ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : หน่วยสอดแนมคยูมินปฏิบัติการ 1...ปรับปรุงเรียบร้อย....
ขณะนี้เวลา 23.00 น. หรือเรียกง่ายๆว่า 5 ทุ่ม พวกเราหน่วยสอดแนมคยูมินครับวันนี้เราจะทำหน้า
ตรวจสอบหาข่าวกันครับ งั้นไปดูกันดีกว่าว่าแต่ละห้องเป็นไงกันบ้าง ?
....แจจุง - ฮีซอล....
ตอนนี้พวกเราสองคนได้มายืนอยู่ที่ห้องของเจ๊ซินกับแจคนสวยครับ ห้องนี้เป็นห้องแรกในการหา
ข่าวของเรางั้นเราไปติดตามดูกันดีกว่า
" นี่ๆ แจนายคิดว่าพรุ่งนี้เราจะทำอะไรดีอ่ะ " ฮีซอลพูดพร้อมกลิ้งไปมาอยู่บนเตียงหนานุ่มในห้อง
ของเค้ากับแจจุง ( เอ๊ะๆ อย่าพึ่งคิดกันไปไกลนะคับ : ผู้แต่ง ) นั่นทำให้แจจุงที่พึ่งเดินออกจากห้อง
น้ำมากระโดดขึ้นมาบนเตียงอย่างสนอกสนใจกับคำถามที่ฮีซอลตั้งขึ้น
" นั่นนะสิเนอะ แล้วเราจะทำอะไรดีอ่ะซินจัง " แจจุงพูดอย่างน่ารักน่าฟัดเป็นที่สูดดดด
" ไม่รู้สิ " ฮีซอลส่ายหัวไปมา
" แต่ชั้นคิดว่าเราน่าจะจัดระเบียบอะไรนิดนึงนะ " แจจุงยืนข้อเสนอ
" จัดระเบียบอะไรหรอ "
" ก็จัดระเบียบเจ้าลิงพวกนั้นไงเหล่า ไม่งั้นชั้นว่านะบ้านเราต้องเละแน่ๆเลยอ่ะ " แจจุงพูด ฮีซอลก็
พยักหน้าพลางเห็นด้วยกับความคิดของแจจุง
" แต่...แป๊ปนะแจถึงความคิดจะดีแต่แผนล่ะ ถ้าไม่มีเราก็คงเล่นได้ไม่มากเท่าไรอ่ะ " ฮีซอลพูด
" ถ้าเรื่องนั้นนะไม่ต้องห่วง " แจจุงพูดมาดนางมารร้าย
" มีแผนหรอ " ฮีซอลลุกขึ้นมานั่งแล้วทำหน้าสนใจมั่กมาก
" แน่อยู่แล้ว งั้นซินจังเอาหูมานี่สิเดี๋ยวแจบอกแผน "
" อืม " ฮีซอลเขยิบเข้าไปใกล้แจจุงแล้วกระซิบกันไปหัวเราะกันไปอย่างชั่วร้ายมาก
" งั้นเอาตามแผนแจล่ะกัน " ฮีซอลพูดด้วยเสียงชั่วร้าย
" ได้เลย "
" งั้นพรุงนี้เริ่มทำตามแผนได้ " ทั้งสองพูดพร้อมกันแล้วพากันหัวเราะอย่างสนุกสนาน
OH ! My God ไม่จริงงงงงท่านนางพญาทั้งสองได้วางแผนการชั่วร้ายกัน สงสัยพรุ่งนี้ไม่รอดแน่...
...............................................................................................
....อีทึก - ฮันกยอง....
งั้นต่อมาเรามาลงความสยดสยองแล้วมาดูห้องที่น่าปกติที่สุดกันเถอะครับ
" ราตรีสวัสดิ์นะฮันกยอง "
" อืม งั้นฝันดีนะอีทึก "
~ พรึ่บ ~ ทั้งสองปิดไฟเรียบร้อย ( ช่างเรียบร้อยกันซะเหลือเกิน 5 ทุ่มก็หลับกันแล้ว : ผู้แต่ง )
" เหมือนตอนที่อยู่ที่บ้านเลยแฮะ " ซองมินพูด
" นั่นสิครับ งั้นเราไปห้องอื่นต่อเถอะครับพี่ซองมิน " คยูฮยอนเสนอ
" งั้นเราไปกันเถอะ " ซองมินตอบรับ
...........................................................................................................
