Infinite Stories รวมฟิคสั้น Infinite

ลำดับตอนที่ #2 : Special Skills [GyuWoo]

Title                  Spacial Skills

By                     pop

Fandom            Infinite

Paring               GyuWoo

Rate                  PG

 

มันมาจากคลิปคิมซองกยูกลับไข่ค่ะ XD 
 

ถือว่าเป็นฟิค Infinite เรื่องแรกที่เขียนค่ะ แต่จริงๆ มันสั้นมากกกกและไร้แก่นสารมากจนไม่น่าจะเรียกว่าเป็นฟิคเลยอ่ะ xD แง้~ เคยลงในบล็อค ตอนนั้นยังไม่มีชื่อ เวลาผ่านมาหาชื่อให้มันได้ละ 

 

 

 

 

 

 

---------------------------------------------

 

 

 

 

 

 

ในหัวเล็กๆ น่ารักของนัมอูฮยอนมีแต่ความคิดไร้สาระอยู่เต็มไปหมด

 

เขาไม่รู้จะกำจัดมันออกไปยังไงดี 

 

จะว่าเป็นความผิดของอูฮยอนคนเดียวก็ไม่ได้หรอกนะ

 

โน่น ต้องโทษพี่ซองกยูโน่น อยู่ๆ ไปทำอะไรแปลกๆ ไม่รู้ออกทีวี ....

 

 

 

 

ไข่.... ทำแบบนั้นกับไข่ได้ยังไงกัน -/////- อูฮยอนไม่เคยรู้เลยว่าคนเราทำแบบนั้นกับไข่ได้ด้วย

 

แน่นอนว่าคิมซองกยูไม่เคยทำอะไรแบบนั้นที่หอ จะว่าไปมันก็ไม่ใช่เรื่องที่ทำกันใจชีวิตประจำวันหรอกนะ

 

ก็เหมือนผูกก้านเชอร์รี่ด้วยลิ้นนั่นแหละ.... คิดถึงตรงนี้ อูฮยอนก็กลืนน้ำลายฝืดคอ แน่นอน ความคิดไร้สาระกำลังจู่โจมเขาอีกระลอก

 

แค่คิดว่าพี่ซองกยูกลับด้านไข่ลูกนั้นได้ยังไง... 

 

แค่คิดว่าลิ้นเรียวยาวนั่นเคลื่อนไหวช้าๆ ค่อยๆ ผลิกด้านเจ้าไข่ฟองกลมๆ นั่น ขณะที่กล้ามเนื้อลำคอก็คงจะเคลื่อนไหวเช่นกัน 

 

แค่คิดว่าพี่ซองกยูสามารถใช้ลิ้นร้ายกาจนั่นทำอะไรได้บ้าง....

 

มันไร้สาระใช่มั้ยล่ะ ไร้สาระสุดๆ ไปเลย และอูฮยอนไม่ชอบมันซักนิด

 

เพราะมันทำให้เขากระสับกระส่าย นั่งไม่ติด เหมือนมีอะไรซักอย่าง (ที่เขาคิดว่าอยากให้เป็นลิ้นของพี่ซองกยู) เคลื่อนไหวอยู่ข้างใน 

 

มันจะรู้สึกยังไงนะ... อ่า... อูฮยอนหมายถึงไข่ลูกนั้นอ่ะนะ... แต่ก็.... อ่า.... -//////-

 

 

 

 

 

 

และคิมซองกยูก็กลับมาที่หอพักพบกับนัมอูฮยอนกำลังขัดห้องน้ำอย่างเอาเป็นเอาตาย 

 

"เห? ทำไมวันนี้เกิดขยันขึ้นมาล่ะอูฮยอน" 

 

เด็กหนุ่มสะดุ้งโหยง แปรงขัดพื้นแทบจะหลุดจากมือ 

 

เขาหันขวับกลับไปเผชิญหน้ากับเจ้าของลิ้นในฝัน เอ๊ย ลีดเดอร์คนเก่งด้วยใบหน้าแดงซ่าน เหงื่อแตกซิก 

 

 

"เอ่อ.... ก็ ผมเห็นว่ามันสกปรก" 

 

 

เสียงของเขาแหบกว่าปกติ อูฮยอนรู้ดี และเขาพูดตะกุกตะกักด้วย เขาสงสัยว่าแก้มตัวเองกำลังแดงมากกว่าเดิม 

