คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : เมื่อ TVXQ และ SJ ถูกปล่อยเกาะ
....TVXQ....
" กริ๊ง...... กริ๊ง....... " เสียงนาฬิกาปลุกของน้องน้อยชางมินที่ทำให้พวกพี่ๆทั้ง 4 คนต้องปวดกบาล
เนื่องจากไอ้คุณน้องชางมินที่มันตั้งนาฬิกาปลุกเองตั้งแต่เช้า ( ประมาณ 6 โมง ) แต่มันดันไม่ตื่น
ทั้งๆ ที่เสียงนาฬิกามันออกจะดัง ( ดังขนาดไหน ขนาดที่พวกพี่ที่อยู่ห้องข้างๆตื่นหมดแล้ว ) และก็
อย่างที่บอกว่าทุกคนตื่นหมดแล้ว แต่การตื่นก็มีหลายแบบแบบงัวเงียอย่างจุนซู และ ยูชอน แบบตื่น
เต็มตาอย่างหัวหน้าวงยุนโฮ และที่น่ากลัวที่สุดก็คือแบบพวกความดันต่ำตื่นมาแล้วหงุดหงิดอย่าง
แจจุง แล้วคิดดูสิว่าสภาพแจจุงตอนนี้เป็นไงถ้านึกภาพไม่ออก เราไปชมเหตุการณ์จริงกันครับ
" นี่ยูชอนนายว่าชั้นเข้าไปปิดนาฬิกาเจ้าชางมินดีไหมอ่ะหาววว " จุนซูพูดแบบตื่นไม่เต็มตา
" ก็เอาดิ ถ้าปิดเสร็จชั้นจะได้ไปนอนก่อน " ยูชอนพูดพร้อมเซไปพิงกำแพง
สองคนนี้ที่ยืนอยู่หน้าห้องของน้องน้อยชางมิน ที่นอนหลับอุตุอยู่ทั้งๆที่นาฬิกาตัวเองกำลังสร้าง
ความเดือดร้อนให้ชาวเทพ TVXQ ทั้งสี่ แต่แล้วเรื่องก็เกิดขึ้น
" นี่แจจุง นายอยากพึ่งไป " ยุนโฮที่ตอนนี้กำลังกันแจจุงก่อนที่จะเดินไปที่ห้องชางมินพร้อมกับ
ไม้เบสบอลที่แจจุงชอบเอาไปเล่น และเอาผู้เห็นเหตุการณ์ทั้งสองสะดุ้งจนตื่นเต็มตา
' ซวยแล้ว แจจุงกำลังจะอาละวาด ' ยูชอนและจุนซูคิด
" ยุนโฮนายถอยไปชั้นจะไปห้องเจ้าชางมิน " แจจุงผู้เสียงเหี้ยมพร้อมกับพยายามเดินต่อไป
" แจจุงนายวางไม้เบสบอลก่อนสิ " ยุนโอพยายามเกลี้ยมกล่อมแจจุง
" ไม่! ยุนโฮถ้านายไม่ถอยชั้นจะพาดนายก่อนเข้าใจไหม " แจจุงตวาดยุนโฮพร้อมยกไม้เตรียมพาด
เล่นเอาผู้กล้ายุนโฮเรานิ่งและยอมถอยไปโดยดีเพราะกลัวตาย
' ชางมินชั้นคงช่วยนายได้แค่นี้นะ ' ยุนโฮคิดเมื่อเห็นแจจุงได้เดินไปที่หน้าห้องชางมินเรียบร้อย
แล้ว เมื่อถึงที่หมายแจจุงก็ได้ถีบประตูอย่างแรงจนประตูห้องชางมินเปิดอย่างไม่ต้องสงสัย และก็
ทำให้เจ้าหนูชางมินหรือเจ้าของนาฬิกามรณะที่ทำให้แจจุงโมโห สะดุ้งขึ้นมาและปิดนาฬิกาเจ้า
ปัญหาอย่างรวดเร็ว ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้นาฬิกามันปลุกไงก็ไม่ตื่นแต่พอแจจุงเข้ามาปุ๊บก็ตื่นปั๊บ
" แฮะๆ พี่แจจุงเข้าห้องผมมามีอะไรรึเปล่าครับ " ชางมินยิ้มแหยๆ ราวกับว่ารับรู้ลางร้ายที่มาเยือน
