สะดุดใจ นายข้างบ้าน

ลำดับตอนที่ #2 : วิวาท

ตอนที่2 วิวาท

หลังจากที่ทั้งหมดกลับจากโรงอาหารแล้วไปรยาเป็นเพียงคนเดียวที่เดินตามเพื่อนมาอย่างเงียบๆแต่ใบหน้ามันเกลื่อนไปด้วยรอยยิ้ม

“นี่ไอ้เปรี้ยวแกไม่คิดจะพูดอะไรบ้างเหรอไงเห็นเดินเงียบมาตั้งแต่แยกกับพี่ม่อนแล้วนะ” โยทะกาถามแต่หันไปยิ้มกับมีคณาไปรยาไม่พูดแต่ใบหน้ายังเกลื่อนไปด้วยรอยยิ้ม

“นี่แหละน๊าคนมีความรัก อะไรๆก็มักจะสวยงามเสมอ เออนี่เดี๋ยวเดินกันไปก่นนะชั้นแวะห้องน้ำแปบ ปวดฉี่อ่ะพวกแกไปรอที่ห้องนะ” มีคณาว่าแล้ววิ่งตรงไปห้องน้ำปล่อยให้เพื่อนสองคนเดินนำไปก่อนในระหว่างที่ไปรยากับโยทะกาเดินไปตามทางเดินใต้ตึกไปรยาที่มัวแต่เหม่อจนเดินไปชนคนอื่นเข้า

“ปัดโธ่โว๊ย เดินยังไงวะไม่ดูตาม้าตาเรือ” กฤติญชณ์โวยมาด้วยความโมโหในขณะที่ไปรยากำลังตกใจรีบขอโทษโยทะกาก็ตกใจเพราะเสียงตะโกนดังลั่น

“ขะ ขะ ขอโทษค่ะชั้นไม่ได้ตั้งใจ” ไปรยาหน้าเสียเมื่อคนตรงหน้ายังไม่หายหน้ามุ่ย

“นี่คู๊นนนนนนนนน.... จะเอายังไงอีกเพื่อนชั้นก็ขอโทษไปแล้วนะยังไม่พอใจอีกเหรอไงดูทำหน้าเข้าสิ เหมือนปลาจวดโดนรถทับไม่มีผิด” โยทะกาเห็นเพื่อนทำหน้าไม่ดีจึงตอบโต้ให้

“นี่เธอว่าอะไรนะ ถ้าอย่างชั้นปลาจวดโดนรถทับ เธอก็ยัยหน้าปลาบู่ชนเขื่อนล่ะวะ” กฤติญชณ์ตอบโต้มาไม่แพ้กัน

“กรี๊ดดดด..นี่ นะ นะ นายว่าชั้นเหรอไอ้บ้าแกมันทุเรศที่สุดเลย ปากหมาแบบนี้เอาหมาออกจากปากดีกว่ามั๊ง” ไม่พูดเปล่าแต่โยทะกาเดินหน้าเข้าไปหวังจะตบให้เลือดกลบปาก แต่กฤติญชณ์หลบได้จึงทำให้โยทะกาวืดเซเข้าไปในอ้อแขนของเขาทั้งไปรยาอ้าปากค้างเมื่อเห็นว่าเพื่อนตนเสียท่าเข้าให้แล้ว ส่วนโยทะกาก็ได้แต่อึกอักทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ กฤติญชณ์ได้ทีจะก้มลงกระซิบที่ข้างหูว่า

“จะตบชั้นน่ะเร็วไป 10 นะสาวน้อย” ก่อนที่จะหัวเราะเบาๆในลำคอแล้วผลักโยทะกาออกเบาๆแล้วเดินหนีไปอย่างรวดเร็ว

“เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะไอ้โย ทำเป็นปากเก่งพอเสียท่าเค้าก็มายืนเอ๋ออยู่แบบนี้” ไปรยาว่าแต่พอเห็นท่าทางยืนจับหูตัวเองแล้วทำหน้าเอ๋อของเพื่อนแล้วได้แต่ถอนใจ

