[Sf]โน่ริท- กลัว...กลัวว่าเธอจะทิ้งกัน +68

ลำดับตอนที่ #4 : วังวน (ตอนพิเศษ 2 )

 

-----------------------------------------------------------

ความทรงจำดีๆในอดีต....ทำให้ร่างสูงที่นั่งร้องไห้ คลี่ยิ้มบางๆ....

...นานเท่าไรแล้ว ที่เขาตกหลุมรัก 'ริท' คนที่เขาเฝ้าย้ำ เฝ้าเตือนกับตัวเองว่า 'ไอ้ตัวเล็ก' เป็นเพียงน้องชายของเขา..

....แต่หัวใจ  ไม่เคยจะยอมฟัง... และ ริท เอง..ก็ไม่ยอมฟัง

เขาพลาดตั้งแต่ ครั้งแรก....ครั้งแรกที่ยอมให้ผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาทำความรู้จัก...

เขาพลาดตั้งแต่ ที่ยอมให้เธอคนนั้น กลายเป็นเพื่อนในวงการ...แต่เธอ อยากจะเป็นมากกว่านั้น...

เขาพลาดที่คิดว่า ใบหน้าที่สวยงาม...ภายในใจจะงดงามไปด้วย..

เขาพลาด ที่ลืมไป ว่าโลกมายาใบนี้มีหลายสิ่งมากมาย ที่ 'ร้ายกาจ'...

"พี่โตโน่>0<" ริทโผเข้ากอดร่างสูงที่ยังคงนั่งนิ่ง

"พี่โตโน่ไปไหนมา...พี่รู้มั้ยว่าริทคิดถึงพี่ ฮึกๆ"

"พี่รู้มั้ยว่า ริทคิดถึงพี่มากเลย"

"ริทนอนไม่หลับมาหลายวันแล้ว พี่ล่ะสบายดีมั้ย"

"เมื่อ 5 วันก่อนก็มีใคร ไม่รู้ส่งการ์ดอะไรบ้าๆ บอๆ มา  เค้าจะแกล้งริทแน่เลย"

"พี่โตโน่จะแต่งงานกับวิว หรอ ฮ่าๆๆ เป็นไปไม่ได้หรอก"

"ทำซะเนียนเลยนะ ทำซะริทเชื่อเลยอ่ะ ฮ่าๆ"

สภาพของริททำให้โตโน่แทบจะร้องไห้ ริทดูซูบลงมาก...ใบหน้าที่เคยน่ารัก สดใส กลายเป็นใบหน้าที่ซีดเซียว

....ที่แย่กว่านั้น...น้ำตาของริทที่ไหลออกมา  ราวกับน้ำกรดที่หยดลงบนหัวใจของเขา...

ที่ริทเป็นแบบนี้เพราะเขาเอง..

..เพราะเขาไม่เข้มแข็งพอ...

'อย่าลืมนะโตโน่ เราคุยกันรู้เรื่องแล้ว.....ถ้าคุณพลาดเมื่อไหร่ อนาคตของพวกคุณ พังแน่'

คำพูดของผู้หญิงร้ายกาจคงนั้นก้องอยู่ในหูของร่างสูง...

เขาโกรธตัวเองที่ไม่สามารถแม้แต่จะกอดตอบ ร่างเล็กที่เขาโหยหาทุกวัน..

ได้แต่กำมือแน่นด้วยความทรมาน..

เพื่ออนาคตของริท เพื่อสิ่งที่ริทรัก...ทำให้เขาไม่สามารถจะเอื้อมมือไปปลอบ

....ทั้งที่ในใจอยากจะบอกความจริงทุกๆอย่างให้ริทรู้.....

หน้าหวานที่ทรุดนั่งร้องไห้ อย่างทรมานเมื่อเขาบอกว่าจะแต่งงาน.....ทำให้หัวใจรู้สึกปวดหนึบ....

