คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วันที่แสนซวย- -*
ฉันชื่อ มายด์ ณิชา พิบูรณ์มหาปิติ เรียนอยู่ ม.5 โรงเรียนที่แสนธรรมดาและห่วยวิชาการสุดๆๆนั้นก็คือ โรงเรียนชาญวิทย์ และที่น่าเบื่อกว่านั้นคือโทรไปหาแฟนสุดที่ร๊ากของฉันกะจะชวนไปดูหนังหน่อยแต่บาสไปซ้อมดนตรี บาสเรียนที่เดียวกันกับพี่ชายฉัน วันนี้ฉันก็อยู่บ้านกับพี่ชาย ฉันกับมันช่างแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว ก็แหงล่ะมันหล่อ เก่ง เป็นสเปกของสาวๆเลยล่ะ แต่ฉันสิ การเรียนก็ผ่านมาได้เพราะลอกเพื่อน ส่วนเรื่องหน้าตาหรอ นี้ก็ไม่อยากซ้ำเติมตัวเอง ///ไม่ขนาดนั้นหรอกก็แบบว่าน่ารักอ่ะค่ะ///...
ปังๆๆๆ
“นี้ไอ้มายด์แกจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน ตื่นๆๆโกหิวข้าว”
และนี้แหละนิสัยพี่ชายสุดที่ร๊ากของฉัน มันเรื่องไรที่ฉันจะแหกขี้ตาเพื่อไปทำกับข้าวให้มันกิน สู้ฉันนอนต่อดีว่า
ปึ้งๆๆๆๆ
โหนี้อย่าบอกน่ะว่ามันเตะประตูห้องฉาน มันมากไปแล้วน่ะ
“นี้!!โก ...ทำกินเองไม่เป็นหรอ”
ฉันลุกขึ้นทั้งๆที่หัวฟูๆอยู่ และมันก็ขำอ่ะ ฉันมีไรน่าขำง่ะ
“นี่แกนอนน้ำลายยืดอ่ะ”
“ไม่ขำน่ะโก”
กล้าดีมาว่าฉันน้ำลายยืด
“โหทำเป็นซีเรียส โกเล่นด้วยน้า”
เล่นบ้าหรอเนี้ย ไม่รู้หรอว่าคนเพิ่งตื่นเดี๋ยวก็เตะตกบ้านหรอก
“แล้วโกถีบห้องเค้าไหม ถ้าพังจะซ่อมไหม”
“ก็โกเคาะดีๆไม่เปิดนิ”
มึงเคาะดีตอนไหนว่ะ กรูเห็นแต่ทุบกับเตะ
“เออ เปิดแล้ว และเค้าก็ง่วงโกหิวก็ทำกินเอง”
ฉันพูดพร้อมกับจะปิดประตูห้องแต่..
“วันนี้โกเลี้ยงหนังเลย”
หนังหรอ เออวันนี้เราก็ว่างนิ แต่มันยังเช้าอยู่เลยน่ะ
“ว่าไงseasons change เลยน่ะ”
ป้อมของฉัน พลาดได้งัยหุหุ
“โอเคงั้นเค้าขออาบน้ำแต่งตัวก่อนน่ะ “
“ต้องอย่างนี้สิ อย่านานน่ะโกรอข้างล่าง หิว!!”