 

ให้ตาย เหมือนโดนจับได้ตอนทำอะไรผิดอยู่เลย ซึ่งก็ผิดแน่ๆ เพราะเขาไม่สามารถหยุดคิดถึงความสามารถร้อย

 

แปดของลิ้นพี่ซองกยูได้ จนต้องมาออกแรงกำจัดความคิดไร้สาระแบบนี้ 

 

เจ้าของลิ้น เอ๊ย คิมซองกยูยักไหล่ ก่อนจะทำเสียงงึมงำแล้วผละจากห้องน้ำไป 

 

ให้ตายสิ! อูฮยอนหันกลับไปขัดอ่างอาบน้ำด้วยแรงที่มากกว่าเดิม

 

แค่คิดว่า ถ้า... แค่ถ้านะถ้า... เขาเป็นไข่ในปาก แล้วพี่ซองกยูทำเสียงฮัมแบบนั้น.........................

 

 

 

 

 

เมมเบอร์คนอื่นๆ กลับมาพบกับหอพักที่สะอาดเอี่ยมเรี่ยมแร่และนัมอูฮยอนที่กำลังขัดหม้อขัดกระทะอยู่ในครัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ถ้าถามว่าลิ้นของคิมซองกยูทำอะไรได้บ้าง 

 

ผู้ชายปีงูอย่างเขาคงแค่ยิ้มน้อยๆ แล้วไม่ตอบอะไร

 

 

 

ลิ้นของซองกยูเรียวและยาวคล้ายกับลิ้นของงู ยกเว้นแต่ไม่มีรอยแยกตรงปลายเท่านั้น

 

แล้วงูใช้ลิ้นทำอะไรได้บ้างล่ะ? 

 

ดมกลิ่นมั้ง? อันที่จริงซองกยูก็ไม่ค่อยรู้หรอกนะ แล้วก็ไม่สนใจจะรู้ด้วย

 

เพราะลิ้นมนุษย์ของเขาไม่ได้มีไว้ดมกลิ่น แต่มีไว้ชิมรสต่างหาก 

 

แต่นอกจากชิมรสแล้ว มันก็ทำอย่างอื่นได้อีก... เอิ่ม นิดหน่อย... 

 

 

 

 

อวัยวะนุ่มนิ่มสีชมพูสดที่ปกติใช้ช่วยในการกินอาหารและลิ้มรสอาหารแลบออกแตะริมฝีปากสีสดกว่าแล้วเลียไปมาอย่างใจลอย 

 

คิมซองกยูกำลังตั้งอกตั้งใจแต่งเนื้อเพลงเสียจนไม่ทันสังเกตุว่าน้องชายนักร้องที่นั่งอยู่ด้วยมองลิ้นเขาแล้ว กลืนน้ำลายเอื๊อกก่อนจะหันกลับไปก้มหน้าแก้มแดง 

 

ลิ้นเจ้าปัญหานั้นคาอยู่ระหว่างริมฝีปากแค่ส่วนปลาย บางทีซองกยูก็เผลอทำแบบนี้เวลามีอะไรให้คิดหนักๆ 

 

เหมือนแมว 

 

ดงอูเคยว่า พร้อมกับเกาคางเขาเสียหน่อยด้วย 

 

และเพราะจางดงอูทำอะไรก็ดูน่ารักไร้เจตนาร้ายไปเสียหมด คิมซองกยูเลยไม่โกรธ แถมยังเงยหน้าให้เกาคาง

 

ถนัดๆ เสียอีก เรียกเสียงหัวเราะเอกลักษณ์ประจำตัวจากดงอูได้ชุดใหญ่เลยหละ 

 

 

 

 

 

แต่ตอนนี้คนที่นั่งอยู่อีกฝากของโซฟาตัวเดียวกับซองกยูคือนัมอูฮยอนไม่ใช่จางดงอู แต่นอนว่าน้องชายคนนี้ที่ถึงจะสนิทไม่มีทางกล้าทำอะไรแบบนั้นแน่ๆ 

 

ไม่ ไม่ใช่เพราะกลัว แต่เพราะนัมอูฮยอนกำลังมี "อิชชู่" กับลิ้นของคิมซองกยูอยู่ต่างหากล่ะ