แม้ใบหน้าเขาจะยังดูนิ่งเฉย  แต่ภายในใจทรมานแทบจะขาดใจ...

..

.

'คุณพอใจรึยัง วิว!!~...พอใจแล้วใช่มั้ย'

ร่างสูงตะโกนใส่วิวอย่างเหลืออด ทันทีที่เดินลงมาถึงลานจอดรถ

...เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าผู้หญิงสวยๆอย่างนี้จะเป็นคนใจร้ายอย่างที่คาดไม่ถึง..

'หึ!!...คุณน่าจะบอกให้มันไปเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวเราด้วยซ้ำ..อยากรู้นักจะทำหน้ายังไง'

'ทำไมคุณ ถึงใจร้ายใจดำแบบนี้วิว...ริทไปทำอะไรให้คุณรึไง ห๊ะ!!~'

'ใช่!...มันทำสิ..เพราะคุณรักมันไงโตโน่!  คุณก็รู้ว่าฉันรักคุณแค่ไหน.... คุณเป็นผู้ชายก็ต้องคู่กับผู้หญิงสิ ! '

'เฮอะ! คุณคงมีความสุขมากสินะ ที่บีบบังคับให้ผมแต่งงานกับคุณได้  แต่คุณจำไว้เลยนะ ว่าผมรักริท!!  ผมรักริทเพียงคนเดียวเท่านั้น!! '

'ไอ้เด็กบ้านั่น มันมีอะไรดีกว่าฉันตรงไหน!!!'

'อย่างน้อย...ริทก็ไม่เคยอยากได้ผมจนตัวสั่นเหมือนคุณ!!'

>>>เพี้ยะ!!!~<<<<

มือเล็กฟาดลงมาบนหน้าของโตโน่

วิวกัดฟันอย่างเหลืออด คำพูดเมื่อกี้มันแทงใจดำเธออย่างแรง 

"จะเกินไปละนะโตโน่!"

หน้าสวยหวาน แสดงออกถึงความโกรธ และน้อยใจ แต่ก็ไม่ได้ทำให้โตโน่รู้สึกอะไรซักนิด

"น้อยไปด้วยซ้ำ...ผมไม่เข้าใจเลย ว่าใจคุณทำด้วยอะไร!!...."

ร่างสูงพูดจบก็หันหลังเดินหนี  ในใจรู้สึกเกลียดผู้หญิงหน้าหวานคนนี้ที่สุด

"โตโน่!~ กลับมาคุยกันให้รู้เรื่องนะ !!! โตโน่"

เสียงหวานพยายามร้องเรียกให้ร่างสูงหยุด แต่ร่างสูงก็ยังจ้ำอ้าวเดินไปขับรถออกไปทันที โดยที่ไม่รอร่างเพรียวบางที่วิ่งตามมา....

- --- - ----- ---- - -- -- - -- - - - - - - - - - - - - - - - -

ก่อนหน้านั้น 1 ปี

กองถ่ายข้ามเวลาตามหารัก

"โตโน่ ทำไมคุณถึงบอกนักข่าวว่าเราเป็นได้แค่เพื่อนกัน"

ร่างเพรียวเดินเข้ามาแล้วโยนนิตยาสารเล่มหนึ่งลงบนโต๊ะแต่งหน้าในห้องแต่งตัวที่โตโน่นั่งอยู่

ร่างสูงขมวดคิ้ว ก่อนตอบ

"ก็ผมไม่ได้คิดอะไรกับคุณจริงๆนิ วิว"

"ห๊ะ แล้วที่คุณชมว่าฉันสวย น่ารัก ล่ะ"

"เฮ้อ  คุณจะให้ผมบอกนักข่าวว่าคุณขี้เหร่หรอครับ"

"แล้ว ที่คุณพาฉันไปกินข้าว ดูแลฉันตอนเข้าฟิตเนสล่ะ"

"ที่ผมพาคุณไปทานข้าว ก็เพื่อตอบแทนที่คุณสอนผมเล่นทวิตไง ส่วนที่ฟิสเนต ผมก็ทำตัวปกติ"

"...ที่ผ่านมาคุณไม่ได้ชอบฉันรึไง"

"ผมไม่เคยพูดนะ..."

