วูบหนึ่งแห่งความเหงาของ2ผู้เฒ่าในSuJu

ลำดับตอนที่ #8 : P.8Teuk&Cin[Filling&Disclosed.]

P.8 Teuk&Cin 

 

เปลือกตาของร่างบางค่อยๆขยับลืมตาขึ้น ดวงตาคู่โตกรอกไปมาสำรวจดูบริเวณรอบๆ

“ฮีชอล....ฮีชอล!!....ยนายเป็นง้าง.....เป็นอะไรหรือเปล่า ฮีชอล......”

ลีทึกเขย่าเรียกทันทีที่ ร่างบางขยับตัว

“โอ๊ย....เจ็บอ่ะ..”

บาดแผลที่ลีทึกทำไว้มันกำเริบออกมาทันทีที่ฮีชอลขยับกาย

“เจ็บ??...เจ็บอะไร เจ้บตรงไหน ฮีชอล.....นายเป็นอะไร บอกชั้นสิ!!!”

“เจ็บ...........ตรงนั้นอ่ะ”

ฮีชอลก้มหน้าปกปิดความเขิลอาย ใบหน้าขาวมีสีแดงระเรื่อเต็มใบหน้า เรื่องแบบนี้ถึงแฟนกัน ก็อายเหมือนกันหนิ

“ฮีชอล.....ฮึกๆ ชั้นขอโทษ...ฮึกๆชะชั้นผิดเอง ชั้นขอโทษๆๆๆๆๆๆฮึกๆๆ”

ร่างสูงคว้าตัวฮีชอลเข้ามากอดไว้แน่น เสียงสะอื้นดังไปทั่วห้อง น้ำตาผู้ชายหลั่งออกมาอย่างไม่อายคนรัก ในใจมีแค่คำว่าขอโทษมีแต่คำว่า “ขอโทษ”เป็นร้อยๆพันๆคำ และตอนนี้ก็รู้แค่ว่าต้องพูดมันออกมาให้หมด

“เดี๋ยวก่อน......นายขอโทษชั้นเรื่องอะไร”

“ก็...ฮึกๆชั้นทำนายเจ็บ....ฮึกๆๆชั้นมันไม่ดีเอง ชั้นขอโทษนะ นายอย่าโกรธชั้นนะ ฮีชอล....นะอย่าโกรธชั้ยเลยนะ ถ้า...ฮึกๆ นายโกรธชั้น ชั้นคงทำอะไรต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ชั้นขอโทษ ให้อภัยชั้นนะฮีชอล....นะนะ ฮึกๆๆ”

“จองซู......ชั้นบอกนายตอนไหนว่าชั้นโกรธนาย ???”

ฮีชอลพละตัวออกจากลีทึก ตาคู่สวยเพ่งไปยังร่างสูงที่ยังสะอื้นไม่หยุด มือบางยกขึ้นมาปาดน้ำตาที่หลั่งออกมามากมาย พร้อมเชยขึ้นให้สายตาประสานกัน

“จองซุ...ชั้นไม่ได้โกรธนายเลยนะ ชั้น”ไม่”ได้โกรธนายเลย แค่ชั้นไม่เข้าใจว่าทำไมนายไม่บอกชั้นว่าจะทำ”

“คือ ฮึกๆ .......อา...ฮึกๆๆ”

“โอเคๆๆๆๆ นายไม่ต้องอธิบายอะไรแล้ว เอาเป็นว่าชั้นไม่โกรธนาย ชั้นโกรธคนที่ชั้นรักไม่ลง แม้ว่าเค้าจะทำอะไรผิด ไม่กล้าแม้แต่จะคิดด้วย นายคือคนที่ชั้นรัก รักมาก ชั้นจะโกรธนายลงได้ยังไง นายอยากทำอะไรชั้นก็ไม่เคยว่านายสักครั้ง เพราะถ้านายทำแล้วนายมีความสุขถึงแม้มัน..ฮึกๆๆ จะทำให้ชั้นเจ็บ ฮึกๆๆ ชั้นก็ยอม  ฮึกๆๆ”

ความในใจเล้กๆน้อยๆจากปากฮีชอล ไม่ใช่แค่เค้าที่กำลังร้องไห้ แต่ลีทึกเองก็ยังร้องไม่หยุด 

ลีทึกชั้นมือสวยปาดน้ำตาให้กับฮีชอล......แล้วจับมือบางกุมไว้แน่น

“ชั้นไม่ชอบเวลาที่นายร้องไห้เลย ..... นายดูอ่อนแอมากเลยรู้ไหม๊........”

“แล้วนายคิดหรอว่าชั้นชอบที่เห็นนายร้องไห้น่ะ เวลานายร้องไหนายดู่อ่อนแอกว่าชั้นหลายเท่า”

“ฮีชอล....ชั้นดีใจจริงๆที่มีนายอยู่กับชั้น ชั้นเลือกคนไม่ผิดจริงๆ”

อ้อมแขนกว้างโอบฮีชอลให้มาซบที่กลางอก ปากสวยจุมพิตลงบนหัวเบาๆ แขนเล็กจากร่างบางกอดเอวลีทึกไว้แน่น น้ำตายังคงไหลไม่หยุด

“ชั้นสัญญานะ ว่าชั้นจะดูแลนาย จะปกป้องนาย ไปตลอดชีวิต”

“จะทำด้จริงๆหรอ ???”

“ชั้นเอาชีวิตชั้นเป็นเดิมพัน ชั้นจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายนาย และก็จะไม่ทำให้นายเจ็บปวดอีก ชั้น สัญญา”

“ปาร์ค จอง ซู.......”

