คนที่ไม่ใช่...แต่ใช่(นิยายทอมดี้)

ตอนที่ 1 ใต้ผ้าห่มแสนอบอุ่น

       กริ่ง..  กริ่ง..  กริ่ง.. 

 เสียงออดดัง  ใครมาเนี่ย  แป๊บค่า  กำลังจะไป  ฉันบ่นพร้อมๆกับ  เดินไปเปิดประตู

“อ้าว ! มาแล้วหรอ” ฉันเอ่ยทักคนที่มาเคาะประตู

“อืม! กว่าจะออกมาได้” ยัยต้นเตยตอบฉันอย่างเหนื่อยๆ

          ยัยต้นเตยเป็นเพื่อนที่ฉันสนิทมาตั้งแต่ม. 1 มันเป็นดี้พร้อมๆกับฉันนี่แหละ  แฟนมันนะหรอชื่อ “พี่บิ๊ว” เป็นทอมที่ Hot ที่สุดในคณะนิเทศศาสตร์ในมหา’ลัยเอกชนในกรุงเทพฯ (แหม! ก็งี้แหละเพื่อนฉันสวยนี่นา ไม่ค่อยจะชมเว่อร์เลย) ส่วนฉันนะหรอชื่อ แผ่นฟิล์ม เป็นดี้สวยไม่แพ้กว่ายัยต้นเตยเลย แฟนฉันชื่อ  “พี่ซี”  เป็นทอมที่หล่อขั้นเทพในมหา’ลัยเดียวกันกับพี่บิ๊วนั่นแหละ (แหม! พวกฉันเป็นดี้ที่โชคดีที่สุดใช่มั้ยล่ะ)

“แก! ยัยแผ่นฟิล์ม”  ยัยต้นเตยตะโกนเรียกฉัน

“อะไรของแกเรียกซะดังเลยนะทำกับยังไม่เคยเรียก” 

“แกคิดอะไรอยู่ยืนนิ่งยังกะหุ่น”  ยัยต้นเตยพูดพร้อมกับทำหน้าสงสัย

“เออ! รีบเข้ามาเถอะชักช้าอยู่ได้”  ฉันรีบบอกปัดไม่ให้มันพูดมากไปกว่านี้

“มีอะไรกินมั้ยเนี่ย” ยัยต้นเตยพูดพร้อมกับเอามือลูบท้อง

“พอมาถึงก็หิวเลยนะแก”

ฉันพูดจบก็รีบเดินไปหาอาหารมื้อเช้าให้คุณเพื่อนรักของฉันกินทันที   เพราะเมื่อไหร่ (ไม่สิ) ทุกครั้งที่มันมาห้องของฉันอย่างแรกที่มันจะถามหาก็คือ  ของกิน  ส่วนฉันก็ต้องจัดการหาให้มัน แทนที่มันจะหากินเอง 

“ตกลงฉันเป็นทาสหรือเป็นเพื่อนมันกันแน่” ฉันพูดเบาๆ กลัวว่ามันจะได้ยิน

“มีแต่กะเพราไก่แกจะกินมั้ยล่ะ”  ฉันก็แกล้งถามไปงั้นแหละถ้ามันหิวมีอะไรกินก็ต้องกิน

“เออ! เร็วๆ  หิวๆ”

             หลังจากที่มันยัดอาหารลงท้องแล้ว  “เอาซะเกลี้ยงจานเลย” ฉันก็รีบชวนมันไปทำรายงานที่อาจารย์สั่งให้เสร็จจะได้มีเวลาว่างทำอย่างอื่น เวลาที่อาจารย์สั่งงานอะไรฉันก็จะบอกให้ยัยต้นเตยมาทำห้องฉันตลอดแหละ เพราะถ้าไปทำบ้านมันมีหวังทำไม่เสร็จแน่เพราะอะไรน่ะหรอ ก็มันเอาแต่ดูซีรี่ส์เกาหลีดูแต่เรื่องเดิมๆไม่รู้จะชอบอะไรนักหนา มันเลยไม่ช่วยฉันให้ทำคนเดียวจะเสร็จได้ไงล่ะ

          ....เมื่อวานก็รัก  วันนี้รักเธอ  พรุ่งนี้ก็รัก  พอใจที่มีเธอ  ไม่มีอีกแล้วใครจะมาเข้าใจฉันได้ดีอย่างเธอ ตอบแทนเธอรักเดียวใจเดียว..

เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น ฉันรีบเดินไปรับทันทีคงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่ซีเพราะฉันตั้งเพลงนี้ไว้เพื่อพี่ซีโดยเฉพาะ ฉันรีบกดรับพร้อมกรอกเสียงอันน่ารักของฉันลงโทรศัพท์ทันที

“ว่าไงค่ะที่รัก”

“ฟิล์มเย็นนี้ว่างมั้ยคร๊าบ”  น้ำเสียงคุ้นเคยตอบฉันกลับมา

“ว่างค่ะ ทำไมหรอ”

“ตอนนี้อยู่กับน้องต้นเตยมั้ยคร๊าบ”

“กำลังทำรายงานอยู่กับต้นเตยอ่ะ ทำไมหรอค่ะ” ฉันทำน้ำเสียงสงสัย

“พอดีว่า ซี กับ บิ๊ว จะชวนฟิล์มกับต้นเตย ไปผับกันเห็นไอ้โดนัทมันบอกว่าคืนนี้มีวงสนุกๆ มาเล่นในผับไปด้วยกันนะคร๊าบ” พี่ซีทำเสียงอ้อน

“ได้สิค่ะ  รายงานใกล้จะเสร็จพอดีเลย” ฉันทำน้ำเสียงดีใจให้พี่ซีรับรู้

“คร๊าบ.... เดี๋ยวเย็นๆซีไปรับนะ”

“ค่ะ ที่รัก” เมื่อสายถูกวางไปฉันรีบเดินไปบอกยัยต้นเตยทันที 

“นี่! เมื่อกี้พี่ซีโทรมาชวนฉันกับแกไปผับคืนนี้ด้วยแหละ” ฉันทำท่าทางตื่นเต้นให้ยัยต้นเตยตื่นเต้นตามไปด้วยแต่มันไม่เห็นจะดีใจอะไรกับฉันเลยรึว่ามันรู้ก่อนฉันซะอีก

“อืม  แล้วไง!!!......แกว่าไงนะเมื่อกี้”  ยัยต้นเตยพูดจบแล้วก็ทำน่าตาตกใจมันเนี่ยความรู้สึกช้าจริง

            เวลาจะไปที่ไหนทำไมยัยต้นเตยถึงได้รู้ผ่านฉันตลอดเลยนะทำไมพี่บิ๊วไม่โทรชวนยัยต้นเตยเองล่ะ   เฮ้อ! ช่างเถอะ มันไม่เกี่ยวกับเราอยู่แล้วนิ

.................................

กริ่ง..  กริ่ง..  เสียงออดดังขึ้น 

“แป๊บค่ะ”  สงสัยพี่ซีจะมาแล้ว  ฉันรีบเดินไปเปิดประตูทันที  เดาไม่ผิดจริงๆ ก็ฉันกำลังรอพี่ซีอยู่นี่นา

“ว่าไงคร๊าบเสร็จรึยัง” คนที่ฉันรอเอ่ยทัก

“ค่ะ  เสร็จแล้ว แล้วต้นเตยกับพี่บิ๊วล่ะค่ะ”

“ซีนัดพวกเขาไว้หน้าผับอ่ะ   ไปกันเถอะคร๊าบ” ฉันรีบปิดประตูแล้วเดินตามพี่ซีไปอย่างว่าง่าย

      หลังจากที่  Sport  คันโปรดของพี่ซีแล่นไปยังผับทอม-ดี้ที่ๆพวกฉันไปเป็นประจำ พอถึงผับพี่ซีก็รีบหาที่จอดรถวันนี้สงสัยคนจะเยอะเลยหาที่จอดรถยาก แต่สุดท้ายพี่ซีก็ได้ที่จอดรถซะที  พี่ซีรีบลงมาเปิดประตูรถให้ฉัน พอฉันลงจากรถได้ก็รีบมองหายัยต้นเตยทันที เอ๊ะ! นั่นไง มาถึงก่อนฉันซะอีก ฉันรีบเดินเข้าไปทักยัยต้นเตย

