คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ZOUIS dissatisfied 100% complete
“เอาละเซน ผมขอถามหน่อยคุณเป็นแฟนคลับใครในวง”
พิธีกรสาวสวยยื่นไมค์ให้ใบหน้าสวยมีรอยยิ้มประดับ ดวงตาเรียวมองคล้ายเชิญชวนประมาณว่า จบรายการนี้เราไปต่อกันดีไหมคะ ใบหน้าคมแบบแขกกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ผู้หญิงแบบนี้เขาเห็นมาเยอะแล้ว แต่จะให้ตอบรับก็คงไม่ได้ ก็เขามีเจ้าของอยู่แล้วนี่ ไม่สิ ต้องพูดว่า เขาเองก็มีคนของเขาอยู่แล้ว ถึงจะถูกต้อง ส่วนเรื่องคำถามนี่…
“ไนออล ฮอแรน ครับ”
เซนยิ้มบางๆก่อนจะหันไปโอบไหล่คนร่างอวบข้างๆ
“เฮ้ นี่เรื่องจริงเหรอเนี่ย ฉันนึกว่าล…อุ๊บ”
เซนยื่นนิ้วเรียวปิดปากคนผมทองที่ทำตาโต มือทั้งสองข้างทำท่าจะประเคนหมัดใส่หน้าเขาได้ทุกเมื่อ
อ่า ไม่ใช่นะ ไนออลไม่ใช่คนของเขาหรอก คนของเขาตอนนี้ ทำท่าจะร้องไห้เสียแล้ว เฮ้ เขาเป็นแฟนคลับไนออลก็จริง แต่แฟนจริงๆ อย่างไรก็คือเขานี่ อืม จะว่าไปแล้วเขาก็จงใจให้อีกคนหึงไม่ใช่หรือ
…………………………………………
เอาอีกแล้ว ให้ตายสิ สวีทกันอีกแล้ว
ร่างเล็กมองด้วยความคับแค้นใจ ที่ตรงนั้นมันเคยเป็นของเขาก็เฉพาะในที่ลับๆเท่านั้น คนที่รู้นอกจากเขาสองคนก็มีแต่ไนออลคนเดียว ลูอิสเมินหน้าหนีไม่พูดอะไรอีกเลยตลอดรายการ
เซนไม่เคยรู้เลยสินะ ว่าเขาเจ็บแค่ไหนกัน….
………………………………………..
ลูอิสนั่งเขี่ยแครอทในจานด้วยใบหน้าที่ซึมผิดปกติกว่าทุกวัน พี่ใหญ่ที่เคยแสนร่าเริง ปล่อยมุกได้ทั้งวี่วัน อยู่ๆก็ซึมอย่างกับหมาหงอย(หรือแมว(น้อย)หงอย) ทำให้แดดดี้อย่างเลียมทนไม่ไหว
“ลู นายเป็นอะไรหรือเปล่า ไม่สบายตรงไหน ไปนอนพักก่อนก็ได้นะ”
“อืม”
ลูอิสรับคำอย่างว่าง่าย ขณะจะลุกไปสงบสติอารมณ์ที่ห้อง สายตาเจ้ากรรมก็โฟกัสไปในที่ที่ไม่ควรจะมอง
เซนกับไนออล……………
ทั้งสองคนกำลังยื้อกันไปมาอย่างสนุกสนาน คนผมทองพยายามจะเอาขนมที่โดนแย่งไปกลับคืนมา ส่วนอีกคนก็ยั่วอย่างสนุกสนาน ร่างเล็กของพี่ใหญ่หันไปอีกทางอย่าง
ปึก
ร่างของลูอิสชนกับอะไรบางอย่าง แฮร์รีนั่นเองที่เดินมาที่โต๊ะพอดี ร่างสูงมองลูอิสอย่างเป็นห่วง เขาไม่เคยเห็นคนสวยร่าเริงประจำวงมีท่าทีแบบนี้
ลูอิมองหน้าแฮร์รีอยู่สักพักอย่างเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง ก่อนจะใช้สองมือเรียวของตัวเองเอื้อมไปประคองใบหน้าของแฮร์รีไว้ ก่อนจะโน้มใบหน้าของน้องเล็กลงมา แล้วประกบปากจูบอย่างอ้อยอิ่ง
“อื้อ”
ร่างเล็กเริ่มส่งเสียงครางเนื่องด้วยร่างสูงเริ่มสอดลิ้นเข้ามาสำรวจความหวานในปากอย่างช้าๆ แล้วจากจังหวะเนิบนาบก็เริ่มกลายเป็นเร่าร้อน ลูอิสที่กำลังเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบสุดเร่าร้อนที่แฮร์รีมอบให้ เลยไม่ได้สังเกตว่านอกจากไนออลกับเลียมที่เหวอไป ยังมีเซนที่เผลอขยำถุงขนมด้วยความเดือดดาล
ลูอิสที่เริ่มจะหมดลมหายใจเป็นฝ่ายผละออกมาก่อน แล้วก็ก้มหน้างุดหลบสายตาเจ้าเล่ห์ของแฮร์รีที่มองมา แล้วแฮร์รีก็ทำสิ่งที่จะทำให้ร่างเล็กแทบจะหัวใจวายด้วยการยื่นหน้ามากระซิบด้วยน้ำเสียงชวนหลงใหล
“ฉันรู้หรอกลูว่านายกำลังประชดใครบางคน ระวังตัวด้วย ฉันกลัวว่าคอเนียนๆของนายจะมีรอยช้ำเต็มไปหมด ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันเสียดายตาย”
..............................................................