" พึ่งจะตื่นหรอชางมิน " แจจุงพูดและยิ้มหวานในสายตาชางมินรอยยิ้มนั้นคือความหายนะ
" ครับ " ชางมินยิ้มสู้เสือ( แจจุง ) และนั้นทำให้คนที่ดูเหตุการณ์อยู่ข้างนอกเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง
" นี่กี่โมงแล้วชางมิน " แจจุงถามเสียงหวานแต่กลับกระชับไม้เบสบอลให้เข้ามือมากขึ้น
" เอ่อ...6 โมง 45 ครับ " ชางมินพูดเสียงตะกุตะกะ
" นายตั้งปลุก 6 โมงแต่ตื่น 6 โมง 45 เนี่ยนะ " แจจุงพูดพร้อมยกไม้ตั้งท่าแล้วพาด ทำให้ทั้งสาม
ที่อยู่หน้าห้องปิดตาแถบไม่ทัน แต่ชางมินหลบได้แล้วเริ่มการวิ่งหนีแต่มันแย่ตรงที่วิ่งมาทางที่สาม
คนยืนอยู่ " เฮ้ย! " ทั้งสามร้องพร้อมกันและวิ่งไปคนละทาง
" นายจะหนีไปไหนชางมินกลับมาเดี๋ยวนี้น้า " แจจุงตะโกนไม่สิแบบนี้เค้าเรียกว่ากรีดร้องพร้อมวิ่ง
ไล่ตามชางมินและพาดไม้เบสบอลไปมา ส่วนชางมินก็หลบไม้ไปมา
" ผมขอโทษพี่แจจุง ผมขอโทษ " ชางมินตะโกนขณะวิ่งหนี
" ไม่ยกโทษเว้ยยยย " แจจุงพูดและวิ่งไล่ชางมินต่อไป
' เฮ้อ! แบบนี้ชางมินมันจะรอดไหมน้า ' สามหนุ่มคิดเหมือนกัน
...................................................................................................
....SJ....
" ไอ้คิบอมออกมาจากห้องน้ำเดี๋ยวนี้ได้ยินไหมมมมม " เจ็ซินตะโกนไปทุบประตูห้องน้ำไปเนื่อง
จากวันนี้ก็พ่ายแพ้แก่คิบอมเช่นเดิม แต่คิดหรอว่าปีศาจน้อยคิบอมจะยอมเปิดฝันไปเหอะและนั้นก็
ยิ่งทำให้เจ๊ซินกรีดร้องดังขึ้น
" นี้ เจ๊เงียบๆหน่อยดิคนกำลังอาบน้ำอยู่ตะโกนอยู่ได้มันรำคาญ " คิบอมโผล่หน้าออกมาจากห้อง
น้ำพูด และก็หายแวบเข้าไปเมื่อพูดจบ
" รำคาญก็ออกมาสิ " เจ๊ซินยังไม่เลิกแต่ทำไงได้ก็คนอื่นมันไม่กล้าเข้าไปห้ามนี่น้า
" ไม่ๆๆๆๆ ไม่เข้าใจไหม " คิบอมตะโกนออกมาจากห้องน้ำ
" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด " ฮีซอลกรีดร้องดังลั่น
" คิบอมน่ะคิบอมทำไมไม่ยอมเจ๊ซินเค้ามั่งอ่ะรำคาญจะตายอยู่แล้ว " ดงแฮคิดในใจ
" ห้องน้ำมีตั้งสามห้องทำไมเจ๊เค้าต้องแย่งกับเจ้าคิบอมทุกวันว้า......... " เกือบทุกคนในบ้าน SJ คิด
" เห็นแบบนี้แล้วอุ่นใจจังที่ทุกคนสนิทกันได้ขนาดนี้ " อีทึกผู้มองโลกในแง่ดีคิด
..................................................................................................................
....ในเรือสำราญที่จะขนส่ง TVXQ และ SJ ไปเกาะ....