“นี่ ต้นเตยมาถึงนานรึยัง แหม มาถึงก่อนเลยนะ”  ฉันถามพร้อมกับพูดแซวยัยต้นเตย

“ก็พอสมควรแหละ  แกก็เหมือนกันนั่นแหละแต่งตัวซะสวยเชียว”  ยัยต้นเตยแซวฉันกลับบ้าง

“มัวแต่แซวกันนั่นแหละสาวๆ  รีบเข้าผับกันเถอะ”  พี่บิ๊วเอ่ยชวนพวกฉัน

พี่บิ๊วเดินนำไปที่โต๊ะในผับที่พวกพี่ๆจองไว้  อ้าว ! ยัยจุ๊  ยัยน้ำฝน พี่โดนัท พี่แบงค์ ครบเซตเลย ฉันก็ตกใจไปอย่างนั้นล่ะค่ะเพราะมาที่นี่ทีไรก็ต้องเจอสองคู่นี้ทุกที เพราะเขาอยู่ในแก๊งเดียวกัน แหม คงต้องแนะนำซะแล้ว พี่โดนัทหรือพี่อะโดคือทอมหล่อเพื่อนสนิทของพี่บิ๊วดันเป็นแฟนกับยัยจุ๊คู่กัดต่างห้องที่โรงเรียนฉันแต่ตอนนี้สนิทกันแล้วแหละเหมือนกับว่าไม่เคยเกลียดกันมาก่อนซะงั้น ส่วนยัยน้ำฝนเพื่อนสนิทของยัยจุ๊ ก็เป็นแฟนกับพี่แบงค์ทอมจอมแสบในแก๊ง  ยัยนี่เรียบร้อยต่างกับยัยจุ๊มากแต่ดันเข้ากันได้ซะงั้นแถมพวกมันยังมีบุญวาสนาเป็นแฟนกับทอมหล่อในแก็งที่ Hit ที่สุดอีก แต่เดี๋ยวนี้คงเลิก Hit แล้วมั้งเพราะได้มีแฟนเป็นพวกฉันนี่แหละ ฉันเดินเข้าไปทักพวกพี่ๆทันที 

“สวัสดีค่าพี่อะโด พี่แบงค์”  ฉันเอ่ยทักพี่ๆ

“คร๊าบ....” แหม ! พูดพร้อมกันเชียว  ยังกะนัดกันไว้

ในผับเริ่มเปิดเพลงให้ได้บรรยากาศเพื่อเรียกความสนใจก่อนที่วงที่จะเล่นในคืนนี้ขึ้นมาเล่น ส่วนพวกฉันก็ค่อยๆโยกตามเพลงในมือก็ถือ

ค๊อกเทล  คนละแก้ว  มาที่นี่ทีไรถ้าโต๊ะพวกฉันขาด ค๊อกเทล คงหมดสนุก แล้ววงที่พี่โดนัทบอกว่าจะมาเล่นในคืนนี้ก็ขึ้นเวที พวกเขาเริ่มร้องเพลงให้บรรยากาศดูโรแมนติก ฉันเริ่มกวาดสายตามองไปยังหลายๆคู่ แต่ดันไปสะดุดตากับคู่ยัยจุ๊กับพี่โดนัทกอดกันแน่นเชียวไม่รู้จะหวานกันไปถึงไหน  โดยที่รอบๆบางคู่ก็กอดกันบ้าง จูบกันบ้าง โดยที่ไม่สนใจคนรอบข้าง  ฉันดื่มได้ไม่นานเวลาก็ผ่านไปจนเกือบตี 1 แล้วพี่ซีก็ชวนฉันกลับห้อง

“เออ ! พวกมึงกลับแล้วนะเว้ย ดึกแล้วว่ะ”  พี่ซีลาเพื่อนๆ

“แหม ! รีบกลับจังเลยนะแก  ฮ่าๆๆ”   พี่แบงค์แซวคู่ฉัน

“เออ ! กลับแล้ว” พี่ซีพูดจบก็ดึงแขนฉันออกจากผับทันที

หลังจากที่  Sport   คันโปรดของพี่ซีแล่นออกจากผับเขาก็ขับตรงไปที่ๆพวกฉันมักไปชมวิวก่อนกลับเสมอที่สะพาน

“ฟิล์ม  บรรยากาศดีเนอะ ว่ามั้ย” พี่ซีหันมาถามฉัน

“ค่ะ มากี่ครั้งๆก็ไม่เบื่อ”

          หลังจากที่ชมวิวบนสะพานได้สักพัก  พี่ซีก็ชวนฉันกลับคอนโดที่ฉันพัก  หลังจากที่ Sport คันโปรดของพี่ซีแล่นออกจากสะพานแล้วตรงไปยังลานจอดรถที่คอนโด

“ซีไปส่งที่ห้องนะคร๊าบ”  หลังจากที่พี่ซีพูดจบเค้าก็ไม่รอคำตอบจากฉันเค้าก็เดินมาเปิดประตูแล้วเดินตามไปส่งฉันที่ห้อง