ลูอิสรีบหลบวูบอย่างเขินอายวงหน้าสวยเมินไปทางอื่นก่อนที่สองขาเรียวจะพาเดินปรื๋อขึ้นห้องส่วนตัวอย่างรวดเร็ว
ตายละ เซนก็อยู่ตรงนั้นนี่นา
ร่างเล็กเดินวนไปวนมาอย่างกระวนกระวาย ก่อนที่ความคิดหนึ่งจะแล่นเข้ามาในหัว
เซนอยู่กับไนออล เขาไม่มีวันสนใจนายหรอก แกก็แค่ไอ้หมีโง่ๆที่ยอมเป็นเครื่องระบายอารมณ์ของเซนก็เท่านั้น
เมื่อคิดได้อย่างนี้ลูอิสก็สลดลง ร่างเล็กทิ้งตัวบนเตียงอย่างเหนื่อยล้า มันปวดหนึบทั้งใจ ไม่ว่าจะตรงมุมไหน ทั้งๆที่ ที่นี่เป็นห้องส่วนตัวของเขาแท้ๆ แต่กลับมีความทรงจำที่เกี่ยวกับเซนเต็มไปหมด
โดยเฉพาะบนเตียง…
โครม!!!
“เฮ้ย!!!”
แขกไม่ได้รับเชิญโผล่เข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว ลูอิสยันตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว นัยน์ตาสีหม่นเบิกกว้างอย่างตกใจเมื่อเห็นร่างใหญ่ที่เข้ามาเยือน
ใบหน้าคมเข้มแบบฉบับหนุ่มแขกจ้องร่างเล็กบอบบางบนเตียงอย่างเดือดดาล ยิ่งเห็นอย่างนั้นลูอิสก็ไม่ยอมอยู่เป็นเป้านิ่ง ร่างเล็กกระโดดแผล็วลงจากเตียงอย่างรวดเร็ว
“ม…มีอะไรเหรอเซน”
ลูอิสกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากก่อนจะพยายามปั้นหน้าเป็นปกติ….แต่มันก็ยากอยู่ดี
“ทำไมลูอิส แค่ฉันก็ยังไม่พอกับความต้องการของนายใช่ไหม”
“ป..เปล่านะเซน ฉ ฉันแค่ เฮ้ย”
“ฉันไม่ต้องการคำแก้ตัวจากนาย”
เซนจ้องหน้าลูอิสด้วยความเดือดดาล คิ้วเข้มหนาขมวดกันแน่นประกอบกับใบหน้าคมเข้ม ตามแบบชาวตะวันออกทำให้ลูอิสกลัวได้ไม่ยากเลย ใบหน้าหวานส่ายไปมา ดวงตาสีฟ้าหม่นมีแววประกายความเศร้าสร้อยและหวาดกลัวเข้าด้วยกัน เมื่อร่างสูงที่คร่อมร่างของเขาอยู่ก้มหน้าลงมาช้าๆ
“ไม่เลย เซน มันมากเกินไป”
เซนหยุดนิ่งด้วยอารมณ์ที่ยังคุกรุ่น
“แล้วนายจะอธิบายเรื่องข้างล่างเมื่อกี้นี้ยังไง”
“ฉ…ฉัน ฉันไม่รู้ ไม่รู้ จะอธิบายยังไง”
ลูอิสส่ายหน้าช้าๆ ก่อนจะเหลือบขึ้นตามองอีกคนที่ก้าวเข้ามาคร่อมตัวเขาไว้แล้วหลุบลงอย่างรวดเร็ว ร่างเล็กหลับตาพริ้มอย่างจำนนในชะตากรรม เซนมาไม้นี้ทีไรเขาก็ต้องเป็นฝ่ายเจ็บปวดคนเดียวทุกครั้ง
….แต่ร่างสูงก็ไม่ยอมให้เขาหลบตา นิ้วเรียวแกร่งเชยคางมนให้ดวงตาสบกับเขา
“โอเค ลู ถ้านายอธิบายเป็นคำพูดให้ฉันฟังไม่ได้…..”
แล้วเซนก็เอ่ยประโยคที่ทำให้คนที่นั่งตัวแข็งอยู่ ถึงกับอ่อนระทวย…
“…นายก็อธิบายเป็นภาษากายให้ฉันฟังแล้วกัน…อ้อ ฉันรู้ว่านายไม่ค่อยถนัด งั้นฉันจะช่วยนายแล้วกันนะ…ที่รัก”
“ม….ไม่ ไม่ ไม่ ไม่เอานะ!!!!!!!!!!!”
ใครอยากอ่านภาคต่อขอให้ยกมือขึ้นนนน!!! เห็นยอดวิวกับเรทติ้งแล้วไม่อยากมาต่อเลยว่ะ
ความคิดเห็น