" แต่คุณก็น่าจะรู้นะว่าฉันชอบคุณน่ะ"

โตโน่ขมวดคิ้วอีกครั้ง มองร่างบางอย่างไม่เชื่อสายตา

"ชอบผม..คุณเนี่ยนะ"

"ก็ใช่น่ะสิ "

"แต่ผมไม่ได้คิดอะไรกับคุณนะวิว ผมเห็นคุณเป็นแค่เพื่อนร่วมวงการ"

โตโน่ตอบเสียงเย็นชา

วิวรู้สึกหน้าชาด้วยความอาย ตั้งแต่เกิดมาไม่มีใครเคยปฏิเสธเธอมาก่อน....มือเล็กๆ สั่นด้วยความโกรธ

"ทำไมล่ะ ~ คุณก็ยังไม่มีใครนิ  เราดูๆกันไปก่อนก็ได้"

"ผมว่าอย่าดีกว่า ผมไม่คิดจะมีใครตอนนี้"

ร่างสูงพูด ทำให้วิวได้แต่ยืนอึ้ง....ทั้งโกรธ ทั้งอาย   

สักพักเสียงโทรศัพท์ของร่างสูงก็ดัง... รอยยิ้มอบอุ่น+ดีใจที่เธอไม่เคยได้จากโตโน่ก็ผุดขึ้น ก่อนที่จะรับโทรศัพท์

"ไง ริท...ตื่นแล้วหรอ  อย่าลืมกินโจ๊กที่พี่ทำไว้นะครับ......#$%&^ *"

วิว มองใบหน้ามีความสุขของโตโน่ที่คุยโทรศัพท์ ด้วยความอิจฉาคนในสาย

ในใจแทบอยากจะกริ้ดดให้ลั่นกอง..

'ให้ตายเถอะ ไม่อยากจะเชื่อ'

"คอยดูนะ โตโน่ สักวันคุณจะเสียใจที่คุณปฏิเสธฉัน"

ร่างบางพูดทิ้งท้ายก่อนที่จะเดินออกไปด้วยความอายย

'นี่ชั้ลแพ้ ไอ้เด็กผู้ชายหน้าหวานนั่นหรอ ฮึ้ยยย'

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา วิวโทรนัดโตโน่มาพบกันที่ร้านอาหารหรู โดยบอกว่ามีธุระสำคัญจะคุยด้วย

////พรึ้บ////

ซองเอกสารสีน้ำตาลถูกวางลงบนโต๊ะ ร่างสูงหยิบมาเปิดดูด้วยความสงสัย แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในนั้น

ภาพถ่ายหลายๆภาพถูกร่างสูงหยิบออกมา....มันคือภาพที่เขากับริทอยู่ในคอนโด มีทั้งรูปที่เขากอดริท หอมแก้ม (แกล้งน้อง><) มองตาหวานซึ้ง หรือแม้กระทั่งรูปที่เขาแอบจูบตอนที่ริทหลับ

"วิว คุณ!!"

"ถ้าคุณไม่ยอมคบกับฉัน...ภาพพวกนี้ถึงมือนักข่าว กับคุณบอยแน่"

"คุณ...คุณไปเอารูปพวกนี้มาจากไหน"

 "ฉันก็แค่จ้างนักสืบ ....ฉันบอกแล้วไงว่าคุณจะต้องเสียใจ"

โตโน่รู้สึกโกรธมาก ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้ร้ายกาจนัก

'คุณลองคิดดูสิ ถ้าภาพพวกนี้ถึงมือนักข่าวและคุณบอยจะเป็นยังไง !!"

