คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Trying not to love you
Trying not to love you, only goes so far.
And trying not to need you, it’s tearing me apart.
Can’t see the silver lining, from down here on the floor.
And I just keep on trying, but I don’t know what for.
‘Cause trying not to love you…
Only makes me love you more….
การพยายามหยุดรักเธอ มีแต่จะทำให้ถลำลึกไปมากขึ้น
และการพยายามหยุดต้องการเธอ มันทำให้ฉันแทบขาดใจตาย
มองไม่เห็นอะไรเลย จากที่ตรงนี้
และฉันก็ยังพยายาม แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไปเพื่ออะไร และมันจะเป็นอย่างไรต่อไป
เพราะว่าไอ้การพยายามเลิกรักเธอน่ะ…
มีแต่จะทำให้ฉันหลงรักเธอมากกว่าเดิม…
“ลูอี”
“หืม”
มือหนาประคองใบหน้าเรียวแผ่วเบาก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ดวงตาสีฟ้าสดก้มมองแก้มเนียนของเพื่อนสนิท
ตึก ตึก
ไม่ได้รู้สึกถึงความสะเทือนภายในอกของคนที่นั่งตัวแข็งอยู่เลย
..
.
.
.
ให้ตายสิ นายทำอย่างนั้นทำไมกัน
ทำทำไมไนออล ทำไมต้องยื่นหน้าเข้ามา ทำไมต้องประคองเหมือนของแสนล้ำค่า ทำไม ทำไม ทำไม
…ทำไมต้องทำให้ฉันหลงรักนายมากกว่าเดิม
“เฮ้ย เป็นไรไปเนี่ย หน้าแดงหมดเลย”
คนผมทองผละออก ก่อนจะหัวเราะเบาๆ มือหนาโอบอีกคนเข้ามาใกล้ แล้วใช้มืออีกข้างอังหน้าผากเนียนอย่างติดตลก เมื่อรู้สึกว่าตัวก็ไม่ได้ร้อนอะไรก็โยกตัวบางๆของเพื่อนสนิทอย่างนึกสนุก
“อะ ปล่อยน่า”
ลูอิสหลบหน้าใบหน้าหล่อเหลาที่ยิ้มกว้างของคนนั่งข้างๆ ไนออลเลิกคิ้วกับพฤติกรรมของเพื่อนสนิท…
มันเป็นมาหลายเดือนแล้ว…
ที่อาการกระตุกในใจแปลกๆของเขาเริ่มขึ้น…
ทุกครั้งที่เห็นรอยยิ้มกว้างของคนผมทองเพื่อนสนิทตั้งแต่ยามเยาว์วัยจวบจนปัจจุบัน
ทุกครั้งที่เห็นเส้นผมสีฟางข้าวชื้นเหงื่อสะท้อนรับกับแสงอย่างลงตัว
ทุกครั้งที่มือหนาๆนั่นสัมผัสแม้เพียงเบาๆ
ทุกครั้งที่เห็นใบหน้าแม้เพียงเสี้ยวหน้า
ทุกครั้งที่รู้ตัวว่าอีกคนมองหา ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงนุ่มนั่นเอ่ยเรียก
ทุกวินาทีที่ได้อยู่ด้วยกัน
เลยกลายเป็นทำให้เขาเกลียดกลัวการอยู่ด้วยกัน เกลียดกลัวการสบตา เกลียดทุกอย่างเกี่ยวกับไนออล เพื่อนรักของเขา
เกลียดตัวเองที่พยายามไม่หวั่นไหวไปกับความรู้สึกของตัวเองที่เตลิดไปไหนต่อไหนแล้ว
ทั้งๆที่มันทำให้เขาถลำลึกไปยิ่งขึ้น…
เหมือนกับดำดิ่งสู่มหาสมุทรอันเวิ้งว้าง ยิ่งตะเกียกตะกายก็ยิ่งหมดแรง…ยิ่งถูกดูดลงไปในเกลียวหมุนในดวงตาสีฟ้าสดที่เหมือนหลุมดำนั่น…
“ลู ฉันมีข่าวดีจะบอกนายละ”
“อ…อะไรเหรอ”
ลูอีขมวดคิ้วมุ่น ใบหน้าหวานหันไปสบตากับอีกคนด้วยความอยากรู้ …
แล้วเขาก็ต้องเผชิญกับความรู้สึกอันเลวร้ายทันทีที่เสียงนุ่มๆของเพื่อนสนิทเอ่ยผ่านลำคอออกมาทางริมฝีปากนุ่ม
“ฉันกับไรน์ เราคบกันแล้วนะ”
ความรู้สึกที่เราเรียกกันว่าความพ่ายแพ้
พ่ายแพ้ต่อความรู้สึกในใจของตนเอง
พ่ายแพ้ต่อทุกสิ่งทุกอย่าง
เขาแพ้แล้ว..
เขาพ่ายแพ้…เขาอยากร้องไห้ และเขาก็ไม่ได้เข้มแข็งพอที่จะกล้าร้องไห้แสดงความรู้สึกของตนเองออกมา
เขาอยากลุกออกไปจากตรงนี้ แต่คำว่าเพื่อนมันค้ำคออยู่
เขาอยากบอกความจริงออกไป แต่เขาทำไม่ได้
เขาพยายามจะหยุดรัก… แต่อีกคนก็ผลักให้เขาจมลงไปดังเดิม ไม่สิ
เขาเลือกที่จะจมลงไปลึกกว่าเดิม…
‘Cause trying not to love you…
Only makes me love you more..
“ไนล์”
“หือ”
คนผมทองยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ทำท่านั่งฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ
“งั้นต่อไปนี้นายก็ไม่ควรเข้าใกล้ฉัน.. ”
“เฮ้ ไม่น่า ทำไมละ”
“..”
“ถ้าเป็นเรื่องไรน์ละก็ เธอเข้าใจน่า”
“ไม่ใช่”
“…”
“เพราะว่านายมีเจ้าของแล้ว แล้วมันจะทำให้ฉันเลิกรักนายไม่ได้สักทีไงละ”
ไนออลนิ่งไป นัยน์ตาสีฟ้าสดวาวราวลูกแก้วเบิกโตเหมือนไม่เชื่อหู
“ตกใจละสิ นายดันมีเพื่อนแบบฉันไปซะได้ ฉันขอโทษก็แล้วกันนะ”
ร่างเล็กพยายามดันตัวขึ้นเพื่อลุกหนี แต่มือแกร่งที่แสนคุ้นชินก็โอบรัดไว้ราวกับไม่ยอมให้ไปไหน
“ไม่ให้ไป”
“ไนล์ ฉันขอบอกเป็นครั้งสุดท้ายว่ามันไม่สนุ… อ๊”
ริมฝีปากนุ่มของคนผมทองก้มลงประกบปากกับร่างเล็กที่ดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอด ลิ้นหนารุกรานเข้าไปในโพรงปากอุ่นนุ่มควานลิ้มรสชาติความหอมหวานราวกับคนที่หิวกระหาย ก่อนจะผละออกมาดูผลงานตัวเอง
“และการที่ฉันต้องห้ามตัวเองไม่ให้จูบนายก็เป็นเรื่องยากเหมือนกัน ลู”
ความคิดเห็น