ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เพียงแค่จุดเริ่มต้น
ณ ที่แห่งหนึ่งซึ่งไม่มีใครรู้จัก
ฉันเป็นดวงวิญญาณเล็ก ๆ ที่ล่องลอยไปมาในที่แห่งนี้
ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันมาที่นี่ได้อย่างไร และอยู่มานานแค่ไหน
แต่ตอนนี้ฉันกำลังถูกเรียกให้ไปพบพระผู้เป็นเจ้า
ที่นี่อาจจะเป็นนรกหรือสวรรค์ หรืออาจจะไม่ใช่
ไม่มีใครบอกข้อเท็จจริงข้อนี้ได้
ฉันลอยไป ณ ที่แห่งหนึ่งซึ่งฉันไม่รู้จักและคุ้นเคยมาก่อน
“ถึงเวลาที่เจ้าจะต้องไปเกิดใหม่แล้ว เจ้าพร้อมหรือยัง” เสียงนั้นดังก้องกังวานทั่วบริเวณ
“หา ….เอ่อ เจ้าค่ะ พร้อมแล้วเจ้าค่ะ” ฉันตอบด้วยเสียงตะกุกตะกัก
“จิรัฐิกาล เจ้าช่วยพาดวงวิญญาณนี้ไปส่งที่โลกมนุษย์ด้วยนะ” พระผู้เป็นเจ้าหันไปพูดกับบริวารคนหนึ่งของท่าน
“เจ้าค่ะ” ฉับพลันเธอผู้นั้นก็หันมามองฉันด้วยสายตาอันเยือกเย็น ราวกับรู้ว่าฉันกำลังมองเธออยู่
เมื่อออกจากลานแห่งพระผู้เป็นเจ้าแล้ว จิรัฐิกาล ก็เดินนำหน้าฉันไปอย่างเงียบ ๆ ว่ากันว่าเธอเป็นวิญญาณชั้นสูง ที่เดินได้ ไม่ต้องลอยไปมาเหมือนวิญญาณชั้นต่ำทั่วไป เหมือนฉันยังไงล่ะ ขณะที่ฉันกำลังคิดอะไรเพลิน ๆอยู่นั้น เธอก็พูดขึ้นมาว่า
“หลับตาซะล่ะ จะเข้าเมืองมนุษย์แล้ว” ฉันหลับตาปี๋เลยตอนนี้
เพียงชั่วอึดใจเดียวเธอก็บอกให้ฉันลืมตาได้ ฉันว่ามันสั้นเพียงชั่วกระพริบตาเท่านั้น
“มนุษย์เรียกที่นี่ว่าโรงพยาบาล และนี่คือห้องที่เจ้าจะได้เกิดมา หญิงคนนี้จะเป็นผู้ให้กำเนิดเจ้า เมื่อหญิงผู้นี้เริ่มสำแดงอาการเจ็บปวด เจ้าต้องรีบเข้าไปในท้องของหล่อนนะ” จิรัฐิกาลชี้นิ้วไปที่หญิงท้องคนหนึ่งที่กำลังนอนหลับอยู่
“เอ่อ เจ้าค่ะ” ฉันมองหล่อนไม่กระพริบตา
“ฉันจะรอจนกว่าเธอจะเกิดมา แล้วฉันถึงจะไปนะ” จิรัฐิกาลพูด
ฉันรู้สึกอุ่นใจขึ้นมานิดๆ ที่จิรัฐิกาลจะอยู่ข้าง ๆฉัน เพราะว่าเธอดูเข้มแข็ง ไม่ปล่อยให้ฉันกลัวแน่นอน
ทันใดนั้นหญิงท้องที่จะมาเป็นแม่ฉันก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา เธอร้องเรียกคนมาช่วย มีหญิงชุดขาว ๆมาช่วยเธอ ฉันหันไปมองจิรัฐกาลอย่างสงสัย
“เธอใกล้จะได้ไปเกิดแล้วล่ะ…เอ๊ะ รอแปปนึงนะเดี๋ยวฉันมา”แล้วเธอก็เดินเลี่ยงไปทางอื่น เพราะจะมีวิญญาณดวงอื่นจะมาเกิดเหมือนกัน
ฉันมองแม่ของฉันเบ่งแล้วเบ่งอีก เป็นเวลานาน แต่ก็ไม่เห็นจะเกิดอะไรขึ้น ฉันรู้สึกเบื่อ ๆจึงลอยเล่นลมไปเรื่อย ๆ
“มาทำอะไรแถวนี้ รีบเข้าห้องไปเซ่” ฉันตกใจมากที่จิรัฐิกาลตวาดฉัน
ฉันรีบหลับตาเข้าห้องไปทันที
“แว้ก!!!!! ฝุ่บ พรึบ”แล้วทุกอย่างก็ดับมืดไปหมดในทันใด