ฉันรีบอาบน้ำ แต่งตัวนี้เราอยากดูหนังขนาดนั้นเลยหรอ ช่างเหอะหนังฟรีหาได้ที่ไหนหุหุ
และฉันก็ต้องทำตามข้อตกลงนั้นก็คือทำข้าวผัดให้พี่ชายสุดที่ร๊ากกกกกกกิน-*-
หลังจานั้นฉันกับโกก็เลยแอบเอารถเบนซ์คันโปรดของป๊ามาขี่เล่นก็ป๊ากะม้าไปเชียงใหม่กว่าจะกลับก็อีก2วัน ฉันกับโกก็เลยได้อยู่กันสองคน- -*
“เด๋วโกจะไปบ้านเพื่อนก่อนน่ะ “
“ไปไมอ่ะแล้วเค้าล่ะ”
เอออย่าบอกน่ะว่าจะทิ้งกรูอีก
“โกไปรับเพื่อนแป็บเดียวน่า”
รับเพื่อนนี้หมายความว่าฉันต้องไปกับเพื่อนมันหรอ ไม่น่ะ ไม่!!~
“เพื่อนโกไปด้วยหรอ-*-“
ขอให้มันบอกว่าไม่น่ะ สาธุ
“เออ โกลืมบอกแกอ่ะ โทดที แต่ไม่เป็นไรเพื่อนโกหล่อน่ะหุหุ”
มันกี่ยวไรกันว่ะ แต่ไรน่ะหล่อหรอ หุหุชอบไมโกไม่บอกตั้งแต่อยู่บ้านฉันจะได้แต่งตัวดีๆกว่านี้หน่อย
“โกคิดว่าเค้าบ้าคนหล่อหรอ “
“ป่าวนิโกยังไม่พูดน่ะอย่าร้อนตัวดิ อ้าวถึงแล้ว จะลงไหม”
ไม่ต้องคิดเลย
“ไม่อ่ะเด๋วเค้ารออยู่ในรถดีกว่า”
ลงไปบ้าหรอมีแต่ผู้ชายเออลืมบอกว่าโกเรียนโรงเรียนเชวงราษฎ์ โรงเรียนที่ถือว่าเก่งที่สุดทางด้านวิชาการ-*-
“งั้นเด๋วโกมาน่ะ”
และฉันก็ต้องนั่งรอมันน่าเบื่อจิงๆ แต่ไม่นานโกก็เดินออกมากับเพื่อนอีก4คนและก็มีแต่แบบว่าดาราญี่ปุ่นยังอาย -*-โดยเฉพาะคนที่เดินมากับโก ขาว สูง ตี๋ แต่ ไมมันเก๊กจังเลยอ่ะ คิดว่าหล่อหนักหรือไง //หล่อไหมล่ะ//
“พวกมึงนั่งหลังน่ะน้องกรูมาด้วย”
เสียงโกที่ดังมาแต่ไกล น่าอายจังแต่ช่างสิมั่นใจซ๋ะอย่าง แต่นี้อย่าบอกน่ะว่าฉันต้องไปดูหนังกับกลุ่มผู้ชายอีก5 คนไม่น่ะ แหง่ๆๆๆๆ
“อ้าวแกมีน้องด้วยหรอว่ะ ไม่เห็นรู้เลยอ่ะ ไหนว่ะ”
ถ้าดูไม่ผิดน่ะน่าจะเป็นผู้ชายที่เดินมาตามๆกับโก โหไมมันมีแต่คนน่ารักๆเลยง่ะ เด็กเรียนน่ารักแบบนี้มีด้วยหรอว่ะ แม่งมีแฟนกันยังเนี่ย
“น้องกรูห้ามยุ่ง”
ไมว่ะไม่เกี่ยวเลยโกน่ะ ไม่อยากให้น้องมีแฟนหรอ
“ไมว่ะไอ้มิ้ล”