"โตโน่กับริทเดอะสตาร์ คิดว่าแมนทั้งแท่ง...ที่แท้ขย่มเตียงลั่นคอนโด!! หึ"

โตโน่ได้แต่กำมือแน่น จ้องหน้า  นางเอกหน้าสวยแต่ใจดำ ด้วยความโกรธผสมกับผิดหวัง
.
...

.....

.........

(กลับสู่โหมดปกติ)

คิดถึงเรื่องนี้ ร่างสูงที่นั่งกอดรูปคนที่เขารัก ก็รู้สึกโกรธขึ้นมา...ดวงตาที่เศร้าสร้อยกลับแข็งกร้าวขึ้น!!!

.

.

.

.

@บ้านทาวเฮาส์หลังหนึ่งในกรุงเทพมหานคร

///'ต้องขอแสดงความเสียใจกลับครอบครัวของน้องริทด้วยนะคะ..ความจริงเราก็เสียใจไม่น้อยใช่มั้ยคะพี่เจี๊ยบ'

'ค่ะ น้องริทก็เป็นคนน่ารักคนหนึ่ง...วันนี้รายการเราจึงมีสกู๊ปพิเศษค่ะ...กว่าจะมาเป็นริทเดอะสตาร์ '////

/พรึ่บ/

วิว กดปิดทีวีอย่างเซ็งๆ เปิดไปช่องไหนก็มีแต่ข่าวการเสียชีวิต ของริทเดอะสตาร์....

'เฮอะ!! เบื่อๆๆๆ จะออกไปไหนก็ไม่ได้ เดี๋ยวนักข่าวจะมาถามเรื่องโตโน่อีก'

ตั้งแต่คืนที่เธอแต่งงานวันนั้น จนถึงวันนี้เธอยังไม่ได้พบโตโน่เลย...

'ใครจะไปคิดว่า ไอ้เด็กบ้านั่นมันจะคิดสั้นขนาดนั้น'

ร่างบางเดินขึ้นเข้าไปในห้องครัว 

ดวงตาหวานเบิกกว่าเมื่อเห็ร่างสูงสวมชุดเจ้าบ่าวสีขาว ที่เต็มไปด้วยคราบเลือด ยืนมองเธออยู่บริเวณประตูห้องครัวที่ใช้ออกไปสนามหญ้าหลังบ้าน

สายตาที่ร่างสูงมอง ดูน่ากลัว....น่ากลัวที่สุดเท่าที่วิวเคยเห็น

" ตะ โตโน่........"

" ยังจำผมได้หรอ.....ฆาตรกร"

เสียงเย็นชืดทำให้ใจของวิวตกไปอยู่ที่ตาตุ่มด้วยความหวาดกลัว....

โตโน่มาที่นี่ได้ไง...... ขาเรียวค่อยๆก้าวถอยหลังทีละนิด.....

...สายตาของโตโน่ ดูน่ากลัว  ดูเจ็บปวด ดูทรมาน...

น้ำตาแห่งความหวาดกลัว ค่อยๆไหลออกมาจากตาคู่สวย...

"ฮึกๆ.."

"ทำไม..ร้องไห้ทำไมครับ.....กลัวผมหรอไง...หึ ทีเมื่อก่อนอยากจะได้ผมตัวสั่น!!"

ร่างสูงค่อยๆก้าวเข้ามาหา ร่างบางที่ยืนอึ้ง

ดวงตาแข็งกร้าว จ้องดวงตาที่หวาดกลัวอย่างเอาเป็นเอาตาย....

"คะ คุณ....มาทำไม"

"ผมมาหาคุณไงที่รัก"

โตโน่ ยิ้มเย็นเดินเข้ามาบีบไหล่ของร่างบาง มือหนาบีบอย่างรุนแรง จนวิวรู้สึกปวดไปหมด

น้ำตา ค่อยไหลพรากออกมาจากตาที่แข็งกร้าวของร่างสูง....

