ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การเปลี่ยนแปลง
‘โอย อูย ที่นี่มันที่ไหนกันเนี่ย ‘ ฉันคิด
ฉันค่อย ๆลืมตาขึ้นมา ฉันแสบตาจังเลย และก็มองอะไรไม่ค่อยเห็นอีกด้วย
ก่อนที่ฉันจะทำอะไรไปได้มากกว่านี้ ฉันก็หลับไปอีกครั้งหนึ่ง
“ลูกจ๊ะ ลูก” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังมาจากที่แสนไกล
ฉันค่อย ๆลืมตาขึ้น และก็พบกับใบหน้าอันแสนประหลาดใจของหญิงผู้นั้น
“แม่คิดว่าลูกจะตายซะแล้ว ก็ลูกเล่นหยุดหายใจไปตั้ง 5 นาที “ หญิงคนนั้นร้องไห้ไม่หยุด
“เอ่อ แล้วฉันเป็นอะไรเหรอคะ แล้วคุณเป็นใคร”ฉันมองหล่อนอย่างงงๆ
“ทำไมลูกทำท่าแปลก ๆล่ะจ๊ะ ก็ลูกกินยานอนหลับเพื่อฆ่าตัวตายยังไงล่ะจ๊ะ
ลูกเครียดอะไรทำไมไม่บอกแม่ล่ะจ๊ะ คราวหน้าอย่าทำแบบนี้อีกนะลูก”
‘อะไรฟระ นี่ใครอ่ะ’ ฉันงงมาก
และฉันก็เห็นจิรัฐิกาลโผล่มาข้างหลังหญิงคนนั้นพลางทำท่าให้ฉันทำเป็นนอนหลับไปอีกครั้ง ฉันรีบทำเป็นค่อย ๆนอนหลับตามที่หล่อนสั่ง และรอให้หญิงคนนั้นออกจากห้องนี้ไปก่อน
“นี่หล่อนทำบ้าไรยะ ทำไมก่อนเข้าห้องไม่ดูให้ดี ๆก่อนล่ะ เข้าห้องผิดไม่รู้เหรอ เธอนี่เข้าร่างคนที่ถึงฆาตแล้ว ทำให้เขาฟื้นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ในรูปวิญญาณของเธอเป็นเจ้าของร่างกายแทน “เธอโมโหฉันมาก
“เอ่อ แล้วทำไงดีล่ะเจ้าคะ” ฉันถามด้วยเสียงอ่อย ๆ
“เอ้านี่ “เธอโยนสมุดเล่มหนึ่งให้ฉัน
“นี่อะไรเหรอเจ้าคะ “ฉันถามงง ๆ
“ก็มันคือคู่มือการเป็นมนุษย์ไงล่ะ มีเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวของเธอ เอ้อไม่สิ เป็นเรื่องที่เธอควรรู้ว่าใครเป็นพ่อ แม่ของ คนที่เธออยู่ในร่างเขาน่ะสิ เธอต้องเป็นตัวเขาแทนเจ้าของร่างตัวจริง “ เธอหอบเล็กน้อย เพราะพูดเร็วเหลือรับ
“เอ่อ แล้วฉันจะอยู่ร่างนี้จนตายเลยเหรอคะ “ ฉันถามเธอ
“ก็ใช่น่ะสิ จะถอดวิญญาณเรอะ ฝันไปเถอะย่ะ แล้วก็รีบอ่านหนังสือซะล่ะ ห้ามให้ใครเจอนะเข้าใจมั้ย อ๊ะ ไปละนะ หวังว่าจะได้เจออีกครั้ง หลังเธอตายนะ โชคดีล่ะ” เธอหายไปอย่างรวดเร็ว
ทันทีที่เธอหายไป ฉันก็รีบอ่านหนังสือทันที ทำให้สรุปชีวิตของเจ้าของร่างเดิมได้ดังนี้
“หล่อนชื่อกระชาย เป็นเด็กเรียนดี แต่ไม่มีเพื่อน เพราะเก็บตัวเหลือเกิน ฆ่าตัวตายด้วยการกินยานอนหลับ เพราะเครียดที่แฟนบอกเลิกกระทันหัน”
ฉันปิดหนังสือด้วยความเหนื่อยอ่อน ท้องฟ้าอันแสนสดใส มันช่างทำให้ฉันรู้สึกมีกำลังใจในการมีชีวิตใหม่เพิ่มขึ้นมาอย่างเหลือเชื่อ