“กรูบอกห้ามยุ่งก็ห้ามดิ”
ไอ้พี่บ้า เดี๋ยวก็จับยัดส้วมเลย
“เร็วรีบขึ้นรถเดี๋ยวเจ๊แกจะอาละวาด 55+”
โกว่าเค้าจะอาละวาดหรอไมโกปากเหมือนไอ้โมโมจัง –หมาที่บ้าน— =,ojt
ระหว่างทางที่เรานั่งรถกันมาฉันแทบจะไม่ได้พูดกะหนุ่มๆเลยง่ะก็โกแหละเล่นตอบแทนฉันทุกอย่าง
และเราก็มาถึงสยามเราเลือกไปดูกันที่พารากอน และโกก็เลี้ยงฉันจิงๆด้วย แต่ระหว่างที่เรารอซื้อตั๋วก็มีผู้หญิงกลุ่มหนึ่งเดินมายังกลุ่มเราและมันก็ชนไหลอันบอบบางของฉาน แกกล้าดีไงมาชนฉัน ถึงฉันจะเป็นนางเอกแต่ฉันสู้คนน่ะย่ะ แต่ฉันยังไม่ทันได้พูดไรมันก็เดินไปเกาะแขน โก อีตาขี้เก๊ก และพี่ปั่น//รู้เพราะพี่เค้าบอกตอนอยู่ในรถ//
“นี่ปิง ปิงบอกนีน่าว่าไม่ว่างเพราะมากะอีนังผู้หญิงคนนี้หรอ”
ว่าไงน่ะ อีนังผู้หญิงหรอ กล้าดีไงมาว่าฉันขนาดป๊ากะม้ายังไม่เคยเรียกฉันเลยน่ะ ไม่ทันที่โกกับเพื่อนจะพูดไรฉันก็คิดแผนเด็ดออก 55+ ไมแกฉลาดงี้ว่ะไอ้มายด์
ฉันจึ่งเดินไปแยกมันออกจากผู้ชายที่ทำให้ฉันโดนด่า
“อ้าวปิงนี้หรอค่ะแฟนเก่าปิง ไม่เห็นแนะนำให้มายด์รู้จักเลยอ่ะ เราชื่อมายด์ เป็นแฟนใหม่ปิง เมื่อกี้เราจะถือว่าสุนัขเดินเฉียดเราน่ะจ๊ะ และนี้มาดูหนังหรอ ดูด้วยกันไหมล่ะ เนี่ยเรากะปิงเพิ่งจะหาเวลามาเดทกันได้น่ะนี้ย”
ฉันพยายามทำเป็นเสียงหวาน คิดแล้วอยากอ้วก ฉันพูดได้ไงเนี้ย ดูเหมือนอีตาขี้เก๊กจะงงน่ะ แต่ฉันไม่สนมันต้องชดใชที่ทำให้ฉันโดนด่าต่อหน้าคนเป็นร้อย
“ปิงนี้ก็ได้เวลาพอดีเลยเราไปดูหนังกันเหอะ ไปด้วยกันไหมค่ะนีน่า”
ดูเหมือนยัยบ้านี้อยากตบฉันเต็มทนและก็จิงมันตบฉัน
“พอน่ะนี่น่า”
“มิ้ลห้ามนีน่าไม มิ้ลไม่ได้ยินหรอว่าอีนังนี้มันว่านีน่า”
“หยุดน่ะนีน่าอย่างน้อยก็เกรงใจเราหน่อยนี้ น้องสาวเราน่ะ”
“อะไรน่ะมิ้ล”
ดูเหมือนมันจะงงและคาดไม่ถึงว่าฉันเป็นน้องโกมิ้ล 55+เป็นไงล่ะ
“นี่ยัยมายด์น้องเราเอง”
“แต่น้องมิ้ลกับปิง....”
