Who am I?

ลำดับตอนที่ #3 : เมื่อฉันไม่ใช่ฉัน

               “ลูกค่อย ๆเดินนะจ๊ะ” แม่ของฉันพูดเป็นครั้งที่สามสิบกว่าหลังจากที่ฉันลงจากรถมา

        ครอบครัวของฉันมีพ่อ  แม่    และพี่ชายอีกหนึ่งคน   พี่ชายของฉันเป็นหนุ่มป๊อบของโรงเรียน   เขาพยายามตีสนิทฉัน  แต่ฉันเก็บตัว   จึงไม่ค่อยสนิทกัน  แต่พี่ก็เป็นห่วงเสมอ

               “มา  ๆเดี๋ยวพี่พาขึ้นห้องนะจ๊ะ  “  พี่ชายของฉันประคองฉันขึ้นบ้าน







    นี่มันคือห้องของฉันหรือนี่   ช่างดูมืดทึมเหลือเกิน  ทั้งห้องมีแค่ไฟจากโคมเพียงดวงเดียว    ฉันรู้สึกกลัวว่าตอนกลางคืนฉันคงจะนอนไม่หลับ   ต้องไปซื้อหลอดไฟ  ใช่แล้ว  ในคู่มือบอกไว้  เอ  แล้วจะไปไงอ่ะ    ใช่แล้วให้พี่ชายไปส่งดีกว่า

    “พี่คะ   ไปส่งกระชายไปซื้อหลอดไฟหน่อยสิ  ห้องกระชายมันมืดอ่ะค่ะ”ฉันตะโกนเรียกพี่ชายหน้าห้อง

    “หะ  หา  ว่าไงนะ  กระชายยอมพูดกับพี่แล้วเหรอ”  พี่ชายดูท่าทางตกใจจริง  ๆแหละ  อืม  ใช่นี่เนอะ   เราทำตัวห่างเหินกับพี่ชายนี่นา

    “ก็พี่ชายใจดีกับกระชายนี่นา   นะ ๆ  ไปส่งน้องสาวซื้อหลอดไฟหน่อยนะคะ”

ฉันจะเริ่มต้นเป็นคนใหม่ให้ดีกว่าเดิมให้ได้  









    เมื่อพี่ชายมาติดหลอดไฟในห้องให้ฉันเสร็จ   ฉันก็เริ่มจัดห้องใหม่   เพราะห้องแบบเดิม ช่างดูหดหู่เสียจริง  ฉันเจอไดอารี่ของกระชายด้วย  หล่อนคงเศร้ามาก ที่แฟน ของหล่อน  คือมนุษย์คนเดียวที่เธอยอมทำความรู้จักด้วย  นอกใจเธอ   ทำให้เธอสิ้นหวัง  ฉันจัดห้องใหม่หมดจนเสร็จก็ปาเข้าไปตี  5    ฉันก็อาบน้ำ  และลงไปทำอาหารเช้าเผื่อทุกคนในครอบครัว  





    พี่ชายลงมาเป็นคนแรก  ฉันเดาว่าพี่คงเป็นคนทำอาหารเช้าทุกวัน  แน่  ๆเลย  พี่ดูเหมือนจะสงสัยว่าหัวฉันไปกระแทกอะไรมาหรือเปล่า  หุๆๆๆ  แต่ไม่เป็นไรหรอกคนมันเปลี่ยนกันได้น่ะ

    ระหว่างทานอาหารกันอยู่   พี่ก็ถามขึ้นมา



    “กระชายจะไปโรงเรียนวันนี้เลยรึเปล่า  พี่จะได้รอไปด้วยกัน”พี่ชายถามฉันหรือนี่

    “ไปสิ  ๆ   แล้วโรงเรียนเราอยู่ไหนเหรอ “ ฉันถามด้วยความสงสัย

พี่มองหน้าแปลก  ๆ  ตายแล้ว  พูดไปได้ยังไงกันล่ะเนี่ย

    “เอ้อ  พ่อแม่เราไปไหนล่ะคะ”ฉันรีบเปลี่ยนเรื่อง

    “อ้าว  ก็พ่อ   แม่เราเป็นนักส่งออกนี่นา  ก็ต้องไปต่างประเทศตลอด  ที่กลับมาไทยนี่ก็เพราะเธอเกิดแอ๊คซิเด้นท์ไง”  พี่กินข้าวไปเรื่อย  ๆโดยไม่สนใจ





             ขอสารภาพตามตรงว่าฉันยังไม่ได้ส่องกระจกเลย  ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันเป็นคนหน้าตาแบบไหน    เมื่อฉันมองหน้าตัวเองในกระจก   ทำให้ได้รู้ความจริงก็คือฉันเป็นคนที่โทรมสุด  ๆสมแล้วที่แฟนฉันทิ้งไปน่ะ



    “กระชาย  รีบลงมาซี่  เดี๋ยวไปไม่ทันโรงเรียนเข้านะ” พี่ตะโกนเรียกฉัน

    “ค่า  ๆจะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ  “ฉันรีบวิ่งลงไปหาพี่  และฉันก็ตกตะลึงเพราะพี่ฉันช่างเท่เหลือรับ  สมแล้วที่เป็นหนุ่มป๊อบของโรงเรียน   ที่สำคัญเขาอยู่โรงเรียนเดียวกับฉัน    แหมจะควงทั่วโรงเรียนเลยคอยดูสิ