หิมะพร่างรัก (e-book พร้อมโหลด)

ลำดับตอนที่ #9 : ครอบครัวสุขสันต์ (1)

การสัมภาษณ์งานเสร็จสิ้นลงในอีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา ซึ่งตลอดการสัมภาษณ์ใช้เพียงภาษาอังกฤษเท่านั้น เพลงขวัญมั่นใจมากว่า ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด เธอต้องได้งานนี้แน่นอน เพราะไม่ว่าภานุรุจจะถามอะไร เธอก็สามารถตอบได้อย่างคล่องแคล่ว ทุกคำตอบล้วนออกมาจากใจจริง และแสดงถึงความมุ่งมั่นตั้งใจที่จะทำหน้าที่เลขานุการของเขาให้ดีที่สุด

หวังว่าเขาจะไม่ตัดสินเธอจากอดีตอย่างที่พูดจริงๆ

“ขอบคุณที่สละเวลามาสัมภาษณ์วันนี้นะครับ แล้วผมจะให้ฝ่ายบุคคลแจ้งผลไปอีกครั้ง มีอะไรจะถามเพิ่มเติมไหมครับ” ภานุรุจเอ่ยอย่างสุภาพ

“ทางบริษัทจะแจ้งผลภายในกี่วันคะ” เธอต้องการทราบระยะเวลาที่แน่นอน จะได้วางแผนชีวิตได้ถูกต้อง

“ไม่เกินสองวันครับ ไม่ว่าจะผ่านหรือไม่ผ่าน ทางเราก็จะโทร. แจ้งอย่างเป็นทางการเพื่อไม่ให้ผู้สมัครเสียเวลา”

สิ่งที่เขาพูดทำให้เพลงขวัญรับรู้ได้เลยว่าเดอะ ซันกรุ๊ปเป็นองค์กรที่ให้เกียรติพนักงานเป็นอย่างมาก ถึงสุดท้ายผลจะออกมาว่าไม่ได้งาน แต่อย่างน้อยเธอก็ยังรู้สึกดีกับประสบการณ์การสัมภาษณ์ที่ได้รับ

“ดิฉันไม่มีคำถามอื่นแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” หญิงสาวยกมือไหว้เขา

รองประธานหนุ่มพยักหน้ารับโดยไม่เอ่ยอะไร

เพลงขวัญอดหมั่นไส้ไม่ได้ คนอะไรหน้านิ่งได้อีก หรือว่ามีโควตายิ้มได้ไม่เกินวันละสิบครั้งก็ไม่รู้ คอยดูนะ ถ้าเธอได้เป็นเลขาฯ ของเขาเมื่อไร จะทำให้ยิ้มวันละร้อยรอบให้ได้เลย

“ถ้างั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะ”

เจ้าของร่างสูงสมาร์ตในชุดสูทสีกรมท่าคัตติงเนี้ยบลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินไปเปิดประตูให้เธอ “เดินทางปลอดภัยนะครับ”

“ขอบคุณค่ะ” เพลงขวัญยกมือไหว้เขาอีกรอบ ก่อนจะออกมาจากห้องประชุมเล็กพร้อมความรู้สึกดีๆ มากมาย

ภานุรุจมองตามจนกระทั่งหญิงสาวลับสายตาไป ริมฝีปากหยักลึกสีระเรื่อยกยิ้มน้อยๆ การสัมภาษณ์งานในวันนี้ทำให้เขาเปลี่ยนความคิดที่มีต่อเธอไปโดยสิ้นเชิง

เพลงขวัญกลับมาถึงบ้านที่ตั้งอยู่ในซอยประดิพัทธ์ย่านสะพานควายในอีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา

บ้านไม้สีขาวสองชั้นหลังขนาดกลางล้อมรอบด้วยรั้วไม้ระแนง พื้นที่หน้าบ้านมีต้นมะม่วง มะยม ชมพู่ และมะยงชิดปลูกอยู่อย่างละต้น มีม้าหินหนึ่งชุดตั้งอยู่ใต้ร่มเงาของต้นมะม่วง อีกมุมมีกระถางไม้ดอกและไม้ประดับหลายชนิดวางเรียงรายกันอย่างเป็นระเบียบ ไม่ว่าจะเป็นกุหลาบ ชวนชม ว่านเศรษฐี สาวน้อยประแป้ง และอื่นๆ นอกจากนั้นยังมีดอกบัวที่ชูช่ออยู่ในอ่างดินเผาที่ทำให้บรรยากาศดูร่มรื่นและน่าอยู่เป็นอย่างมาก

หญิงสาวอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้กับยายเพียงสองคน หลังจากพ่อแม่เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุระหว่างขี่มอเตอร์ไซค์กลับจากที่ทำงานเมื่อสองปีก่อน

ยายมีอาชีพเป็นช่างตัดเสื้อมาตั้งแต่สมัยยังสาว แม้ตอนนี้อายุจะขึ้นเลขหกแล้ว ท่านก็ยังไม่วางมือ เพลงขวัญเคยบอกให้ยายหยุดรับงาน เพราะเงินเดือนของเธอก็มากพอที่จะใช้จ่ายในบ้านอย่างไม่ขัดสน แต่ท่านไม่ยอม เพราะรักงานนี้มาก

...