"พอใจ แล้วใช่มะ คุณ วรรณรท!!!!  "

"ตะ...โตโน่ ฉันไม่ตั้ง จะ..."

"ไม่ตั้งใจหรอ!!!!! หนึ่งปีที่ผ่านมาไม่ตั้งใจหรอ!!!"

"ฮือๆๆๆ" 

วิวร้องไห้ออกมาอย่างหวาดกลัว เธออยากจะหายตัวไปซะให้ให้รู้แล้วรู้รอด

 มือหนาคว้าหมับไปที่คางสวยด้วยความรุนแรง แล้วบีบราวกับจะให้แหลกคามือ

"นังผู้หญิงสารเลว!!!~"

ร่างสูงเหวี่ยงร่างบางจนล้มลงไปกับพื้น สมองคิดถึงแต่ภาพของริทที่ร้องไห้อย่างทรมาน ผู้หญฺงคนนี้ทำให้คนที่เขารักต้องนอนจมกองเลือดและจากไปอย่างไม่มีวันกลับ

มือหน้าบีบเข้าไปที่ลำคอของร่างบางสุดแรงเกิด น้ำตาแห่งความทรมานไหลออกมา..

มือเล็กพยายามจะปัดป้องมือของโตโน่ ....

ร่างบางดิ้นพล่านๆ อยู่พักใหญ่ ดวงตาคมโต เริ่มเหลือกขึ้น เนื่องจากขาดอากาศหายใจ

เลือดค่อยๆไหลออกจากปากและดวงตา....ดิ้นอยู่สองสามครั้งร่างบางก็แน่นิ่งไป.....

.....

..

.

.

 มือหนาค่อยๆคลายออกจากคอที่ตอนนี้แดงช้ำไปหมด.....ร่างสูงยิ้มอย่างคนไร้สติ..

ก่อนที่จะค่อยๆ เดินห่าง ร่างไร้วิญญาณที่นอนอยู่กับพื้น...

...

..

.

ขายาวเดินไปเรื่อยๆ จนถึงสถานที่แห่งหนึ่ง

โรงแรมขนาดใหญ่ ซึ่งเคยเป็นสถานที่จัดงานแต่งงานของเขา

และ เป็นสถานที่ที่เขา ได้เห็นตัวเล็กในขณะที่ยังมีลมหายใจอยู่ ครั้งสุดท้าย...

โตโน่แอบเข้าไปในโรงแรมจากด้านหลัง....

ก่อนที่จะขึ้นไปถึงชั้นดาดฟ้า...

.

..

...

.....

.....

มือหนา ค่อยๆหยิบ กล่องของขวัญสีขาวออกมาจากกระเป๋า

'อ๊ะ...พี่โตโน่ ขอบคุณนะครับ ที่ดูแลริทมาตลอด ตอนนี้พี่มีภรรยาแล้วอย่าเจ้าชู้นะครับ หะหะ'

ของขวัญวันแต่งงานของเขา จากคนที่เจ็บปวดไม่น้อยกว่าเขาในตอนนั้น...

โตโน่ ค่อยๆเปิดกล่องออก...กำไลดาว... ที่เขาทำคู่กันกับริท วางอยู่ในกล่อง

ทันทีที่โตโน่เห็น น้ำตาที่แห้งไปก็หลั่งมาอีกครั้ง

ร่างสูงค่อยๆหยิบกำไลนั้นออกมาจากกล่อง

"ฮือๆๆๆๆๆๆ....ๆๆๆ"

มือหนากำกำไลไว้แน่น ใบหน้ายิ้มสดใสของริทที่ดีใจตอนเขาให้กำไลวงนี้ลอยมาในหัว..

...พี่คิดถึงริทท...

...พี่คิดถึงริทที่สุด....

"ฮื้อๆๆๆ ริททททท"

ร่างสูงทรุดลงนั่งกับพื้นดาดฟ้า....

