คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ::DIARY OF LOVE::บทนำ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
++คุยกันหน่อย^^++
::Dairy of love++เขียนหัวใจใส่ไดอารี่++รักนี้ให้นายจอมเก๊ก::
บทนำ
หวัดดี ไดอารี่ที่รัก^^~
เมื่อวานนี้ไม่ได้มาเขียนไดอารี่แน่ะ เพราะว่าเมื่อคืนกลับบ้านดึกม๊ากมาก
ก็อีตาพีคน่ะสิ-*-มันดันหลับไม่ตื่นฟื้นซะไม่มี – เลยกลับบ้านเองไม่ได้ ฉันเลยต้องไปส่ง =_= ไอ้พีคมันไม่น่ามาอยู่ใกล้บ้านฉันเลย สร้างแต่ความเดือดร้อนทั้งนั้น ทำให้สาวน้อยแสนน่ารักและบอบบางอย่างฉันต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วย (=_=x) แล้วตัวมันนี่ใช่ย่อย อย่างกะไปกิรควายมาสักสิบตัว(ดูมันเปรียบเทียบ) -__-^^ คิดดูสิ ฉันต้องแบกมันขึ้นรถแท๊กซี่แล้วพามันไปส่งที่บ้าน เงินมันก็เงินฉัน แปลือกชะมัด เพราะมันแท้ๆเชียว นั่งก็นั่งด้วยกันแต่ดันไม่จ่ายดูมันทำ(=[]=x) ฉันไม่น่ามีบ้านอยู่ใกล้ๆมันเลย ฮือๆๆๆTT^TT
“แก! ฟังที่ฉันพูดมั่งหรือป่าวว่ะไอ้ออน”เสียงยัยปอยเพื่อนซี้ของฉันดังขึ้น ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นจากไดอารี่เล่มรักของฉัน ก่อนจะทำหน้ามุ่ยเพราะนังปอยมันแหกปากไม่หยุด--^
เมื่อไรมันจะเลิกบ้าละครหลังข่าวซะทีน่ะ ฉันล่ะเบื่อ เพราะมันจะมานั่งเล่าให้ฉันฟังทุกวันนนน-*- จนฉันจะกระอักละครน้ำเน่าตายล่ะ -__-
“ฮะ!! ฟังอยู่ดิ เล่าต่อสิ”ต้องตอบไปอย่างงั้นค่ะ ไม่งั้นเวลานังนี่งอน -__-^^
“แล้วอีนังปุ๋ยก็เข้ามาตบนังปิ๋มฉาดๆๆใหญ่เลยล่ะ ฉันล่ะอยากจะตบมันแทนนังปิ๋มซะจริงๆ” แล้วมันก็เล่าถึงละครแสนสนุกของมันต่อไปอย่างเมามัน แต่ฉันนี่สิกำลังจะตายโว้ยยTT^TT
“แล้วทีนี่นังปิ๋มก็ตบอีปุ๋ยกลับบ้าง แล้วรู้ป่ะอีปุ๋ยอึ้งค่ะอึ้ง แล้วรู้ป่ะอีปุ๋ยมันทำยังไง”แล้วแกจะมาถามฉันทำซากอะไรว่ะ จะบอกก็บอกมาซะทีสิฟร่ะ เมื่อไรจะจบว่ะ=__=
“มันก็วิ่งไปฟ้องคุณพจเลยแก มันตอแหลมากเลยอ่ะ ฉันอ่ะอยากจะฆ่ามันซะจริง”เออฉันก็อยากจะตบแกเหมือนกัน-*-
“เหรอ อืม”ฉันจำเป็นต้องตอบไปอย่างนั้นค่ะ == ว่าแล้วฉันก็กลับมาเขียนไดอารี่ต่อ
รู้ไหมว่าบ้านอีตาพีคน่ะรกสุดๆไปเลย แบบโคตรรกเลยอ่ะ บรรยายไม่ถูกเลยว่างั้นเถอะ
“ไอ้ออนแกฟังฉันอยู่ป่ะ”มันถามฉันรอบที่ร้อยหกสิบเก้าตีลังกาตกลงมาเป็นไก่ล่ะ
“ฟังอยู่”
ฉันเบื่อที่จะทนเขียนไดอารี่แล้วที่มีนังปอยแหกปากป่าวๆจึงหันไปดูใบเตยเพื่อนสุดแสนน่ารักของฉันที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออย่างออกรส^^
แต่นั้นก็ไม่ได้ลดความรำคาญของเสียงนังปอยเลยน่ะ ฉันชักจะเหลืออดแล้วซิ หึย!!!>0< .
