Who am I?

ลำดับตอนที่ #7 : ตามล่าหาวิญญาณ

“พี่จ๋า   จริง  ๆแล้ว  เค้าไม่ใช่น้องสาวจริง ๆของพี่หรอกจ้ะ”  ฉันตัดสินใจพูดความจริงออกไป







……………………………..    เงียบ







…………………….เงียบจนฉันแทบไม่กล้าหายใจ







แล้วพี่ก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง   จนฉันตกใจ

    “นี่กะให้พี่หัวเราะทั้งน้ำตาเหรอจ๊ะ  แหมเล่นอะไรไม่เล่น  นี่หัดกินนมซะบ้าง “พี่ยิ้มเหมือนไม่สนใจอะไรเลย



    ฉันแอบถอนหายใจอย่างโล่งอก









ตกดึก







    จิรัฐิกาลมาตามสัญญาจริง  ๆด้วย





    ฉันรีบเล่าเรื่องทีเกิดขึ้นวันนี้ให้หล่อนฟัง  ผลน่ะเหรอ  ถูกด่าเปิงซิจ๊ะ  จะเหลือเหรอ    แต่ฉันตัดสินใจแล้ว

    “ฉันขอร้องล่ะ  ถึงฉันจะเป็นวิญญาณที่ไม่ได้เรื่องสักเท่าไหร่   แต่เธอช่วยพาวิญญาณที่เป็นเจ้าของร่างจริง  ๆนี่กลับมาอยู่ร่างของตัวเองเถอะ”ฉันขอร้องหล่อน

ทำให้หล่อนหันมามองหน้าฉันอย่างรวดเร็วจน…..คอเคล็ด

    “โอ๊ย    นี่จะบ้าเหรอ   จะทำอย่างนั้นได้ยังไง  ทุกคนกำลังมีความสุขที่เธอเข้ามาอยู่ในร่างนี้นะ” หล่อนนวดคอตัวเองใหญ่

    “แต่ว่ามันไม่ถูกต้องนะ   ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะเรียกพี่ชายว่าพี่ชายได้เลย   เธอไม่สงสารเจ้าของร่างเค้าบ้างเหรอ   ฉันว่าเค้าน่าสงสารนะ   เถอะนะ  ถือว่าช่วยฉันเถอะ”ฉันใช้ความตื๊อให้เป็นประโยชน์

    “อืมก็ได้  งั้นรอฉันสักสามเดือนละกัน “

    “เฮ้ย  ทำไมมันนานขนาดนั้นอ่ะ  ขี้เกียจรอจ้ะ”ฉันขมวดคิ้วทันที

    “จะบ้ารึไง   ดินแดนแห่งวิญญาณมันไม่ใช่แค่ไร่สองไร่นะจ๊ะ  แต่ว่ามันครอบคลุมทั้งจักรวาล  ลำพังฉันคนเดียว  เวลาแค่นี้น่ะบุญโขแล้วย่ะ  ไปละนะ”และเธอก็ลอยหายไปกับสายลม







    ฉันทรุดตัวลงกับพื้น  และคิดถึงช่วงเวลาแห่งความสุขที่กำลังนับถอยหลังรอวันจบลงจนฉันอดใจหายไม่ได้  พี่จ๋า  อีกแค่สามเดือนเองนะ