“อันนี้เราก็ไม่รู้เหมือนกันถามปิงดูสิ”
“ปิงบอกนีน่ามาน่ะว่านัง อุ้ยน้องมายด์ไม่ช่ายแฟนใหม่ปิง”
“ช่ายมายด์เป็นแฟนใหม่เรา และเราจบกันเหอะนีน่า “
เฮ้ย!! บอกเลิกกันง่ายๆอย่างงี้หรอว่ะ นี่กรูทำให้แฟนเค้าเลิกกันหรอ
“มายด์ไปกันเหอะ”
ฉันไม่ทันได้พูดไรมันก็ลากฉันเข้าโรงหนังไป ไมฉันต้องมายุ่งกะนายด้วยอีตาขี้เก๊ก
“ต่อจากนี้ไปเธอต้องมาเป็นแฟนฉัน ในฐานะที่เธอทำให้ฉันเลิกกะนีน่า”
ไรน่ะมาเป็นแฟนกะนาย พูดให้ขำหรอจ๊ะ555+
“หัวเราะไร”
“ฉันต้องเป็นแฟนกะนายเพราะฉันทำให้นายเลิกกะแฟนน่ะ
“ช่ายเธอต้องรับผิดชอบ ใครอยากให้เธอบอกกับนีน่าล่ะว่าเป็นแฟนใหม่ฉัน เธอคิดว่านีน่าจะปล่อยเธอหรอ”
เออนั้นดิ ดูยัยนั่นจะเอาเรื่องไม่น้อยอ่ะ
“แล้วฉันไมต้อง...”
“ก็เพราะฉันบอกกะนีน่าว่าเราเป็นแฟนกัน”
ไมฉันต้องซวยงี้ว่ะ แค่มาดูหนังฟรีช่าย ฉันลืมโกได้ไงเพราะโกแหละทำให้ฉันซวยงี้ถ้าฉันไม่ยืนอยู่ใกล้อีตาขี้เก๊กกับกลุ่มโกฉันก็จะได้ดูป้อม ที่ร๊ากของฉันแล้ว แล้วนี้โฏหายหัวไปไหนอ่ะหรือว่าโดนอีนังผู้หญิงกลุ่มนั้นจับไปฆ่า ไม่น่ะโก อย่าเป็นไรน่ะ
โป๊ก~.~
ใครว่ะแม่ง ตีหัวกรู
โกมิ้ล
“ไมแกต้องทำหน้ายังกะคนท้องสียว่ะ”
ปากหรอจ๊ะโก แต่ไมนังผู้หญิงกลุ่มนั้นมันนั่งอยู่แถวหน้าฉันล่ะ แล้วงี้มันจะฆ่าฉันป่าวเนี่ย
“ป่าวโกเค้าแค่อยากล้วงไอโมโมออกจากปากโกอ่ะ”
ดูโฏจะเงียบไปเลย
“มุขหรอช่วยขำม่ะ”
จะใครล่ะก็อีตาขี้เก๊กน่ะสิ
“เออ ก็ดีน่ะ “
แล้วฉันก็นั่งดูป้อมที่ร๊ากของฉาน ไมน่ารักจัง แต่ไม่มันต้องยืนแล้วนั่งด้วยอ่ะ มันแกล้งฉันหรอ
“นี่ๆๆเธอจะนั่งดีๆไม่ได้หรอ”
ดูเหมือนมันจะไม่รู้ว่าฉันพูดกับมัน หรือมันอาจจะทำไม่รู้
“ที่บ้านไม่เคยสอนหรือไงหรือว่าไม่เคยดูหนังย่ะ ไม่รู้หรอว่าเค้าห้ามลุกนั่งรบกวนคนอื่น”
ดูเหมือนเสียงฉันจะดังไปหน่อยคนทั่งโรงจึงหันมาทางฉัน ช่างสิมันสิทธิ์ฉัน แต่เสียงฉันมันคงดังจิงอ่ะเพราะพนักงานเดินมาทางเรา
“มีไรหรอคับ”
“ป่าวคับไม่มีไรคับ”
“คือคุณคะ....อู อา ออย”
ไมต้องปิดปากฉัน ปล่อยน่ะ
“ไมต้องปิดปากฉันย่ะ”
“นั่งลงนั่งกำลังหนุกไม่ดูหรอ”
“เออ ก็ ... ดูก็ได้”
แล้วฉันก็นั่งดูหนังต่อ แต่มันก็ยังคุยกันสียงดังอีกแหละ ไมมันต้องแกล้งฉันด้วยอ่ะ
“โกบอกเพื่อนโกเงียบๆหน่อยเค้าห้ามคุยโทรสับน่ะ”
“เออเด๋ยวเค้าก็หยุดคุยหรอก”
