kyungsoo x you ขนมหวานสื่อรัก

#นาบี = ชื่อของตัวเองนะคะ   

                                              ► ตอนที่1◄ 

“แว้กกกกกกกกกกกกกก”  เสียงกรีดร้องดังขึ้นมาในขณะที่ภาพยนตร์เรื่องหนึ่งกำลังฉายอยู่ ผู้คนจำนวนหนึ่งที่กำลังชมภาพยนตร์อย่างใจจดใจจ่ออยู่ ได้มองมาที่ต้นตอเสียงเป็นตาเดียว

“แก เงียบๆหน่อยสิวะ เสียงดังทำไมเนี่ยคนเค้ามองกันหมดแล้วนะ”  เสียงแหบพร่าของเพื่อนสาวร่างชายชื่อโบยอเอ็ดขึ้นเบาๆ

“ไม่นะ เอ็ดเวิดจะตายไม่ได้ แกฉันไม่อยากให้เค้าตาย แก อั่ก..”  คุณพูดยังไม่ทันจบคำดีเพื่อนสาวร่างชายก็ได้ยัดป็อปคอนเข้าปากของคุณเพื่อเป็นการหยุดเสียง

 #### กระทั่งหนังจบ ####

“อีผี ฉันจะไม่มาดูหนังกับแกแล้วนะทำไมต้องเสียงดังด้วยอีบ้านี่” โบยอพูดพรางกรอกตาไปมาด้วยความหนักใจ

“ฉันขอโทษน่าาา เดี๋ยวเลี้ยงขนมนะ ป้ะๆ”   คุณพูดอย่างขำๆก่อนจะลากหญิงร่างใหญ่ไป

#### ณ ร้านไอติม ####

“ พี่ค่ะเอาช็อคโกแลตปั่นใส่วิปครีม กับเค้กช็อคอย่างละ 2 ที่นะคะ”  คุณสั่งของกินก่อนจะเดินมานั่งที่โต๊ะ

“แก แก๊ ดูพนักงานดิ งานดี งานเนียบอะ วี้ดด”  เสียงกระแดะของผู้หญิงโต๊ะข้างๆดังขึ้น

“น้องครับช็อคโกปั่นกับเค้กช้อค 2 ได้แล้วนะครับJ”  เสียงนุ่มทุ้มของพนักงานดังขึ้น คุณจึงลุกเดินไปที่หน้าเค้าท์เตอร์

“ทั้งหมด 475บาทครับJ”

คุณเงยหน้าขึ้นมองพนักงานผิวขาวตัวเล็กและใบหน้าที่น่ารักของ เจ้าของริมฝีปากรูปหัวใจที่กำลังยิ้มหวานให้คุณ

“น้องครับ”

“เอ่อ..น้องครับ” พนักงานหน้าตาเรียกคุณซ้ำไปซ้ำมา

“ค่ะ อ่อ นี่ค่ะ” คุณยื่นเงินให้พนักงานก่อนจะเดินออกมาด้วยความเขิน

“เดี๋ยวครับน้อง” เสียงพนักงานหน้าตาน่ารักดังขึ้นเพื่อเรียกสติ

‘ จะขอเบอร์ฉันหรอ ไม่นะ ฉันจะต้องตอบว่าอะไรดี วี้ดดด’  คุณคิดในใจก่อนจะหันกลับไปยิ้มหวานให้พนักงานอย่างเขินอาย

“น้องลืมตังทอนน่ะJ” พนักงานยิ้มหวานพร้อมยื่นตังทอนให้คุณ

“อ่อ ขอบคุณค่ะ แหะๆ” คุณยิ้มแห้งก่อนจะรับเงินทอนมา

‘ตึก ตึก ตึก’ คุณเดินกลับมาที่โต๊ะด้วยความอายพร้อมกับเสียงหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะคล้ายจะระเบิดออกมาด้วยความตื่นเต้น

‘ นี่ฉันเป็นอะไรเนี่ยยยย -0- อย่านะ อย่านะ แค่พนักงานขายขนมนะ หายใจเข้า หายใจออก โอ้ยยย ใจฉันเต้นแรงขนาดนี้ได้ไงเนี่ยย ไม่ได้แล้วแถมยังไปคิดว่าเค้าจะขอเบอร์อีก ไม่ได้ ไม่ได้’   คุณคิดในใจพร้อมส่ายหัวไปมา

