่ยนมาเป็นเสียงกระซิบอย่างใส่อารมณ์แทน

 " นี่ เธอจะลงข่าวใครก็ลงไปเหอะแต่ทำไมต้องมาลงข่าวยูคิด้วย เธอรู้มั้ยว่าเค้าเสียหายขนาดไหน แล้วไอ้งานที่เที่ยวตามไปถ่ายรูปคนอื่นเนี่ยเลิกทำซะทีเหอะ เธอน่ะลูกมหาเศรษฐีเชียวนะยะถ้าคนอื่นรู้เข้าพ่อแม่เธอก็ต้องเสียหาย เดี๋ยวก็ได้ถ่ายรูปตัวเองไปลงหน้าซุบซิบไฮโซหรอก " 

 " ช่างฉันเหอะน่า " เมล่าตอบกลับมาอย่างรำคาญๆ

 " ได้ยังไง ยัยเมล่า ฉันรู้หรอกนะว่าเธอชอบถ่ายรูปแต่ถ่ายอะไรที่มันสร้างสรรค์หน่อยไม่ได้รึไง ถ่ายไอ้แบบนี้ต่อไป อาจจะเป็นอันตรายกับตัวเธอเองก็ได้นะ  ดีนะที่เธอถ่ายยูคิคนเดียวไม่ได้ถ่ายพีชด้วย " 

 " ถ้าฉันถ่ายพีชที่น่ารักของเธอ มีหวังโดนเธอฆ่าตายน่ะสิ " เมล่าตอบอย่างกวนๆขณะที่สายตาก็กำลังสอดส่องไปทั่วห้อง

 " หาผมอยู่หรอครับ คุณเมล่าผู้น่ารัก " อยู่ดีๆชายหนุ่มผมแดงหน้าทะเล้นก็โผล่ขึ้นมาอยู่ตรงหน้าหญิงสาวอย่างไม่ทันตั้งตัว

 " เปล่า.. " เมล่าตอบกลับไป

 " อย่าเฉยชากับผมอย่างงี้ สิครับ " 

 " น่ารำคาญจริง นี่เร นายอ่านเรื่องยูคิรึยัง " นภัสรีบตัดบท ก่อนที่การสนทนาของเมล่ากับเร..หนุ่มผมแดงผู้เป็นสมาชิกคนหนึ่งของวงPyrexจะยืดเยื้อไปมากกว่านี้

 " แหม อ่านแล้วล่ะครับ คุณยูคิเค้ากลุ้มใจน่าดู เห็นบอกว่าจะตามล้างแค้นปาปารัซซี่คนนั้นเลยทีเดียว " พูดจบเมล่าก็สะดุ้งเฮือก " เห็นบอกว่ารู้ตัวคนที่ถ่ายรูปแล้วล่ะครับ แล้วก็จะตามจองล้างจองผลาญ ย้ายบ้านย้ายมหาลัยตามเลยล่ะครับ...เอ่อแล้วก็ที่เด็ดสุดก็คือผมเพิ่งรู้มาว่าคนที่ถ่ายรูปน่ะ เป็นนักเรียนอยู่โรงเรียนเรา " เรยืดอกอย่างภาคภูมิใจในข่าวของเขาแต่ทว่าสองสาวไม่มีท่าทีตกใจแม้แต่น้อย

 " ตายแน่เธอ " นภัสกระซิบเบาๆกับเพื่อน

 " กลัวที่ไหนละ ก็แค่ผู้ชายคนนึงน่ะแหละ "  เอ่ยจบหญิงสาวก็ไปนั่งประจำที่เตรียมตัวเข้าเรียน ตลอดทั้งวันไม่มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้น จะมีก็เพียงเสียงกรี๊ดที่ดังออกมาเป็นช่วงๆจากมหาวิทยาลัยข้างๆเท่านั้น ทำให้เธอรู้ได้เลยว่าหายนะนั้น กำลังค่อยๆย่างกรายเข้ามาหาเธอซะแล้ว

 " กลับบ้านพี่เม..มานั่งทำอะไรอยู่ในห้องเรียนคนเดียว " เสียงน้องสาวดังขึ้นทำให้เมล่าหลุดออกจากภวังค์แห่งความกังวล