ภาพริทที่ต้องร้องไห้อย่างเจ็บปวดบนดาดฟ้าแห่งนี้ มาซ้อนทับกับร่างสูงที่กำลังร้องไห้แทบขาดใจ...

........

....

..

..

ภาพของริทปรากฎ อย่างชัดเจนนน

โตโน่แทบจะหยุดหายใจเมื่อเห็น ร่างเล็กๆของริท ยืนยิ้มอย่างอ่อนโยนให้เขา..

"ริท ทท  ~~"

มือหนาค่อยๆยันกายขึ้นมายืน

ใบหน้าเศร้าโศกกลับกลายเป็นรอยยิ้ม

โตโน่พยายามก้าวเข้าไปเพื่อจะคว้าริทมากอด..

แต่เดินไปเท่าไหร่ก็ไม่ถึง ร่างเล็กสักที

จนเดินมาถึงริมดาดฟ้า

จู่ๆภาพของริทก็หายไป

..

.

"ริททททททททททททททททททททททท!!!~"

ร่างสูงได้แต่กรีดร้อง อย่างเจ็บปวด

"ฮือๆๆๆๆๆ"

 ////ริท  พี่เหนื่อยเหลือเกิน////

///พี่ทรมานเหลือเกิน///

////ริท รอพี่ได้มั้ย ย  ///

..

ริทอย่าพึ่งทิ้งพี่ไปนะ

..

.

.

..

.

.

.

.

.

.

.

.

ตุ๊บ!!!!~ ...

ร่างสูง นอนเกือบไม่ได้สติอยู่บนพื้น

ที่เดิม..ที่ที่เคยมีร่างเล็กนอนจมกองเลือดอยู่...

.

ดวงตาคมเริ่มพร่ามัว ...

สติค่อยๆเลือนรางงง

มือหนา..ค่อยๆเอื้อมมือ. ไปสัมผัสกับคราบเลือดที่เคยเป็นเลือดของคนที่เขารักบนพื้น..

ก่อนที่เลือดสีแดงสดของเขาจะค่อยๆไหลไปแทนที่......

จนทุกอย่าง ค่อยๆมืดลงๆ .

~

~ติดอยู่ในวังวนที่ไร้ทางออก

เพราะว่ารักคำเดียว~~



 

************************************************************************************
กะจะดราม่า เปิดมาเจอรูปภาคิน  กลับ ฮาซะงั้น 5555

อัพแล้ว ๆ
หลังจากที่หายไป 2-3 วัน
ช่วงนี้ฝ้ายดราม่าไม่ออกเลยค่่ะ
เฮียกะตัวเล็กมีเรื่องให้ แดดิ้น ทุกวัน

อร๊าย ยย ยย >/////<
ตั้งแต่ เชาท์ บ้านหมู
งานที่พารากอน
ป้ายเรืองคิน
โฮกฮาก....ณ จุดๆนี้ ก็ยังเพ้อไม่หายยย ><
รัก 2 พี่น้องสุดๆ  กริ้ดดดดดด
ยิ่งตอนนนี้นั่งพิมพ์ๆไป ยิ้มไป อ๊ากกก (จะดราม่ามั้ยเนี่ย)
ถ้า มันออกมา งง เบลอๆ เพ้อๆ ไม่ต้องสงสัยค่ะ
--ความจริง ก็กะจะพิมให้เลร็จๆตอนวันที่ 19  และลง มะวานละค่ะ แต่พอริทเข้ามาป่วนบ้านหมูเท่านั้นน   มือไม่เป็นอันพิมพ์ กริ้ดแตกอย่างเดียว >>><<<


ยังไงก็เม้น ด้วยนะคะ (เปนกำลังใจให้กัน)
อีกตอน ก็จะจบละ
อยากรู้ว่าจะจบยังไงก็มาติดตามด้วยนร้า  >////<



และขอบคุณทุก กำลังใจที่มาเม้นนะคะ ฝ้ายอ่านทุกเม้นแล้ว ดีใจมากๆเลยค่ะ