คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ZOUIS dissatisfied part 2- 100%
ZOUIS dissatisfied –part 2-
“หืม นายจะปฎิเสธร่างกายฉันงั้นเหรอ บูแบร์”
เซนยิ้มยั่วคนที่ทำหน้าหวาดกลัวอย่างกับจะโดนเชือด
“ม…ไม่ใช่นะ แต่ว่าฉัน ฉัน”
ใบหน้าหวานหลุบลง ริมฝีปากเรียวบางเม้มแน่น เซนส่ายหัวเบาๆ
“อืม ถ้างั้นละก็..”
แปะๆ
เซนตบมือเบาๆสักพักอีกสามคนก็โผล่หัวออกมา(ภาษาแปลกจริงๆเลยกู)
“ทำไมวะ”
แฮร์รีเอ่ยปากเป็นคนแรก ก็ตอนอยู่ข้างล่างเซนบอกว่าให้มารอซุ่มที่หน้าห้อง ถ้าส่งสัญญาณก็ให้โผล่เข้ามา
“เฮ้ย แฮซ ฉันจำได้ว่าเรียกแกมาคนเดียวนี่หว่า”
“เหอๆ พอฉันมาซุ่ม ลูกแกก็วิ่งมาซุ่มด้วยนะสิ สักพักก็หมดนี่แหละ”
เซนหัวเราะอย่างนึกขัน แต่คนที่นั่งขดอยู่กลับไม่รู้สึกขำตาม ลูอิสแทบจะเฟดตัวหายไปเสียตรงนี้เหลือเกิน
“เล่นอะไรกันน่ะ ไม่เรียกกันมั่งเลย”
คนผมทองโผล่เข้ามาในวงสนทนาอย่างมึนๆ พร้อมๆกับเลียมที่ตามมาติดๆ
“ไนล์ นายเคยกินหมีมั้ย”
“จะไปเคยได้ไงเล่า”
ไนออลส่ายหน้าแรงๆก่อนจะทำหน้าสงสัย แต่พอหันไปเจอคนที่นั่งซุกอยู่ก็เข้าใจได้ทันที”แต่ ดูท่า นายจะเคยบ่อยนะเซน”
ลูอิสได้ยินอย่างนั้นก็ตาโตอย่างตกใจ ไนออลหันมาขยิบตาให้พร้อมเลียริมฝีปากด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์
“อืม ใครเริ่มก่อนดีน้า”
….
“ฉันว่าเราควรให้เกียรติเจ้าของนะ เซน นายเริ่มก่อนดีกว่า”
ร่างสูงเจ้าของนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนที่เงียบอยู่เป็นนานเอ่ยปากออกมา เขารู้ว่านี่เป็นสิ่งที่ไม่สมควรอย่างยิ่ง ยิ่งการมีอะไรโดยที่เจ้าของร่างไม่เต็มใจ นี่ก็ยิ่งไม่สมควรเข้าไปอีก แต่นานๆทีจะได้เห็นคนที่วันๆคิดแต่เรื่องกินทั้งยังดูเหมือนอินโนเซนต์หันมาดาร์กให้สมกับเป็นผู้ชายเสียบ้าง เขาก็เลยไม่อยากพลาดเห็นนาทีทองที่หาดูได้ยากนี่
แต่ครั้นจะนั่งดูเฉยๆก็กระไรอยู่…
ลองดูสักครั้งเป็นกำไรชีวิตก็คงไม่เป็นไรมั้ง
ลงว่าแดดดี้ยื่นมือเข้ามาเอี่ยวด้วย งานนี้ไม่ใช่เล่นๆแน่นอน แฮร์รี เซน และ ไนออล แสยะยิ้มให้กันอย่างชั่วร้าย ฝ่ายตกเป็นผู้อยู่เบื้องล่างอย่าง ลูอิส ทอมลินสัน ก็แทบจะกรีดร้องเป็นภาษากรีกผสมอินเดีย ลูอิสค่อยๆลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบากแล้วรีบชิ่งหนีไปอีกทางอย่างรวดเร็ว
มือเรียวจับลูกบิดประตู ริมฝีปากบางยกยิ้มอย่างผู้มีชัย ก่อนจะออกแรงบิด…
หมับ!
