ลำดับตอนที่ #28
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : ปีศาจก็มีหัวใจนะ
Imy
PL[Y] ba ta *-+ +-*
....จุนซู - ริกกี้...
อธิบาย By จุนซู
ตอนนี้เป็นเวลา 6 โมงเย็น ถ้าเป็นผมในเวลาปกติคงไม่กล้าออกมาเดินเล่นคนเดียวแน่ๆ แต่วันนี้
มันผิดแปลกไป ถ้าถามว่าทำไมก็คงจะตอบไม่ได้...ในตอนนั้นตอนที่เห็นยูชอนเอาใจโบอาเค้ามี
ความรู้สึกเดียวคืออยากออกไปจากที่ตรงนั้นให้ไกลที่สุด ที่จริงในตอนนั้นก็คิดแบบนั้นแต่พอมามอง
รอบตัวตอนนี้รู้สึกอยากกลับไปที่บ้านยังไงไม่รู้แฮะ! แต่มันดันมีอุปสรรคนิดหน่อยก็คือ ตอนนี้มันเย็น
แถมมืดแล้ว และที่สำคัญที่สุดคือเค้าหลงป่าหาทางกลับไม่ได้แล้วอ่ะ T_T
" พี่จุนซู " เอ๊ะ! นั่นมันเสียงริกกี้นี่น่า
" ริกกี้พี่อยู่นี้ " ผมตะโกนออกไปอย่างสุดเสียง และไม่นาน ( ประมาณแป๊ปเดียว ) ริกกี้ก็มาถึงผม
" พี่จุนซุป็นไรมากไมฮะ " ริกกี้ถามผมอย่างเป็นห่วงเพราะว่าตอนนี้พูดง่ายๆคือผมกำลังร้องไห้
" แง...ริกกี้พี่ขอบใจนะที่อุตส่าห์มา "
" ไม่เป็นไรฮะ ปกติผมเองก็ชอบเดินเล่นไปทั่วอยู่แล้วอ่ะฮะ " ริกกี้พูดพลางเอามือเกาหัวนิดๆแล้วก็
ก้มหน้าหน่อยๆผมเองก็ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมริกกี้ถึงก้มหน้าอ่ะ เพราะตอนนี้มันมืดเลยมองไรไม่เห็น
เลยอ่ะ แต่แล้วริกกี้ก็ยื่นมือมาทางผม
" เอ๊ะ! อะไรหรอ " ผมถามงงๆ
" ก็เพื่อพี่หลงไง แต่ถ้าผมแบกพี่แบบนี้ก็มั่นใจได้เลยว่าไม่มีทางพลัดหลงกันแน่ๆ "
" อืมๆ " ผมพยักหน้าสองทีแล้วขึ้นไปที่หลังของริกกี้ ตอนนี้ริกกี้ที่แบกผมขึ้นหลังก็ได้เดินไปเรื่อยๆ
โดยผมเองก็ไม่รู้หรอกว่าจะหลงไหม แต่ผมกลับรู้สึกมั่นใจว่าริกกี้จะต้องพาผมออกไปได้แน่ ว่าไป
ตอนนี้ผมชักง่วงแล้วสิของหลับสักงีบก่อนละกันนะ....
