ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 : อีนังพี ภารกิจบ้าอะไรของแกฟระ
“เอ้า! ตื่นแล้วเหรอ”
เสียงทักทายเสียงแรกที่ฮารุได้ยินทันทีที่เขาค่อยๆลืมตาขึ้นมา
“เฮ้ย!! อย่าทำอะไรฉันนะเว้ย ฉันมีพระนะ!!” ฮารุสะดุ้งโหยงพร้อมกับอุทานขึ้นมาเสียงดัง ก่อนเขาจะลืมตามองคนที่อยู่ข้างๆ
“นี่นายจะบ้ารึไง ฉันไม่ใช่ผีนะยะ” เสียงของแพรบ่นตามมาติดๆตอบโต้คำอุทานของเขา
“ฮะๆๆ ฉันหมายถึงพระเอกน่ะ นี่ไง อยู่ตรงนี้” ฮารุพูดพร้อมกับชี้มาที่ตัวเอง
“อ้วก! ตื่นมาก็ปล่อยมุขแป้กได้ทันทีเลยนะ” แพรย้อนกลับ
ฮารุมองไปรอบๆตัวเขาอย่างช้าๆ เขามองไปรอบๆตัวเพื่อสังเกตสถานที่ ขณะนี้เขากำลังนอนอยู่บนโซฟาภายในห้องห้องหนึ่งซึ่งดูสะอาดและเรียบร้อย แต่เขาไม่คุ้นตากับสถานที่นี้เลยแม่แต่น้อย
“ที่นี่ที่ไหนน่ะ” ฮารุถามแพรขึ้นมา
“อ๋อ ที่นี่น่ะคือบ้านพักของฉันเอง และเป็นฐานทัพของพวกเรายังไงล่ะ” แพรตอบคำถามของฮารุก่อนเธอจะหยิบชาดำเย็นที่วางข้างๆมาดื่ม
”หา!! บ้านเธอเป็นซ่องเหรอ!!”
ปรู้ด!!!
คำพูดของฮารุทำเอาชาดำเย็นที่เธอเพิ่งดื่มถูกพ่นมาใส่หน้าของเขา
“กรี๊ด!! นายนี่คิดแต่เรื่องนี้ตลอดเลยรึไงนะ ทุเรศที่สุด ฉันไม่ทำเรื่องอุบาทว์ๆแบบนั้นหรอกย่ะ” แพรตอบอย่างอารมณ์เสียก่อนจะวางถ้วยชาดำเย็นนั้นกระแทกโต๊ะจนเสียงดัง
“อ้าว! ก็เธอยังไม่บอกฉันเลยว่าพาฉันมาทำงานอะไร” ฮารุสวนกลับไปบ้างพร้อมกับเอามือมาเช็ดคราบน้ำชาที่เปื้อนหน้าของเขา
“เออๆ ฉันผิดเอง ก็คือว่างานที่ว่าเนี่ย เป็นงานรับจ้างเพื่อบรรลุภารกิจต่างๆที่มีส่วนที่สำคัญต่อประเทศ เป็นงานที่เราทำงานอยู่เบื้องหลัง ประมาณว่าช่วยประเทศชาติแบบปิดทองหลังพระน่ะ” แพรตอบแก่ฮารุ ซึ่งถึงแม้เขาจะไม่เข้าใจสักเท่าไหร่ก็ตามที
“เอ่อ.... แล้วคิดยังไงถึงมาเลือกฉันล่ะเนี่ย” ฮารุถามแพรกลับไป
“ส่วนเรื่องที่ฉันเลือกนายน่ะ ก็เพราะตอนที่นายไปจัดการกับเจ้านักเลงคุมถิ่นคนนั้นไง รู้มัยว่าไอ้ตาคนนั้นมันแข็งแรงมากเลยนะ คนแถวนั้นเขารู้ดีแล้วก็เกรงกลัวคนคนนั้นกันหมด แต่แปลกที่นายไม่กลัวเขาเลย”
“ก็แน่ล่ะสิ ฉันไม่ใช่คนแถวนั้น ไม่รู้จักมันสักนิดเดียวเลย” ฮารุบอก