 

 

 

 

 

ซองกยูก้มลงจดประโยคเก๋ๆ อีกสองสามประโยคลงสมุดตอนที่เขาสังเกตเห็นสายตาและแก้มอมชมพูของอูฮยอน ซึ่งรายนั้นพอสบตากับเขาเข้าก็รีบเสมองไปทางอื่นพร้อมกับขยับตัวยุกยิก 

 

มีพิรุธชัดๆ 

 

ซองกยูขมวดคิ้วฉับ วางสมุดโน้ตลงก่อนจะขยับไปอยู่ด้านหลังเจ้าเด็กตัวแสบอย่างเงียบเชียบ 

 

 

 

 

รู้ไหม ว่างูน่ะ เคลื่อนไหวเข้าใกล้เหยื่อได้อย่างเงียบกริบจนเหยื่อไม่รู้ตัวเสมอนั่นแหละ

 

 

 

 

"มองอะไร" 

 

เสียงทุ้มห้วนจัดเอ่ยเบาๆ ข้างใบหูเด็กน้อย และซองกยูเห็นมันแดงแจ๋ขึ้นกับตา 

 

เขาอมยิ้มเมื่ออูฮยอนหันกลับมามองเขาตาโตอย่างตกใจ

 

ตอนนี้นัมอูฮยอนแดงเป็นลูกเชอร์รี่ไปทั้งตัวแล้ว 

 

ตั้งแต่ แก้ม หู คอ หน้าอก แม้แต่ปากอิ่มยื่นๆ นั่นก็ดูแดงเข้มขึ้นด้วยสิ 

 

ลิ้นนุ่มเผลอแลบออกเลียริมฝีปากตัวเองอย่างลืมตัวอีกครั้ง 

 

และมันก็เรียกสายตาของอูฮยอนให้ไปชะงักนิ่งอยู่ที่นั่น 

 

ซองกยูกดยิ้มมุมปาก 

 

เขาเอาลิ้นพนันเลยว่าเจ้าตัวเล็กตรงหน้านี่กำลังคิดอะไรพิเรนเกี่ยวกับลิ้นเขาอยู่แหงๆ 

 

 

"มองลิ้นพี่เหรอ" 

 

 

นัมอูฮยอนยังไม่ตอบ 

 

นัมอูฮยอนตอบไม่ได้ 

 

เพราะตาเรียวเล็กยิ่งเบิกโตขึ้นกว่าเดิมซักสองเท่าเห็นจะได้ เขาเห็นอูฮยอนกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนปากห้อยๆ 

แบบที่เจ้าตัวชอบว่าตัวเองจะเผยอค้าง แต่ไม่มีคำพูดอะไรหลุดลอดออกมา

 

 

"นายรู้มั้ย ว่าลิ้นน่ะ ทำอะไรได้บ้าง" 

 

 

เขาถามต่อ ขยับเข้าใกล้ไปเรื่อยๆ อย่างช้าๆ จ้องตากับอูฮยอนนิ่งอยู่แบบนั้น 

 

 

 

 

รู้ไหม ว่าดวงตาของงูน่ะ เหมือนมีอำนาจประหลาดสะกดจิตเหยื่อให้ตะลึงนิ่งหนีไปไหนไม่ได้ 

 

 

 

 

นัมอูฮยอนยังนิ่งค้างอยู่ที่เดิมตอนที่ซองกยูขยับตัวเข้าใกล้จนแทบจะคร่อมคนตัวเล็กกว่า

 

 

"ถ้านายอยากรู้ พี่จะบอกให้ก็ได้นะ" 

 

 

ลิ้นเรียวแลบออกเลียริมฝีปากอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่ใช่เพราะลืมตัวหรือใจลอยแน่ๆ ซองกยูคิดว่าน่าจะเป็นหน้าที่หลักของลิ้นมนุษย์นั่นแหละ 

 

ก็เขากำลังจะชิมรสอะไรบางอย่างที่ดูน่ากินเป็นบ้ายังไงล่ะ 

 

ส่วนความสามารถอื่นของลิ้นเขานอกจากการชิมรสน่ะ......

 

 

 

 

 

หลังจากนี้ลองถามจากนัมอูฮยอนดูเอาก็แล้วกัน ^^

 

 

 

 

 

end.....