อธิบาย By ปาร์ค ยูฮวาน ' ริกกี้ '
ให้ตายเหอะพี่จุนซูนิน่ารักชะมัดเลยอ่ะ แถมไร้เดียงสามาก ตอนนี้ผมว่าพี่คงไม่รู้หรอกนะว่าน้องชาย
คนนี้กำลังใจเต้นไม่เป็นจังหวะในตอนนี้ที่พี่ขี่หลังผมอยู่ ผมรู้นะว่าพี่จุนซูน่ะที่วิ่งออกมาเพราะว่าพี่
กำลังหึงพี่ยูชอนที่เอาใจพี่โบอาอยู่ละสิแต่มันก็ดีนะที่พี่หนีออกมาเพราะว่าโอกาสที่ทำให้ผมได้อยู่
กับพี่แบบนี้คงหาไม่ค่อยได้หรอก ถึงผมรู้ว่าพี่รักพี่ยูชอนไม่ใช่ผมผมก็รู้สึกดีนะที่พี่รู้สึกไว้วางใจคน
กะล่อนอย่างผม ผมดีใจจริงเลย แต่...พี่จุนซูพี่คงไม่รู้ใช่ไหมว่าตอนนี้พี่ได้รักพี่ยูชอนเข้าเต็มๆแล้ว
ผมอยากบอกความรู้สึกนี้กับพี่ก่อนที่พี่จะรักพี่ยูชอนไปมากกว่านี้ แต่ให้พูดตามตรงนั้นผมคงไม่กล้า
บอกความรู้สึกนี้กับพี่ในตอนนี้หรอกเพราะว่ามันยังไม่ถึงเวลาแต่ถ้าถึงเวลาเมื่อไรผมรับรองว่าผมจะ
ต้องพูดออกไปโดยไม่ลังเลแน่ๆ
ในตอนนี้ผมได้แบกพี่จุนซูมาถึงหน้าบ้านแล้ว เอ๊ะ! นั่นมันพี่คิบอมนี่น่า
" ริกกี้ จุนซู " พี่คิบอมที่เห็นพวกผมได้วิ่งเข้ามา
" พี่คิบอม " ผมตะโกนกลับ
" อ้าว! ริกกี้ทำไมจุนซูเป็นแบบนี้อ่ะ " พี่คิบอมถาม หลังจากเห็นพี่จุนซูที่นอนหลับอยู่บนหลังผม
" สงสัยคงเหนื่อยแล้วเผลอหลับไปก่อนอ่ะครับ " ผมตอบสั้นๆ
" สงสัยงั้นมั๊ง...ไปเข้าบ้านกันเถอะชั้นบอกทุกคนไปแล้วว่าพวกเราแค่จะไปหาอะไรเล่นกันเฉยๆ "
" ครับ "
และแล้วพวกเราสามคนก็ได้ขึ้นห้องนอนไปในที่สุด สงสัยพวกพี่ๆทุกคนคงจะกลัวที่พี่คิบอมพูดแล้ว
หนีไปขึ้นห้องนอนกันหมดแล้วมั๊งเนี่ย
" ว่าแต่พี่คิบอมครับสรุปให้ผมนอนห้องไหนหรอ "
" ห้องเดียวกับพี่สองคนอ่ะ " พี่คิบอมพูดไปพลางมองห้องๆหนึ่งไป ถ้าให้ผมเดาห้องนี้คงเป็นห้อง
ที่พี่ดงแฮอยู่แน่ๆเลย ว่าแต่ปะกี้พี่คิบอมพูดว่าอะไรน่ะ? สรุปผมนอนห้องเดียวกับพี่คิบอแล้วก็พี่จุนซู
ใช่ไหมเนี่ยดีใจจังเลย เจ๋ง! ที่สุดสรุปการมาครั้งนี้นี่มันมีค่าจริงๆเลยนะเนี่ย
" ถึงแล้วเข้าไปเหอะริกกี้ " พี่คิบอมพูด
" ครับ " ผมตอบ และแล้วพวกเราทั้งสามก็ได้ไปนอนที่ห้องเอาเป็นว่าวันนี้ผมคงเราเรื่องได้แค่นี้
แหละง่วงมากเลยอ่ะ งั้นผมหลับละน่ะ...
" นี่..ริกกี้นายไปอาบน้ำก่อนสิ " พี่คิบอมพูดพลางเขย่าผมด้วยบาทาของพี่เค้า
" ไม่เอา ผมจะนอนๆ " ผมเกาะเตียงไว้แน่น สรุปแล้วสงสัยอีกนานผมถึงจะได้นอนเซงชะมัดเลย....
........................................................................................
จบแล้วครับๆ แต่งจบจนได้ ตอนนี้แต่งช้าแถมดูติดๆขัดๆยังไงก็ไม่รู้แฮะ
แต่ยังไงในความคิดผม ผมชอบตอนนี้เป็นการส่วนตัวนะครับ
อีกอย่างสำคัญมาก...อย่าลืม : เม้นทุกเม้นเป็นกำลังใจให้ผมนะ
PL[Y] ba ta *-+ +-*....จุนซู - ริกกี้...