แล้วมันตอนไหน เออรู้แล้ว เราก็คุยบ้างดิ
“ปิงจ๊า ...ดูหนังเสร็จเราไปกินข้า วกันต่อน่ะค่ะ”
ดูเหมือนยัยนีน่ายัยผีบ้าน่าจะเหมาะกว่าน่ะ จะหันมาดูเรา 55+
“ว่าไงปิง แล้วเราก็ไปเดินซื้อของกันต่อน่ะ”
“เอออ...คับได้คับ”
ดูเหมือนอีตาขี้เก๊กจะงงน่ะ แต่ช่างเหอะอย่างน้อยฉันก็ทำให้ยัยผีบ้าอยากกรี๊ดหุหุ หนุกจัง
“นี่หยุดเลยน่ะ เธอตั้งจัยแกล้งฉันกับปิงช่ายม่ะ”
เออก็ช่าย อย่างฉันหรอจะเป็นแฟนกับอีตาขี้เก๊ก ที่ฉันพูดไปทั้งหมดก็เพราะฉันอยากเอาชนะเธอแค่นั้นแหละ ถึงนายขี้เก๊กจะหล่อแค่ไหนฉันก็ไม่สนใจหรอก สู้ปั่นก็ไม่ได้ออกจะน่ารัก ถ้าปั่นอยากเป็นแฟนฉันฉันไม่ต้องคิดเลยหุหุ ก็ปั่นน่ะสเปกฉันเลย แต่ฉันคงโดนยัยร่างอวบ//คนที่เดินไปควงปั่นอ่ะ///ฆ่าหมกส้วมก่อนล่ะ
“นี่ยัยมายด์ยิ้มไร หนังจบแล้ว”
โกอ่ะก็จะไม่ยิ้มได้ไง ก็ฉันกำลังนึกหน้าปั่นน่ะสิ
“อ๋อเออรู้แล้วน่า แล้วนี้โกจะกลับเลยไหม”
“เออ คือโกจะไปรับปูเป้อ่ะ แกกลับเองได้ป่ะ”
ว่าไงน่ะจะไปรับปูเป้ ใครว่ะ
“เพื่อนโกอ่ะ แต่ไม่ช่ายคนตอนเช้าหรอกน่า เออโกต้องขอโทดด้วยน่ะ เออปิงแกไปส่งน้องกรูหน่อยดิ”
ว่าไงน่ะให้อีตาขี้เก๊กไปส่งหรอ ยี้ไม่เอากลับเองดีกว่า
“ได้พอดีเลย จำไม่ได้หรอจ๊ะมายด์ที่บอกว่าเราจะไปกินข้าวกันน่ะ นี้อย่าบอกน่ะว่าจำไม่ได้ พูดตอนอยู่ในโรงหนังอ่ะ”
เออไมกรูพูดอย่างงั้นว่ะ ซวยไหมล่ะ
“เออโกไปน่ะมายด์ เจอกันที่บ้านน่ะ รีบกลับล่ะ “
ไอ้บ้ากล้าทิ้งน้องสาวที่บอบบางไว้กับไอ้ผู้ชายปากปีจอ แง่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่หลังจากที่ฉันเดินหาร้านอาหารกับปิงสายตาที่เฉียบแหลมของฉันก็ไปเจอคนที่ฉันคบมา 2 ปีกำลังควงผู้หญิงคนนึ่งและผู้หญิงคนนั้นก็คือเพื่อนที่ฉันรักมากที่สุด และมันก็คงรู้ตัวแล้วว่าฉันเห็นมันทั้ง 2 ตอนนี้ทุกอย่างมันพังลงตรงหน้าฉันคนที่ฉันรักกับคนที่ฉันเชื่อใจกำลังหักหลังฉัน ฉันไม่รู้หรอกว่าฉันร้องไห้อยู่นานแค่ไหนแต่ฉันอยากได้ยินว่าทั้ง2 มาเจอกันโดนบังเอิญแต่ภาพที่ฉันเห็นเมื่อกี่ มันทำให้ฉันคิดในแง่ดีไม่ได้ ฉันไม่ได้สนจัยปิงที่ยืนอยู่ข้างๆแต่ฉันกำลังสนใจชายหญิงข้างหน้ามากกว่าคนที่เริ่มหันมาสนจัยเรา 4 คน
“มายด์เราอธิบายได้น่ะ”
จะอธิบายไรล่ะบาสในเมื่อเราเข้าใจดีแล้ว
“มายด์คือเรา...”