“แต่เหตุผลอีกอย่างที่ฉันเลือกนายก็คือ นายมีพลังวิเศษที่แปลกประหลาดและสามารถนำมาใช้ในการต่อสู้ได้อย่างดีเยี่ยมเลย ฉันเลยคิดว่าความสามารถของนายมันเป็นประโยชน์มากเลยทีเดียว” แพรเล่าถึงเหตุผลของเธอ “ว่าแต่นายทำได้ยังไงน่ะ พลังแบบนั้น”
“อ๋อ พลังในการแปลงร่างเป็นมนุษย์ครึ่งสัตว์น่ะเหรอ ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันนะ แต่พระเจ้าอาวาสวัดวัดหนึ่งเคยบอกกับฉันนะ ว่าชาติฉันทำบุญทำทานกับสัตว์มาเยอะ ชาตินี้ฉันก็เลยมีพลังวิเศษแบบนี้ยังไงล่ะ” ฮารุเล่าถึงประวัติของเขาคร่าวๆ “แต่เธอคงจะไม่เชื่อสินะ”
“ใครบอกล่ะ ฉันเชื่อนายนะ” แพรพูดกลับมา “พลังของนายน่ะ คงจะเป็นพราะงั้นจริงๆสินะ”
“เหอะๆ เชื่อจริงๆเหรอ” ฮารุถามแพรพร้อมกับทำหน้าลังเล
“เชื่อดิ ของแบบนี้ไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่นะ”
“ฉันล้อเล่น”
“หา!! อะไรนะ”
“เหอะๆ ล้อเล่นอีกทีนึง ฉันไม่ได้ล้อเล่น”
“เอ๋? อะไรของนายน่ะ ฉันงงไปหมดแล้วนะ”
“ฮ่าๆๆๆ ช่างมันเถอะ”
ปึง!!
ประตูของห้องที่ฮารุและแพรอยู่ถูกเปิดพรวดพราดโดยชายหนุ่มคนหนึ่ง
“อีพี!!!! นี่แกหัดเคาะประตูก่อนเปิดซะมั่งเซ่” แพรบ่นใส่เพื่อนของเธอเป็นการด่วน
“อ่ะ...เอ่อ...ขอโทษ ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังสวีทวี๊ดวิ้วกันอยู่” ชายหนุ่มผมสีทองอ่อนและมีไฝบนใบหน้าพูดแซวตอบกลับมาพร้อมกับมองไปแพรที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟากับฮารุ
“นี่!!! ล้อคนสวยแบบนี้ไม่ปลื้มนะยะ ว่าแต่มีธุระอะไรน่ะถึงพรวดพราดมาแบบนี้” แพรพูด
“ก็ภารกิจต่อไปที่ต้องทำน่ะสิ ฉันกำลังจะมาบอกเธอนี่ไง” พีพูด
“เอ๋!? งานอะไรล่ะ” แพรถามกลับไป
“เอ่อ...เดี๋ยวก่อนนะ แล้วนั่นคือคนที่เธอหามาใหม่ใช่มั้ย” พีเปลี่ยนคำถามพร้อมกับชี้มาที่ฮารุ
“อืม ใช่ เขาชื่อฮารุน่ะ” แพรตอบ ส่วนฮารุก็มองหน้าของทั้งสองด้วยความงงเล็กน้อย
“อืมๆ งั้นเอางี้ดีกว่า” พีพูดอีกครั้งก่อนเขาจะเปิดประตูห้อง “งั้นสักครู่มาหาฉันที่ห้องกินข้าวนะ” ว่าแล้วเขาก็เดินออกไปจากห้องนั้น
“เอ่อ... คนเมื่อกี๊ใครเหรอ” ฮารุถามแพรขึ้นทันทีที่พีออกจากห้อง
“อ๋อ คนเมื่อกี๊น่ะเขาชื่อไพดิเอน หรือพวกเราจะเรียกเขากันว่าพี เขาก็เป็นคนที่ทำงานร่วมกับพวกเราคนหนึ่งนั่นแหละ” แพรบอก “ถ้าพีของแท้ไฝต้องมีสีดำสนิทด้วยนะ”