....ชินดง - คังอิน....
" เอ๊ะ! เจ้าพวกนี้มันไม่อยู่ห้องอ่ะคยู " ซองมินพูดกับคู่หู
" หรอครับ " คยูฮยอนตอบ และก่อนที่ทั้งสองกำลังจะไปห้องอื่นต่อแต่แล้วเจ้าของห้องก็ได้
ปรากฏตัวขึ้น และเพื่อไม่ให้ถูกจับได้ทั้งสองจึงเข้าไปแอบที่ตรงหน้าต่าง
" แฮ่กๆ รอดซะทีคิดว่าจะไม่รอดแล้วซะอีก " ชินดงพูดไปหอบไปขณะที่เดินเข้ามาในห้องหลังจาก
ไปปฏิบัติการ " จิ๊กขนม " กับคังอิน และแล้วชินดงก็หันไปหาคู่หูแต่แล้วก็ต้องเจอกับความว่างเปล่า
คังอินไม่อยู่ตรงนั้นแต่ไปไหนก็ไม่รู้ เมื่อเห็นว่าคังอินไม่อยู่นั้นอาจหมายความว่าอาจจะโดนเจ๊ซิน
จับไปแล้วก็ได้ เค้าไม่ยอม เค้าไม่ยอมให้คังอินซักทอดถึงเค้าแน่เค้าต้องไปหยุดคังอิน ร่างกายไว
เท่าความคิดเค้าได้รีบวิ่งไปทางหน้าห้องโดยไม่ลืมวางขนมไว้ก่อน ขณะที่เค้าได้ไปถึงหน้าห้องและ
กำลังจะวิ่งต่อเค้าก็พบว่าคังอินยืนอยู่หน้าห้องของ? ของใครก็ไม่รู้ช่างเถอะ เอาเป็นว่าคังอินยังไม่
โดนจับแต่เค้าก็ยังสงสัยอยู่ว่าคังอินยืนทำบื้ออไรอยู่
" คังอินนายยืนทำบื้ออะไรอยู่ตรงนั้นอ่ะ " ชินดงตะโกนถามเบา ( ? ) แต่คังอินได้ยินและทำท่าลุกลี้
ลุกลนเหมือนกับว่าได้ถูกรู้ความลับ
" เปล่า คือชั้นทำขนมตกอ่ะ " คังอินแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ขนมมันตกจริงๆแต่ว่ามันพึ่งตกหลังที่คังอินพูด
เสร็จประมาณปล่อยตกอย่างจงใจมากกว่า " ช่างกล้าเหลือเกิน " ชินดงคิดแต่ไม่พูดออกไป
" งั้นก็รีบๆเก็บล่ะกันเดี๋ยวเจ๊ซินมาเห็น " ชินดงพูดถึงเค้าอยากรู้ว่าคังอินโกหกทำไมแต่ให้ยืนถามกัน
ไปมามันไม่ค่อยปลอดภัยชะเท่าไร เมื่อคังอินได้ยินอย่างนั้นก็รีบเก็บขนมที่ตัวเองทำตกป่ะกี้ใหญ่
เลยแต่เมื่อเก็บเสร็จแล้วตอนที่กำลังจะกลับห้อง คังอินก็ได้หันไปมองห้องๆนั้นอีกครั้ง
" ฝันดีนะอีทึก "
หลังจากที่คังอินและชินดงได้เข้าห้องไปแล้วทั้งสองก็ได้กลับมายังระเบียงเช่นเดิม
" นายเห็นอย่างที่ชั้นเห็นไหมคยู " ซองมินพูดเสียงเจ้าเล่ห์
" คร้าบบ ความลับอยู่ที่ห้องพี่อีทึก ละก็พี่ฮัน " คยูฮยอนก็ตอบเสียงเจ้าเล่ห์เช่นกัน
" ไว้วันหลังค่อยมาสืบต่อ " ซองมินสรุปประเด็น
" โอ.เช.ครับ " เมื่อสิ้นสุดคำพูดคยูฮยอนทั้งสองก็ไปยังห้องถัดไป
.............................................................................................