“แหม คิดจะหนีเหรอ บูแบร์ เร็วไปร้อยปีมั้งครับ”
รู้สึกตัวอีกทีตนเองก็ถูกอุ้มลอยหวือเหนือพื้นดินเสียแล้ว ซึ่งคนอุ้มก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็ยังเป็นมารละอ่อนผมหยิกที่ตัวโตกว่าวัยเจ้าเก่าเจ้าเดิม ร่างเล็กในอ้อมแขนของแฮร์รีดิ้นไปมา สองมือน้อยๆก็ประทุษร้ายเขาไม่ได้หยุดเรียกเสียงหัวเราะจากเหล่าสี่หนุ่มเมะได้เป็นอย่างดี
“อื้อ แฮซปล่อยนะ พวกนายจะทำอะไรกัน”
แฮร์รีค่อยๆวางร่างเล็กบนเตียงช้าๆ แล้วหันไปมองรุ่นพี่ทั้งสี่ คิ้วเรียวเลิกขึ้นเป็นเชิงถาม
“จะเอายังไงกันนี่”
“อืม ฉันขอคิดดูก่อน”
เซนทำท่าคิดอย่างน่าหมั่นไส้ ก่อนจะปรายตามองร่างเล็กๆที่นอนสั่นเป็นลูกแมวแถมยังดึงผ้าห่มมาปกปิดร่างกายจนมิดคอเลยทีเดียว แต่ก็ไม่วายส่งเสียงมา
“น…นี่มันยังเช้าอยู่นะเซน ไม่เอานะ เฮ้ย!”
เซนย่างสามขุมเข้าหาคนร่างเล็กช้าๆก่อนจะประกบปากจูบอย่างนุ่มนวล และ เนิ่นนาน…
“อื้อ…อะ อื้ม”
ลิ้นสากของร่างสูงค่อยๆละเลียดความหอมหวานจากคนตรงหน้าช้าๆ สัมผัสอ่อนโยนแต่แฝงไปด้วยความลึกลับ อันตราย รสจูบอันแสนคุ้นเคยที่ลูอิสเคยดื่มด่ำกับมันนับครั้งไม่ถ้วน พาให้จิตใจของลูอิสล่องลอยไปไกล
โดยที่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่ามือซุกซนของเซนได้ปลดกระดุมเสื้อของเขาออกให้ผิวกายสีน้ำผึ้งนวลเนียนได้ประจักษ์แก่สายตาของทุกคน ณ ที่แห่งนั้นแล้ว
เอื้อก….//เสียงกลืนน้ำลาย
ใบหน้าคมค่อยๆซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่น กลิ่นหอมของสบู่กลิ่นผลไม้อ่อนๆทำให้เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เซนกดร่างเปลือยเปล่าของลูอิสลงไปบนเตียงพร้อมๆกับการสร้างรอยสีกุหลาบทั่วผิวกายเนียน
“ฮื่อ…”
ลูอิสพยายามดันตัวหนักๆของเซนออกไปจากร่าง แต่ด้วยแรงอันน้อยนิดกลับไม่ช่วยอะไรเขาเลย นัยน์ตาสีฟ้าหม่นทีตอนนี้ปรือปรอยและฉ่ำเยิ้มด้วยแรงปรารถนาเชยมองอีกสี่คนที่ยืนรอ ‘พิธีเปิด’ จากเซนด้วยความหวาดกลัว แค่เซนคนเดียวเขาก็เคยสลบคาอกมาแล้ว นับประสาอะไรกับอีกสี่คนที่ล้วนแล้วแต่รูปร่างใหญ่โตกว่าเขาทั้งนั้น
“กลัวเหรอครับ หืม…”
เซนค่อยๆผละจากร่างกายแสนหอมหวานของลูอิสอย่างอ้อยอิ่ง มือเรียวค่อยๆปัดไรผมที่ปรกใบหน้าหวานออกอย่างอ่อนโยน โดยที่สายตาก็ยังคงจับจ้องเรือนร่างบอบบางไม่วางตา
“อือ ย อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ”
“คงจะยากละครับ เจ้าหญิง”
เซนพยักพเยิดไปทางอีกสี่คน ที่ยืนรอตาเป็นมัน
“ไนล์ นายเคยถามฉันไม่ใช่เหรอว่าต้องทำยังไงน่ะ เรามาเริ่มเรียนกันเลยดีกว่าเนอะ”
“อื้ม”
หนุ่มไอริชผมบลอนด์แทบจะกระโจนตามคำเรียกร้องทันที
“อะ ไม่เอานะ”
ลูอิสหนีบขาอย่างเต็มที่ ร่างเล็กพลิกตัวหนีสายตาที่จ้องมองส่วนน่าอายนั่นอย่างไม่วางตา มือเรียวกำผ้าห่มสีสะอ้านแน่น น้ำตาใสๆค่อยๆไหลรินจากกรอบตาสวย
“ไม่ต้องกลัวน่า ลูอี”