“เอ่อ....แล้วภารกิจที่นายพีนั่นหมายถึงเมื่อกี๊นี้ ฉันก็ต้องทำด้วยอย่างนั้นเหรอ” ฮารุถามเธออีกครั้ง
“อืม งานแรกของนายมาแล้วล่ะฮารุเอ๋ย”
+++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++
++++++++
และเมื่อถึงเวลาที่พีนัด พวกเขาต่างก็มารวมตัวกันที่ห้องทานข้าว
“นี่นายคิดยังไงถึงมาเรียกพวกเราที่ห้องทานข้าวเนี่ย ฉันก็เพิ่งจะเอะใจได้เนอะ เวรจริงๆ” แพรพูดขึ้นหลังจากที่เธอนั่งเก้าอี้เรียบร้อย
“เอาเถอะนะ จะห้องไหนๆก็เหมือนกันแหละ อย่ามากเรื่องเลย ถือซะว่าเปลี่ยนบรรยากาศ” พีพูดตอบแบบขอไปทีก่อนจะหญิบกะหรี่ปั๊บใส่ถั่วมากัดเพื่อประทังความหิว
“แล้วงานภารกิจครั้งนี้คืออะไรเหรอคะคุณพี” หญิงสาวผู้หนึ่งถามขึ้น เธอมีผมสั้นประบ่าสีเขียวเข้มและมีที่คาดตาปิดตาข้างขวาของเธอเอาไว้
“ภารกิจครั้งนี้ก็จะยุ่งยากกว่าครั้งๆก่อนหน่อยนะแยม แต่เธอไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เพราะงานครั้งนี้เธอจะมีผู้ช่วยด้วยอีกคน” พีบอกกับหญิงสาวที่ชื่อแยม ก่อนจะชี้มาที่ฮารุ “อ้าว!เด็กใหม่ แนะนำตัวหน่อยสิจ๊ะ”
“เอ๋?” ฮารุแอบงงเล็กน้อย แต่เขาก็ค่อยๆลุกขึ้นแล้วพูดแนะนำตัวกับทุกคน”สะ..สวัสดีครับ ผมชื่อฮารุครับ”
“สวัสดีจ๊ะ ฉันชื่อแยมนะ” หญิงสาวที่ชื่อแยมพูดตอบกับฮารุพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย
“หุหุหุ ฉันชื่อโซล ยินดีที่ได้รู้จักเน้อ หุหุหุ” ชายหนุ่มผิวขาว ผมดกดำ ใส่แว่นหน้าเตอะพูดแนะนำตัวเองบ้าง ก่อนเขาจะก้มหน้าก้มตาไปพิมพ์คีย์บอร์ดบนคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คของเขาต่อ
“ส่วนฉันแพร แล้วนั่นก็อีนังพี” แพรพูดสั้นๆ
‘เอ๊ะ! ทำไมชื่อฉันมันแปลกๆ’ พีแอบสงสัยในใจ
“เอาล่ะค่ะ แล้วภารกิจครั้งนี้คืออะไรเหรอคะ” แยมถามพีขึ้นมาอีกครั้ง
“โฮะๆๆ ภารกิจนี้น่ะเหรอ มันก็คือ ภารกิจ..............ภารกิจ..................ภารกิจ...............ภาระ”
"โอ้ยยย!! จะพูดก็พูดมาสักทีเซ่ รำคาญ!!!!” แพรตวาดใส่พี
“เอ๊า ก็อยากให้ทุกคนตื่นเต้นหน่อยนะ จะได้ลุ้นๆ” พีตอบเสียงหงอย แต่พอเขามองหน้าแพรที่เหมือนกำลังจะพ่นไฟออกมาได้ทุกเมื่อ เขาจึงต้องรีบบอกออกไปทันที
“เอาล่ะๆๆๆ ภารกิจครั้งนี้ก็คือ ...ภารกิจเก็บขี้หมาๆๆๆๆ” พีพูดลากเสียงยาวพร้อมกับชูมือเพื่อแสดงถึงความอลังการ