....ยุนโฮ - ดงแฮ....
" ห้องนี้แหละ " คยูฮยอนตอบ
" ปิ๊งป๊อง " ซองมินตอบรับ และแล้วก็เริ่มปฏิบัติการต่อ
" อ้าว พี่ยุนอาบน้ำเสร็จแล้วหรอฮะ " ดงแฮที่กำลังใส่แผ่นดีวีดีอยู่หันมาถามยุนโฮที่พึ่งอาบน้ำ
เสร็จและกำลังเช็ดผมอยู่
" อืม พี่อาบเสร็จแล้วล่ะ ว่าแต่ดงแฮดูอะไรอยู่เอ่ย " ยุนโฮเอาพาไปตากแล้วเดินมานั่งกับดงแฮที่
โซฟาสีขาวหนานุ่มที่ตั้งอยู่หน้าทีวีพร้อมกับลูบหัวดงแฮ ซึ่งดงแฮเองก็ไม่ว่าอะไรแถมชอบอีกต่าง
หาก ว่าไปแล้วตอนนี้ดงแฮก็ทำหน้าน่ารักน่ากอดมากเลย ( นี่ยุนโฮเปลี่ยนกับผมเดี๋ยวนี้นะ : คิบอม )
( เอ๋ : ยุนโฮ )( อิจฉา เข้าใจไหม : คิบอม )( คิบอมยังไม่ถึงฉากเรากลับมาก่อนเถอะ : จุนซู )
( ดงแฮ.. : คิบอม ) และนั้นก็ทำให้ยุนโฮถึงกับยิ้มให้กับท่าทางของดงแฮน้องรักของเค้าเลย
" ผมเปิดเรื่องที่พึ่งซื้อมาเมื่อวานน่ะฮะ " ดงแฮตอบ
" อ๋อ... เรื่องนั้นน่ะหรองั้นพี่ดูด้วยคนนะ "
" ฮะ " ดงแฮพูดพร้อมกับเขยิบเข้าไปนั่งใกล้ๆยุนโฮ
" รักกันจริงสองพี่น้อง " ทั้งสองพูดพร้อมกัน
...............................................................................................
....ซีวอน - ยูชอน....
ตอนนี้เราได้มาถึงห้องของซีวอนแล้วก็ยูชอนแล้วครับ แต่เรากลับไม่พบออร่าแห่งความสุขเลยแม้
แต่กะติ๊ดนึง แต่อีกแง่นึงเรากลับพบร่างสองร่างที่ปกคลุมด้วยความแห้งเหี่ยวนอนอยู่บนเตียงนอน
แทนนะครับ และสองคนนั้นก็คือซีวอนและยูชอนนั้นเองครับพวกเค้าสองคนกำลังพึมพำอะไรสัก
อย่างที่จับใจความได้ประมาณว่า " ผมอยากกลับบ้าน โทรศัพท์ก็ไม่มีคลื่น ผมอยากกลับบ้านนนน "
" มีแต่ซากคนน่าเบื่อไปดีกว่า " ทั้งสองพูดด้วยอารมณ์ประมาณเซ็งเลยไม่มีไรให้ดู
.............................................................................................................................................................
w n Imy
PL[Y] ne ad เอาล่ะครับตอนนี้ก็ได้จบไปอีกตอนนึง ที่แสดงถึงความเป็นตัวเองของแต่ละคน
แต่เราเกิดต้องเปลี่ยนบทตอนชินดง - คังอินนิดนึง คงไม่ว่าอะไรกันนะคับ
เอาเป็นว่าถ้ามีอะไรที่บกพร่องก็เม้นบอกกันมาได้นะคับ
โรงเรียนเปิดแล้วอาจจะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น