 " นั่งรอเธอน่ะสิ ประชุมประธานนักเรียนอะไรจะนานขนาดนี้ " 
 
" เอาเหอะน่าเลิกบ่นแล้วไปเถอะ " ว่าแล้วสองพี่น้องก็พากันเดินออกจากโรงเรียนไปขึ้นรถเบนซ์สุดหรูที่จอดรอทั้งคู่อยู่แล้ว    ตลอดทางทั้งสองเอาแต่นั่งเงียบด้วยเรื่องที่เรเล่าให้ฟังซึ่งเมล่าเองก็เล่าให้ไมฟังแล้วและกำลังคิดว่จะรับมือกับซูเปอร์สตาร์จอมหาเรื่องคนนี้ยังไงเพราะถ้าสิ่งที่เรเล่าให้ฟังเป็นจริง กลับบ้านไปอาจจะได้เจอเพื่อนบ้านคนใหม่เป็นหนุ่มญี่ปุ่นที่ชื่อยูคิก็เป็นได้

 " พี่ๆ ดูนั่น " ไมชี้ให้ดูรถขนของคันใหญ่ที่จอดอยู่หน้าบ้านข้างๆขณะที่รถของพวกเธอกำลังเลี้ยวเข้าบ้าน

 " เฮ้อ " เมล่าได้แต่ถอนหายใจ  " ดีซะอีก ..มาอยู่แถวนี้จะได้ส่งข่าวไปอีกเยอะๆ " ว่าแล้วก็รีบเดินลงจากรถขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเองทันที  พอล้มตัวลงนอนเสียงเพลงแสบแก้วหูของPyrexก็ดังขึ้นแล้วผู้ชายหน้าตาคุ้นๆก็ปรากฏตัวที่หน้าต่างของบ้านข้างๆ หน้าต่างที่อยู่ตรงข้ามกับห้องของเธอพอดี 

 " ยูคิ วงPyrex " หญิงสาวรีบทำเป็นเดินไปเดินมาในห้องอย่างไม่สนใจผู้ชายที่กำลังนั่งจับตามองเธออยู่ แล้วเสียงเพลงก็ค่อยๆเงียบลง

 " เธอตายแน่ ยัยบ้า " ยูคิตะโกนเสียงดังสนั่นทำเอาเมล่าสะดุ้งโหยงแต่ก็รีบเก็บอาการทำเป็นไม่ได้ยินอยู่อย่างนั้น พอเธอหันหน้าไปทางหน้าต่างนั้นอีกที เขาก็หายไปซะแล้ว กลับกลายเป็นเสียงออดบ้านเธอที่ดังขึ้นมาแทน

 " ทำไมไม่มีใครเปิดประตูนะ " หญิงสาวบ่นพร้อมกับเดินลงบันไดมาหลังจากที่ออดดังอยู่ได้สักพัก พอเปิดประตูก็ต้องอึ้งกับคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า

 " สวัสดีครับคุณเพื่อนบ้าน ผมชื่อยูคิ นี่พี่ชายผมชื่อโยชิ " เขาตั้งใจเน้นคำว่าพี่ชายเป็นพิเศษเพราะผู้ชายที่เธอไปกล่าวหาว่าเป็นเกย์กับเขาก็คือพี่ชายของเขาเอง ซึ่งความจริงแล้วเมล่าเองก็รู้ดีว่าผู้ชายคนนี้คือโยชิพี่ชายของยูคิ

 " ค่ะ ฉันชื่อเมล่า แล้วก็นี่น้องสาวฉันชื่อไม " เธอเอ่ยแนะนำน้องสาวที่กำลังเดินเช็ดผมที่เพิ่งสระลงมาจากบันไดพอดีซึ่งไมเพียงแต่หันมามองเท่านั้นแล้วก็เดินจากไป " ถ้าคุณไม่มีอะไรก็.. " 

 " มีสิครับ ผมนัดทานข้าวกับแม่คุณเอาไว้ " ยูคิเอ่ยก่อนที่โยชิจะเดินเบียดเธอเข้าไปในบ้านตามด้วยยูคิ

 " ฉันรู้.. " เมล่าหันไปพูดกับยูคิเมื่อโยชิเดินไปแล้ว

 " รู้? " 

