คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ตอนพิเศษที่ไม่มีในเล่ม
ก้องบดินทร์และกิรฏาต่างก็ยุ่งกับงานของตัวเอง จนไม่มีเวลากินข้าวเย็นด้วยกันเลยสักวัน
แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังได้อยู่ด้วยกันในทุกเช้า เขาและเธอตื่นไปออกกำลังกายตอนตีห้าครึ่งเหมือนทุกวัน เสร็จแล้วก็กลับขึ้นมากินอาหารเช้าที่กิรฏาทำ และใช้ช่วงเวลานั้นนั่งพูดคุยว่ามีอะไรเกิดขึ้นในชีวิตบ้าง ก่อนจะออกจากคอนโดฯพร้อมกันตอนเจ็ดโมง ส่งหญิงสาวขึ้นรถไฟฟ้าเสร็จ ก้องบดินทร์ก็ไปทำงานของตัวเองต่อ เป็นอย่างนี้ตั้งแต่วันจันทร์จนถึงวันศุกร์
ส่วนวันเสาร์ที่กำลังจะถึงนี้ ชายหนุ่มต้องบินไปดูไซต์งานก่อสร้างคอนโดฯที่ภูเก็ต และจะบินกลับมาเย็นวันอาทิตย์ เขาชวนเธอไปด้วยกัน แต่กิรฏาไปไม่ได้ เพราะมีลูกค้าสั่งขนมจากร้านเธอไปเป็นเบรกในงานสัมมนา ซึ่งออร์เดอร์จำนวนมากแบบนี้ ถ้าเธอไม่อยู่ช่วยติณณาทำ ฝ่ายนั้นต้องทำไม่ทันแน่นอน เลยต้องให้ก้องบดินทร์ไปคนเดียว แม้ว่าจะอยากไปกับเขาแค่ไหนก็ตาม
สัปดาห์ต่อจากนั้น งานเบาบางลงเล็กน้อย เลยมีเวลาได้กินข้าวเย็นด้วยกันสองวันคือวันจันทร์กับอังคาร นอกนั้นต่างคนต่างกินมาจากข้างนอก และพอถึงบ้านก็ได้พูดคุยกันนิดหน่อย ก่อนที่จะนอนหลับไปเพราะความเหน็ดเหนื่อย
และสัปดาห์นี้…ในที่สุดเขาและเธอก็ได้พักหายใจ หลังจากโหมงานกันอย่างหนักหน่วง ราวกับสวรรค์อิจฉาคนที่เพิ่งไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์มา เลยโยนงานมาให้ทำรัวๆ จะได้ไม่มีความสุขจนเกินไป
ก้องบดินทร์และกิรฏาเห็นตรงกันว่าวันเสาร์อาทิตย์นี้จะพักผ่อนอยู่ที่คอนโดฯ และสองวันนี้เขาและเธอจะ ‘ใช้ชีวิตแบบคนขี้เกียจ’ ให้เต็มที่ เริ่มตั้งแต่นอนแบบไม่ตั้งนาฬิกาปลุก ไม่ออกกำลังกาย ไม่กินอาหารเช้า เพราะกว่าจะตื่นก็เที่ยงแล้ว แน่นอนว่าไม่ทำอาหารด้วย เพราะไม่มีคนขี้เกียจที่ไหนทำอาหารกินเอง
หลังจากช่วยกันคิดว่ามื้อเที่ยงจะกินอะไร ก้องบดินทร์ก็กดสั่งในแอปพลิเคชั่นสั่งอาหารเดลิเวอรี่ จากนั้นก็นั่งรอชิลๆอยู่ในห้องนั่งเล่น
ตอนนี้เขาและเธอนั่งเอนหลังอยู่บนโซฟายาวสีเบจตัวเดียวกัน บนโต๊ะรับแขกมีจานขนมขาไก่กับเป๊บซี่ใส่น้ำแข็งเย็นๆสองแก้ว
