Oh! My God ภารกิจติ๊ดชึ่ง

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

ผมชื่อฮารุคร๊าบ เป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดี เรียบร้อย น่ารัก ใครๆเขาก็ว่ากันมาแบบนั้น ฮุฮุ ก็วันนี้ผมมาซื้อของเล็กๆน้อยๆน่ะครับ แต่บังเอิญผมเป็นคนซุ่มซ่ามเป็นอันมาก ก็เลยก่อให้เกิดเรื่องยุ่งๆขึ้นจนได้

+++++++++++++++++++++

ในช่วงเวลาเย็นใกล้มืด ชายหนุ่มเดินถือถุงขนมหอบหิ้วเต็มทั้งสองมือของเขาเดินพะรุงพะรังตามฟุตบาทมาเรื่อยๆอย่างรีบเร่ง

ผลั่ก

“โอ๊ย! ขอโทษครับ” ฮารุกล่าวคำขอโทษขึ้นทันทีที่เมื่อสักครู่เขาเผลอไปเหยียบเท้าใครบางคนโดยไม่ตั้งใจ

“ขอโทษแล้วมันหายเรอะ” เสียงตอบกลับมาที่ดูเหมือนจะไม่เป็นมิตรเอาซะเลย ฮารุค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาเรื่อยๆ ก่อนจะบรรจบสายตากับชายหนุ่มร่างยักษ์ที่อยู่ตรงหน้าของเขา

‘เอาแล้วตรู หาเรื่องซวยอีกจนได้’ ฮารุคิดในใจ

“นี่แกกล้าเหยียบเท้าฉันเรอะ แกใหญ่มาจากไหนวะถึงกล้ามาบังอาจกับฉันแบบนี้” ชายหนุ่มร่างยักษ์พูดกลับมาอย่างไม่ใยดี (น่าน ว่าแล้ว)

“เอ่อ.... ขอโทษนะครับ คือผมไม่ตั้งใจอ่ะ” ฮารุตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่ดูหวาดกลัว

“นี่แกรู้มั้ยว่าฉันลูกใคร แล้วที่นี่มันถิ่นใคร” ชายหนุ่มร่างยักษ์ถามย้อนกลับมา ทำให้ฮารุค่อยๆมามองหน้าชายคนนั้น(เผื่อจะรู้ว่าเป็นลูกใคร)

“อืม.... อ้อ! รู้แล้ว คุณก็คงจะเป็นลูกคิงคองใช่มั้ยล่ะ แถวนี้ต้นไม้ก็เยอะซะด้วย คงจะใช่แน่ๆเลย” ฮารุพูดยอกย้อน

“หนอยแก!!! ยังมีหน้ามาย้อนอีกเรอะ!!” ชายร่างยักษ์คนนั้นได้ฟังก็อารมณ์ขึ้นทันที พร้อมกับเงื้อมหมัดพุ่งตรงดิ่งไปที่หน้าของฮารุอย่างรวดเร็ว

ฝึบ

เสียงหมัดของฝ่ายตรงข้ามที่พุ่งหวิดอากาศไป โชคดีที่ฮารุคอยตัวหลบการโจมตีของฝ่ายตรงข้ามได้

“อะไรกันเนี่ย พูดจากันดีดีก็ได้นี่ ไม่เห็นต้องเอามาอ้างเลยว่าลูกใคร ถิ่นใคร ผมน่ะเกลียดการใช้อำนาจขู่เข็ญคนอื่นมากที่สุดเลยนะ” ฮารุพูดตอบกลับมาอย่างใจเย็น ก่อนที่เขาจะค่อยๆวางถุงขนมที่ถืออยู่ในมือทั้งสองวางลงบนพื้น

“ก็แกมันบังอาจมาเหยียบตีนฉันก่อนนี่หว่า แค่คำว่าขอโทษมันจะชดเชยกันได้ที่ไหน ถ้าแกอยากเหยียบตีนก็ไปเหยียบตีนคนอื่นเซ่ อย่ามาบังอาจเหยียบตีนคนอย่างฉัน!!” ชายหนุ่มร่างยักษ์ตะคอกตอบกลับมาด้วยความโกรธ

“โฮะๆ ผมก็ไม่ได้อยากเหยียบตีนคุณหรอกนะครับ คนเรามันก็มีผิดพลาดกันได้นี่ ถ้าขืนคุณทำตัวแบบนี้ ผมก็ชักจะเหยียบหน้าคุณแทนซะแล้วสิ” ฮารุพูดตอบกลับมาอย่างใจดีสู้เสือ

“นี่แกไอ้เปี๊ยก จะดูถูกฉันมากเกินไปแล้วนะเว้ย!!!” ชายหนุ่มร่างยักษ์ตะคอกด้วยอารมณ์รุนแรงก่อนจะพุ่งตัวพร้อมกับเงื้อมหมัดพุ่งไปที่ฮารุ เขาหวังว่าคราวนี้คงจะไม่พลาดเป้าอีกแน่นอน

“ย๊าก!!!”