 " ว่านั่นน่ะ พี่ชายคุณ แต่ว่าคนส่วนใหญ่ไม่รู้นี่ค่ะ...ทำเงินได้มหาศาลเลยนะ " เอ่ยจบก็หัวเราะคิกคักแล้วเดินจากไปปล่อยให้ชายหนุ่มยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความโมโห

 " ยัยบ้าเอ๊ย "  

 " ยูคิ มัวยืนทำอะไรอยู่ " โยชิเดินกลับมาดึงน้องชายให้เข้าไปยังห้องอาหารกับเขา แล้วการทานอาหารอันแสนชุลมุนวุ่นวายก็เริ่มต้นขึ้น

 " อาหารอร่อยมากเลยครับ " ยูคิเอ่ยขึ้น

 " แหงละสิ ที่บ้านไม่มีแม่ทำให้กินรึไง เอ๊ะ หรือว่าทำแต่งานจนไม่มีเวลากินข้าวเลยต้องมาอาศัยขอข้าวเค้ากินเอา เพื่อนบ้านคนเก่าคงเลี้ยงข้าวจนเบื่อแล้วล่ะสิถึงได้ย้ายออกมา " เมล่าที่นั่งอยู่ตรงข้ามพูดส่วนยูคิก็ยิ้มแหยๆกลับมา

 " นี่ เม " เสียงแม่ของเธอเอ่ยปรามขึ้นมา " เอ่อ แล้วสองคนนี้เป็นคนญี่ปุ่นจริงๆเลยหรอจ๊ะ ทำไมพูดภาษาไทย.. " ยังพูดไม่ทันจบเมล่าก็ขัดขึ้นมา

 " แหม แม่เรื่องแบบนี้อยากรู้ไปอ่านนิตยสารเอาก็ได้หรืออยากประหยัดในหนังสือพิมพ์ยังมีเลย " 

 " นี่ " ไมหันมาห้ามพี่สาวบ้าง
 
" ไม่เป็นไรครับ.. ผมอยู่เมืองไทยมาตั้งแต่เกิด คุณพ่อคุณแม่ผมเป็นคนญี่ปุ่นแท้ๆครับ "

 " แต่ว่าน้าก็ยังไม่ได้เจอคุณพ่อคุณแม่ของเธอเลยนะ " 

 " อ๋อ คุณแม่เสียไปแล้วครับ คุณพ่อส่วนมากก็ทำงาน " โยชิเอ่ยขึ้น ทำให้เมล่าหน้าเสียนิดๆที่ไปพูดประชดเขาเอาไว้

 " เหมือนคุณพ่อบ้านนี้เลย ยังไงถ้าไม่รังเกียจเรียกน้าว่าแม่ก็ได้นะจ๊ะ " 

 " เฮ้ย ไม่ได้นะคะแม่ เป็นแม่หนูกับยัยไมสองคนก็พอแล้ว " 

 " ครับ คุณแม่ ยังไงถึงไม่ได้เรียกตอนนี้ในอนาคตก็มีโอกาสอยู่แล้วแหล่ะครับ " ยูคิพูด พร้อมส่งยิ้มหวานให้เมล่า
 
"อิ่มแล้วค่ะ ขืนอยู่ต่อได้ต่อยคนแน่ " เมล่าเอ่ยจบก็รีบเดินขึ้นไปบนห้อง ไม่น่าเชื่อว่าแค่คำพูดเล่นๆของเขาจะทำให้หน้าเธอแดงก่ำได้ " ก็แค่นักร้องบ้าๆคนนึงเท่านั้นแหล่ะน่า "
 
                                                    + + + + + + +

 " จะพูดอะไร หัดคิดซะก่อนนะ ถึงจะพูดเล่นๆก็เถอะ " โยชิเอ่ยกับน้องชายหลังจากการรับประทานอาหารอันยาวนานกับเพื่อนบ้าน
 
" ใครว่าพูดเล่น " ยูคิทำหน้าจริงจังก่อนจะออกเดินกลับไปยังบ้านของตน พร้อมกับแผนการที่จะพิชิตใจแม่สาวตัวแสบคนนี้ให้ได้