{{{{ห้องเก็บของ}}}}

ลำดับตอนที่ #1 : ส่งงานผอ.เรเซีย >O

เธอใช้เวทเรียก ลูน่า วิญญาณผู้ติดตามของเธอให้ออกมาในทันที

ฟุ่บ!~

ลูน่าปรากฏกายขึ้นอย่างช้าๆ พร้อมกับพูดว่า

/มีอะไรให้ฉันช่วยงั้นเหรอมากิ.../

เธอพยักหน้าและพูดต่อว่า /ช่วยพาข้าเข้าไปในป่านี่หน่อย/

/ได้สิ/

จากนั้นลูน่าก็ขยายร่างออก ซึ่งใหญ่กว่าร่างเดิมที่เป็นวิญญาณตัวเล็กๆหลายเท่า ร่างของลูน่าล้อมตัวของมากิซึ่งขี่ไม้กวาดวิเศษไว้ข้างใน ทีนี้ก็มีคุณสมบัติเหมือนวิญญาณล่ะ...ทะลุไปไหนก็ได้

/นี่...ลูน่า เอาไปสวมที่คอซะ/ มากิล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเเละยื่นสร้อยที่ทำมาจากผลึกหินสีฟ้า ซึ่งมีคุณสมบัติช่วยป้องกันผู้สวมใส่จากสิ่งชั่วร้ายต่างๆให้ลูน่า

/จ้า.../

ลูน่าค่อยๆเคลื่อนตัวลงไปยังป่าเพนโกส ในที่สุดก็เข้ามาได้ จากนั้นมากิก็สั่งให้ลูน่าหดตัวเล็กลงตามเดิม และเดินมุ่งหน้าไปยังน้ำตก

/ใครบังอาจเข้ามาในป่านี้นะ...ทั้งๆที่ข้าก็กางอาณาเขตเวทไว้แล้ว/ เพิลพูดเบาๆ /มันต้องเป็นวิญญาณแน่ๆ...อยากโดนผนึกรึไงกัน หึๆ/

/โอ้~ ปีศาจเพิลจริงๆด้วย เจอตัวล่ะ/ มากิเริ่มยิ้มกรุ้มกริ้ม และพูดต่อ /ข้าอยากรู้ว่าเจ้าจับตัวแองเเนลไปทำไมกัน หือ~/

/โอ๊ะ โอ~ เจ้าเองรึ...กล้าหาญมาก ที่บุกเข้ามาในป่านี้ได้ หึๆ เจ้าไม่ได้ตายดีแน่/ เพิลพูดข่มขู่

ชิ... แค่นี้น่ะเล็กน้อย มากิไม่กลัวหรอก

/เดี๋ยวก่อนสิ...เจ้ายังไม่ได้ตอบคำถามของข้าเลยนะ/

/เจ้าจะรู้ไปทำไมในเมื่อวันนี้มันเป็นวันตายของเจ้า ตูมมม!!! / เจ้าปีศาจนั่นรวบรวมพลังเวทและปล่อยออกมาทันที หนอย...เล่นอย่างงี้เลยรึ ร่างของมากิกระเด็นไปกระแทกกับต้นไม้ แต่ก็ไม่เป็นอะไรมาก แววตาสีม่วงฉายแววดุ และเริ่มเอาจริง

ครืนๆ ~

สภาพอากาศในป่าเพนโกสเริ่มแปรปรวน ฝนเริ่มเทลงมาอย่างหนักหน่วง วิญญาณต่างๆที่ถูกผนึกอยู่ในต้นไม้ ต่างมีอิสระ เนื่องจากว่า ไอ้ฝนที่เทลงมานี้ เป็นฝนที่มีคุณสมบัติพิเศษ ที่ไม่ว่าไปโดนอะไรก็ตามที่มีวิญญาณผนึกอยู่ภายใน วิญญาณพวกนั้นจะเป็นอิสระทันที

มากิหยิบไม้คทาคู่ใจออกมาเเละเริ่มร่ายเวทให้พวกวิญญาณเหล่านั้นเชื่อฟังและทำตามคำสั่ง

เปรี้ยง!!