และนี่คือสีหน้าของแต่ละคน
(0_0) ฮารุ
(- -*) แพร
(=o=) แยม
(+_+) โซล พร้อมกับนั่งเล่นคอมอย่างปกติ
\(^o^)/ พี พร้อมกับชูมือแสดงถึงความอลังการ
"อีนังพี ภารกิจบ้าอะไรของแกฟระ!!!!!” เสียงของแพรดังแทบบ้านแตก
“นะนะนะนะนะนะนะน่านนนน อย่าเพิ่งตกใจไปสิ ภารกิจอันนี้มีความสำคัญมากนะจะบอกให้” พีพูดพร้อมกับค่อยๆทำสีหน้าใส่เคร่งขรึมทันที
“ - - เออ มีอะไรก็รีบๆว่ามาซิ” แพรพูดด้วยอาการเซ็ง
“ภารกิจนี้นะ เราจะต้องไปเก็บขี้หมาในคฤหาสน์ตระกูล ส. นั่นก็เพราะว่าบ้านนี้มีการเลี้ยงหมาโดยวิธีผิดแปลกธรรมชาติ ซึ่งทำให้หมาของบ้านนี้มีทั้งความแข็งแรง น่ารัก อ่อนไหว อ่อนโยน เชื่อง แสนรู้ ซื้อสัตย์ ดุดัน โอ้ย! หลายอย่างเลยแหละ ฉันก็เลยอยากให้เธอเก็บขี้หมาของบ้านนั้นเพื่อที่จะได้มาพิสูจน์ว่าเขาเลี้ยงโดยให้มันกินอะไรเป็นอาหารยังไงล่ะ” พีบอกเหตุผลไป
“อ้อ!!!!” ทุกคนร้องออกมาพร้อมกัน
“ถึงแม้ชื่อจะน่ากินหน่อยก็เถอะ แต่เหตุผลก็เป็นแบบนี้นี่เอง” แพรพูดพร้อมกับเอามือเอาคางตัวเอง
“เอ้อ!! แต่ระวังหน่อยละกัน เพราะคนในตระกูลเนี่ย เขาหวงสูตรมากเลยนะจะบอกให้” พีบอกเสริมอีกเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ “โซล เป็นไง หาข้อมูลเรื่องคฤหาสน์ตระกูล ส. มารึยัง” พีถามโซลที่กำลังก้มตาก้มตาอยู่กับคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊ค
“หุหุหุ ได้มาแล้วล่ะ หุหุหุ” โซลยื่นหนังสือรายงานเล่มหนึ่งให้พีโดยที่หน้าของเขายังจับจ้องไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์
ฮารุและแยมจึงเข้ามาดูข้อมูลนั้นด้วยคน ซึ่งภายในหนังสือรายงานเล่มนั้นบอกถึงรายละเอียดตั้งแต่โคตรเหง้าสักหลาดของตระกูล ส. ตั้งแต่ยุคบุกเบิกจนไปถึงยุคปัจจุบัน พร้อมกับมีรายละเอียดของคฤหาสน์ตระกูล ส. รายละเอียดของสมาชิกทุกคน รวมไปถึงแผนผังคฤหาสน์นั้นด้วย ซึ่งเป็นรายงานที่โซลทำขึ้นมาโดยเฉพาะเพื่องานนี้นี่เอง
“เอาล่ะ ฮารุและแยม เธอเอาหนังสือข้อมูลเล่มนี้ไปดูด้วยนะ จะได้รู้อะไรขึ้นมาบ้าง แล้วก็ภารกิจนี้จะเริ่มในเวลาเที่ยงคืนของวันนี้ ขอให้พวกเธอทั้งสองคนตั้งใจก็แล้วกันนะจ๊ะ” พีบอกกับทั้งสองคน ก่อนที่ฮารุและแยมจะพยักหน้าพร้อมกันอย่างไม่ค่อยมั่นใจสักเท่าไหร่
++++++++++++++++++++++++++++++++