          “เข้าห้องก่อนสิค่ะ”  ฉันบอกพี่ซีทุกครั้งที่เค้ามาส่งที่ห้องแต่เค้าก็ไม่เคยปฏิเสธ

หลังจากที่ประตูถูกปิดลงราวกับว่ามีแม่เหล็กดึงดูดเราสองคนเข้าหากัน  เหมือนกับกำลังเดินอยู่ทะเลทรายที่แห้งแล้งแล้วเจอโอเอซิส  เราจึงโผเข้าหากันเรียวปากอันได้รูปของพี่ซีก็สัมผัสกับริมฝีปากฉันเบาๆ  “ซีรักฟิล์มมากนะคร๊าบ” “ฟิล์มก็รักซีเช่นกันค่ะ” ฉันพูดจบพี่ซีก็ไม่รอช้ามือของเขาก็ค่อยๆลูบไล้ไปยังส่วนเว้าโค้งบนเรือนร่างของฉันซึ่งร่างกายของฉันถูกปลดเครื่องหุ้มร่างกายตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่มีใครรู้ได้ฉันกับพี่ซีเราร่วมกันสรรค์สร้างบทรักบทแล้วบทเล่าจนเกือบทั้งคืน

++++++

แหม!!! ยัยแผ่นฟิล์มขอฉันเล่าบ้างสักตอน  หลังจากที่ยัยแผ่นฟิล์มกลับพร้อมพี่ซีแล้ว ฉันก็นั่งดื่มจนผับเกือบจะปิด พี่บิ๊วก็ชวนฉันกลับเช่นกัน

“อะโด แบงค์ กลับแล้วนะมึงนี่ผับก็จะปิดแล้วดึกแล้วด้วยเดี๋ยวไม่มีแรงว่ะ ” พี่บิ๊วบอกพี่โดนัทกับพี่แบงค์อย่างกวนๆ

“เออ จะไปทำอะไรก็รีบไปทำจะกลับแล้วเหมือนกัน” พี่โดนัทตอบกลับอย่างกวนๆ (จะกวนกันไปถึงไหนเนี่ย)

“ไปแล้ว”  พี่บี๊วพูดจบก็ไม่รอช้าดึงแขนฉันออกจากผับทันที

“คงจะรีบจริงๆพวกมัน” พี่โดนัทแซวตามหลัง

          หลังจาก Mini cooper คันหรูของพี่บิ๊วขับออกมาจากลานจอดรถในผับ แล้วแล่นตรงไปรถบ้านฉัน ไม่ต้องสงสัยหรอกค่ะเพราะพ่อแม่ของฉันไม่ได้ว่าอะไร เรื่องที่ฉันมีแฟนเป็นทอมเขาบอกว่าฉันโตแล้ว คิดเองได้แล้ว แค่ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนก็พอ

“บิ๊วไปส่งที่ห้องนะคร๊าบ” พี่บิ๊วทำเสียงอ้อนขอฉัน

“ได้สิค่ะ”  ฉันตอบพี่บิ๊วทุกครั้งที่ขอ

          ฉันเดินนำพี่บิ๊วจนมาถึงหน้าห้อง

“เตยคร๊าบ...บิ๊วเมาอ่ะแล้วอีกอย่างคืนนี้มันก็ดึกมากแล้วกลับห้องไม่ไหว” พี่บิ๊วทำเสียงออดอ้อนขอฉัน

“อืม ได้สิค่ะ”  ฉันตอบพี่บิ๊วเหมือนทุกครั้ง

          ฉันพูดจบพี่บิ๊วก็ปรีเข้ามากอดฉันเบาๆ ฉันพยายามดิ้นรนขัดขืนด้วยความเขิน แต่ก็ขัดขืนได้อยู่ไม่นานร่างกายของฉันก็ทำตามใจที่ต้องการพี่บิ๊วก็เริ่มสไลด์ซอกคอของฉันมือของเขาเริ่มไม่อยู่นิ่งเริ่มลูบไล้ไปตามสัดส่วนร่างกายของฉัน ฉันก็ตอบสนองพี่บิ๊วอย่างเร้าร้อนโดยที่ไม่แพ้กับบทรักที่เร้าร้อนของพี่บิ๊วที่สร้าง ฉันสู้รบกับพี่บิ๊วแบบไม่รู้จักเหนื่อยเกือบทั้งคืนจนหลับไป…

..................................