วูบหนึ่งแห่งความเหงาของ2ผู้เฒ่าในSuJu

ลำดับตอนที่ #10 : P.10 TeuKCiN [Cuple] End~

P.10 [Projact TeukCin Couple]

 

เช้าวันต่อมา........................................

“จองซู ฮีชอล มานี่หน่อย”

เสียงเข้มตะโกนเรียกสมาชิกให้ออกมาพบปะ ที่ห้องรับแขก

“ครับพี่..มีอะไรหรอ มาแต่เช้าเลย ??”

เจ้าตัวที่อยู่แถวนั้นพอดีวิ่งกระหืดกระหอบออกมาก ใบหน้าสวยยิ้มต้อนรับพี่ชายสุด
หล่อ ที่คุ้นเคย

“ฮีชอลล่ะ ?? ทำไมยังไม่มา”

“อยู่ในห้องครับ ผมไปตามให้แล้วกัน”

“ไม่ต้อง นายไปบอกฮีชอลด้วยแล้วกัน”

“ครับ”

“ตอนเย็นน่ะ นายกับฮีชอล ต้องออกไปข้างนอกกับฉัน”

“ไป...ไปไหนครับ เย็นนี้ผมไม่ว่างนะพี่”

คนตัวเล็กงุนงงกับงานที่พี่ชายจะมอบให้ มันงานอะไร วันนี้มันวันหยุดก็จริง แต่เค้านัดกับฮีชอลไว้แล้วว่าวันนี้ยังไงก็จะอยู่กินข้าวด้วยกัน แต่งานเข้ามาซะงั้น

“จะไม่ว่างได้ไง วันนี้วันหยุดไม่ใช่หรอ ?? ไม่ต้องเลย”

“พี่ซึงฮวาน ผมไม่ว่างจริงๆ ผมมีนัดแล้วนะ”

“นัดอะไร นัดกับใคร”

“เอ่อ คือ......ผมนัดกับ....”

“พอเลยๆไม่ต้องมาอ้าง วันนี้นายต้องไปงานที่โรงแรมกับฉัน”

“แล้วมันงานอะไรอ่ะ”

“งานเลี้ยงนิดหน่อยนะ เจ้าของงานเค้าเป็นเพื่อนกับฉัน เค้าอยากฉันพานายกับฮีชอลไปเป็นแขก”

“โธ่พี่.....เมมเบอร์คนอื่นมีตั้งเยอะ ทำไมต้องมาเป็นผมด้วยล่ะ”

“ก็นายเพื่อนฉันบอกเค้าอยากให้นายกับฮีชอลไป คนอื่นเค้าไม่เอา ไม่ต้องงี่เง้าเลยนะ เย็นนี้เตรียมตัวให้พร้อม ฉันจะมารับ บอกฮีชอลด้วยล่ะ”

ลีทึกถึงกับหง๋อยที่ไม่สามารถปฏิเสธพี่ชายได้ ไปก็ไม่ได้เงิน งานเลี้ยงอะไรก็ไม่รู้ น่าเบื่อจะตาย แล้วเมมเบอร์มีตั้งเยอะ ทำไมจะต้องมาเป็นเค้ากับฮีชอล และทำไมต้องมาเป็นวันนี้ด้วย คนตัวเล็กคิดในใจ แล้วเดินไปหาฮีชอลด้วยสีหน้าบึ้งตึง เมื่อบอกฮีชอลแล้ว อาการของคนสวยก็ไม่ต่างกัน ยิ่งคิดยิ่งที่ทำให้ทั้งคู่หงุดหงิด แต่ยังไงก็ต้องไปคำสั่งผู้จัดการ ไม่สามารถปฏิเสธได้อยู่แล้วถ้าเหตุผลมันฟังไม่ขึ้น

 
    ถึงเวลานัดลีทึกและฮีชอลเดินออกมาด้วยชุดสูทสีดำ และผู้ไท้สีดำ ปากบางทั้งคู่ทาด้วยลิบกอสใสดูน่าจุมพิตยิ่งนัก ดวงตาคู่โตถูกกรีดด้วยอายไลเนอร์ที่ทุลักทุเลมากตอนทา ทำให้ดูสะดุดตายิ่งขึ้น 

“ว่าแต่ คนอื่นหายไปไหนหมด มะกี้ยังอยู่กันครบหนิ”

ฮีชอลเอยถามทันทีที่ก้าวออกมานอกห้อง ก่อนหน้าที่และลีทึกจะเข้าไปแต่งตัว เมมเบอร์ทุกคนยังนั่งเล่น นั่งทำงานส่วนตัวอยู่ในห้อง แต่ตอนนี้กลับหายไปไหนหมด เหลือเพียงเศษกระดาษโพสอิตแปะทิ้งข้อความไว้บนตู้เย็น “ไปบริษัท ดึกๆคงกลับ” เป็นไปไม่ได้ ออกไปบริษัทตอนเย็นเนี่ยนะ แล้วบางคนยังไม่อาบน้ำด้วยซ้ำ