หมับ

ดูเหมือนคราวนี้เขาจะต่อยไม่พลาดเป้า แต่ทว่าหมัดของเขากลับถูกรับด้วยมือของอีกฝ่ายอย่างไม่ยากเย็น

“ฮะ..เฮ้ย!! นี่มันตัวอะไรเนี่ย” และเหมือนว่าฝ่ายชายหนุ่มร่างยักษ์จะต้องเป็นฝ่ายผงะไปแทน เมื่อชายหนุ่มอีกฝ่ายนามว่าฮารุนั้นมีสภาพร่างกายที่เปลี่ยนไปจากเดิม ตัวของเขามีขนสีขาวปุกปุยขึ้นมา ใบหูขนาดยาวที่งอกขึ้นมาจากศีรษะของเขา อีกทั้งลักษณะท่าทางที่เปลี่ยนไป มนุษย์กระต่ายงั้นหรือ

“คุณเองก็น่าจะขอโทษผมเหมือนกันนะครับ เพราะคุณเองก็บังอาจมาเล่นกับคนอย่างผมเหมือนกัน” ฮารุพูดกลับมาเฉกเช่นเดียวกัน

“กะ....แก....แกมันเป็นตัวอะไรเนี่ย” ชายหนุ่มนิสัยนักเลงถามฮารุขึ้นด้วยท่าทางเกรงกลัวเล็กน้อย เพราะในขณะนี้ฮารุมีลักษณะที่เหมือนครึ่งคนครึ่งกระต่าย

“โฮะๆๆ เรื่องนั้นน่ะเหรอ ก็อย่างที่เห็นนี่แหละครับ” ฮารุบอกคำตอบแบบทางอ้อม

“แต่จะว่าไป แกมันก็แค่แปลงร่างเป็นไอ้กระต่ายปัญญาอ่อนเท่านั้นล่ะนะ ยังไงก็เอาชนะฉันไม่ได้หรอก” ดูเหมือนคราวนี้ชายหนุ่มฝ่ายตรงข้ามจะฮึดสู้ขึ้นมาซะแล้ว

“ถ้าคิดว่าอย่างนั้นก็ลองดูสิจ๊ะ” ฮารุพูดท้าทายอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว

และแล้วฝ่ายตรงข้ามก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง เขาลงมือจัดการกับฮารุอย่างไม่รีรอ ชายหนุ่มร่างยักษ์พุ่งตัวอย่างรวดเร็วไปที่ฮารุอีกครั้ง

ดึ๋ง!

ฮารุในร่างมนุษย์กระต่ายสามารถกระโดดสูงหลบการโจมตีของฝ่ายตรงข้ามได้อย่างง่ายดาย ก่อนที่เขาจะลงมายืนเหยียบบ่าของชายหนุ่มร่างยักษ์

“หนอยแก!” ชายหนุ่มร่างยักษ์ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เขาเอามือทั้งสองจับขาของฮารุที่เหยียบอยู่บนบ่าของเขาเอาไว้ได้ ก่อนที่เขาจะจับเหวี่ยงฮารุให้กระเด็นไปด้วยแรงพละกำลังของเขา

ตุบ!

แทนที่ฮารุจะถูกชายหนุ่มจับเหวี่ยงกระเด็นจนล้มลงไปนอนกับพื้น แต่ภาพที่เห็นกลับตรงกันข้าม ฮารุสามารถพยุงตัวของตัวเองเอาไว้ได้อย่างง่ายดาย ก่อนที่เขาจะใช้ขาทั้งสองของเขาดีดตัวพุ่งไปหาฝ่ายตรงข้ามทันทีอย่างรวดเร็ว

“อะไรกันเนี่ย มันไม่เป็นอะไรเลยงั้นรึ” ชายหนุ่มร่างยักษ์อุทานด้วยความตกใจเล็กน้อย

ตูม!!!! 

และดูเหมือนฝ่ายตรงข้ามจะเปิดช่องว่างให้ฮารุซะได้ ทำให้ฮารุสามารถต่อยไปที่กลางท้องของฝ่ายตรงข้ามเข้าอย่างจัง ทำเอาชายหนุ่มร่างยักษ์อามือกุมท้องด้วยความเจ็บปวด

“เป็นไงจ๊ะ เจ็บมั้ย” ฮารุพูดพร้อมกับยิ้มให้กับฝ่ายตรงข้าม แต่ดูเหมือนรอยยิ้มที่หวังดีนั้นจะเป็นรอยยิ้มที่น่ากลัวอยู่ภายใน “โปรโมชั่นวันนี้ ซื้อหนึ่ง แถมอีกห้าสิบละกัน”

ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ

คราวนี้ฮารุต่อยหมัดรัวไปที่ชายหนุ่มร่างยักษ์คนนี้ไม่ยั้ง ซึ่งหมัดรัวของเขาเร็วมากจนแทบมองไม่ทันเลยทีเดียว

“อั่ก!! กะ...แก...คร่อก” และแล้วชายหนุ่มร่างยักษ์คนนี้ก็พ่ายแพ้ให้กับฮารุอย่างราบคาบ เขาพยายามจะพูดโต้ตอบกับฮารุแต่แล้วเขาก็ต้องสลบไป

“เชอะ น่าเบื่อจริงๆไอ้พวกอวดเบ่ง สมน้ำหน้า” ฮารุพูดเยาะเย้ยแก่ศัตรูผู้น่าสมเพชคนนี้ ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนร่างมาเป็นร่างมนุษย์เหมือนเดิม แล้วจึงไปหยิบถุงสัมภาระที่วางไว้ “เอาล่ะ จะได้กลับบ้านซะที”

แต่แล้วดูเหมือนจะยังไม่จบแค่นั้น

“เดี๋ยวก่อนสิเธอ!!”

 มีเสียงของใครบางคนเรียกฮารุเอาไว้ก่อน

ฮารุมองไปรอบๆตัวของเขาเพื่อสังเกตว่ามีใครมาเรียกเอาไว้

และทันใดนั้นก็ปรากฏร่างของหญิงสาวผมสีเหลือง สวมชุดโทนสีฟ้า เธอเดินมาจากมุมมืดมุมใดมุมหนึ่งในบริเวณนั้นมาที่ฮารุ

“อะ...เอ่อ เรียกผมเหรอ” ฮารุถามหญิงสาวคนนั้น

“ใช่แล้ว ฉันเรียกเธอเอง คือฉันเห็นเธอแล้วสนใจในตัวเธอมากเลย ฉันชื่อแพรนะ มา.....” หญิงสาวนามว่าแพรพูดขึ้น แต่ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ ฮารุจะแทรกขึ้นมา

“คือคุณเข้าใจอะไรผมผิดรึปล่าวครับ ผมไม่ได้ทำงานเป็นผู้ชายขายบริการนะครับ ถึงผมจะหน้าตาดีผมก็รู้ตัว แต่คุณมาพูดกับผมแบบนี้ผมเสียหายนะครับ ผมไม่คิดจะทำงานแบบนั้นหรอกครับ ...แต่ถ้าสองพันก็ไปนะ”

“กรี๊ด!! อีตาบ้า ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นเฟ้ย ฟังฉันพูดให้จบก่อนเซ่!!” แพรเถียงฮารุกลับมาทันทีด้วยความโมโห

“เอ่อ... แล้วเรียกฉันมาทำไมอ่ะ” ฮารุถามแพรกลับไป

“ก็ที่จริงแล้วนะ เมื่อกี๊ฉันเห็นการต่อสู้ของนายแล้วฉันสนใจนายตรงนั้นต่างหากเล่า” แพรตอบคำถามของฮารุ ทำให้ฮารุถึงบางอ้อทันที “ฉันอยากให้นายมาร่วมทำงานกับฉันหน่อยน่ะ เงินเดือนดีนะ สนใจป่าว”

“แหม ที่แท้ก็ทำงานอย่างว่าจริงๆด้วย” ฮารุพูด

“เอ๊ย!!!! ม่ายช่ายย่ะ ลืมบอกไป งานที่ฉันอยากให้เธอทำน่ะ เป็นงานรับจ้างที่ต้องอาศัยคนทีฝีมืออย่างเธอต่างหาก” แพรพูดตอบกลับมา

“เอ๋!? งานรับจ้างอะไรเหรอ ถางหญ้า กวาดบ้าน ขี่มอเตอร์ไซด์ ขับแท็กซี่ หรือทาสีผนังบ้านล่ะ”

“ฮ่วย! ไม่ใช่ทั้งหมดน่ะแหละ เอาอย่างนี้ มากับฉันก่อนละกัน เดี๋ยวเธอก็จะรู้เอง” แพรพูดกับฮารุก่อนจะลากตัวฮารุไป

“เฮ้ยๆๆๆ เดี๋ยวก่อนสิ นี่เธอจะพาฉันไปทำมิดีมิร้ายรึปล่าว ไม่เอานะ ฉันยังไม่อยากเสียความบริสุทธิ์ง่ะ” ฮารุพูดโพล่งออกมาก่อนจะโวยวายเป็นการใหญ่

“กรี๊ด!! ไอ้บ้า”

ตุบ!!

แพรร้องเสียงดังก่อนที่เธอจะพุ่งหมัดไปที่หน้าของฮารุอย่างรวดเร็ว ทำเอาฮารุสลบไปแต่โดยดี

และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้.....

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++