คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : สองคนท่ามกลางป่าใหญ่
J KImy
PL[Y] *-+ +-*
....แจจุง - ยุนโฮ....
" แจจุงนายลุกออกไปจากตัวชั้นได้ยังเนี่ยหนักเฟ้ย " ยุนโฮพูดด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยหอบ
" แปปดิยุนโฮชั้นเจ็บอ่ะลุกไม่ไหว โอ๊ย! " แจจุงพูดพลางร้องน้อยๆ
" เป็นไรมากรึเปล่าแจจุง "
" มากเจ็บอ่ะยุนโฮชั้นเจ็บ " แจจุงพูดด้วยน้ำตาที่เริ่มคลอเบ้าตา
" ทนหน่อยนะแจจุง " ยุนโฮพูดอย่างเห็นใจ
" อืม " แจจุงพยักหน้านิดๆ
" แจจุงชั้นว่าเอางี้ละกัน "
" หือ "
" ชั้นว่าให้นายค่อยๆเขยิบตัวออกนะมันจะได้ไม่เจ็บมาก "
" ได้ " หลังจากที่แจจุงพูดเสร็จก็ค่อยๆขยับตัวเพื่อลงจากตัวยุนโฮ " อุ๊ย " แจจุงร้องด้วยความเจ็บ
" เป็นไงบ้างแจจุงไหวไหม " ยุนโฮที่พึ่งหลุดออกจากการนั่งทับของแจจุงได้ลุกขึ้นมาดูอาการคน
หน้าหวานที่นั่งร้องไห้น้ำตาไหลพรากๆ ด้วยความเจ็บและปวด
" ชั้นเจ็บอ่ะ "
" ไหนให้ชั้นดูข้อเท้านายหน่อยสิ " ยุนโฮพูโพลางจับข้อเท้าของแจจุงขึ้นมา " โอ้โห มันระบมมาก
เลยนะเนี่ย " ยุนโฮพูดพลางมองคนตรงหน้าที่ร้องไห้ไม่หยุด
" ชั้นว่านายเดินไม่ไหวแน่ งั้นนายขึ้นมาขี่หลังชั้นละกัน "
" เอ๋? " แจจุงทำหน้าสงสัย
" ขึ้นมาสิ " ยุนโฮที่ยืนย่อเพื่อให้แจจุงขึ้นขี่หลังได้สะดวก แต่ในตอนนี้คนตรงหน้าของเค้ากลับไม่
ขยับตัวมัวแต่นั่งเฉยๆ ' หรือว่าแจจุงยืนไม่ไหวนะ ' ยุนโฮคิดในใจ
" แจจุงนายไหวไหม " ยุนโฮถามซ้ำอีกครั้ง
" ............. " แจจุงเงียบไม่ตอบ
ยุนโฮเองก็ขี้เกียจรอแล้วเลยถือวิสาสะช้อนตัวของแจจุงมาอุ้ม โดยยุนโฮไม่รู้เลยว่าในตอนนี้คนใน
อ้อมกอดของเค้านั่นหน้าแดงแค่ไหน
....ย้อนกลับไปตอนก่อนหน้านี้....
" แจจุง คิกส์ " แจจุงตะโกนพร้อมกับกระโดดถีบหมี
" ม่ายน้าาาาาาาา " ยุนโฮตะโกนจนสิ้นเสียง
...ตุ๊บ...พลั๊กๆๆๆๆๆ....
และแล้วทั้งสองก็ได้ล้มและกลิ้งลงที่ทางลาดชันข้างๆ จนแจจุงเกิดอาการขาแพลง
....กลับมายังปัจจุบัน....
