คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : You Belong With Me 20%
Conor Maynard - Vegas Girl , Can’t say no
One Direction- Best song ever
Sam McCartney and Harry Styles – Don’t let me go
Zayn Malik – Let me love you(cover)
Louis Tomlinson – crawl (cover)
Slash – Gotten
Taylor Swift – Red, You belong with me
อยากให้แต่งเพลงไหนครับผม
You Belong With Me
“เมื่อไหร่นายเลิกทำตัวงี่เง่าแล้วเราค่อยมาคุยกัน”
“ใครกันแน่ที่งี่เง่าน่ะ เฮ้ย!”
ตื๊ด…ตื๊ด…ตื๊ด…
“โธ่เว้ย!”
ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยร่องรอยแห่งความโกรธเกรี้ยว มือหนาปาโทรศัพท์เครื่องหรูลงบนพื้นอย่างไม่ยี่หระต่อราคาเหยียบหมื่นของเจ้าเครื่องมือสื่อสารนั่นเลยเพราะในเวลานี้ความโกรธมันอยู่เหนือทุกสิ่งอย่าง…
….
ไม่นึกเลยว่าคนอย่างแฮร์รี สไตล์สจะมีใครบังอาจมาว่าเขาว่างี่เง่า
ใครกันแน่ที่น่ารำคาญ นี่คือเสียงที่ตะโกนก้องในหัว
“แม่-งเอ๊ย!!!!”
ร่างสูงตะโกนออกมาด้วยความรู้สึกหลายอย่างที่ปนเปกัน คนที่เพิ่งด่าทอเขาไปเมื้อกี้นี้ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นผู้หญิงดีแต่เปลือกที่คร่ำครวญว่าอยากจะควงเขาหนักหนา ไอ้เขาหรือก็รำคาญได้แต่ตอบรับไปส่งๆ แล้วจู่ๆก็มาขอเขาเลิก ไม่ต้องสงสัยว่ายัยนั่นคงจะหาเหยื่อรายใหม่แล้วคิดจะสลัดเขาทิ้งเพื่อสร้างภาพลักษณ์ให้ตัวเองดูดี
ไอ้เรื่องความรักบ้าบออะไรนั่นน่ะเหรอ ไม่มีเสียหรอก แต่ที่มันทำให้เขากระฟัดกระเฟียดนี่ก็เพราะว่า เจ็บใจ และโมโห ที่เป็นฝ่ายโดนบอกเลิกทั้งๆที่เขาควรจะเป็นฝ่ายพูดคำนั้นมากกว่า
แฮร์รี สไตล์ส เขาเป็นถึงนักกีฬาโรงเรียน เป็นหนุ่มในฝันของหญิงสาวหลายต่อหลายคนไม่ว่าจะเป็นรุ่นน้องยันรุ่นพี่ ชีวิตเขาผ่านผู้หญิงมามากและนับวันก็จะรู้สึกว่าเหล่ามดแมลงน่ารำคาญนี่ชักจะวุ่นวายมากเกินไปแล้ว
เขายอมรับเลยว่าเหล่าสาวๆที่เคยผ่านเขามาแต่ละคนนี่ส่วนมากมักเป็นพวกเห็นร่างกายตนเองเป็นของไร้ค่าที่คิดจะยินยอมมอบกายให้ใครก็ไปง่ายๆเสียอย่างนั้น
ถึงจะน่ารำคาญไปหน่อย แต่อย่างน้อยก็ดีกว่าพวกเด็กเนิร์ดแก่เรียนที่แม้แต่แตะยังไม่ได้
พวกนั้นก็หวงตัวเกิน…
และแน่นอนว่าเขาไม่สนใจหรอก
…
“ลูอี ขึ้นไปดูคุณหนูให้หน่อยสิ”
ลูอี ทอมลินสัน เจ้าของใบหน้าสวยหวานเกินหน้าเกินตาทั้งหญิงชาย ถอนหายใจและพยักหน้าตอบรับเบาๆ
“ครับคุณป้า”