อธิบาย By จุนซู
ตอนนี้เป็นเวลา 6 โมงเย็น ถ้าเป็นผมในเวลาปกติคงไม่กล้าออกมาเดินเล่นคนเดียวแน่ๆ แต่วันนี้
มันผิดแปลกไป ถ้าถามว่าทำไมก็คงจะตอบไม่ได้...ในตอนนั้นตอนที่เห็นยูชอนเอาใจโบอาเค้ามี
ความรู้สึกเดียวคืออยากออกไปจากที่ตรงนั้นให้ไกลที่สุด ที่จริงในตอนนั้นก็คิดแบบนั้นแต่พอมามอง
รอบตัวตอนนี้รู้สึกอยากกลับไปที่บ้านยังไงไม่รู้แฮะ! แต่มันดันมีอุปสรรคนิดหน่อยก็คือ ตอนนี้มันเย็น
แถมมืดแล้ว และที่สำคัญที่สุดคือเค้าหลงป่าหาทางกลับไม่ได้แล้วอ่ะ T_T
" พี่จุนซู " เอ๊ะ! นั่นมันเสียงริกกี้นี่น่า
" ริกกี้พี่อยู่นี้ " ผมตะโกนออกไปอย่างสุดเสียง และไม่นาน ( ประมาณแป๊ปเดียว ) ริกกี้ก็มาถึงผม
" พี่จุนซุป็นไรมากไมฮะ " ริกกี้ถามผมอย่างเป็นห่วงเพราะว่าตอนนี้พูดง่ายๆคือผมกำลังร้องไห้
" แง...ริกกี้พี่ขอบใจนะที่อุตส่าห์มา "
" ไม่เป็นไรฮะ ปกติผมเองก็ชอบเดินเล่นไปทั่วอยู่แล้วอ่ะฮะ " ริกกี้พูดพลางเอามือเกาหัวนิดๆแล้วก็
ก้มหน้าหน่อยๆผมเองก็ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมริกกี้ถึงก้มหน้าอ่ะ เพราะตอนนี้มันมืดเลยมองไรไม่เห็น
เลยอ่ะ แต่แล้วริกกี้ก็ยื่นมือมาทางผม
" เอ๊ะ! อะไรหรอ " ผมถามงงๆ
" ก็เพื่อพี่หลงไง แต่ถ้าผมแบกพี่แบบนี้ก็มั่นใจได้เลยว่าไม่มีทางพลัดหลงกันแน่ๆ "
" อืมๆ " ผมพยักหน้าสองทีแล้วขึ้นไปที่หลังของริกกี้ ตอนนี้ริกกี้ที่แบกผมขึ้นหลังก็ได้เดินไปเรื่อยๆ
โดยผมเองก็ไม่รู้หรอกว่าจะหลงไหม แต่ผมกลับรู้สึกมั่นใจว่าริกกี้จะต้องพาผมออกไปได้แน่ ว่าไป
ตอนนี้ผมชักง่วงแล้วสิของหลับสักงีบก่อนละกันนะ....