แดดดีเลียมที่ทนน้ำตาคนสวยไม่ไหวตรงเข้ามากอดปลอบ ร่างเล็กตะกายขึ้นมากอดตอบ ใบหน้าสวยซบกับลาดไหล่กว้างด้วยความรู้สึกสบายใจ เขาเชื่อว่าต่อให้เลียมจะทำอะไรๆกับเขาก็ตาม ก็คงไม่รุนแรงมากนัก เขาเชื่อใจในความเป็นสุภาพบุรุษของเลียม
“เฮ้ สัญญาน่า ไม่เจ็บแน่นอน”
เซนกุมมือเรียวอย่างปลอบประโลม ลูอิสสูดหายใจลึกก่อนจะยอมนอนลงแต่โดยดี
“เอาละ ไนล์ ฉันแนะนำให้นายลองเล่นกับมันก่อน”
เซนหันไปโอบไหล่ เมะฝึกหัด ของวันนี้พลางใช้อีกมือที่ว่างชี้ไปยังส่วนกลางลำตัวของอีกคน ไนออลขมวดคิ้วอย่างงุนงงก่อนจะส่งมือใหญ่ไปบีบส่วนนั้นด้วยท่าทีไร้เดียงสาที่ดูอย่างไรมันก็เสแสร้ง
“อ๊าาาาาา!!!!!!!!!!! ไอ้….ฮึ่ย”
ร่างเล็กครวญครางอย่างเจ็บปวด ก่อนส่งสายตาอาฆาตให้คนที่บีบมาได้ไม่รู้เรื่อง(เจ็บโคตร ผมยืนยัน) ไนออลยักไหล่ให้พร้อมยิ้มยียวนให้ ทำเอาคนที่นอนเปลือยอย่างไม่เต็มใจส่งมือไปฟาดแก้มยุ้ยๆของอีกคนเบาๆ
“แฮซ”
เซนส่งสัญญาณให้น้องเล็กที่ตัวดันไม่เล็กอย่างปีเกิด แฮร์รียิงฟันขาวให้ ก่อนจะเดินมาประกบปากจอมโวยวายอย่างแผ่วเบา
“เฮ้ เลียม นายจะเล่นด้วยไหม”
ไนออลหันไปถามแดดดี้ที่ยืนนิ่งอยู่เบื้องหลัง
“สอนกันให้จบหลักสูตรก่อนแล้วค่อยมาถามฉัน”
เลียมหัวเราะเบาๆ แล้วค่อยๆทรุดตัวที่ริมเตียง มือหนาเอื้อมไปลูบผมสีน้ำตาลนุ่มนิ่มที่บัดนี้ชื้นไปด้วยเหงื่อของคนที่ส่งเสียงคราง เนื่องจากได้รับการปรนเปรอทั้งจากเซนและไนออลที่ทำการเรียนการสอนเกี่ยวกับช่วงล่าง และ แฮร์รีที่จูบปิดปากไม่ให้คนตัวเล็กส่งเสียงโวยวาย แต่ก็ไม่วายส่งเสียงครางเป็นระลอก ดวงตาสีฟ้าหม่นฉ่ำเยิ้ม ทั้งยังมีน้ำใสๆคลอหน่วยอยู่เต็มกรอบตา มือเล็กจิกผ้าห่มสีสะอ้านด้วยแรงอารมณ์ที่พุ่งขึ้นๆลงๆ
น่ารักน่ากดขนาดนี้ วันนี้นายได้ช้ำแน่ ทอมลินสัน
“อื้ออ….”
ลูอิสส่งเสียงครางออกมาเมื่อเซนที่ทำการสอนไนออลอย่างรวบรัดเลื่อนตัวขึ้นมาแทรกแกนกายเข้าไปทีเดียวสุดโดยไม่ได้บอกก่อน หรือเบิกทางอะไรทั้งสิ้น
ร่างเล็กสะดุ้งสุดตัว แขนเล็กเอื้อมไปโอบรอบคอแฮร์รีที่อยู่ด้านหน้าพอดีด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าเลื่อนไปที่ซอกคอหนาของน้องเล็กพร้อมกัดลงไปเต็มแรงเพื่อระบายความเสียวซ่าน แฮร์รีหัวเราะเบาๆกับความน่ารักของคนตัวเล็ก
“อื้อออ เซนนน”
ลูอิสหันไปโวยวายคนที่รุกรานช่องทางหลังของเขาอย่างหนักหน่วง เซนยักคิ้วให้ก่อนจะกระแทกแรงขึ้นเป็นเท่าตัว
เป็นการทำโทษที่น่ารักแล้วก็ยั่วเกินไปนะบูแบร์
ไนออลก็ไม่ได้น้อยหน้า เขาเลื่อนตัวไปปรนเปรอส่วนอ่อนไหวของหมีน้อยที่นอนครวญครางไม่เป็นภาษาด้วยมือของเขาเอง แฮร์รีเมื่อห็นใบหน้าสวยที่เขาหลงใหลมาตลอดก็รีบเอื้อมมือไปลูบแผ่นหลังบางอย่างปลอบโยน
“ลูอิส …ฉัน จ จะไปแล้วนะ”
เซนร้องเตือนลูอิสที่นอนกอดแฮร์รีอยู่ให้เตรียมใจ ร่างเล็กกอดรัดแฮร์รีแน่นกว่าเดิมใบหน้าสวยหวานซุกอยู่ที่ต้นคอของคนผมลอนราวกับจะเช็ดน้ำตาด้วยผมเหล่านั้น อย่าว่าแต่เซนเลยตอนนี้ลูอิสก็จะไปแล้วเช่นกัน
แต่….