ลูอีอยู่ที่บ้านนี้ในฐานะที่…เป็นพวกเบื้องล่าง…คล้ายๆคนใช้เพียงแต่ว่านายหญิงและนายผู้ชายจะเอ็นดูเขาเป็นพิเศษ ด้วยเหตุผลว่า
“ฉันน่ะอยากมีลูกสาวจะแย่ ที่มีอยู่แล้วก็ไปทำงานต่างบ้านต่างเมือง ก็เลยรับหนูมาอยู่อย่างไรละจ๊ะ”
เขาน่ะอยากบอกจะแย่ว่าเขาเป็นผู้ชาย แต่ก็นั่นละ พูดไปนับร้อยนับพันรอบก็ไม่เคยมีใครจะตั้งอกตั้งใจฟัง เขารู้ว่าทุกคนรู้อยู่ว่าเขาเป็นผู้ชายเพียงแต่ต้องการแกล้งเล่นก็เท่านั้น แล้วเขาก็ไม่ได้ติดใจอะไรอยู่แล้ว
ส่วนนายน้อยของเขาน่ะหรือ…
“คุณหนู ผมเข้าไปได้ไหมครับ”
“อะไรกันคุณป้า อ้าว นายเองเหรอ”
“คุณป้าให้ผมขึ้นมาหา เห็นแกว่าได้ยินเสียงโครมคราม”
“อ้อ ไม่มีอะไรหรอก นายจะเข้ามาไหม จริงสิ ฉันยังเคลียร์กับนายไม่จบเลยนะ”
“อ่า ย…ยังไม่จบเหรอฮะ”
ลูอีเกาแก้มอย่างรู้สึกระหม่าและเขินน้อยๆยามได้อยู่สองต่อสองกับเจ้านายน้อยของเขา เรียกรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จากคนตัวสูงได้อย่างดี
“มาต่อให้จบเลย”
คนตัวสูงกว่าออกคำสั่งทีเล่นทีจริงก่อนจะคว้าเอวคนตัวบางเข้ามาในห้องแล้วปิดประตูลงกลอนอย่างรวดเร็ว
…
.
.
.
.
.
“อ๊า!! คุณหนูอะ…”
“อะไรแค่นี้ก็จอดแล้วเหรอหืม”
…
“คุณหนูขี้โกง! ชอบทำลายสมาธิ!”
“นายเล่นไม่ดีเอง อย่ามาโทษ”
แฮร์รียักคิ้วหลิ่วตาให้คนหน้าหวานที่กำจอยเกมส์ไว้ในมือด้วยความเดือดดาล
แน่นอน
ที่เขาว่ายังเคลียร์ไม่จบนี่คือ เกมส์แข่งรถ…
พวกคุณคิดกันไปถึงไหนแล้วน่ะ?
“ไม่เล่นแล้ว! ฮึ่ย”
เสียงหวานกระแทกกระทั้นเรียกเสียงหัวเราะจากร่างสูงได้เป็นอย่างดี แฮร์รียีหัวคนตัวเล็กเล่นอย่างมันมือ…
ตื้ด…ตื้ด
“คุณหนู มีคนโทรมาแน่ะ”
“หือ…”
‘Alicia’
ทันใดนั้นสายตาของร่างสูงก็เปลี่ยนไปทันที แฮร์รีหยิบโทรศัพท์เครื่องเดียวกับที่เพิ่งขว้างใส่พื้นไปเมื่อกี้นี้มากดรับแล้วแนบหูทันที
“อะไรอีก ลิซ”
“โอ้ ที่รักทำไมต้องเรียกฉันเสียงแข็งอย่างนั้นละ”
ลูอิสที่นั่งอยู่ข้างๆถึงกับเบ้หน้ากับเสียงที่น่ารังเกียจของยัยผู้หญิงน่ารังเกียจ… ผู้หญิงที่ดีแต่ร่านไปวันๆ
“ฉันคิดว่าฉันกับเธอไม่มีอะไรต้องเสวนากันอีก”
“โธ่ แฮซ ฉันขอโทษฉันผิดไปแล้ว”
“…”
ลูอีเบ้หน้าอย่างหมั่นไส้อีกรอบ ภาวนาไม่ให้แฮร์รีหลงไปกับถ้อยคำหวานหูที่แสนจะหลอกลวงนั่น
“พรุ่งนี้เดี๋ยวฉันไปรับนายก็ได้ ไปทานข้าวกันนะ”
คำภาวนาของลูอีก็คงไม่เป็นผล เพราะคำตอบของร่างสูงคือคำว่า ได้
25%
ความคิดเห็น