อธิบาย โดย แจจุง
ตอนนี้ผมได้อยู่ในอ้อมกอดของยุนโฮ ( ประมาณเค้าอุ้มผม ) ผมเองก็ไม่รู้อ่ะนะครับว่าทำไมผมถึง
หน้าแดงขึ้นมา ผมเคยได้ยินจากพี่สาวผมนะว่าการที่คนเราจะหน้าแดงได้น่ะมีสาเหตุมาจาก การ
เป็นไข้ รู้สึกร้อน ผมว่านะผมเองก็ไม่น่าจะเป็นไข้กับร้อนตอนนี้นิ จะว่าไปมันก็มีอีกอย่างหนึ่งก็คือ
ความรู้สึกเขินอายเวลาที่ได้อยู่ใกล้ๆคนที่ชอบ แต่จะบ้ารึไงกันผมเนี่ยนะจะชอบไอ้ยุนหน้าหมีนั่นน่ะ
" แจจุงนายหลับรึเปล่า " ยุนโฮที่กำลังอุ้มผมถามขึ้นมา
" เปล่าชั้นยังตื่นอยู่ ว่าแต่นายเมื่อยรึเปล่านายเล่นอุ้มชั้นมาตั้งนานแล้วน่ะ "
" ไม่เมื่อยหรอนายอ่ะแทบไม่มีน้ำหนักเลยสบายมากเชื่อชั้นสิ "
" อืม "
" นายหลับก่อนก็ได้น่ะชั้นว่าอีกนานกว่าจะถึงทางออก "
" อืม " ผมตอบสั้นๆ และก็ได้หลับไปเลย แต่ว่านะว่าไปแล้วซุกเจ้ายุนโฮนี่ก็อุ่นดีนะ
....ฝั่งของพวกที่เหลือ....
" แจจุง "
" ยุนโฮ "
" นายอยู่ไหนอ่ะ "
" เจอไหมคิบอม " ดงแฮถามคิบอมที่พึ่งกลับจากการหาพี่ชายทั้งสองคนด้วยน้ำตาที่อาบหน้า
" ยังเลย " คิบอมพูดพลางปาดเหงื่อนิดๆ
" พี่อีทึกครับ พี่ยุนโฮอ่ะ พี่ยุนโฮอยู่ไหนอ่ะ " ดงแฮพูดพลางร้องไห้อย่างหนัก
" นั่นสิน่ะหายกันไปไหนน่ะ ว่าดงแฮอย่าร้องไห้สิถ้ายุนโฮกลับมาเห็นละก้อคงไม่ดีใจหรอกนะ "
" นั่นสิครับ " ดงแฮพูดพลางเช็ดน้ำตาที่ไหลให้หมดไป
" ดีมากดงแฮต้องเข้มแข็งอย่างนี่สิ "
" ครับ " ดงแฮพูดพลางพยักหน้าพลางยิ้มหวาน โดยไม่รูเลยว่ามีคนคนหนึ่งที่รู้สึกเจ็บอยู่
" คิบอม " จุนซูพูดหลังจากวิ่งมาอีกทาง
" จุนซู " คิบอมตื่นจากความคิดแล้วหันมาหาจุนซู
" เจอไหมจุนซู " อีทึกถาม
" ไม่เลย " จุนซูตอบพลางหอบนิดๆ
" ไปกันเถอะ " คิบอมพูดพลางกับลากจุนซูที่พึ่งวิ่งมาเดินไปอีกทาง นั่นจึงทำให้ดงแฮและอีทึกที่
ยืนตรงนั้นงงไปตามๆกัน
....แจจุง - ยุนโฮ....
" หลับไปแล้วแหะ " ยุนโฮพูดพลางกับวางแจจุงลงบนพื้นด้วยความเหนื่อยล้า
" ว่าไปเราก็นอนบ้างดีกว่า " ยุนโฮพูดพร้อมกับนอนพิงต้นไม้ข้างๆ แจจุง
...............................................................................................
เหอๆ เป็นไงกันบ้างครับจิ้นกันไปไกลเลยละสิครับ
ที่แท้แจจุงก็แค่ขาแพลงเท่านั้นเอง
อย่าลืมเม้น_โหวตนะครับ
ความคิดเห็น