เราไรเรารักบาสหรออย่าพูดเลยแพน
“ไม่ต้องพูดหรอกเราเข้าใจดีทุกอย่างแล้วแหละถึงวันนี้เราไม่รู้แต่ไม่นานเราก็คงรู้เราโง่เองแหละที่เชื่อใจมากเกินไป แต่ไม่เป็นไร ยังไงก็มาถึงขั้นนี้แล้วเราก็จะบอกบาสแล้วล่ะว่านี้ปิง แฟนเราเอง”
ดูเหมือนบาสกะแพนจะคาดไม่ถึงว่าปิงเป็นแฟนกับฉัน และฉันต้องพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่ร้องไห้ออกมาให้คนทั้ง 2เห็น
“นี่แกไม่เคยบอกฉันเลยน่ะมายด์ว่าแกเป็นแฟนกับปิงหนุ่มฮ็อตของโรงเรียนเชวงราษฎ์”
“แล้วแกเคยบอกฉันไหมว่าแอบคบกับแฟนฉันแกยังมีหน้ามาพูดงี้อีกหรอแพน ฉันผิดหวังในตัวแกแพนฉันไม่คิดว่าแกจะทำกับฉันได้ และฉันก็รู้สึกเวทนาตัวเองที่เชื่อใจเธอทั้งสองคน ฉันดีใจน่ะที่เธอทั้ง2 ป็นแฟนกัน มันจะได้เป็นคู่รักที่ร้อนแรงที่สุด”
ฉันพูดบอกดึงมือปิงผ่านหน้าคนที่หักหลังฉันทั้ง2 คนไปพร้อมกับน้าตาท่อาบแก้มทั้งสองข้างตอนนี้ฉันไม่อายใครแล้วเพราะฉันไม่เหลือใครอีกแล้ว ฉันเดินมาที่สวนสาธารณะที่อยู่ใกล้แล้วเรี่ยวแรงทั้งหมดของฉันก็หมดลงฉันลงไปนั่งกับพื้นหญ้า ที่เปียกเพราะตอนนี้ฝนกำลังกระหน่ำลงมาอย่างหนักไมฝนมันต้องตกด้วยยังกะรู้ว่ากำลังมีคนจะอกหัก แต่ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแม้แต่คนที่นั่งตากฝนกับฉันที่เงียบไม่ยอมปริปากพูดไรออกมา
“ร้องมาเหอะมายด์ถ้ามันทำให้รู้สึกว่าลืมเรื่องทั้งหมดได้ แต่พอร้องแล้วต้องแน่จัยน่ะว่ารู้สึกดีขึ้น”
จะแน่จัยได้ไงเมื่อเรายังรักบาสอยู่ เรารักบาส ช่ายเราลืมไม่ได้ ไมวันนี้มันเป็นวันแสนซวยของฉัน พรุ้งนี้ฉันจะเป็นไงไมชีวิตฉันไม่เคยเจอเรื่องดีๆกับเค้าบ้างไมฉันต้องมาเจอเรื่องบ้าพวกนี้
ความคิดเห็น