“เสาร์หน้าพี่จะบินไปเวียดนามนะ” คนหล่อบอกกำหนดการของตัวเอง
จากนั้นเขาก็เล่าให้ฟังว่า กุลธร ดีเวลลอปเมนต์มีแผนจะร่วมทุนกับบริษัทในเวียดนามทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์
“ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา” กิรฏาตอบแล้วยกแก้วเป๊บซี่ขึ้นดื่ม
“ขอโทษนะที่พี่พาไปด้วยไม่ได้ คราวนี้ตารางแน่นมาก คงไม่ได้ไปเที่ยวไหน ไม่เหมือนตอนไปภูเก็ตที่มีเวลาว่างมากกว่า แต่หญ้าก็ไม่ว่างไปกับพี่” ก้องบดินทร์ชี้แจง เพราะไม่อยากให้เธอคิดว่าเขาไม่ใส่ใจ
“ไม่เป็นไรค่า หญ้าเข้าใจ พี่ก้องทำงานตามสบาย ไม่ต้องกังวลนะคะ หญ้าไม่โกรธ ไม่งอนอะไรทั้งนั้นค่ะ” กิรฏายิ้มให้กำลังใจเขา
“อืม” คนตัวโตพยักหน้ารับรู้
สาวหน้าใสมองสามีพลางยิ้มละไม “ได้ใช้ชีวิตแบบขี้เกียจสุดๆหลังทำงานหนักติดกันมาสองอาทิตย์นี่รู้สึกดีจริงๆนะคะ”
“อืม หลังทำงานหนัก เราต้องให้รางวัลตัวเองบ้างรู้ป้ะ” ก้องบดินทร์ยิ้มบางๆ
“หญ้าก็นึกว่าพี่ก้องจะหน้าดำคร่ำเครียดกับงานตลอดเวลาซะอีก”
“เว่อร์ มันก็ต้องมีผ่อนคลายกันบ้าง ไม่งั้นจะเป็นบ้า” เขายอมรับว่าเป็นคนบ้างาน แต่ทุกวันนี้ก็พยายามปรับการใช้ชีวิตให้สมดุลตามทฤษฎีเวิร์ค-ไลฟ์บาลานซ์ เพื่อไม่ให้ทั้งสุขภาพกายและสุขภาพใจมีปัญหา
หญิงสาวหัวเราะคิก “จริงค่ะ”
“หิวยัง”
“หิวมากๆๆๆเลยค่ะ ขนมไม่ได้ช่วยเลย”
“อดทนหน่อย เมื่อกี้เช็กในแอปอาหารใกล้ถึงละ”
“ค่า พี่ก้องล่ะคะ หิวไหม” ดวงตากลมโตฉายแววห่วงใย
“หิวมากเหมือนกัน”
“งั้นเรามา 'กินกันเอง' ก่อนระหว่างรออาหารดีไหมคะ” นัยน์ตาหวานฉายแววซุกซน
“บ้า” ปากต่อว่า แต่กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
“หน้าแดงเลย” หญิงสาวแซวพลางยิ้มเย้า
“แดงแป๊ะไรล่ะ นั่งรอเงียบๆไปเลย ห้ามพูดนะ ปรับคำละสิบบาท” ว่าแล้วเขาก็หยิบสมาร์ตโฟนออกมาเล่น เพื่อจะได้ไม่ต้องคุยกับภรรยาต่อให้จิตใจฟุ้งซ่าน
แต่สุดท้ายก้องบดินทร์ก็ต้านทานความต้องการไม่ไหว จับกิรฏา ‘กิน’ ทั้งตัวก่อนที่อาหารจะมาถึง
วันนี้ว่างๆเลยเอาตอนพิเศษของออดอ้อนเว้าวอนรักมาฝากจ้า หวังว่าแฟนๆพี่ก้องกับน้องกอหญ้าคงจะหายคิดถึงน้า
ป.ล.ตอนนี้ไรท์กำลังจะลงนิยายเรื่องใหม่ เรื่อง "เพียงวิวาห์" ยังไงฝากติดตามด้วยจ้า
>>>กดแอดเรื่องจิ้มตรงนี้เลย<<<
ความคิดเห็น