โปรดติดตามตอนต่อไปเน้อ
เสียงทักทายเสียงแรกที่ฮารุได้ยินทันทีที่เขาค่อยๆลืมตาขึ้นมา
“เฮ้ย!! อย่าทำอะไรฉันนะเว้ย ฉันมีพระนะ!!” ฮารุสะดุ้งโหยงพร้อมกับอุทานขึ้นมาเสียงดัง ก่อนเขาจะลืมตามองคนที่อยู่ข้างๆ
“นี่นายจะบ้ารึไง ฉันไม่ใช่ผีนะยะ” เสียงของแพรบ่นตามมาติดๆตอบโต้คำอุทานของเขา
“ฮะๆๆ ฉันหมายถึงพระเอกน่ะ นี่ไง อยู่ตรงนี้” ฮารุพูดพร้อมกับชี้มาที่ตัวเอง
“อ้วก! ตื่นมาก็ปล่อยมุขแป้กได้ทันทีเลยนะ” แพรย้อนกลับ
ฮารุมองไปรอบๆตัวเขาอย่างช้าๆ เขามองไปรอบๆตัวเพื่อสังเกตสถานที่ ขณะนี้เขากำลังนอนอยู่บนโซฟาภายในห้องห้องหนึ่งซึ่งดูสะอาดและเรียบร้อย แต่เขาไม่คุ้นตากับสถานที่นี้เลยแม่แต่น้อย
“ที่นี่ที่ไหนน่ะ” ฮารุถามแพรขึ้นมา
“อ๋อ ที่นี่น่ะคือบ้านพักของฉันเอง และเป็นฐานทัพของพวกเรายังไงล่ะ” แพรตอบคำถามของฮารุก่อนเธอจะหยิบชาดำเย็นที่วางข้างๆมาดื่ม
”หา!! บ้านเธอเป็นซ่องเหรอ!!”
ปรู้ด!!!
คำพูดของฮารุทำเอาชาดำเย็นที่เธอเพิ่งดื่มถูกพ่นมาใส่หน้าของเขา
“กรี๊ด!! นายนี่คิดแต่เรื่องนี้ตลอดเลยรึไงนะ ทุเรศที่สุด ฉันไม่ทำเรื่องอุบาทว์ๆแบบนั้นหรอกย่ะ” แพรตอบอย่างอารมณ์เสียก่อนจะวางถ้วยชาดำเย็นนั้นกระแทกโต๊ะจนเสียงดัง
“อ้าว! ก็เธอยังไม่บอกฉันเลยว่าพาฉันมาทำงานอะไร” ฮารุสวนกลับไปบ้างพร้อมกับเอามือมาเช็ดคราบน้ำชาที่เปื้อนหน้าของเขา
“เออๆ ฉันผิดเอง ก็คือว่างานที่ว่าเนี่ย เป็นงานรับจ้างเพื่อบรรลุภารกิจต่างๆที่มีส่วนที่สำคัญต่อประเทศ เป็นงานที่เราทำงานอยู่เบื้องหลัง ประมาณว่าช่วยประเทศชาติแบบปิดทองหลังพระน่ะ” แพรตอบแก่ฮารุ ซึ่งถึงแม้เขาจะไม่เข้าใจสักเท่าไหร่ก็ตามที
“เอ่อ.... แล้วคิดยังไงถึงมาเลือกฉันล่ะเนี่ย” ฮารุถามแพรกลับไป
“ส่วนเรื่องที่ฉันเลือกนายน่ะ ก็เพราะตอนที่นายไปจัดการกับเจ้านักเลงคุมถิ่นคนนั้นไง รู้มัยว่าไอ้ตาคนนั้นมันแข็งแรงมากเลยนะ คนแถวนั้นเขารู้ดีแล้วก็เกรงกลัวคนคนนั้นกันหมด แต่แปลกที่นายไม่กลัวเขาเลย”
“ก็แน่ล่ะสิ ฉันไม่ใช่คนแถวนั้น ไม่รู้จักมันสักนิดเดียวเลย” ฮารุบอก
“แต่เหตุผลอีกอย่างที่ฉันเลือกนายก็คือ นายมีพลังวิเศษที่แปลกประหลาดและสามารถนำมาใช้ในการต่อสู้ได้อย่างดีเยี่ยมเลย ฉันเลยคิดว่าความสามารถของนายมันเป็นประโยชน์มากเลยทีเดียว” แพรเล่าถึงเหตุผลของเธอ “ว่าแต่นายทำได้ยังไงน่ะ พลังแบบนั้น”