“ปอยแกจะหยุดเล่าละครน้ำเน่าให้ฉันฟังได้รึยังฟ่ะ!! รำคาญโว้ยยยย >0<^^”ฉันตะโกนใส่มันอย่างเหลืออด ก็มันรำคาญนี่นา
“แกก็เลยเขียนไดอารี่ปัญญาอ่อนของแกก่อนสิว่ะ!!-*-”อ๊ากกกกกกกกกกก อีบ้าแกมาว่าไดอารี่สุดที่รักของฉันปัญญาอ่อนเหรอ
“แก แก!!! แกบังอาจมาว่าไดอารี่สุดที่รักของฉันว่าปัญญาอ่อนงั้นเหรอ ตายซะเถอะ ย๊าก!!!”ไอ้ปอยวิ่งหนีฉันทั่วห้อง แล้วเราก็เถียงกันไปมา เพื่อนในห้องของฉันก็ได้แต่หัวเราะ รวมทั้งใบเตยที่ละความสนใจจากหนังสือมาสนใจฉันและไอ้ปอย
“น่ารักจังเลยครับ”ขณะที่ฉันวิ่งไล่เตะไอ้ปอยอยู่นั้น ก็มีคนเดินเข้ามาหม้อใบเตยน้อยกลอยใจของฉัน *___*
“ชื่ออะไรเหรอคับคนสวย”อีนายหน้าเหลียมจัดฟันเหยินหันมาถามใบเตยต่อ .ใบเตยก็ได้แต่ยิ้มตอบกลับไป แหมก็เธอเป็นคนดีสีสุวรรณนี่นา(มันเกี่ยวไหม)
“ชื่อเหมือนแม่นายแหละไอ้เหยิน”ฉันตอบมันกลับไปด้วยความเหม็นขี้หน้า หน้าตาก็เหมือนศพริอาจจะมาจีบใบเตย ฝันไปเถอะ-___- - v-
“ใจเย็นๆสิออนไลน์”.ใบเตยหันมาปรามฉัน มีหรือที่คนอย่างฉันจะเชื่อ ฉันจึงตอกกลับไปอีกว่า
“แต่แม่บ้านแกคงไม่ชื่อใบเตยหรอกมั่ง น่าจะเป็นแม่เหลียมจัดซะมากกว่า ใช่ไหมปอยเนอะ!”ฉันตอกกลับมันไปอย่างซะใจและหาแนวร่วมด่ามันต่อ
“ใช่ๆไอ้ออนแม่มันน่าจะชื่อเหลี่ยมจัดน่ะ เข้าม๊ากๆๆ^__^--”ไอ้ปอยพูดพลางยิ้มอย่างเยาะๆไอ้เหลี่ยมน้อย 555+ ฉันชอบฉายานี้จังไอ้เหลี่ยมน้อย
“ว่าแต่ว่าเธอก็น่ารักน่ะ ชื่ออะไรหรอครับ”อ๊ากกกกกก อีหน้าเหลี่ยมแถมยังด้านอีกตากหาก ฉันด่าแกไปแกยังลอยหน้าลอยตาอยู่อีก แล้วนี่ดันมาหม้อใส่ฉันเหรอ
“ตายซะเถอะไอ้เหลี่ยมน้อย ย๊ากกกกกก”ฉันกระโดดจะเตะก้านคอมัน แต่มันหลบได้ก่อน พอมันตั้งตัวได้มันก็วิ้งหนีฉันเลย อย่าคิดว่ามันจะจบน่ะ ว่าแล้วฉันก็วิ่งไล่เตะมันต่อจนมาถึงทางเดินที่มีถังขญะวางอยู่ 555+ มันทรุดแล้วค่ะ มันนั่งลงหอบแหกอยู่ตรงข้างถังขยะเพื่อหลบฉันค่ะ ไม่ใช่ว่าฉันไม่เหนื่อยน่ะค่ะ แต่พอดีฉันเป็นนักวิ่งเหรียญทองตอนอยู่ประถมล่ะ 5555 จึงทำให้ฉันไม่เหนื่อยแบบมันที่หอบแหกอย่างกะหมา
ฉันแกล้งเดินและทำไม่เห็นไปตรงถังขญะ แล้วฉันก็วางไดอารี่ลงบนโต๊ะก่อน 555ตอนฉันวิ่งไล่มันฉันถือไดอารี่มาด้วยล่ะ ลืมได้ไงล่ะของสำคัญน่ะ มันติดตัวฉันตลอด
ว่าแล้วฉันก็เดินไปหยิบถังขยะแล้วเทใส่หัวมันแล้วเอา ถังขญะคลุมหัวไอ้เหลี่ยม แล้วก็เตะมันไปสองสามที มันร้องโอดโอย แต่ฉันไม่สนหรอก สะใจค่า (นางเอกโรคจิต) พอจัดการมันได้ซักพัก ก็ได้ยินเสียงคนเดินออกมาจากห้องน้ำชายจึงรีบวิ่งออกมาโดยไม่ลืมที่จะหยิบไดอารี่มาด้วย