‘ยายไม่อยากอยู่ว่างๆ กลัวเป็นอัลไซเมอร์ อย่าห้ามยายเลย’ ผู้อาวุโสว่า

เพลงขวัญยอมรับว่าสิ่งที่ท่านพูดก็ถูก ‘แต่ถ้ายายรับงานมากๆ จนไม่มีเวลาพักผ่อน ก็อาจจะกระทบกับสุขภาพได้นะคะ’ หญิงสาวบอกอย่างเป็นห่วง

‘ถ้างั้นยายรับงานน้อยลงก็ได้ แต่ยายไม่เลิกนะ’ ท่านยืนยันหนักแน่น

สุดท้ายยายกับหลานจึงพบกันครึ่งทาง

...

ชุดทำงานของเพลงขวัญเกือบทั้งหมดก็ได้ยายนี่ละเป็นคนออกแบบและตัดเย็บให้ เวลาใส่ชุดใหม่ไปทีไร เพื่อนๆ ที่บริษัทก็จะชอบมาถามว่าซื้อที่ไหน จะได้ไปซื้อบ้าง พอเธอบอกว่ายายตัดชุดให้ ทุกคนต่างก็ไม่เชื่อ เพราะดีไซน์ของชุดดูทันสมัยและโฉบเฉี่ยวจนน่าจะเป็นฝีมือของดีไซเนอร์รุ่นใหม่มากกว่า แน่ละ ถึงยายจะอายุมากแล้ว แต่ท่านก็อัปเดตเทรนด์แฟชั่นใหม่ๆ อยู่เสมอเพื่อไม่ให้ตกยุค

ยายบอกเธอว่าท่านยังอยากเป็นคนที่โลกต้องการ จึงต้องตามโลกให้ทัน เพราะในยุคดิจิทัลที่โลกเราเปลี่ยนแปลงทุกวินาที คนที่ไม่เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ จะกลายเป็นคนที่ถูกลืมในท้ายที่สุด

ทันทีที่ไขกุญแจเปิดประตูรั้วเดินเข้ามาในบ้าน กลิ่นอาหารหอมหวนก็ลอยมาเตะจมูกเพลงขวัญ ตอนนี้ยายกำลังทำอาหารเที่ยงอยู่แน่ๆ

หญิงสาววางกระเป๋าสะพายสีครีมและแฟ้มเอกสารไว้บนโต๊ะรับแขก จากนั้นจึงเดินไปยังห้องครัวที่อยู่หลังบ้าน “หิวจังเลยยย” เธอส่งเสียงสดใสนำไป

“อ้าว มาแล้วเหรอลูก ต้มข่าไก่กำลังจะเสร็จพอดี” หญิงชราร่างท้วมยิ้มกว้างตอบ

“ของโปรดหนูเลยค่ะ” ดวงตากลมโตเป็นประกายแวววาว

“ยายก็เห็นเราโปรดทุกอย่างนั่นแหละ” ยายทองเอ่ยเคล้าหัวเราะ

“แหม ก็ยายทำอาหารอร่อยทุกอย่างเลยนี่คะ” ว่าแล้วเพลงขวัญก็กระโดดเข้าไปหาท่าน

“โอ๊ย หลานคนนี้นี่ เดินเข้ามาดีๆ ไม่ได้หรือไง” ผู้อาวุโสส่ายหน้าไปมา แม้จะเอ่ยตำหนิ แต่น้ำเสียงเต็มไปด้วยความรักและเอ็นดู

“ไม่ได้ค่ะ” หญิงสาวทำหน้าทะเล้นและกอดเอวหนาของหญิงชราอย่างฉอเลาะ

“สัมภาษณ์งานเป็นไงบ้างลูก” ยายทองถาม ขณะที่มือหยิบพริกชี้ฟ้า ใบมะกรูดฉีก ต้นหอม และอื่นๆ มาใส่หม้อต้มข่าไก่

“คนสัมภาษณ์หล่อมากเลยค่ะยาย” ความหล่อของเขาเป็นสิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้จริงๆ

“ตอบคำถามได้หรือเปล่าเนี่ย ไม่ใช่มัวแต่มองหน้าคนสัมภาษณ์จนพูดผิดพูดถูกนะ” ผู้อาวุโสแซวพลางยิ้มขัน

“โหย หนูพูดลื่นไหลเหมือนรู้คำถามล่วงหน้าเลยละค่ะ ท่าทางเขาก็ดูพอใจกับคำตอบของหนูนะคะ” ดวงตาคู่สวยฉายแววมั่นใจเหลือล้น

“แล้วเขาจะแจ้งผลเมื่อไหร่”

“อีกสองวันค่ะ รอลุ้นกัน”

“เดี๋ยวยายจะตัดชุดใหม่ให้นะ หลานยายจะได้สวยที่สุดในออฟฟิศ”

“ขอบคุณค่า ยายของหนูน่ารักที่สุดในโลกเลย” เพลงขวัญยิ้มกว้างจนตาหยี หวังว่าอีกสองวันเธอจะได้รับข่าวดีอย่างที่หวังไว้นะ