จะไปทั้งแบบนั้นคงไม่ใช่แน่นอน

“เสร็จกันหรือยัง จะสายแล้วนะ พวกนายหนิช้าอยู่เรื่อยเลย”

เสียงของลีซึงฮวานผู้จัดการวงเรียกหาบุคคลที่นัดไว้

“พี่ครับ ที่บริษัทมีอะไร เมมเบอร์คนอื่นไปไหนหมด”

“ไม่รู้ ค่อยไปคุยในรถ เร็วๆสายแล้ว”

ซึงฮวานไม่ยอมปริปากตอบคำถามลีดเดอร์ แถมยังไล่ให้รีบๆไปขึ้นรถอีกต่างหาก ตลอดทางซึงฮวานเอาแต่คตุยโทรศัพท์กับแฟนสาว โดยไม่ยอมให้ลีทึกกับฮีชอลได้มีโอกาศถามเรื่องเมมเบอร์คนอื่นๆเลย

 

_______________________

    รถตู้สีดำคันประจำของ Super Junior จอดเทียบทางขึ้นโรงแรม 5 ดาว ร่างสูงสง่าก้าวลงมาจากรถหรู แต่แล้ว

“พี่ครับ จะบอกผมได้หรือยัง ว่าพาผมมางานอะไร ทำไมมันดูเงียบๆแบบนี้ละ”

“หนิ ก็นายนะสาย คนอื่นเค้าก็ขึ้นไปบนห้องกันหมดแล้วสิ เร็วๆเลย อ่าว....ฮัลโหล..ครับซึงฮวานครับ...ห๊ะ.....ขึ้นไปบนชั้นดาดฟ้าหรอ ไหนบอกว่าจัดที่ห้องชั้น 13 ไง ได้ๆมาถึงแล้ว จะขึ้นไปแล้วครับ”

ไม่ทันจะพูดอะไรมาก เสียงโทรศัพท์ของซึงฮวานได้ดังขึ้น และรีบพาลีทึกกับฮีชอลขึ้นไปตามสถานที่ทีได้นัดไว้

“เค้าไม่ได้จัดที่ห้องหรอครับพี่”

“หนิ ตามๆฉันมาเถอะ ถามมากจริงๆ”

“อ่าวพี่ พี่พาผมมางานผมจะขอรู้ไม่ได้หรอ”

“หุบปากซะ ตามฉันมา”

ลิฟต์ได้เคลื่อนมาถึงชั้น 16 อีก 4 ชั้นก็จะถึงชั้นสูงสุดของโรงแรม แต่แล้ว......

“เฮ้ย... ฉันลืมของไว้ที่รถนะ นายขึ้นไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันจะขึ้นมาใหม่”

“อะอ่าว เฮ้ย พี่ซึงฮวาน ไปไหน พี่ตจะปล่อยให้ผมไปกับฮีชอ....พี่ซึงฮวานนนนนน”

คนเจ้าเล่ห์กดเปิดลิฟต์ทันที่แล้ววิ่งออกไปด้วยความรวดเร็ว ไม่รออยู่ให้ลีทึกได้ถาม

“พี่เค้าเป็นอะไรมากหรือเปล่า ถามอะไรก็ไม่ตอบแล้วจะให้มางานอะไรก็ไม่รู้ ยังจะปล่อยให้มาเองอีกชั้นก็ม่รู้จักญาติโกโหติกาพี่แกซักคน อะไรของพี่เค้าเนี่ย โว้ยยยยย”

ลีทึกระเบิดอารมออกมาในลิฟต์ที่มีเพียงเค้ากับฮีชอล ร่างบางถึงกับพิงพนังลิฟต์ ด้วยความเหนื่อยใจ

ตึ๊ง.!!!

ร่างบาง 2 คนเดินออกจากลิฟต์ ต่างคนต่างมองหน้ากัน เพราะไม่รู้จะไปทางไหน  คนก็ไม่มี

“มะกี้ที่พี่ซึงฮวานคุยโทรศัพท์ พี่เค้าบอกว่างานจัดที่ชั้นดาดฟ้าหนิ ลองขึ้นไปดูบนนั้นแล้วกัน”

ฮีชอลเอยทักลีทึกที่ยังทำหน้าบึ้งอยู่หน้าลิฟต์ ก่อนจูงมือเดินขึ้นไปทางบันไดหนีไฟเพื่อขึ้นไปบนชั้นดาดฟ้า

........แกร๊ก.....ประตูชั้นดาดฟ้าได้เปิดออก

“สวยจัง”

“หนิ ฮีชอลไม่ใช่เวลามาชมทิวทัศน์นะ ทำไมมันมืดแบบนี้ละ ไหนละงาน ไม่เห็นมีใครเลย”

“อะเออ ใช่.....ไหนล่ะงาน ??”