ตอนนี้ทุกคนในบ้าน TVXQ และ SJ ได้นั่งกันเป็นกลุ่มๆ เพื่อคุยในเรื่องต่างๆ จัดได้ดังนี้
แจจุง - อีทึก - ฮันกยอง คุยกันตามภาษาแม่ เอ้ย!พ่อครัว
ยุนโฮ - ดงแฮ คุยกันตามภาษาพี่น้อง
ยูชอน - ซีวอน คุยกันตามภาษาคนที่ต้องจากสาวมาอยู่ที่เกาะ
ชางมิน - คังอิน - ชินดง คุยกันตามภาษาคนรักขนม
ฮีซอล - ฮยอกแจ ไม่สามารถถอดความได้เนื่องจากคุยภาษาอะไรกันก็ไม่รู้
คยูฮยอน - ซองมิน กำลังหาข่าวมาอัพเดทอยู่
เรียวอุค - เยซอง ไม่ได้คุยมัวแต่อ่านหนังสือ
คู่สุดท้ายหนูน้อยปีศาจ จุนซู - คิบอม คุยกันตามภาษาปีศาจ
และคุยกันได้ไม่นานจุนซูและคิบอมได้แยกกันไป เนื่องจากดงแฮเรียกคิบอมไปหาจุนซูเลยต้องยืน
อยู่คนเดียวแต่แล้วเมื่อยูชอนเห็นจุนซูยืนอยู่คนเดียวจึงขอแยกกับซีวอนเพื่อเข้าไปหาจุนซู
" นี้ จุนซูเมื่อวานนี้ชั้นขอโทษนะ " ยูชอนเดินเข้ามาหาจุนซูหลังจากที่คิบอมได้เดินจากไปแล้ว
" เรื่องอะไรหรอ " จุนซูพูดด้วยน้ำเสียงแอ๊บแบ๊วนิดๆ และนั้นทำให้เรดาร์หาข่าวของคยูฮยอนและ
ซองมินทำงานและเริ่มเขยิบเข้ามาใกล้สองคนในระยะที่ได้ยินคำพูดสองคนนั้นและไม่น่าสงสัยจน
เกินไป " เรียบร้อย " คยูฮยอนและซองมินพูดพร้อมกัน
" ก็...เรื่องที่ชั้นว่านายเมื่อวานไง " ยูชอนพูดเบาๆ
" เรื่องนั้นเองหรอกหรอ "
" คือชั้นจะทำอะไรชดเชยความผิดได้บ้างล่ะ "
" บอกชั้นสิว่าทำไมถึงไม่อยากมาเกาะนี้ล่ะ " จุนซูพูดพร้อมกับเอียงคอนิดๆเพื่อความน่ารัก
" ร..เรื่องนั่นมัน " ยูชอนพูดติดๆขัดๆ
" บอกไม่ได้หรอ " จุนซุทำน้ำเสียงผิดหวัง
" เปล่าสักหน่อย "
" จริงหรอ "
" อืม...ความจริงก็คือถ้าชั้นมาที่นี้ชั้นก็จะห่างกับโบอะน่ะสิ " ยูชอนตอบเบามากๆ
" เฮ้! จุนซูรอนานป่ะ " คิบอมที่เดินมาตะโกนถาม
" อ๋อ...ขอบใจที่บอกนะยูชอน " จุนซูพูดพร้อมกับวิ่งไปหาคิบอม เมื่อยูชอนเห็นดังน้นอยู่ดีๆ เค้าก็
เจ็บขึ้นมาที่อกเหมือนครั้งที่แล้ว ' ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกันแน่นะ ' ยูชอนคิด
...................................................................................................
....เมื่อมาถึงเกาะ....
" โอ้โห สวยจัง " ทั้งหมดพูดพร้อมกันนั้นก็เพราะเกาะที่ว่านั้นดูสวยมากๆหาดทรายเป็นสีขาว น้ำ
ทะเลก็ใส แถมบ้านที่อยู่ตรงหน้าไม่สิมันต้องเรียกว่าคฤหาสน์มากกว่า คฤหาสน์นั้นใหญ่มากสวย
และที่สำคัญที่สุดคือมันเหมือนฝัน ความฝันที่เป็นจริงฝันที่อยากจะพักร้อนที่เกาะสวยๆ บรรยากาศ
ดีๆ พูดง่ายๆคือมันเริ่ดมาก
" โอ้ว สวรรค์ " ทั้งหมดตะโกนพร้อมกับพุ่งเข้าไปที่คฤหาสน์ข้างหน้า
เรื่องป่วนๆ และความหวานที่ไม่เคยพบเห็นจะเกิดขึ้นที่นี้ที่แรกและอาจจะเป็นที่เดียวที่คุณจะได้พบ
กับความป่วน เปิ่น รั่ว และความรักที่ไม่น่าเป็นไปได้ของ TVXQ และ SJ
.....................................................................................................................................................
ความคิดเห็น