ฟ้าก็ได้ผ่าลงมาทำให้แผ่นดินสะเทือนจนแตกเป็นสองฝั่ง

/โอ๊ะ โย๊ะ โย๋~ / เสียงอะไรเนี่ย ...ใช่เสียงของภูติแองเเนลรึเปล่านะ

/ไม่!! เจ้าแองเเนลหลุดจากพันธนาการอย่างนั้นรึ...ข้ากำลังจะได้กินซุปภูติทำนายซะแล้วเชียว อ๊ากกก !/ ปีศาจเพิลร้องครวญคราง เนื้อภูติทำนายมันอร่อยอย่างงั้นรึ - -

/ในที่สุดข้าก็เป็นอิสระซักที ... / แองเเนลร่ายเวทที่ก่อให้เกิดเม็ดฝนที่เรียวแหลมดั่งปลายกริช ฝนเทลงมาอย่างหนัก เพิลป้องกันตัวโดยการกางบาเรียสีแดงสด แต่ก็ไม่สามารถป้องกันคมกริชเหล่านี้ได้ ปลายกริชทิ่มแทงร่างกาย เลือดไหลอาบลงมาอย่างน่าสยดสยอง มากิรีบหยิบลูกแก้วพยากรณ์ออกมา ทันใดนั้นเองบาเรียสีฟ้าใสก็ออกมาป้องกันได้ทันท่วงที

ครืนๆๆ~

แผ่นดินเริ่มแยกตัวออกกว้างกว่าเดิม ร่างอันชุ่มเลือดของปีศาจเพิลก็ถูกแผ่นดินสูบลงไปข้างใต้พื้นพิภพ เพื่อรอการลงโทษ ฝนเริ่มหยุดตกและกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง อื้อ...จบสักทีเรื่องเลวร้าย ต่อไปนี้โรงเรียนของเราจะได้มีความสุขสักที

มากิได้ถามเเองเนลว่า /ทำไมถึงโดนจับมาล่ะ/

/ก็ไอ้ปีศาจนั่นจะเอาข้าไปทำซุปน่ะสิ โชคดีที่เจ้ามาช่วยข้าไว้ก่อน เจ้าเพิลนั่นมันกำลังจุดฟืนอยู่พอดีเลย/

/อ๋า~ เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ/

/ขอบใจนะที่ช่วยข้า.../

/อื้ม...ไม่เป็นไรจ้า~ มากิยินดีรับใช้เสมอ ^^ /

แองเเนลได้มอบยาวิเศษให้มากิขวดหนึ่ง มันคือยาเสริมดั้งนั่นเอง...ฮ่าๆๆ ข้าคงต้องเอายานี้ไปให้เฟริน่าใช้เป็นคนแรกเลยล่ะมั้ง ...มากิคิดในใจพลางหัวเราะเบาๆอย่างขบขัน

จบการบรรยาย!~

(พิมพ์นานมากๆ)

ปลา.ลิง. ผอ.เรเซียสันนิษฐานผิดแล้วล่ะ เพราะปีศาจเพิลจะเอาแองเเนลไปต้มซุปกินต่างหากล่ะ อิอิ

บททดสอบ(4)

รหัส/ชื่อ :: PF.002 คากุระซากะ มากิ

สิ่งที่ใช้ในการตามหาและช่วยเหลือแองเเนล :: ลูกแก้วพยากรณ์ ไม้คทา Candy bar Magic wand บวกกับสัญชาติญาณนักทำนายและความสามารถพิเศษอีกนิดหน่อย

บรรยายตัวเองมา ::

/เย่~~ ในที่สุดก็เลิกเรียนสักที / มากิเดินออกจากห้องเรียนคาบก่อนหน้านี้ บิดขี้เกียจนิดหน่อย และเดินกลับไปที่หอของตัวเองทันที

/อืม...ภารกิจนี้ยากพอสมควรล่ะ ถึงยังไง ข้าก็ต้องทำให้ได้.../ เธอพึมพำกับตัวเองเบาๆ มือก็ค่อยๆผลักประตูให้เปิด เท้ายาวค่อยๆก้าวเข้าไปในห้อง แต่มีเสียงหนึ่งมาขัดจังหวะซะก่อน

/มากิ...ทำไมผอ.เรเซียสั่งการบ้านยากอย่างนี้นะ/ เฟริน่านั่นเอง มาคราวนี้ที่สันจมูกของเธอก็ยังคงมีผ้าพันแผลติดอยู่เช่นเดิม คนที่เป็นต้นเหตุเองยังนึกสะใจไม่หาย แต่ก็แอบสงสารอยู่เหมือนกัน ถ้าว่างๆ ก็จะไปศัลยกรรมจมูกให้ละกันนะ ฮ่าๆๆ

