คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro . -
Intro..
สาวร่างบางหน้าตาน่ารักผิวขาวอมชมพู ริมฝีปากสีชมพูบวกกับความอิ่มเอมน่าสัมผัส ตากลมโตนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มที่บ่งบอกถึงเชื้อคุณหนูอยู่ไม่ใช่น้อย แก้มใสสีชมพูระเรื่อ ผมสีน้ำตาลเข้มแสดงถึงเป็นคนตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อม ยิ่งรวมกับหุ่นของเธอถึงขั้นระดับนางแบบชั้นนำระดับประเทศจึงบอกได้ว่า หญิงสาวผู้นี้เป็นคนที่ใครๆ ก็ปฏิเสธไม่ลง..
แม้แต่คนๆนี้..
“โฟกัสอยู่มั้ยค่ะ?”
ร่างบางถามอาจารย์ประจำวิชา รอยยิ้มบางๆ จากร่างบางที่สะเทือนใจใครๆ หลายๆคน ทำให้ผู้ชายในคลาสต้องหน้าแดงเพราะความหวั่นไหว ส่วนผู้หญิงบางส่วนก็อิจฉานัก เลียนแบบทุกๆอย่างของร่างบาง ส่วนผู้หญิงอีกบางกลุ่มก็ไม่ได้อิจฉาริษยาเธอเลยแม้แต่น้อย..
แต่กลับชอบเธอแทน..
เพราะผู้หญิงกลุ่มนั้นน่ะ.. ทอมชัดๆ..
“คาดว่าจะหลับอยู่มั้งครับ -___-^^”
อาจารย์เพ่งสายตาไปหาคนที่กำลังนอนฟุบอยู่บนโต๊ะอย่างระเอือมระอา จนร่างบางต้องหัวเราะในลำคอเบาๆ ถ้าถามว่าทำไมไม่มีคนไปขัดหรือไปแกล้งเขาในเวลานอน ก็เพราะเขาเป็นมาเฟียน่ะสิ.. ใครไปสะกิด.. ก็อาจจะโดนสะกิดกลับนะ.. แบบใช้มีดสะกิดน่ะ
ถึงเขาผู้นั้นจะทำตัวเหลวไหลก็ตาม ในเมื่อเขาเป็นมาเฟีย วงศ์ตะกูลของเขามียศใหญ่หลวงจนทุกคนแทบอยากจะออกจากครอบครัวตนเองมาเป็นลูกกำพร้าให้กับครอบครัวนี้ ใครๆ ก็รู้ว่าเขาเป็นมาเฟีย แต่ไม่มีใครห้ามเขาได้หรอก ยังโชคดีที่เขาจะฆ่าใครเพราะจำเป็นจริงๆ ไม่งั้นประชากรในประเทศคงเหลือไม่กี่คน
เมื่อก่อนเขาทำตัวเหลวไหลยิ่งกว่านี้เสียอีก เข้าบาร์แทบทุกวัน ผู้หญิงมีไว้พนัน ใครชนะก็เอาไป จนทุกวันนี้ คนที่ทำให้เขาเปลี่ยนตัวเองได้ ก็ไม่ใช่ใครหรอก..
คนที่เขารัก.. : )
ร่างบางยิ้มขอบคุณ และเดินไปตรงโต๊ะที่มีชายหนุ่มนักสัปหงกอยู่จนโต๊ะ เฟอร์นิเจอร์หรูหราโทนสีดำสลับขาว ราคาแพงพอๆ กับเงินเดือนของครูบางคนเสียอีก ตลอดทางที่เดิมทางมาหาปรากฏว่ามีชายหนุ่มมากมายหลายตามองเธอเป็นขนมหวาน ความคิดของผู้หญิงที่เดินผ่านก็อยากจะสะดุดขาใส่เธอเสียจริงๆ..
แน่นอนว่าใครก็ต่างอิจฉาเธอ..
“มาแอบหลับที่นี่แบบนี้ไม่ไหวจริงๆเลยนะ..โฟร์..”
เธอยิ้มและหยุดอยู่หน้าร่างสูงที่ไม่มีใครกล้าทัก ทุกๆคนที่อยู่รอบข้างกลับพากันขยับหนี บางคนก็มองเธอด้วยความสงสัย บางคนก็กุมหัวใจว่าจะเกิดการฆาตกรรมกันในห้องเพราะหลายรายที่ไม่รู้จักเขาก็ทำแบบเธอ
มือเรียวสวยมาแตะบนหัวเขาเบาๆ แล้วใช้มือของตัวเองโยกไหล่เขาไปมาให้เขาสะดุ้งตื่น เมื่อเห็นท่าสะดุ้งตื่นของเขาทำให้ร่างบางหัวเราะน้อยๆ
“ไอ้บ้าๆ ตื่นๆ นอนเอาโล่รึไงห้ะ!! โฟร์!!”