ร่างบางลุกขึ้นมาจากอกกว้าง มือสอดประสานกันไว้แน่น ฮีชอลสูดอากาศเข้าลึกๆและคลายมันออกมายาวๆ

“หืม??”

“นายลำบากหรือเปล่า....ที่เราต้องรักกัน แบบลับๆแบบนี้”

“ไม่หนิ ในเมื่อมันมีความจำเป็น ชั้นก็ต้องทำ ทำไมหรอ ??”

“แล้วนายไม่รู้สึกอึดอัดบ้างหรอ”

“ไม่เคย.....มันอาจจะเป็นเพราะชั้นชินกะมันแล้วมั้ง..........นายถามแบบนั้นทำไม”

“จองซู......ชั้นคิดไปคิดมานะ ทีฮยอกแจกับซองมิน คิบอมกับดงแฮ เยซองกับเรียวอุค เค้ายังแสดงความรักแบบเปิดเผยกันได้ แล้วทำไม เราถึงทำบ้างไม่ได้ล่ะ …..”

“.............”

“ในเมื่อเรารักกัน เราจะไปปิดพวกเค้าทำไม เราเห็นเค้ารักกันเราก็ไม่เคยว่าเค้า แล้วถ้าเค้าเห็นเรารักกัน เค้าจะว่าเราทำไม”

“ฮีชอล.....นายหมายความว่า.........”

“ใช่.....ชั้นว่าเราอย่าไปมีความลับกับน้องๆเลยนะ.....เรามาทำตามที่หัวใจเรามันเรียกร้องเถอะ”

“เอาสิ...ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเราจะไม่มีความลับต่อใครทั้งนั้น เราจะทำในสิ่งที่เราต้องการ”

ลีทึกดึงตัวฮีชอลเข้ามากอดไว้แน่น ..........ความสุข......ใช่สินะนี่แหละความสุข ทำอะไรตามใจ ไม่ต้องปิดบังใครไม่ต้องมาทำลับๆล่ออีก ต่อไปนี้เราจะทำให้ทุกคนรู้ว่าเรารักกันมากแค่ไหน แสดงให้ทุกคนอิจฉาเราไปเลย......^^

 

ทั้งคู่จัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้า เตรียมกลับโซล กลับไปบอกให้ทุกคนรู้ว่าเรารักกัน ฮีชอลที่ยังเจ็บไม่หาย ทำให้หน้าที่ในการเก็บของ เป็นหน้าที่ของลีทึก

“ฮีชอล......ไหวไหม๊?”

“ยังเจ็บอยู่หน่อยๆอ่ะ”

“ชั้นขอโทษนะ ทีหลังชั้นจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว.....เอ๋...? ไม่สิ ชั้นจะไม่ทำแรงแบบนั้นอีกแล้ว”

“ตาบ้าหนิ”

 

“โอ้ยยยยย   ชั้นเจ็บนะ”

ความเขิลมากไปทำให้คนสวยตบบ่าลีทึกเข้าอย่างจัง แต่ก็แค่แหย่เล่นกันเท่านั้นแหละ ^^

 

-------ในรถ-------

“ทึก......นายจะบอกพวกนั้นยังไงอ่ะ”

“ทึก.....ลีทึก.....ปาร์คจองซู......ชั้นว่านะ เราเรียกกันแบบอื่นดีกว่า”

“เอ๋......เรียกยังไง”

“เรารักกัน สามีกับภรรยา......ชั้นเป็นพ่อนายเป็นแม่.........อืม......ป่าป๊ากับม่าม๊า ดีไหม๊”

“ทึก นายอายุเท่าไรแล้ว เล่นเป็นเด็กๆไปได้น่ะ...........”

“ชั้นว่ามันน่ารักดีออก........ม่าม๊าซิน ของป่าป๊าทึก  ไหนเรียก ป่าป๊าสิ๊”

“ไม่เอาหน่า..........นายอายุ 26 แล้วนะจองซู.............................”

“............................”

“โอเคๆๆๆๆๆ     ป่าป๊าทึก จะกลับบ้านกันยังจ๊ะ ม่าม๊าซินอยากกลับบ้านแล้วน๊า”

“จ๊ะ......นั่งดีๆนะเดี๋ยวป่าป๊า จะพาม่าม๊ากลับบ้าน”

-----------------ลาดจอดรถ----------------------

รถเก๋งคันหรูเคลื่อนมาจอดที่ประจำ บรรยาศเริ่มเงียบลง ต่างคนต่างตื่นเต้นที่จะเปิดเผยทุกอ่างให้ทุกคน 2หนุ่มมองหน้าหันสงสายตาเป็นนัยๆว่าต้องพร้อมกับอนาคตอันใกล้นี้ ทั้งคู่หยุดอยู่ที่หน้าห้องที่วันนี้สมาชิคอยู่ด้วยกันครบทุกคน

“อ่าว กลับมาแล้วหรอครับ คุณพ่อพี่เป็นยังไงบ้าง สบายดีหรือเปล่า”

น้องเล็กถามทันทีที่ลีทึกก้าวเข้ามาในห้อง สมาชิคแต่ละคนกำลังผ่อนคลายความเหนื่อยล้า จึงไม่ค่อยมีใครสนใจว่าลีทึกกลับมาพร้อมกับฮีชอลและเค้าทั้งคู่

 

“จับมือกันอยู่”

 

จะมีก็แต่ดงแฮนั่นแหละ ที่จ้อง2คนนี้ตาไม่กระพริบ




_________________________________

เย่ๆๆๆ  สอบเสร็จแล้ววววววปิดเทอมแล้ว  สบายใจ วู้วๆๆๆๆๆๆ

ยังไงก็ขอให้แฟนๆทึกซินติดตามกันน๊า  ^^