ความแปรปรวนของ "อากาศ"

ลำดับตอนที่ #2 : ความแปรปรวนของอากาศ ตอนที่ ๒

------- (๑) -------
 

ชีวิตที่ต้อง "ซูม" ... สายตาที่ต้องปรับระยะชัด

อยากจะเห็นอะไร "ขอโทษครับ ช่วยชัดอีกหน่อยได้ไหม"

คนสายตาสั้น ... คนมืดบอด ... คนเหงา ... "ผม"

------- (ค่ำคืน // ลำพัง // กลางถนน) -------

หลังจากยัยเจ๊โหดกลับบ้านไปแล้ว ผมที่แกล้งทำทีว่าเดินกับบ้านก็เดินกลับมา "ที่นี่" ที่ที่เราพบกันครั้งแรก อุบัติเหตุท่ามกลางความสับสนของผม ...

รูปนกกระดาษกลาดเกลื่อนอยู่เบื้องหน้า มันชัดดี แต่มันจะชัดแบบนี้เฉพาะตอนที่ผมใส่แว่นเท่านั้น เพราะหากผมถอดแว่นออกแล้วล่ะก็ ภาพข้างหน้าก็จะเบลอๆ ชวนให้ใช้จินตนาการทีเดียว

เก้าร้อย !! --- ความสั้นของสายตาทั้งสองข้างของผม

น้ำดำแฉะซึมเข้าไปในตัวนกส่วนใหญ่จนหมดแล้ว ด้านบนยังแห้งสนิท ผมค่อยๆ เก็บพวกมันใส่ถุงที่ผมอุตส่าห์ขอมาจากคลีนิค พลางหวาดอยู่ในใจ กลัวเหลือเกินว่าจะเกิดอุบัติเหตุซ้ำสอง

คนผ่านไปมาอดเหลียวมองผมไม่ได้ -- ภาพของชายคนหนึ่งท่าทาง "เก้ๆ กังๆ" คงจะลอยเด่นอยู่ในแววตาของพวกเขากระมัง "ไม่สนใจๆ ... เก็บต่อไปดีกว่า ..."

๑๕ ถุง ผมเก็บจนหมดสิ้น แถมแยกพวกที่เปียกออกจากพวกที่แห้งให้ด้วย

เหงื่อไหลใส ซึมเปียกเสื้อ ปะปนกันกันกับเลือดแดงของเธอ --- ชักสยอง แฮะ !! --- แต่ยังไงซะก็เก็บเสร็จแล้ว พรุ่งนี้หลังเลิกงานจะไปซื้อโหลเอาไปคืนเธอ "เราไม่ต้องติดค้างกัน"

------- (ตึกสูง // ห้องเหลี่ยม // ความจำเจ) -------

กลับมาถึงห้องราวเที่ยงคืน เอาถุง ๑๕ ถุงขึ้นแท๊กซี่มาด้วย สรุปว่าเหนื่อยจนเดินกลับไม่ไหว จะพับอะไรนักหนา เอาไปให้คนรักหรือไง ... โถ่เอ๊ย !! ไอ้พวกมีคนรัก

น้ำจากฝักบัวกระทบร่าง ความสดชื่นเริ่มกลับมาแล้ว ความเหนื่อยเหนียวๆ เริ่มมลายหายไปในสายน้ำ มังคงไหลไปกองรวมกันในท่อ งั้นในท่อก็คงจะมีแต่ความทุกข์สินะ ... ผมเวิ้นเว้อ

เมื่อกี๊มันมีซากนกกระดาษอยู่แผ่นหนึ่ง เขียนข้อความเอาไว้ด้วย แต่น้ำกัดจนหมึกละลายไปหมดแล้ว อ่านดูไม่เห็นจะรู้เรื่อง

--- เอ๊ะ !!! --- ผมรีบปิดฝักบัว วิ่งออกไปจากห้องน้ำ ...

แทบลืมเปิดประตูกันเลนทีเดียว ดีที่มันขวางเอาไว้ บอกตามตรง หากผมสามมารถวิ่งทะลุประตูได้ผมคงทำไปแล้ว ...

ที่ด้านนอก ถุงถูกวางอยู่ที่พื้น มันมีรูระหว่างเงื่อนของผมที่ปากถุง ใหญ่พอให้เขี่ยนกออพมาได้ "อ่าาาาาา ... ออกมาแล้วๆ" ผมแกะเบาๆ

โอ้ว์ ------- !! ------- มันมีข้อความด้วย ... อันนี้ล่ะ ... ก็มี ... อันนั้น ... ก็ด้วย "เจ๊เขียนทุกแผ่นเลยเหรอเนี่ย"

------- (ข้อความ // หน้ากระดาษ // ความลับ) -------

คืนนี้ฉันนั่งมองดาวคนเดียว พลางส่งความคิดถึงไปให้คุณ ตรงนี้ฉันเห็นคุณชัดทีเดียว "คุณดาวศุกร์" มันนี้เป็นวันที่เก้าร้อยสามสิบห้าแล้วสินะ นับตั้งแต่คุณแม่เข้าห้อง "ไอซียู" ทำไมนะ ... ทำไมฉันรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมเอาซะเลย คิดมาตลอดว่าทำไมมันไม่เป็นฉันที่อยู่ในรถคันนั้น ... เธอมีคำตอบให้ฉันใช่มั้ยคุณดวงศุกร์ ... ถ้ามีกรุณารีบตอบฉันที "ใจฉันจะขาดอยู่แล้ว"

------- (ปิดหน้าดระดาษ // ก้มหน้า) -------

มันสั้น อ่านไม่นานก็จบ แต่ดูเหมือนเรื่องบางเรื่องมันยาวนาน ไม่จบ ... ยังยืดเยื้ออยู่ในความคิดของใครบางคน กับใครอีกคนที่นอนหลับอยู่เกือบสามปี "ขี้เซาจริงนะ"

ผมต้องทำอะไรบางอย่างแล้ว ...

------- (จบตอน) -------