ไม่ถึงสองวินาทีทำให้เขาตื่นขึ้นมาอย่างเต็มตา เพราะเสียงประมาณเก้าสิบเดซิเบลตะโกนเข้ามาในหูของเขา สีหน้าของเขาเคร่งขรึม และดูโมโหถึงขั้นขีดสุด จนคนที่อยู่ข้างๆ เริ่มจะขยับโต๊ะ บางคนก็วิ่งออกไปที่หน้าห้องเรียบร้อยแล้ว
“ใครว่ะ!! ฉันบอกแล้วไงห้ามมาปลุกฉันตอนฉันหลับ!! อยากตายรึไง!!” เสียงตะโกนของเขาที่ดังขึ้นมาสู้ร่างบาง สายตาอำมหิตทุบโต๊ะดังลั่น เมื่อไล่สายตามองร่างบางสีหน้าจึงเปลี่ยนจากดำไปแดงทันที
“จะฆ่าฉันเหรอ? ฉันพึ่งย้ายมาเรียนได้แค่เทอมเดียวเองล่ะ โหย ฉันขอไปเอาโทรศัพท์หน่อยสิ อยากจะโทรบอกลาพ่อแม่ก่อนตายน่ะ อ้อ! จะได้บอกด้วยว่านายคือฆาตกร ^o^”
ทุกคนที่อยู่รอบข้างต่างแปลกใจที่เห็นร่างบางพูดกับร่างสูงแบบนั้น
“เดี๋ยวสิ!! ใครเค้าจะไปไล่เธอ!! ซินนี่!!”
ทุกคนต่างอึ้งกันต่อไป ไม่ว่าแม้แต่เพื่อนในห้องยันคุณครูที่ไม่มีใครกล้าไปปลุกร่างสูง และยังอึ้งคุณสองเพราะเขาไม่เคยจำชื่อคนในโรงเรียนนี้ได้เลยยกเว้นเพื่อนของเขา
ร่างสูงจมูกโด่งเป็นสัน ผิวขาวอมชมพูแสดงได้เห็นชัดว่าดูแลตัวเองอย่างดี ริมฝีปากสีแดงระเรื่อน่าสัมผัส ดวงตาคมเฉี่ยวสีนิลเข้มที่เพียงใครได้มองก็ต้องสยบเหมือนมนต์สะกด คิ้วเข้มเหมือนพวกมาเฟียหน้าเด็ก ผมสีดำสนิทยิ่งทำให้ดูน่าค้นหา ความสูงร้อยแปดสิบเจ็ดสูงพอๆกับลีดเดอร์วงเอ็กโซเอ็มได้สบายๆ มันเลยไม่แปลกที่ไม่มีใครกล้าปฏิเสธเขาได้ลง
“ซิน.. เธอคุยกับฉันก่อน” สิ้นสุดเสียงของร่างสูงทำให้ร่างบางยิ้มและหัวเราะในลำคอเช่นเดิม ร่างสูงจึงเอามือลูบหัวอย่างอายๆ
“ไม่ฆ่าเราตายแล้วอ่ะ?”
“ไม่ๆ ฉันยังไม่ได้ฆ่าเธอเลยนะๆ”
“จ้า รู้อยู่แล้วแหละ ^__^” ร่างบางยิ้มออกมา
“งั้นเดียวเราไปข้างล่างนะ ไปเดินเล่นกันก่อน”
“แต่คลาสครูสมเพชรยังไม่เลิกเลยนะ”
“เอาน่า ช่างครูเถอะ ^o^”
“นายนี่มัน -__-++”
ทั้งสองคนเดินเล่นพร้อมจับมือกันในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง อยู่ๆร่างบางก็หยุดลงที่ม้านั่งแถวๆนั้น โฟกัสเลยหยุดและนั่งลงข้างๆ
“ฉันมีเรื่องอยากจะบอกนาย.. โฟร์”
“มีเรื่องอะไรอ่ะ หรือว่า?”
สิ้นสุดเสียงของร่างสูงจึงทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ ร่างบางจึงผลักหัวและถอนหายใจอย่างเอือมระอาร่างสูงที่ทำตัวแบบนี้..
ทั้งๆ ที่กับเพื่อนทำเคร่งขรึม พอกับเธอกลายเป็นเด็กปัญญาอ่อน..
“เปล่าซะหน่อย ใครจะไปเสี่ยงตายปลุกนายมาเพื่อมาบอกรักล่ะ -__-^^”
“งั้นอะไรเล่า -__-**” ร่างสูงทำท่าทางหงุดหงิดอย่างน่ารักๆ แต่กลับต้องมองแววตาจริงจังของร่างบางที่ทำเอาร่างสูงตกใจและรู้สึกกังวลอย่างบอกไม่ถูก
“ฉันจะไปเรียนต่อที่อเมริกา..”
“…”
ร่างสูงเงียบทั้งๆที่ในใจร้อนรน เหมือนมีคนเอาอะไรมาเผาในใจ ความกังวลจึงเริ่มคลานเข้ามาหา ร่างบางจะลืมเขามั้ย ร่างบางจะทิ้งเขาไปรึปล่าว..
“ฉันเลยตั้งใจจะมาบอกนาย.. คนแรก”
เธอยิ้มเศร้าๆ น้ำตาที่กักเก็บมานานจึงไหลพรั่งพรูออกมาราวกับเขื่อนทะลัก ร่างสูงกำมือร่างบางแน่นและใช้มือป้ายน้ำตาร่างบางออก
“อย่าลืมฉันนะ.. โฟร์”
by nippon.
TALK
- - - - - - - - -
ทอร์คกับปลายนี้แหละเนอะ 5555555 บทนำแรก เกรียนชิบ..
นางเอกไปซะละ 5555555 #ห้ะะ #ตบปาก
ปล. 187 นี้สู้พี่เครสได้ป่าววะ - - !! 55555555
ความคิดเห็น