“อ๋อ พลังในการแปลงร่างเป็นมนุษย์ครึ่งสัตว์น่ะเหรอ ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันนะ แต่พระเจ้าอาวาสวัดวัดหนึ่งเคยบอกกับฉันนะ ว่าชาติฉันทำบุญทำทานกับสัตว์มาเยอะ ชาตินี้ฉันก็เลยมีพลังวิเศษแบบนี้ยังไงล่ะ” ฮารุเล่าถึงประวัติของเขาคร่าวๆ “แต่เธอคงจะไม่เชื่อสินะ”
“ใครบอกล่ะ ฉันเชื่อนายนะ” แพรพูดกลับมา “พลังของนายน่ะ คงจะเป็นพราะงั้นจริงๆสินะ”
“เหอะๆ เชื่อจริงๆเหรอ” ฮารุถามแพรพร้อมกับทำหน้าลังเล
“เชื่อดิ ของแบบนี้ไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่นะ”
“ฉันล้อเล่น”
“หา!! อะไรนะ”
“เหอะๆ ล้อเล่นอีกทีนึง ฉันไม่ได้ล้อเล่น”
“เอ๋? อะไรของนายน่ะ ฉันงงไปหมดแล้วนะ”
“ฮ่าๆๆๆ ช่างมันเถอะ”
ปึง!!
ประตูของห้องที่ฮารุและแพรอยู่ถูกเปิดพรวดพราดโดยชายหนุ่มคนหนึ่ง
“อีพี!!!! นี่แกหัดเคาะประตูก่อนเปิดซะมั่งเซ่” แพรบ่นใส่เพื่อนของเธอเป็นการด่วน
“อ่ะ...เอ่อ...ขอโทษ ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังสวีทวี๊ดวิ้วกันอยู่” ชายหนุ่มผมสีทองอ่อนและมีไฝบนใบหน้าพูดแซวตอบกลับมาพร้อมกับมองไปแพรที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟากับฮารุ
“นี่!!! ล้อคนสวยแบบนี้ไม่ปลื้มนะยะ ว่าแต่มีธุระอะไรน่ะถึงพรวดพราดมาแบบนี้” แพรพูด
“ก็ภารกิจต่อไปที่ต้องทำน่ะสิ ฉันกำลังจะมาบอกเธอนี่ไง” พีพูด
“เอ๋!? งานอะไรล่ะ” แพรถามกลับไป
“เอ่อ...เดี๋ยวก่อนนะ แล้วนั่นคือคนที่เธอหามาใหม่ใช่มั้ย” พีเปลี่ยนคำถามพร้อมกับชี้มาที่ฮารุ
“อืม ใช่ เขาชื่อฮารุน่ะ” แพรตอบ ส่วนฮารุก็มองหน้าของทั้งสองด้วยความงงเล็กน้อย
“อืมๆ งั้นเอางี้ดีกว่า” พีพูดอีกครั้งก่อนเขาจะเปิดประตูห้อง “งั้นสักครู่มาหาฉันที่ห้องกินข้าวนะ” ว่าแล้วเขาก็เดินออกไปจากห้องนั้น
“เอ่อ... คนเมื่อกี๊ใครเหรอ” ฮารุถามแพรขึ้นทันทีที่พีออกจากห้อง
“อ๋อ คนเมื่อกี๊น่ะเขาชื่อไพดิเอน หรือพวกเราจะเรียกเขากันว่าพี เขาก็เป็นคนที่ทำงานร่วมกับพวกเราคนหนึ่งนั่นแหละ” แพรบอก “ถ้าพีของแท้ไฝต้องมีสีดำสนิทด้วยนะ”
“เอ่อ....แล้วภารกิจที่นายพีนั่นหมายถึงเมื่อกี๊นี้ ฉันก็ต้องทำด้วยอย่างนั้นเหรอ” ฮารุถามเธออีกครั้ง
“อืม งานแรกของนายมาแล้วล่ะฮารุเอ๋ย”