มือหนาของไนออลก็กดส่วนปลายไว้ไม่ให้น้ำกามเหล่านั้นไหลออกมา
“ไน ฮื้ออ ไม่เอาสิ”
ลูอิสเอ่ยปากต่อว่า มีอย่างที่ไหน มาปลุกอารมณ์เขา แล้วก็ทรมานกันอย่างนี้
“ลู พวกเรามีกันตั้งสี่คน ให้เราเล่นกันให้ครบก่อนสิ”
ไม่ทันขาดคำของเซนแฮร์รีที่ใช้เขาเป็นหลักยึดอยู่ก็เหวี่ยงตัวข้ามร่างของเขาไปแล้วก็ทำการยัดเยียดส่วนนั้นให้เขาโดยไม่ถามความสมัครใจสักคำ พร้อมๆกับที่เซนก็เข้ามาแทนที่ มือหนาปัดผมที่ปรกหน้าหวานสวยอย่างแผ่วเบา
“เหนื่อยหน่อยนะลู”
“อื้ม”
ลูอิสผงกศีรษะเบาๆก่อนจะส่งยืมเฝื่อนๆให้คนรักก่อนจะกอดซบอีกฝ่ายอย่างเคยชิน
อกของเซนนี่อุ่นอย่างไรก็อุ่นอย่างนั้นไม่ว่าจะตอนไหนก็เถอะ
“อ้าาาาาาาาา เลียม”
ไม่ใช่เสียงของลูอิสหรอก แต่เป็นเสียงของเจ้าของผมสีสว่าง ที่กำลังเอามือกดส่วนปลายของเขาอยู่ และก็กำลังโดนเลียม….
ถึงจะสะใจอยู่หน่อยๆก็เถอะ แต่…ถ้าไนออลเกิดเสียวหรืออะไรก็ตามอวัยวะที่เขาแสนหวงแหนในอุ้งมือของไนออลก็มีหวังโดนขยี้แหลกคามือไม่ใช่หรือ
ไม่ทันขาดคำ…..
“อ๊าาาาาาาาาา”
เสียงสองเสียงของลูอิสและไนออลก็ประสานกันลั่นห้อง
สนทนาแบบลูช ลูช
แต่งแบบรวดเดียวจบ ไม่ได้พักเลยนะเออ
แต่งไปก็ระแวงหน้าระแวงหลัง พ่อกะแม่อย่าเข้ามานะเฮ้ยย มีห้องส่วนตัวแต่ไม่มีวันไหนมันเป็นส่วนตัว จากห้องชายโสดกลายเป็นห้องเก็บของ(มีอะไรก็ยัดๆเต็มไปหมด)
เฮียเคะมั้ยเออ…
@พี่มิว ผมชอบฟังเพลงเก่าๆอะ แล้วก็ไม่ชอบเวอร์เวสไลฟ์ ผมชอบเสียงออริมากกว่า เรื่องเรียนก็สู้ๆนะ ผมเป็นกำลังใจให้
@พี่แพร์ ขอบคุณคร้าบบบ พี่เม้นยาวสุดแล้วนะ รักพี่โคตร
@พี่แหมบศรีสยาม เอิ่ม ขอบคุณรูปในทวิตที่ทำให้ผมขำจนตกเก้าอี้ ไม่น่าเชื่อว่าพี่จะแปลงละครเป็นวันดีได้
@เอมมี่ ขอบคุณสำหรบทุกเม้นครับเอม ผมไปอ่านฟิคของเอมแล้วนะ น่ารักดี
@นักอ่านเงาทุกท่าน และ ท่านที่ไม่ได้กล่าวถึง ขอบคุณมากคร้าบบบบบบ
ตามมาสครีมได้ที่@Luciferboyz_thนะครับทุกท่าน
ความคิดเห็น