ทิวทัศน์ยามค่ำคืนในกรุงโซลนั้น สวยไม่แพ้ประเทศไหน แสงไฟสว่างไสวไปทั่วเมือง ชวนน่าหลงใหลนัก

พึบ!!!!!

“เฮ้ย.......นั่นใคร ปล่อยชั้นนะเว้ย เฮ้ย บอกให้ปล่อยไง”

“ทึก เฮ้ย.....ใครว่ะ ปล่อยนะเว้ย เล่นอะไรกัน”

“ฮีชอล นาย....ปล่อนะเว้ยจะพาชั้นไปไหน ปล่อยสิเว้ย ไม่รู้หรอว่าชั้นเป็นใคร” ------โหยขู่น่ากลัวมาก = =*

“จะพาชั้นไปไหนปล่อยนะ ปล่อยๆๆๆๆๆๆๆ”

ในขณะที่ร่างบางกำลังมองตรงออกไปข้างหน้า มีใครบางคนเอาผ้าสีดำมาผิดตาทั้งคู่ โดยไม่รู้ตัวแถมยังลากไปไหนก็ไม่รู้ ทำให้ลีทึกกับฮีชอล ต่างโวยวาย เสียงดังเพื่อให้คนอื่นขึ้นมาช่วย

“จุๆๆๆ อยู่เฉยๆสิ พี่จะเสียงดังทำไม”

“เฮ้ย....คังอิน คังอินใช่ไหม๊ ?? นายทำอะไร นายทำอะไรของนาย ปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้นะ ชั้นเป็นพี่นายนะ”

“ใจเย็นๆผมไม่ทำอะไรพี่หรอก ผมบอกให้พี่อยู่เฉยๆไง”

“คังอินนายเล่นบ้าอะไรของนาย”

“ 1 2 3 เซอรืไพรส์~~~~~~~~~~~”

“คะ คัง..................”

ภาพตรงหน้า......แสงพุมากมายปรากฏขึ้น เรียงกันเป็นตัวอักษร “JungSu HeeChul Forver”

เหล่าเมมเบอร์อีก 11 คนและซึงฮวาน ถือแท่งไฟเย็นแกว่งไปมา ภาพถ่ายของลีทึกกับฮีชอลปรากฏขึ้นที่หน้าจอโปรเจคเตอร์ขนาดกลาง เสียงเพลงหวานบรรเลงสดจากเมมเบอร์ทุกคน

ลีทึกกับฮีชอลได้แต่ยืนนิ่ง น้ำใสๆเริ่มคลอและไหลออกมาที่ดวงตาสวย 2 คู่ ยิ้มๆเล็กพุดอกมาแต่งแต้มใบหน้าที่มีแต่คราบน้ำตา พูดๆไม่ออก น้องๆทำให้รู้สึกประทับใจมาก ไม่คิดเลยว่าจะมีใครทำอะไรแบบนี้ให้ลีทึกหันหน้าหาร่างบาง ก่อนใช้มือหนาปาดน้ำตาที่อยู่บนหน้าสวย และประทับริมฝีปากเบาๆที่ปากบาง

เมมเบอร์ที่ยืนร้องเพลงกันอยู่ถึงกับสะดุด บางคนยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ฮีชอลใช้มือเรียวสวย

ปาดน้ำตาบนหน้าสวยออก

“บอกแล้วไง เวลานายร้องไห้ นายดูอ่อนแอมาเลยรู้ไหม๊ ไม่ร้องแล้ว”

คนสวยบอกกับลีทึกทั้งๆที่ตัวเองก็ยังไม่หยุดร้องไห้ ก่อนโผ่เข้ากอดคนรัก และหันไปมองที่เมมเบอร์คนอื่นๆ

“หนิ พวกนายแอบวางแผนกันเมื่อไร่”

“ผมบอกพี่แล้วไง ว่าผมจะเซอร์ไพรส์พี่”

“พี่...พี่ไม่รู้จะพูดอะไรแล้วนอกจาก ขอบใจนะ”

“ครับ...แค่ผมเห็นพี่มีความสุข ผมก็ดีใจแล้ว”

“พี่ลีทึกครับ อย่างที่พี่ฮีชอลบอก เวลาพี่ร้องไห้ พี่ดูอ่อนแอมากเลยรู้ไหม๊ ไม่ต้องร้องไห้แล้วนะครับ”

“พี่ฮีชอล...อย่าดุพี่ลีทึกให้มากนะ พี่นะน่ากลัวมากเลย”

“หนิซีวอน พุดเหมือนกับชั้นแต่งงานแล้วจะย้ายไปอยู่กับจองซู”

