ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : สารภาพรัก
....คยูฮยอน - ซองมิน....
" นี่ คยูนายว่าไหม " ซองมินเอ่ยปากถามขณะที่กำลังเดินขึ้นบันได
" อะไรหรอครับ " คยูฮยอนถามกลับ
" ชั้นแค่สงสัยอ่ะว่าทำไมไอ้เจ้าสองคนนั้นถึงต้องมาอยู่ชั้น 4 กันแค่สองคนด้วย "
" นั่นสิครับ ทำไมนะ "
" ชั้นว่านะมันน่ากลัวจะตาย "
" เอ๋ " คยูฮยอนเริ่มสงสัย
" ก็ไอ้สองคนนั้นมันจะทำอะไรแพลงๆอีกนะสิ " ซองมินเดินไปพร้อมกับจับมือคยูฮยอนแน่นเพราะ
ว่าทางเดินชั้น 4 มันมืดมากเพราะไม่เปิดไฟสักดวง แต่ถึงซองมินทำไปโดยไม่ได้คิดอะไรแต่นั้นก็
ทำเอาคยูฮยอนเริ่มใจเต้นแรงขึ้นราวกับจะทะลุออกมาข้างนอก คำที่อยู่ในใจก็ยิ่งอยากพูดออกมา
....ตึ้บบบบบบ.... เสียงบางสิ่งบางอย่างล้มลงมาเสียงดังลั่น ทำเอาซองมินหัวใจแทบวาย
" ค...คยูชั้นกลัว " ซองมินพูดเสียงสั่น พร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปสบตากับคยูฮยอน
" ไม่มีอะไรหรอกครับ เดี๋ยวอีกแปปผมก็หาสวิตท์ไฟเจอปุ๊บรับรองได้ว่าจะสว่างแน่นอนครับ "
คยูฮยอนที่กำลังคลำกำแพงหาสวิตท์ไฟหันกลับมาปลอบซองมินที่กำลังจะร้องไห้ แต่แล้วระหว่าง
นั้นเค้าก็คลำเจอสวิตท์ไฟและได้เปิดมันขึ้น
...พรี่บบบบ....หลอดไฟได้เปิดขึ้นสว่างจ้าทั่วทางเดิน
" สว่างแล้วแหละคยู สว่างแล้ว " ซองมินที่กำลังดีใจกระโดดกอดคยูฮยอนอย่างดีใจ
" เห็นไหมละครับผมบอกแล้ว " คยูฮยอนพูดเขินๆ
" อือ...นายเก่งที่สุดเลยคยู...จุ๊บ... " ซองมินพูดพร้อมกับหอมแก้มคยูฮยอนที่นึง เล่นเอาคยูฮยอน
หน้าแดงฉ่าและเกือบทรงตัวไม่อยู่ ในตอนนี้ขณะที่ซองมินกำลังเข้าสู่โหมดต่อสายลับคยูฮยอนก็ได้
ยืนอึ้งพลางลูบแก้มของเค้าไปพลางๆ
" นี่ๆ คยูมานี่เร็วๆสิ " ซองมินเรียกคยูฮยอน
" ครับ " คยูฮยอนพยักหน้าเบาๆ และสมทบกับซองมินที่ " ประตูหน้าห้องคิบอม - จุนซู "
...15 นาทีผ่านไป...
" เงียบอีกแล้ววันนี้พลาดบ่อยอีกแล้วแฮะ ว่าไหมคยู " ซองมิน
" .... " คำตอบที่ซองมินได้จากคยูฮยอนคือความเงียบ และตอนนี้คยูฮยอนเค้านั่งก้มหน้างุดด้วย
นิสัยขี้สงสัยของซองมินก็อดไม่ได้ที่จะอยากรู้ว่าคู่หูของตนเป็นอะไร
" คยูๆๆ " ซองมินเรียกคยูฮยอนเบาๆ พลางกับจิ้มแขนของคยู
" อือ " เมื่อคยูรู้สึกตัวก็ได้เงยหน้าขึ้นมาก็พบกับใบหน้าที่น่ารักของซองมินที่ทำหน้าสงสัยอยู่
" คยูตกลงนายได้ยินอะไรที่ชั้นพูดบ้างไหม " ซองมินถาม
" เอ๋ พี่ซองมินพูดไรหรอ " คยูฮยอนถามงงๆ ( ไม่งงได้ไงก็เล่นเหม่อตอนซองมินพูดอ่ะ : ผู้แต่ง )
" นายไม่ได้ฟังที่ชั้นพูดเลยหรอ " ซองมินพูดงอนๆ ส่วนคยูเองก็พยักหน้ารับโดยดี ทำเอาซองมิน
อารมณ์เสียเป็นอย่างมาก ทำไมน่ะหรอ ก็วันนี้อ่ะข่าวก็ไม่ได้ไอ้หนูคยูก็ไม่ฟังเค้าพูดแล้วทำไมเค้า
ต้องหงุดหงิดเรื่องคยูด้วยละทำไมกัน
" ชั้นจะกลับแล้ว " ซองมินพูดพร้อมกลับรีบลุกขึ้น แต่แล้ว...