“แฮกๆๆๆๆ >0< เหนื่อยโว้ยยย”ฉันบ่นเมื่อวิ่งกลับมาถึงห้องเรียน
“ก็ต้องเหนื่อยหน่ะสิ แกเล่นวิ่งไล่ฉันแล้วไปวิ่งไล่มันต่อ แถมยังคำรามซะดัง แกนี่ถึงจริงๆเลยหว่ะ ฉันว่า-0-” ไอ้กุ้งมันว่าฉันค่ะ ไอ้กุ้งมันว่าออนไลน์ผู้แสนบอบบางและน่ารักอย่างฉันได้เยี่ยงไรน่ะ
“ฉันออกจะน่ารักและบอบบางเนอะใบเตยเนอะ^^”ฉันหันมาพูดกับใบเตยแทน เพราะรำคาญไอ้ปอยที่มันแขวะฉันอยู่นั่น-*-
“จ้ะๆ ออนไลน์น่ารักจะตายไปปอยไปว่าออนไลน์ถึกได้ไง”ใบเตยตอบ เพราะงี้ไงฉันถึงรักใบเตยมากกว่านังปอยมัน เหอะ –v-
“ใช่ๆเนอะๆเห็นม่ะแกใบเตยยังบอกว่าฉันน่ารักเลย ^^”ฉันหันไปเยาะเย้ยไอ้ปอยที่ไม่มีพวก 555 ดูมันทำหน้าสิ อมอึอยู่หรอจ้ะ
“จำไว้เลยน่ะใบเตย แกด้วยไอ้ออนไลน์ วันนี้ใบเตยหน้ามืดตากหากล่ะถึงพูดไปอย่างนั้นเชอะ!!!”ไอ้ปอยพูดอย่างงอน เหอะ แกแหละผิด ฉันไม่ง้อหรอก
“เฮ้อออ ฉันไปเขียนไดอารี่ต่อดีกว่า รำคาญแกแล้วไอ้ปอย” ฉันยีงคงแกล้งไอ้ปอยมันต่อไป
ว่าแล้วฉันก็เดินมานั่งโต๊ะประจำและเปิดไดอารี่เพื่ออที่จะเขียนต่อ แต่แล้วฉันก็ต้องงงว่าทำลายมือฉันถึงเปลี่ยนไป อ๊ากกกกลายมือฉันสวยขึ้นเหรอพระเจ้า คงไม่ใช่หรอกแต่นี้มันไม่ใช่ของฉันตากหากเล่า -*- แล้วไดอารี่น้อยๆของฉันไปอยู่ไหนย่ะ!!!!!!!
“อ๊ากกกกกกก”ฉันร้องขึ้นเสียงดังเพราะไม่รู้จะใช้วิธีไหนระบายอารมณ์ดี เพราะไดอารี่มันสำคัญกะฉันมากน่ะ ฉันเขียนมันมาตั้งนานแล้วด้วย จะหายไปแบบนี้มันเครียดน่ะสิ อ๊ากกกกก หงุดหงิดโว้ยยย
“เป็นไรเหรอออนไลน์”ใบเตยถามฉันอย่างเป็นห่วง ฉันล่ะซึ้งจริงๆ อยากจะร้องไห้โว้ยยย
ทั้งซึ้งทั้งเสียใจที่ไดอารี่ของฉันหายไปในเวลาเดียวกัน
“ฮืออๆๆๆTT^TTเตย ไดอารี่ฉันหายอ่ะ ”ฉันว่าพลางร้องไห้ไป เตยก็เข้ามากอดปลอบฉันใหญ่ ก็ฉันมีเพื่อนดีนี่
“ก็นั่นไง ไม่ใช่ของออนไลน์หรอกเหรอน่ะ ^^”เตยว่าพลางชี้ไปที่ไดอารี่เล่มที่ฉันหยิบผิดมา
“ไม่ใช่อ่ะของใครก็ไม่รู้ ฮืออๆ ฉันว่าฉันต้องหยิบผิดมาแน่ๆเลย”ฉันพูดแล้วกอดเตยแน่น
“แล้วแกหยิบของใครมาล่ะ ไหนขอฉันด้วยหน่อยสิ” ไอ้ปอยช่วยบ้าง ถึงมันจะงอนฉันอยู่แต่ตอนนี้มันก็ยังห่วงฉันล่ะน่ะ ฉันซึ้งอีกแล้วฮือๆๆๆTT0TT ว่าแล้วมันก็หยิบไดอารี่เล่มนั้นขึ้นมาดู อืมสิ ฉันไม่ได้สนใจดูชื่อเลย ลืมไปเลยฉัน มัวแต่ตกใจแล้วก็ร้องไห้อยู่เนี่ย
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก แกนี่มันไดดอารี่ของ...”
อืมนี่เป็นเรื่องเเรกของดรีมน๊ะค่ะ ก็พยายามแต่งอย่างเต็มที่
จะติก็ได้เลยน่ะค่ะ จะได้เอาไปปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้น
ยังไงว่างๆก็แวะมาอ่านซะหน่อยน๊า
ความคิดเห็น