ฉันเป็นดวงวิญญาณเล็ก ๆ ที่ล่องลอยไปมาในที่แห่งนี้
ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันมาที่นี่ได้อย่างไร และอยู่มานานแค่ไหน
แต่ตอนนี้ฉันกำลังถูกเรียกให้ไปพบพระผู้เป็นเจ้า
ที่นี่อาจจะเป็นนรกหรือสวรรค์ หรืออาจจะไม่ใช่
ไม่มีใครบอกข้อเท็จจริงข้อนี้ได้
ฉันลอยไป ณ ที่แห่งหนึ่งซึ่งฉันไม่รู้จักและคุ้นเคยมาก่อน
“ถึงเวลาที่เจ้าจะต้องไปเกิดใหม่แล้ว เจ้าพร้อมหรือยัง” เสียงนั้นดังก้องกังวานทั่วบริเวณ
“หา ….เอ่อ เจ้าค่ะ พร้อมแล้วเจ้าค่ะ” ฉันตอบด้วยเสียงตะกุกตะกัก
“จิรัฐิกาล เจ้าช่วยพาดวงวิญญาณนี้ไปส่งที่โลกมนุษย์ด้วยนะ” พระผู้เป็นเจ้าหันไปพูดกับบริวารคนหนึ่งของท่าน
“เจ้าค่ะ” ฉับพลันเธอผู้นั้นก็หันมามองฉันด้วยสายตาอันเยือกเย็น ราวกับรู้ว่าฉันกำลังมองเธออยู่
เมื่อออกจากลานแห่งพระผู้เป็นเจ้าแล้ว จิรัฐิกาล ก็เดินนำหน้าฉันไปอย่างเงียบ ๆ ว่ากันว่าเธอเป็นวิญญาณชั้นสูง ที่เดินได้ ไม่ต้องลอยไปมาเหมือนวิญญาณชั้นต่ำทั่วไป เหมือนฉันยังไงล่ะ ขณะที่ฉันกำลังคิดอะไรเพลิน ๆอยู่นั้น เธอก็พูดขึ้นมาว่า
“หลับตาซะล่ะ จะเข้าเมืองมนุษย์แล้ว” ฉันหลับตาปี๋เลยตอนนี้
เพียงชั่วอึดใจเดียวเธอก็บอกให้ฉันลืมตาได้ ฉันว่ามันสั้นเพียงชั่วกระพริบตาเท่านั้น
“มนุษย์เรียกที่นี่ว่าโรงพยาบาล และนี่คือห้องที่เจ้าจะได้เกิดมา หญิงคนนี้จะเป็นผู้ให้กำเนิดเจ้า เมื่อหญิงผู้นี้เริ่มสำแดงอาการเจ็บปวด เจ้าต้องรีบเข้าไปในท้องของหล่อนนะ” จิรัฐิกาลชี้นิ้วไปที่หญิงท้องคนหนึ่งที่กำลังนอนหลับอยู่
“เอ่อ เจ้าค่ะ” ฉันมองหล่อนไม่กระพริบตา
“ฉันจะรอจนกว่าเธอจะเกิดมา แล้วฉันถึงจะไปนะ” จิรัฐิกาลพูด
ฉันรู้สึกอุ่นใจขึ้นมานิดๆ ที่จิรัฐิกาลจะอยู่ข้าง ๆฉัน เพราะว่าเธอดูเข้มแข็ง ไม่ปล่อยให้ฉันกลัวแน่นอน
ทันใดนั้นหญิงท้องที่จะมาเป็นแม่ฉันก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา เธอร้องเรียกคนมาช่วย มีหญิงชุดขาว ๆมาช่วยเธอ ฉันหันไปมองจิรัฐกาลอย่างสงสัย
“เธอใกล้จะได้ไปเกิดแล้วล่ะ…เอ๊ะ รอแปปนึงนะเดี๋ยวฉันมา”แล้วเธอก็เดินเลี่ยงไปทางอื่น เพราะจะมีวิญญาณดวงอื่นจะมาเกิดเหมือนกัน
ฉันมองแม่ของฉันเบ่งแล้วเบ่งอีก เป็นเวลานาน แต่ก็ไม่เห็นจะเกิดอะไรขึ้น ฉันรู้สึกเบื่อ ๆจึงลอยเล่นลมไปเรื่อย ๆ
“มาทำอะไรแถวนี้ รีบเข้าห้องไปเซ่” ฉันตกใจมากที่จิรัฐิกาลตวาดฉัน
ฉันรีบหลับตาเข้าห้องไปทันที
“แว้ก!!!!! ฝุ่บ พรึบ”แล้วทุกอย่างก็ดับมืดไปหมดในทันใด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น