Who am I?

ลำดับตอนที่ #11 : การจากลา

ตกเย็น  เราพี่น้องเดินกลับบ้านด้วยกัน





               “พี่คะ  เค้าขอขี่หลังได้ม้า”  ฉันเกาะแขนพี่

               “หนักเท่าไหร่แล้วล่ะ   ล้อเล่นน่ะ  ขึ้นมาสิ “  พี่รีบนั่งให้ฉันขึ้นหลัง

               “หืม   หลังพี่นี่ล่ำมากเลยนะเนี่ย   สาว  ๆคงมาซบกันเยอะล่ะสิท่า”  ฉันล้อพี่

               “ฮ่าๆๆ  คงงั้นมั้ง”  พี่เขินด้วยแหละ

              “แต่หลังพี่อุ่นมากเลยนะ  เค้าอยากอยู่บนนี้ตลอดไป”ฉันพูดออกมาจากใจจริง  ๆนะ

    “แต่พี่คงไม่ไหวหรอกจ้ะ  พี่ปวดหลังง่ะ”  พี่นะพี่

    “พี่จ๊ะ  โรแมนติกบ้างสิ  พูดซะเสียบรรยากาศหมด”   ฉันแกล้งทำเป็นงอน



พี่เลยทำเป็นเอาฉันไปชนเสาไฟฟ้าบ้าง  ตู้โทรศัพท์บ้าง   หัวโนเลยอ่ะพี่





    “พี่จ๊ะกับข้าวในตู้เย็นไม่เหลือเลยอ่ะ”  ฉันคุ้ยในตู้เย็นดูจนทั่วแล้วนะ

    “แม่ยังไม่ส่งเงินมานี่จ๊ะ   ในตู้มีมาม่านะ  ไปชงมาสิ”  พี่พูดพลางถูบ้าน





    ท่ามกลางอากาศที่แสนหนาวเหน็บ  ฉันรู้สึกดีมาก ๆ ที่ได้กินบะหมี่ใกล้ ๆพี่   เรานั่งมองท้องฟ้า  พลางซดหมี่ด้วยกัน   ถึงจะโลว์โซ ไปหน่อยก็เหอะ  แต่ฉันว่ามันดีซะกว่าไปกินอาหารแพงซะอีกนะ   พี่คะ  เค้ามีความสุขมากเลย



ฉันออกมารอบอยที่หน้าบ้าน  ฉันเขามาเองแหละ  นี่จะเป็นการลาครั้งสุดท้าย





    “กระชายจ๊ะ”   บอยน่ะเอง

    “อืม   วันนี้เราจะไปไหนกันดีล่ะ”  ฉันถาม

    “ไปดูหนังกันเหอะ “  บอยทำท่ากระตือรือร้น

    “เลี้ยงป่ะ”  ฉันเหล่มอง

    “อยู่แล้ว  ไปกันเหอะ”  บอยลากฉันไปจนได้





          เขาพาฉันไปดูหนังเรื่องหนึ่ง  ฉันก็ไม่รู้ว่ามันทำให้คนเศร้าจนร้องไห้ได้ไหม  แต่ฉันไม่ได้สนใจดูหนังเลย  ฉันทำเป็นมองจอ  แล้วร้องไห้  แต่จริง  ๆฉันร้องไห้ออกมาจากใจจริง  ๆ  จนบอยต้องให้ผ้าเช็ดหน้ามาให้ฉันเช็ดน้ำตา  ดูเหมือนว่าบอยก็จะร้องตามฉันไปด้วย  แปลกจัง  แต่ฉันก็แอบปลื้มนิด  ๆนะ  





เราไปนั่งที่ม้านั่งสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง





           วันนี้เขายิ้มตลอดเลย  บ้าจริง  มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกแทบบ้า คงถึงเวลาแล้ว



              “บอย “เขาหันมามองหน้าฉันตามเสียงเรียก

             “กระชายอยากให้บอยยังคงรักกระชายต่อไป  ไม่ว่ากระชายจะเป็นยังไง  บอยจะยังคงเป็นแบบนี้ไม่เปลี่ยนไปใช่มั้ย  “

             “ใช่  บอยสัญญาจ้ะ”  เขาดูงงนะ  

             “บอย   กระชายรู้ว่าแบบนี้มันไม่ดี  แต่กระชายขอกอดบอยหน่อยจะได้ไหม”ฉันไม่เหลือความรู้สึกใด  ๆอยู่อีกแล้ว  ดูเหมือนเขาจะช็อคมาก   ฉันกอดเขาเพื่อลาจากในความรู้สึกของฉัน   เธอจะอยู่ในใจของฉันตลอดไป  

            “ลาก่อนนะบอย “  ฉันบอกเขา  ก่อนจะวิ่งกลับบ้าน



คืนนี้จิรัฐกาลมาตามสัญญา   ฉันนำจดหมายไปวางบนโต๊ะในห้องของพี่ชายตั้งแต่หัวค่ำแล้ว   ถ้าพี่อ่านพี่คงจะไม่สงสัยในตัวกระชายอีกแล้ว



    “พร้อมรึยัง”จิรัฐิกาลถามฉัน

    “อืม  “  ฉันตอบเบา ๆ

    “งั้นก็รีบหลับตาซะ   ฉันจะช่วยให้วิญญาณเธอหลุดจากร่างเอง”

    “อืม”  ฉันหลับตาตามที่หล่อนสั่ง   ฉันรู้สึกว่าสติของฉันดับวูบไป  พร้อมกับหยาดน้ำตาของฉัน