คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ผลการสัมภาษณ์ (1)
‘สาวเต่างอยรอคอยอ้าย เต่างอยรอคอยอ้าย เต่างอยรอคอยอ้าย เต่าๆๆๆๆๆๆๆ เต่างอย!’
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือที่ตั้งเป็นเพลง “เต่างอย” ของ จินตหรา พูนลาภ ดังขึ้น ขณะที่เพลงขวัญกำลังปีนขึ้นไปเก็บมะม่วงจากต้นหน้าบ้านเพื่อจะนำไปให้ยายทำมะม่วงน้ำปลาหวานเป็นของว่างกินกันตอนสาย หญิงสาวหย่อนมะม่วงดิบลูกใหญ่กำลังดีใส่กระเป๋าผ้าสีขาวที่สะพายอยู่ ก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเจเจสีรุ้งเพื่อหยิบเครื่องมือสื่อสารออกมากดรับ
“สวัสดีค่ะ เพลงขวัญพูดค่ะ” หญิงสาวเอนตัวพิงคาคบไม้เอาไว้เพื่อความมั่นคง
“สวัสดีค่ะ คุณเพลงขวัญ ดิฉันโทร. จากฝ่ายบุคคลของเดอะ ซันกรุ๊ปนะคะ” คนปลายสายแนะนำตัวอย่างสุภาพ
หัวใจของเพลงขวัญเต้นตึ้กตั้กขึ้นมาทันที เพราะมั่นใจว่าต้องเกี่ยวกับผลการสัมภาษณ์งานแน่ๆ “ค่า”
“หลังจากการสัมภาษณ์รอบสุดท้าย ทางบริษัทพิจารณารับคุณเพลงขวัญเข้าทำงานในตำแหน่งเลขานุการของคุณภานุรุจแล้วนะคะ ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ดวงตากลมโตก็ทอประกายพราวพร่างด้วยความยินดี หญิงสาวอยากจะกรี๊ดดังๆ แต่ก็ต้องเก็บอาการเอาไว้ เพราะกลัวว่าถ้ากรี๊ดออกไป ฝ่ายบุคคลอาจเปลี่ยนใจไม่รับเธอเข้าทำงานก็ได้
“ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ”
“คุณภานุรุจต้องการให้คุณเริ่มงานวันจันทร์นี้เลย สะดวกไหมคะ”
“ได้ค่ะ” วันนี้วันศุกร์แล้ว เธอก็มีเวลาเตรียมตัวอีกสองวันพอดี
จากนั้นเจ้าหน้าที่สาวก็แจ้งรายละเอียดคร่าวๆ เกี่ยวกับการทำงานให้เพลงขวัญทราบเพิ่มเติม ก่อนจะวางสายไปในอีกสิบนาทีต่อมา
หญิงสาวยังยิ้มไม่หุบกับข่าวดีที่ได้รับ ขณะกำลังจะปีนลงจากต้นมะม่วงเพื่อไปบอกผลการสัมภาษณ์งานกับยายนั้นเอง เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้นอีกรอบ สงสัยเมื่อครู่นี้ฝ่ายบุคคลจะลืมแจ้งอะไรไปละมั้ง
“สวัสดีค่ะ เพลงขวัญพูดค่ะ”
“สวัสดีครับ” เสียงทุ้มลึกดังมาตามสาย
เพลงขวัญขมวดคิ้ว ปกติผู้ชายที่โทร. หาเธอก็มีแค่พนักงานส่งพัสดุเท่านั้น แต่อาทิตย์นี้เธอไม่ได้สั่งซื้ออะไรนี่นา แล้วผู้ชายคนนี้เป็นใครหว่า
“ค่า”
“ผมภานุรุจนะครับ”
หญิงสาวทำหน้าเหลอหลา เพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะโทร. มา แต่ก็ตอบเขาไปอย่างสุภาพ “อ๋อ ค่ะ คุณภานุรุจ”
“ทางฝ่ายบุคคลโทร. มาแจ้งผลการสัมภาษณ์งานแล้วใช่ไหมครับ”
“ใช่ค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่ให้โอกาสดิฉัน” หัวใจของเธอพองโตด้วยความปลาบปลื้ม
“บอกแล้วไงว่าถ้าคุณมีความสามารถ ผมก็พร้อมจะรับคุณเข้าทำงานโดยไม่เอาเรื่องในอดีตมาตัดสิน”
“ขวัญ มะม่วงได้หรือยังลูก ยายทำน้ำปลาหวานเสร็จแล้วนะ” เสียงของยายดังมาจากในบ้าน
“ค่ะยาย ได้แล้วค่า” เพลงขวัญขานรับ
“สอยมะม่วงอยู่เหรอ” รองประธานหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงใคร่รู้
“เปล่าค่ะ ปีนขึ้นมาเก็บบนต้นเลย”
‘แล้วเราจะไปบอกเขาทำไมเนี่ย!’
“ปีน?” ชายหนุ่มคงไม่คิดว่าเลขาฯ ของเขาจะมีความสามารถพิเศษในการปีนต้นไม้ด้วย
เพลงขวัญหัวเราะแห้งๆ “ใช่ค่ะ แต่ดิฉันไม่ได้ปีนบ่อยหรอกนะคะ พอดีวันนี้นึกอยากกินมะม่วงน้ำปลาหวานขึ้นมาน่ะค่ะ”
“ผมไม่มีกฎห้ามเลขาฯ ปีนต้นไม้ครับ ไม่ต้องกังวล”
“ค่า” ตกลงเขาโทร. มาทำไมเนี่ย ไม่เห็นเข้าเรื่องสักที
ราวกับภานุรุจได้ยินเสียงความคิดเพลงขวัญเมื่อเขาเอ่ยต่อว่า
“ผมโทร. มาแสดงความยินดีด้วย แล้วก็...หวังว่าคุณจะไม่ทำให้ผมผิดหวัง เจอกันวันจันทร์นะ” เจ้านายของเธอพูดจบก็วางสายไปทันที
“เอ้า” สาวร่างเล็กนิ่วหน้า อะไรของเขา โทร. มาแค่เนี้ย ชอบทำให้งงทุกทีเลย แต่ช่างเถอะ คงเป็นสไตล์ของคุณชายเย็นชาละมั้ง หน้าที่ของเลขาฯ อย่างเธอก็คือต้องเรียนรู้นิสัยใจคอของเจ้านายว่าเป็นคนยังไง ชอบหรือไม่ชอบอะไรบ้าง เพื่อจะได้ทำงานด้วยกันได้อย่างราบรื่น และเธอก็จะแสดงความสามารถที่มีให้ภานุรุจเห็น เพื่อลบภาพลักษณ์เรื้อนๆ ที่ญี่ปุ่นออกจากความทรงจำของเขาให้ได้!
ความคิดเห็น