เมมเบอร์ทุกคนต่างอวยพรให้ลีทึกกับฮีชอล รวมถึงวึงฮวาน

“พี่ซึงฮวาน พี่นี่ร้ายจริงๆเลยนะ ผมเกือบจะฆ่าพี่แล้วรู้ไหม๊ ฮ่าๆๆๆ”

ลีทึกหยุดร้องไห้แล้วกันมาพูดกับพี่ชายคนสนิท คืนนี้ทั้งคืนสมาชิก Super Junior ต่างฉลองความสุขให้กับลีทึกและฮีชอล อย่างสนุกสนานและเต็มไปด้วยความประทับใจ

ภาพเหตุการณ์วันนี้ลีทึกและฮีชอลคงจดจำไปอีกนาน ถ้ารู้ว่าการที่บอกเรื่องให้กับคนอื่นแล้วมันจะให้หลายๆคนแฮปปี้แบบนี้ รู้งี้บอกไปนานแล้วแหละ ร่างบางพาคนรักไปอีกมุมตึกเพื่อความเป็นส่วนตัว

“ฮีชอล......”

“หืม....?”

“มีความสุขจัง”

“................”

“ชั้นคือคนที่โชคดีที่สุดเลยนายรู้ไหม๊”

“หืม?? ยังไง”

“ก็....เพราะชั้นมีนายอยู่ข้างๆชั้นตลอด ชั้นโชคดีที่คนรักของชั้นคือนาย”

“จองซุ.......”

“นายรู้ไหม๊ ชั้นคิดว่าความสุขที่สุดของชั้นคือการได้ยืนอยู่บนเวที และได้ทำหน้าที่ของตัวเอง แต่มาวันนี้ ชั้นถึงได้รู้ว่า ความสุขที่สุดของชั้น คือการที่ชั้นได้รักนาย”

“ปาร์คจองซุ......”

“ฮีชอล.....ชั้นสัญญานะ.....ว่าชั้นจะรักนายและดูแลนาย.....ตลอดไป”

“จองซุ....ชั้นโชคดีจริงๆ ชั้นคิดไม่ผิดที่ชั้นเลือกนาย ขอบคุณนะ....กับความรักที่
นายมอบให้ชั้น ชั้นก็สัญญาว่าชั้น จะมีแค่นายและจะรักนายตลอดไป”

“ปาร์คจองซู รัก คิมฮีชอล”

“คิมฮีชอล รัก ปาร์คจองซู”

“นายคือเจ้าหญิงของชั้น......ฮีชอล........เจ้าหญิงดอกไม้”

“งั้น....เจ้าหญิงดอกไม้คนนี้ จะอยู่คู่กับนางฟ้า........... ตลอดไป”

ปากสวยจุมพิตลงที่หน้าผากเนียนเบาๆ ก่อนดึงร่างบางเข้ามากอดให้รับถึงไออุ่นความรักและเสียงหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ

สัญญารักที่ให้ฟ้าและดวงดาวเป็นพยายาน ลีทึกจะรักคิมฮีชอลตลอดไป.....และจะคู่กันตลอดไป~

............................ใครว่า.....นางฟ้ากับเจ้าหญิงจะรักกันไม่ได้ ^^

 

 

83LINE สายความสัมพันธ์ของคนเกิดปี 83 ปาร์คจองซูและคิมฮีชอล

 

                                                                                              THE END

____________________________________________________________

จบแล้วค๊า.......^^ 

แก้มขอโทษนะค๊ะ ที่มาอัพช้าไปหน่อย แบบว่ามีปัญหากับที่บ้านนะ

เลยไม่มีกะจิตกะใจจะอัพเท่าไร TT^TT

ยังไงก็เม้นติชมกันด้วยน๊า และที่สำคัญ

เปิดเทอมนี้แก้มร์ต้องเตรียมสอบเข้ามหาลัยแล้ว

คงไม่ได้มาอัพฟิคเรื่องใหม่แน่นอน T^T

แต่ยังไง ระหว่างนั้นเราก็จะแต่งฟิคไว้พร่างๆเรื่องนึงนะ

เรื่อง Sensibiliti of love มีคู่คยูมินเป็นหลักนะ และก็มีทึกซินกะฮันฮยอกด้วย

ถ้าเราเข้ามหาลัยได้แล้ว เราจะมาอัพแน่นอน รับรองสนุกกว่าเรื่องนี้10เท่า

ขอให้ทุกคนโชคดีนะค๊ะ.....เราจะไม่ลบฟิคเรื่องนี้นะ ถ้ายังมีคอมเม้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

ไม่ตเองโหวตก็ได้ ไม่ได้ว่า ^^ ยังไงขอให้รัก ทึกซิน และเชื่อมั้นใน 83Line ตลอดไปนะ

ไปแล้วววววววววว   บายยยยยยยย