“เป็นไรอะ-.-”  โบยอมองนาบีที่ทำท่าทางแปลกๆ

“ฉันชอบพนังงานคนนั้นอะ” นาบีพูดเบาๆด้วยความเขินก่อนจะบิดตัวไปมา

“ห้ะ! อะไรนะแกชอบพนักงานคนนั้น วี้ดดดด !!”  โบยอทุบโต๊ะแล้วพูดเสียงดังด้วยความตกใจ

“อีผีจะเสียงดังทำมายยยยT^T” คุณพูดเสียงเบาก่อนจะฟาดเข้าที่แขนอวบคล้ายอาการบวมน้ำของเพื่อนสาวร่างชาย ก่อนจะมองไปที่รอบๆร้านภาวนาว่าจะไม่มีใครได้ยิน

แต่สิ่งที่เห็นไม่ได้สวยงามเฉกเช่นนั้น และนี่คือสกิลหน้าของแต่ละคนที่อยู่ในเหตุการณ์...

“ =0= ”  <<< สีหน้าคนในร้าน *ผู้อาวุโส เอามือทาบอก

“ ToT ”   <<< สีหน้าฉัน

“ -0- ”     <<< สีหน้าโบยอ

“ o_o ” <<< สีหน้าพนังงาน

ในขณะที่ทุกคนกำลังช็อคกับสิ่งที่ได้ยินคุณและโบยอจึงรีบวิ่งออกมาจากร้านด้วยความเร็วแสงและความอับอาย

“อีบ้า แกจะตะโกนทำไมวะเนี่ย” คุณพูดด้วยความโมโหและความอาย

“ขะ ขอโทษก็ฉันตกใจอ่ะ (ขยิบตา)” โบยอพูดพร้อมขยิบตาแล้วบิดตัวไปมา

“เฮ้อออออออ ฉันไม่มีหนาไปที่ร้านนั้นแล้วแหละฉันอายมากเลยนะแก พนักงานคนนั้นน่ะ แกเห็นหน้าเค้ามั้ย เค้าต้องคิดว่าฉันเป็นคนใจง่ายแน่เลย เพราะแกนั่นแหละ!!”

#### เช้าวันต่อมา เวลา 10.30 ####

“วันนี้ทำอาหารสะเยอะเลยใครจะมาบ้านหรอค่ะแม่”

“อ่อ เพื่อนแม่เค้าจะไปต่างประเทศเลยให้ลูกเค้ามาอยู่กับเราสักพักน่ะลูก รุ่นราวคราวเดียวกับหนูนี่แหละ”

‘ปิ๊งป๋องง’

“น่าจะมาแล้วแหละ เดี๋ยวแม่ออกไปรับเอง” แม่ของคุณพูดก่อนจะรีบเดินออกไปรับลูกของเพื่อนแม่

“นี่นาบี ดูแลเพื่อนด้วยหล่ะเดี๋ยวแม่ไปส่งน้าเค้าก่อนนะ” แม่พูดก่อนจะรีบเดินออกไป

“เอ่อ เธอชื่อนาบีใช่มั้ย ฉันชื่อดีโอ เหมือนเราจะเคยเจอกันแล้ว จำได้มั้ยJ” เสียงคุ้นหูทำให้นาบีเงยหน้าขึ้นมามองด้วยความตกใจ

“เอ่อ จำคนผิดแล๊วววว นี่เพิ่งเจอกันครั้งแรกเอ๊งง งง’’ คุณพูดเสียงสูง

‘ชิบหายแล้ว ทำไงดีเนี่ย คนนี้มันพนักงานคนนั้นนี่นา โอ้ยย โลกจะกลมอะไรเบอร์นี้เนี่ย พังงงง’ คุณคิดในใจพรางกัดฟันยิ้มแห้งๆ

“เอ้อ วันนั้นเธอบอกว่าชอบฉันหรอJ” ดีโอพูด

“ไอ้บ้า ฉันไม่ได้ชอบสักหน่อยอย่ามาใส่ร้ายกันนะ แล้วนี่จะยืนทำไมอะ นั่งสิกินข้าวสิ กินให้หมดด้วยฉันจะไปขางบนแล้ว ชิ ” คุณพูดเหมือนรำคาญเพื่อกลบเกลื่อนความเขินก่อนจะรีบเดินออกไปจากโต๊ะ

“นาบี”

“อะไรนักหนาเล่า!” คุณพูดและขมวดคิ้ว

“เธอหน้าแดงมากเลยนะ เขินขนาดนั้นเลยหรอ ฮ่าๆๆ”  ดีโอหัวเราะชอบใจ

“ไอ้บ้า ฉันไม่ได้เขินโว้ยย”