คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : พันธนาการไว้ด้วยความเป็นเธอ
***ัวละรเอมีอาารโรรัเ็หรือพีโฟีเลีย (Pedophilia) นะะ ัเป็นอาารรมอย่าหนึ่ แ่ไรท์หาทาลอย่าเหมาะสมให้เรื่อนี้ไ้แล้ว ถ้าอยาอ่าน็ลุย่อ่ะ แ่ถ้าไม่อบแนะนำให้ปินะะเพราะประเ็นนี้่อน้าร้ายแร***
“อา...”
“เธอปิเสธวามรัที่อามีให้เธอริๆ เหรอเพลิน” แววาอายหนุ่มูัพ้อ ร้าวรานและโหยหา หิสาวลืนน้ำลายลออย่ายาเย็น ทำไมผู้ายนหนึ่ถึไ้้อเ็บปวทุรนทุรายนานี้ แม้เาะไม่ไ้ส่เสียออมา หามีหรือที่เพลินาะไม่รู้ว่าอีฝ่ายปรารถนามาแ่ไหน
“เพลินรัอามาร์ในานะอาอเพลิน”
มาร์วิสยิ้ม “แ่อารัเธอทั้ในานะหลานสาวและนรัออา”
“อาา...”
“อาะทำให้เธอรู้ให้ไ้ว่าอารัเธอ”
น้ำาหยาหนึ่อเพลินาไหลออมา เธอสับสนวุ่นวายไปหมทั้หัวใ
“สั่อาหารเถอะเพลิน ไว้เรา่อยุยเรื่อนี้ันใหม่” มาร์วิสปล่อยมือบาออามืออัวเอ แ่็ไม่วาย... ที่ะฝาุมพิหนึ่ไว้ที่ฝ่ามืออหิสาว
วามอบอุ่นที่ไ้รับาริมฝีปาอนเป็นอายั้าาอยู่บนมือและนั่นทำให้หัวใทั้วอเพลินาอ่อนไหวไม่อาวบุม
อาหารทะเลห้าหนิถูวาอยู่บนโ๊ะ แ่นั่นไม่ทำให้วามหิวอเพลินาทำานเลยแม้แ่นิเียว... มาร์วิสยัทำามำพูอัวเอนั่นือทำให้เธอรู้ว่ารั...
เพลินารู้แล้วว่าวามรัที่ายหนุ่มมีให้สะว่าอย่าไร มีำแทนว่าอะไร
เาอยแะุ้ ันั่นนี่ใส่านให้ รวมไปถึสั่ให้หิสาวทานเยอะๆ ที่มาที่สุเลยือารเอื้อมมือมาเ็ริมฝีปาอิ่มที่เปื้อนอส้วยสัมผัสแผ่วเบาละมุนละไม สามารถโยใยไปไลแสนไลว่าวามรู้สึที่ายหนุ่มมี่อเธอนั้น ไม่ไ้หยุอยู่แ่วามเป็นอาับหลานอย่าแท้ริ
มันมีมาว่านั้น ลึึ้มาว่านั้น แ่เพลินาไม่อยาะ้นหาำอธิบายหรือำำัวาม ้วยเรว่านิยามเหล่านั้นะทำให้หัวใอเธอเ้นเป็นัหวะใหม่ ไม่เหมือนเิมอี่อไปล้ายนถูโมีทุทิศทุทา
“อร่อยไหม” ายหนุ่มถาม้วยวามใส่ใะที่ัปูผัผะหรี่มาใส่านให้หิสาว
เพลินาทำแ่เพียพยัหน้าพร้อมรอยยิ้ม ะให้บอไ้อย่าไรเล่าว่าเาทำให้เธอรู้สึฝาเฝื่อน้อลืนวามมลไปทั้ๆ ที่อาหารที่มาร์วิสัให้นั้นหวานแสนหวานเพราะารระทำอันอ่อนโยนอเา
“อาถาม็อบสิะ” มาร์วิสรุเร้า้วยน้ำเสียหยอเย้าเมื่อเห็นแม่หลานสาวัวน้อยไม่แสปิิริยาในอาปิิริยาทาาย
“อร่อย่ะอา”
ายหนุ่มยิ้มออมาเมื่อไ้ยินเสียอเธอ
“พ่อับแม่เยบอเธอไหมว่าทำไมเธอถึื่อเพลินา” ำถามอมาร์วิสทำให้นที่ำลัยน้ำผลไม้ึ้นื่ม้อเยหน้าึ้นมา แ่วินาทีนั้น็ลบันาลให้เธอเห็นแววาลึล้ำอเา
“เย่ะ” เธออบสั้นๆ ้วยน้ำเสียแผ่วเบา
“บอว่าอะไร”
หิสาวัริมฝีปาแน่น มีวามรู้สึมามายอยู่้าในะที่่อยๆ พูออมา “ที่พวท่านั้ื่อให้เพลินว่าเพลินาเพราะอยาให้โมาเป็นนที่น่ารัน่ามอ”
มาร์วิสฟั้วยรอยยิ้ม... ใ่ เพลินาน่ารัน่ามอนเาอยู่ในวัวนอวามหลใหล ไม่อาเอาาไปให้ห่า ไม่อาเอาใไปไหน่อไหนไ้
เหมือนถูพันธนาารไว้้วยวามเป็นเธอ
“อนเ็ๆ เธอน่ารัมา” ายหนุ่มเริ่ม้นอี้วยน้ำเสียที่หนัแน่นมั่น อยาให้เพลินารู้... ว่าเาหลุมรัเธอมาั้แ่ที่ไ้สบาันและัน
วาอเ็น้อยเพลินาในวัยแรเินั้นลมโ ใสแ๋ว ไร้เียสา นสายาที่ผ่านอะไร่อมิอะไรมามามายอมาร์วิส้ออ่อนแสลเพื่อะไ้เฝ้ามอแม่ระ่ายัวน้อยๆ เิบโึ้นมาเป็นหิสาว้วยวามอ่อนโยนและอ่อนหวาน
ความคิดเห็น