+++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++
++++++++
และเมื่อถึงเวลาที่พีนัด พวกเขาต่างก็มารวมตัวกันที่ห้องทานข้าว
“นี่นายคิดยังไงถึงมาเรียกพวกเราที่ห้องทานข้าวเนี่ย ฉันก็เพิ่งจะเอะใจได้เนอะ เวรจริงๆ” แพรพูดขึ้นหลังจากที่เธอนั่งเก้าอี้เรียบร้อย
“เอาเถอะนะ จะห้องไหนๆก็เหมือนกันแหละ อย่ามากเรื่องเลย ถือซะว่าเปลี่ยนบรรยากาศ” พีพูดตอบแบบขอไปทีก่อนจะหญิบกะหรี่ปั๊บใส่ถั่วมากัดเพื่อประทังความหิว
“แล้วงานภารกิจครั้งนี้คืออะไรเหรอคะคุณพี” หญิงสาวผู้หนึ่งถามขึ้น เธอมีผมสั้นประบ่าสีเขียวเข้มและมีที่คาดตาปิดตาข้างขวาของเธอเอาไว้
“ภารกิจครั้งนี้ก็จะยุ่งยากกว่าครั้งๆก่อนหน่อยนะแยม แต่เธอไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เพราะงานครั้งนี้เธอจะมีผู้ช่วยด้วยอีกคน” พีบอกกับหญิงสาวที่ชื่อแยม ก่อนจะชี้มาที่ฮารุ “อ้าว!เด็กใหม่ แนะนำตัวหน่อยสิจ๊ะ”
“เอ๋?” ฮารุแอบงงเล็กน้อย แต่เขาก็ค่อยๆลุกขึ้นแล้วพูดแนะนำตัวกับทุกคน”สะ..สวัสดีครับ ผมชื่อฮารุครับ”
“สวัสดีจ๊ะ ฉันชื่อแยมนะ” หญิงสาวที่ชื่อแยมพูดตอบกับฮารุพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย
“หุหุหุ ฉันชื่อโซล ยินดีที่ได้รู้จักเน้อ หุหุหุ” ชายหนุ่มผิวขาว ผมดกดำ ใส่แว่นหน้าเตอะพูดแนะนำตัวเองบ้าง ก่อนเขาจะก้มหน้าก้มตาไปพิมพ์คีย์บอร์ดบนคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คของเขาต่อ
“ส่วนฉันแพร แล้วนั่นก็อีนังพี” แพรพูดสั้นๆ
‘เอ๊ะ! ทำไมชื่อฉันมันแปลกๆ’ พีแอบสงสัยในใจ
“เอาล่ะค่ะ แล้วภารกิจครั้งนี้คืออะไรเหรอคะ” แยมถามพีขึ้นมาอีกครั้ง
“โฮะๆๆ ภารกิจนี้น่ะเหรอ มันก็คือ ภารกิจ..............ภารกิจ..................ภารกิจ...............ภาระ”
"โอ้ยยย!! จะพูดก็พูดมาสักทีเซ่ รำคาญ!!!!” แพรตวาดใส่พี
“เอ๊า ก็อยากให้ทุกคนตื่นเต้นหน่อยนะ จะได้ลุ้นๆ” พีตอบเสียงหงอย แต่พอเขามองหน้าแพรที่เหมือนกำลังจะพ่นไฟออกมาได้ทุกเมื่อ เขาจึงต้องรีบบอกออกไปทันที
“เอาล่ะๆๆๆ ภารกิจครั้งนี้ก็คือ ...ภารกิจเก็บขี้หมาๆๆๆๆ” พีพูดลากเสียงยาวพร้อมกับชูมือเพื่อแสดงถึงความอลังการ
และนี่คือสีหน้าของแต่ละคน
(0_0) ฮารุ
(- -*) แพร
(=o=) แยม
(+_+) โซล พร้อมกับนั่งเล่นคอมอย่างปกติ