/นั่นน่ะสิ...ขอตัวก่อนนะ/ แล้วมากิก็เดินกลับเข้าห้องไปทันที ทิ้งเฟริน่าให้ยืนงุนงงอยู่ที่หน้าประตู

นิ้วเรียวยาวจรดลงบนผิวลูกแก้วพยากรณ์อย่างเบามือ ปากขยับพึมพำร่ายคาถา ภาพอันเลือนรางของภูติทำนายประจำโรงเรียนนาม 'แองเเนล' ค่อยๆปรากฏขึ้นอย่างช้าๆบนลูกแก้ว มันปรากฏขึ้นและเลือนหายไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า พร้อมกับมีภาพใหม่ขึ้นมาแทน ซึ่งถ้ามองดูอย่างละเอียดแล้ว...ภาพเหล่านั้น หากเอามันมาเรียงต่อกัน ก็จะกลายเป็นเหตุการณ์หนึ่งที่กำลังเกิดขึ้น ในที่ไหนสักที่ แต่เท่าที่มากิได้ใช้สายตาตรวจสอบแล้วอย่างละเอียด มันคือ...

สถานที่ในป่าเพนโกส!!!

/แองเเนล...ถูกจับมาอยู่ที่นี่เองรึ ข้าต้องหาเจ้าปีศาจนั่นให้ได้/ มากิเริ่มกระตุกยิ้มที่มุมปาก และมองภาพบนลูกแก้วอีกครั้ง นั่นไง...เจอตัวแล้ว มันยืนอยู่ตรงน้ำตกนั่นเอง เหล่าวิญญาณที่เร่ร่อนอยู่ในป่าถูกผนึกไว้กับต้นไม้ใหญ่เกือบหมด เธอได้ยินเสียงโอดครวญของวิญญาณเหล่านั้น...ช่างน่าสงสารเหลือเกิน

/เอาล่ะ...ได้หาตัวเจอแล้ว ทีนี้ก็ต้องออกภาคปฏิบัติซะแล้วสิ หึๆ / เธอรีบเก็บอุปกรณ์ทำนายชนิดต่างๆลงในกระเป๋าเป้ใบใหญ่ จับมันขึ้นมาสะพายบ่า แล้วเดินมุ่งหน้าต่อไปยังป่าเพนโกสทันที

ณ...บริเวณหน้าป่าเพนโกส

นัยน์ตาสีม่วงมองลอดเข้าไปตามแมกไม้ มันช่างน่าวังเวงเหลือเกิน ...นี่เป็นครั้งที่สองที่มากิได้มาที่นี่ รู้สึกว่าไม่ค่อยจะมีวิญญาณหลงเหลืออยู่เลย มันคงจะถูกจับผนึกไว้ซะหมดล่ะมั้ง

ในขณะที่มากิกำลังจะเดินเข้าสู่ประตูป่า เธอก็ต้องสะดุ้งทันทีก็เพราะว่า มีคนกางอาณาเขตเวทเอาไว้ ทำให้ร่างของเธอไม่สามารถเดินเข้าไปภายในป่าได้ เอายังไงล่ะ...จะเข้าไปยังไงดี

ปากก็เริ่มขยับพึมพำร่ายเวท แต่ก็ไม่สามารถเข้าไปได้ สงสัยคงต้องฝึกเวทกันหนักสักหน่อย ที่นี้...ข้าจะเข้าไปยังไงเนี่ย มากิคิด ถ้าเข้าไปไม่ได้แล้วข้าจะพาแองเนลกลับมาได้ยังไง ฮึ่ยย~!

''Magic Broom!'' ทันทีที่พูดจบ ไม้คทาประจำตัวก็เปลี่ยนกลายเป็นไม้กวาดในทันที เธอขึ้นคร่อมไม้กวาดและบังคับให้มันพาขึ้นไปเหนือป่าเพนโกส

ปิ๊งง! ใช่สิ ถ้าเป็นวิญญาณต้องพาเราเข้าไปได้แน่ๆเลย ฉับพลันความคิดอันปราดเปรื่องก็ผุดขึ้นมาในสมองอันน้อยนิดของเธอ