“นี่นี่นี่ ไอ้เปรี้ยว ไอ้โยมันเป็นอะไรของมันอีกล่ะเนี่ยเห็นนั่งจับแต่หูอยู่นั่นแหละ นั่งนานๆชั้นว่าน้ำลายคงไหลย้อยลงมาแน่เลยแก” มีคณาถามเพื่อนด้วยความสงสัย

“นี่ชั้นไม่ใช่คนบ้านะจะได้นั่งไปน้ำลายไหลไปน่ะ” โยทะกาหันมาว๊ากเพื่อนแล้วมองออกหน้าต่างก็ต้องตาโตเมื่อไปสบตากฤติญชณ์ที่เดินพ้นใต้ตึกแล้วเงยหน้าขึ้นมามองเธอพอดี

“นั่นไงพี่คนที่ไอ้โยไปมีเรื่องด้วยเมื่อกลางวันน่ะ” ไปรยาชี้ให้เพื่อนดูเมื่อมองตามออกไปแล้วพบว่าเพื่อนเธอกับกฤติญชณ์ยืนจ้องกันอยู่ 

“เฮ้ย หล่อนี่หว่าไอ้โย แหมแกนี่ตาแหลมหาเรื่องคนหล่อซะด้วย เอ...แต่ชั้นว่าตาหน้าตาพี่คนนี้ออกจะคุ้นๆ อ๋อ..รู้แล้วพี่เค้าชื่อกฤติญชณ์ เป็นประธานรุ่นของพี่ม่อนน่ะเห็นว่าสนิทกันด้วยนะแก” มีคณาหันกลับมาเมื่อเห็นว่าบุคคลที่กำลังพูดถึงเดินพ้นสายตาไปแล้วแต่เพื่อนของตนยังมองตามไปจนสุดสายตา ไปรยากับมีคณาจึงได้แต่กลอกตาไปมาด้วยความสงสัย

“ไชโย๊....เลิกเรียนแล้วไปกินไอศกรีมันเหอะอากาศร้อนๆแบบนี้นะนะนะนะไปกันนะ” มีคณาอ้อนเพื่อนพร้อมกับทำตารอยจนสองเพื่อนซี้ที่สุดต้องใจอ่อนไปด้วย

“แหม ทั้งสองนีน่ารักจริงจี๊งงงงงงงง.....เออเอางี้เราไปชวนพี่ม่อนด้วยดีกว่าเผื่อใครบางคนเค้าอยากจะให้ไปด้วย เนอะยัยโย” ว่าพร้อมกับกระทุ้งศอกเข้าสีข้างเพื่อน สองสาวหัวเราะกันคิกคักเมื่อเห็นไปรยาหน้าแดง

“นี่แกสองคนจะล้อชั้นไปถึงไหนเนี่ยห๊า  ว่าแต่ชั้นนั่นแหละยัยโยเรื่องพี่กฤติญชณ์น่ะชั้นว่าแกแปลกๆไปนะหลังจากที่....” ไปรยาเว้นวรรคไว้อย่างที่ทุกคนเข้าใจกันดี

“แล้วแกเอาพี่ไอซ์ของแกไปไว้ไหนวะโย” ไปรยาถามต่อ

“เก๊าะเอาไว้ในที่ที่พี่ไอซ์เค้าอยู่จะสิจะให้ชั้นเอาพี่เค้าไปไว้ไหนล่ะ พี่ไอซ์ไม่ใช่แฟนชั้นซักกะหน่อย ไปเหอะเลิกพูดเรื่องนี้ซักที จะกินกันมั๊ยไอติมน่ะ” ว่าแล้วโยทะกาก็เดินนำลิ่วทิ้งทั้งคู่ไว้เบื้องหลัง