ฉันค่อย ๆลืมตาขึ้นมา ฉันแสบตาจังเลย และก็มองอะไรไม่ค่อยเห็นอีกด้วย
ก่อนที่ฉันจะทำอะไรไปได้มากกว่านี้ ฉันก็หลับไปอีกครั้งหนึ่ง
“ลูกจ๊ะ ลูก” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังมาจากที่แสนไกล
ฉันค่อย ๆลืมตาขึ้น และก็พบกับใบหน้าอันแสนประหลาดใจของหญิงผู้นั้น
“แม่คิดว่าลูกจะตายซะแล้ว ก็ลูกเล่นหยุดหายใจไปตั้ง 5 นาที “ หญิงคนนั้นร้องไห้ไม่หยุด
“เอ่อ แล้วฉันเป็นอะไรเหรอคะ แล้วคุณเป็นใคร”ฉันมองหล่อนอย่างงงๆ
“ทำไมลูกทำท่าแปลก ๆล่ะจ๊ะ ก็ลูกกินยานอนหลับเพื่อฆ่าตัวตายยังไงล่ะจ๊ะ
ลูกเครียดอะไรทำไมไม่บอกแม่ล่ะจ๊ะ คราวหน้าอย่าทำแบบนี้อีกนะลูก”
‘อะไรฟระ นี่ใครอ่ะ’ ฉันงงมาก
และฉันก็เห็นจิรัฐิกาลโผล่มาข้างหลังหญิงคนนั้นพลางทำท่าให้ฉันทำเป็นนอนหลับไปอีกครั้ง ฉันรีบทำเป็นค่อย ๆนอนหลับตามที่หล่อนสั่ง และรอให้หญิงคนนั้นออกจากห้องนี้ไปก่อน
“นี่หล่อนทำบ้าไรยะ ทำไมก่อนเข้าห้องไม่ดูให้ดี ๆก่อนล่ะ เข้าห้องผิดไม่รู้เหรอ เธอนี่เข้าร่างคนที่ถึงฆาตแล้ว ทำให้เขาฟื้นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ในรูปวิญญาณของเธอเป็นเจ้าของร่างกายแทน “เธอโมโหฉันมาก
“เอ่อ แล้วทำไงดีล่ะเจ้าคะ” ฉันถามด้วยเสียงอ่อย ๆ
“เอ้านี่ “เธอโยนสมุดเล่มหนึ่งให้ฉัน
“นี่อะไรเหรอเจ้าคะ “ฉันถามงง ๆ
“ก็มันคือคู่มือการเป็นมนุษย์ไงล่ะ มีเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวของเธอ เอ้อไม่สิ เป็นเรื่องที่เธอควรรู้ว่าใครเป็นพ่อ แม่ของ คนที่เธออยู่ในร่างเขาน่ะสิ เธอต้องเป็นตัวเขาแทนเจ้าของร่างตัวจริง “ เธอหอบเล็กน้อย เพราะพูดเร็วเหลือรับ
“เอ่อ แล้วฉันจะอยู่ร่างนี้จนตายเลยเหรอคะ “ ฉันถามเธอ
“ก็ใช่น่ะสิ จะถอดวิญญาณเรอะ ฝันไปเถอะย่ะ แล้วก็รีบอ่านหนังสือซะล่ะ ห้ามให้ใครเจอนะเข้าใจมั้ย อ๊ะ ไปละนะ หวังว่าจะได้เจออีกครั้ง หลังเธอตายนะ โชคดีล่ะ” เธอหายไปอย่างรวดเร็ว
ทันทีที่เธอหายไป ฉันก็รีบอ่านหนังสือทันที ทำให้สรุปชีวิตของเจ้าของร่างเดิมได้ดังนี้
“หล่อนชื่อกระชาย เป็นเด็กเรียนดี แต่ไม่มีเพื่อน เพราะเก็บตัวเหลือเกิน ฆ่าตัวตายด้วยการกินยานอนหลับ เพราะเครียดที่แฟนบอกเลิกกระทันหัน”
ฉันปิดหนังสือด้วยความเหนื่อยอ่อน ท้องฟ้าอันแสนสดใส มันช่างทำให้ฉันรู้สึกมีกำลังใจในการมีชีวิตใหม่เพิ่มขึ้นมาอย่างเหลือเชื่อ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น