ควับ...ฟิ้ว...ตุ๊บ....
เสียงแรก - คือเสียงที่คยูฮยอนคว้าข้อมือซองมิน
เสียงที่สอง - คือเสียงซองมินกำลังจะล้ม
เสียงที่สาม - คือเสียงซองมินล้มลงมานั่งที่ตักคยูฮยอน
" สรุปเสียงรวมกันได้ว่า เมื่อซองมินกำลังจะลุกขึ้นก็ถูกคยูฮยอนคว้าข้อมือไว้และดึงลงมานั่งที่ตัก
ของเค้า " ( แฮะๆ ท่านผู้อ่านทั้งหลายครับอย่าพึ่งจิ้นกันไปไกล : ผู้แต่ง )
" คยู น..นายจะทำไรอ่ะ " ซองมินพูดตะกุตะกัก อยากรู้ไหมว่าทำไมซองมินถึงออกอาการอย่างนี้
นั้นก็เพราะเมื่อซองมินล้มลงไปที่ตักของคยูฮยอนแล้วกลายเป็นว่าอยู่ดีๆ คยูก็มาโอบเค้า หรือเรียก
ง่ายๆว่าโดนกอดนั่นเอง
" พี่ซองมิน " คยูฮยอนกระซิบข้างหูซองมิน
" อ..อะไรหรอคยู " ซองมินพูดเสียงสั่นและหน้าแดงกว่าเดิมมาก
" ผมมีเรื่องจะสารภาพ "
" ร...เรื่องอะไรหรอ " ตอนนี้หัวใจของซองมินเต้นรัวราวกับจะหลุดออกมา
" พี่ซองมินครับ "
"..... "
" ผมรักพี่ครับ " คยูฮยอนพูดออกมาอย่างรวดเร็วแบบฟังไม่ทัน แต่ซองมินกลับฟังทันและรู้เรื่อง
อย่างเข้าใจมากนั่นทำให้ซองมินหน้าแดงฉ่า
" คยูป่ะกี้นายพูดว่าอะไรนะ " ซองมินถามย้ำอีกทีเพื่อความแน่ใจ
" ผม-บอก-ว่า-ผม-รัก-พี่-ครับ " คยูฮยอนพูดช้าๆชัด นั่นตอกย้ำให้ซองมินหน้าแดงยิ่งขึ้น
" .... "
" พี่ซองมินครับพี่ว่ายังไง "
" .... " ในใจซองมินเค้าเองก็สับสนอยู่ถามว่าชอบไหมเค้าก็ไม่แน่ใจแต่ทุกสิ่งทุกอย่างก็เป็นเครื่อง
ยืนยันที่ดี แต่ว่าเค้ากับคยูฮยอนนั่นเป็นผู้ชายนะผู้ชายกับผู้ชายจะรักกันได้ยังไง
" พี่ซองมินครับ " คยูพูดซ้ำอีกครั้ง
" เอ่อ "
" ถ้าพี่สบายใจก็ไม่เป็นไรครับ " คยูฮยอนพูดอย่างตัดพ้อก่อนที่จะลุกยืนแล้วเดินจากไปแต่
....ควับ....จุ๊บ.... ( พักนี้คนแต่งชักเพี้ยนๆใช้แต่เสียงเอฟเฟก ) เสียงอะไรจิ้นกันเอาเอง
เวลาผ่านไป 1 นาที
" รู้คำตอบของพี่แล้วใช่ไหมคยู " ซองมินพูดอย่างหน้าแดงพร้อมกับรีบเดินจากไปโดยทิ้งให้คยูยืน
เอ๋ออยู่คนเดียว แต่ไม่นานคยูฮยอนก็ยิ้มออกและกระโดดดีใจอยู่คนเดียว สรุปแล้วความรักของทั้ง
สองก็ได้แฮปปี้ๆ โดยหารู้ไม่ว่าการกระทำทุกอย่างของพวกเค้าได้ถูกคนที่พวกเค้าคิดว่าหลับไปแล้ว
จ้องมองอยู่ห่างๆ และนั้นก็คือสองปีศาจคิบอม - จุนซู
" ฮึๆๆๆๆ " เสียงหัวเราะอันชั่วร้ายของสองปีศาจดังก้องอยู่ในโสตประสาทของผู้อ่านทุกคน
.......................................................................................................
+ + Imy
PL[Y] *-+ +-*ขอบคุณสำหรับทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับ
ตอนนี้ความรักของคนที่สมหวังก็มีเพิ่มอีกคู่แล้ว
ตอนต่อไปนางพญาทั้งสองจะออกโรงแล้ว
อย่าลืมติดตามอ่านกันนะครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น