\(^o^)/ พี พร้อมกับชูมือแสดงถึงความอลังการ
"อีนังพี ภารกิจบ้าอะไรของแกฟระ!!!!!” เสียงของแพรดังแทบบ้านแตก
“นะนะนะนะนะนะนะน่านนนน อย่าเพิ่งตกใจไปสิ ภารกิจอันนี้มีความสำคัญมากนะจะบอกให้” พีพูดพร้อมกับค่อยๆทำสีหน้าใส่เคร่งขรึมทันที
“ - - เออ มีอะไรก็รีบๆว่ามาซิ” แพรพูดด้วยอาการเซ็ง
“ภารกิจนี้นะ เราจะต้องไปเก็บขี้หมาในคฤหาสน์ตระกูล ส. นั่นก็เพราะว่าบ้านนี้มีการเลี้ยงหมาโดยวิธีผิดแปลกธรรมชาติ ซึ่งทำให้หมาของบ้านนี้มีทั้งความแข็งแรง น่ารัก อ่อนไหว อ่อนโยน เชื่อง แสนรู้ ซื้อสัตย์ ดุดัน โอ้ย! หลายอย่างเลยแหละ ฉันก็เลยอยากให้เธอเก็บขี้หมาของบ้านนั้นเพื่อที่จะได้มาพิสูจน์ว่าเขาเลี้ยงโดยให้มันกินอะไรเป็นอาหารยังไงล่ะ” พีบอกเหตุผลไป
“อ้อ!!!!” ทุกคนร้องออกมาพร้อมกัน
“ถึงแม้ชื่อจะน่ากินหน่อยก็เถอะ แต่เหตุผลก็เป็นแบบนี้นี่เอง” แพรพูดพร้อมกับเอามือเอาคางตัวเอง
“เอ้อ!! แต่ระวังหน่อยละกัน เพราะคนในตระกูลเนี่ย เขาหวงสูตรมากเลยนะจะบอกให้” พีบอกเสริมอีกเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ “โซล เป็นไง หาข้อมูลเรื่องคฤหาสน์ตระกูล ส. มารึยัง” พีถามโซลที่กำลังก้มตาก้มตาอยู่กับคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊ค
“หุหุหุ ได้มาแล้วล่ะ หุหุหุ” โซลยื่นหนังสือรายงานเล่มหนึ่งให้พีโดยที่หน้าของเขายังจับจ้องไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์
ฮารุและแยมจึงเข้ามาดูข้อมูลนั้นด้วยคน ซึ่งภายในหนังสือรายงานเล่มนั้นบอกถึงรายละเอียดตั้งแต่โคตรเหง้าสักหลาดของตระกูล ส. ตั้งแต่ยุคบุกเบิกจนไปถึงยุคปัจจุบัน พร้อมกับมีรายละเอียดของคฤหาสน์ตระกูล ส. รายละเอียดของสมาชิกทุกคน รวมไปถึงแผนผังคฤหาสน์นั้นด้วย ซึ่งเป็นรายงานที่โซลทำขึ้นมาโดยเฉพาะเพื่องานนี้นี่เอง
“เอาล่ะ ฮารุและแยม เธอเอาหนังสือข้อมูลเล่มนี้ไปดูด้วยนะ จะได้รู้อะไรขึ้นมาบ้าง แล้วก็ภารกิจนี้จะเริ่มในเวลาเที่ยงคืนของวันนี้ ขอให้พวกเธอทั้งสองคนตั้งใจก็แล้วกันนะจ๊ะ” พีบอกกับทั้งสองคน ก่อนที่ฮารุและแยมจะพยักหน้าพร้อมกันอย่างไม่ค่อยมั่นใจสักเท่าไหร่
++++++++++++++++++++++++++++++++
โปรดติดตามตอนต่อไปเน้อ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น