อธิบาย By ปาร์ค ยูฮวาน ' ริกกี้ '
ให้ตายเหอะพี่จุนซูนิน่ารักชะมัดเลยอ่ะ แถมไร้เดียงสามาก ตอนนี้ผมว่าพี่คงไม่รู้หรอกนะว่าน้องชาย
คนนี้กำลังใจเต้นไม่เป็นจังหวะในตอนนี้ที่พี่ขี่หลังผมอยู่ ผมรู้นะว่าพี่จุนซูน่ะที่วิ่งออกมาเพราะว่าพี่
กำลังหึงพี่ยูชอนที่เอาใจพี่โบอาอยู่ละสิแต่มันก็ดีนะที่พี่หนีออกมาเพราะว่าโอกาสที่ทำให้ผมได้อยู่
กับพี่แบบนี้คงหาไม่ค่อยได้หรอก ถึงผมรู้ว่าพี่รักพี่ยูชอนไม่ใช่ผมผมก็รู้สึกดีนะที่พี่รู้สึกไว้วางใจคน
กะล่อนอย่างผม ผมดีใจจริงเลย แต่...พี่จุนซูพี่คงไม่รู้ใช่ไหมว่าตอนนี้พี่ได้รักพี่ยูชอนเข้าเต็มๆแล้ว
ผมอยากบอกความรู้สึกนี้กับพี่ก่อนที่พี่จะรักพี่ยูชอนไปมากกว่านี้ แต่ให้พูดตามตรงนั้นผมคงไม่กล้า
บอกความรู้สึกนี้กับพี่ในตอนนี้หรอกเพราะว่ามันยังไม่ถึงเวลาแต่ถ้าถึงเวลาเมื่อไรผมรับรองว่าผมจะ
ต้องพูดออกไปโดยไม่ลังเลแน่ๆ
ในตอนนี้ผมได้แบกพี่จุนซูมาถึงหน้าบ้านแล้ว เอ๊ะ! นั่นมันพี่คิบอมนี่น่า
" ริกกี้ จุนซู " พี่คิบอมที่เห็นพวกผมได้วิ่งเข้ามา
" พี่คิบอม " ผมตะโกนกลับ
" อ้าว! ริกกี้ทำไมจุนซูเป็นแบบนี้อ่ะ " พี่คิบอมถาม หลังจากเห็นพี่จุนซูที่นอนหลับอยู่บนหลังผม
" สงสัยคงเหนื่อยแล้วเผลอหลับไปก่อนอ่ะครับ " ผมตอบสั้นๆ
" สงสัยงั้นมั๊ง...ไปเข้าบ้านกันเถอะชั้นบอกทุกคนไปแล้วว่าพวกเราแค่จะไปหาอะไรเล่นกันเฉยๆ "
" ครับ "
และแล้วพวกเราสามคนก็ได้ขึ้นห้องนอนไปในที่สุด สงสัยพวกพี่ๆทุกคนคงจะกลัวที่พี่คิบอมพูดแล้ว
หนีไปขึ้นห้องนอนกันหมดแล้วมั๊งเนี่ย
" ว่าแต่พี่คิบอมครับสรุปให้ผมนอนห้องไหนหรอ "
" ห้องเดียวกับพี่สองคนอ่ะ " พี่คิบอมพูดไปพลางมองห้องๆหนึ่งไป ถ้าให้ผมเดาห้องนี้คงเป็นห้อง
ที่พี่ดงแฮอยู่แน่ๆเลย ว่าแต่ปะกี้พี่คิบอมพูดว่าอะไรน่ะ? สรุปผมนอนห้องเดียวกับพี่คิบอแล้วก็พี่จุนซู
ใช่ไหมเนี่ยดีใจจังเลย เจ๋ง! ที่สุดสรุปการมาครั้งนี้นี่มันมีค่าจริงๆเลยนะเนี่ย
" ถึงแล้วเข้าไปเหอะริกกี้ " พี่คิบอมพูด
" ครับ " ผมตอบ และแล้วพวกเราทั้งสามก็ได้ไปนอนที่ห้องเอาเป็นว่าวันนี้ผมคงเราเรื่องได้แค่นี้
แหละง่วงมากเลยอ่ะ งั้นผมหลับละน่ะ...
" นี่..ริกกี้นายไปอาบน้ำก่อนสิ " พี่คิบอมพูดพลางเขย่าผมด้วยบาทาของพี่เค้า
" ไม่เอา ผมจะนอนๆ " ผมเกาะเตียงไว้แน่น สรุปแล้วสงสัยอีกนานผมถึงจะได้นอนเซงชะมัดเลย....
........................................................................................
จบแล้วครับๆ แต่งจบจนได้ ตอนนี้แต่งช้าแถมดูติดๆขัดๆยังไงก็ไม่รู้แฮะ
แต่ยังไงในความคิดผม ผมชอบตอนนี้เป็นการส่วนตัวนะครับ
อีกอย่างสำคัญมาก...อย่าลืม : เม้นทุกเม้นเป็นกำลังใจให้ผมนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น