คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ,, O_O ท้อง ,,
“ อ้าวว ทำไมกลับมาบ้านเร็วล่ะมิ้ลค์ ” ไอเท็มทักฉัน ทันทีที่ฉันเปิดประตูเข้ามาในบ้าน เออแฮะ +_+ ลืมสนิทเลย..หลังจากเจอนายซาตานนั่นฉันก็ลืมสนิทเลยว่าต้องไปแวะร้าน BaBies ~ MinD’z แล้วก็ต้องไปซื้อขนมก่อนจะกลับบ้าน เพราะมัวแต่สะใจที่ได้แก้แค้นคน เอ้ย! ซาตานมา
“ ก็ขี้เกียจไปไหนแล้ว ” ฉันตอบอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะสำรวจรอบๆบ้าน
“ เออนะ..” เสียงของพี่ไอเท็มฟังดูรื่นหูกว่าปกติแฮะ ตามหลักถ้ากลับมาน่าจะได้เห็นสภาพพี่ชายที่หมกอยู่กับกองเหล้าหรือเสียงร้องเพลงประหลาดๆแว่วมานิ แต่ทำไมวันนี้ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นเลย แถมพี่ไอเท็มยังอารมณ์ดีขึ้นอีก หรือว่า... -__-??
“ พี่ไอ..พี่พายล่ะ ” ฉันถามในขณะที่สายตาก็สำรวจรอบๆบ้าน เพราะเมื่อเช้าฉันจำได้ว่าพี่พายเป็นลม แล้วสักพักก็ฟื้นขึ้นมา ฉันไม่อยากเป็นก้างขวางคอเลยเดินออกมานอกบ้าน จนมาเจอกับปีศาจซาตานเข้า
“ กลับบ้านไปแล้ว ” ไอเท็มพูดด้วยน้ำเสียงเฉยชามากๆ
“ เฮ้ย ! กลับไปแล้วเหรอ..ได้งัยน่ะ พี่ปล่อยให้พี่พายกลับไปได้งัย รู้มั้ยว่าพี่พายไม่สบายอยู่ ” ฉันเทศน์พี่ชายซะยกใหญ่ ก็จะไม่ให้เทศน์ได้ไงล่ะ คนไม่สบายดันปล่อยให้กลับไปง่ายๆทั้งที่ตอนแรกก็ร้องครวญครางอยากให้อยู่ซะเหลือเกิน
“ รู้..แล้วก็รู้ด้วยว่าพายเป็นอะไร ” ไอเท็มยังคงพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนเดิมคือเฉยชาแต่ครั้งนี้ออกจะสั่นๆด้วย นี่มันเกิดอะไรขึ้นรึเปล่าเนี่ย ชักสังหรณ์ใจไม่ดีเลย
“ เป็นอะไร..พี่พายเป็นอะไร ” ต่อมความสงสัยชักเริ่มทำงาน ฉันจ้องพี่ชายด้วยสายตาคาดคั้น เหมือนแม่กำลังจับผิดเด็กดื้อที่ทำความผิด พี่ไอเท็มก็เอาแต่หลบสายตาไม่ยอมสบตาฉันตรงๆ ทั้งที่จริงๆแล้วทุกเรื่องในบ้านพี่ชายจะมาบอกฉันทุกเรื่อง..ทุกเรื่องเลยจริงๆ ไม่เว้นแม้แต่เรื่องผู้หญิงคนแรกและคนสุดท้าย ขนาดพี่ไอเท็มมีความสัมพันธ์กับใครครั้งแรกพี่แกยังเอามาบอกฉันเลย ทั้งที่เป็นเรื่องที่ไม่สมควรจะบอกเลยซักนิด แต่เพราะความเป็นพี่น้องที่สนิทกันเอามากๆ พี่ไอเท็มจึงไว้และเชื่อใจฉันว่าจะไม่เอาความลับพวกนี้ไปบอกใคร ซึ่งฉันก็ไม่เคยทำ ( ทั้งที่อยากจะทำ )
“ คือ.. ” ไอเท็มยังคงมีอาการอ้ำอึ้ง ฉันเริ่มจะหมดความอดทนกับพี่ชายคนนี้แล้วนะ
“ พี่ไอเท็ม..ทุกเรื่องพี่จะบอกมิลค์เสมอไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมเรื่องนี้พี่ถึง..”
“ พายท้อง ” O_O ฉันยังพูดไม่จบ ไอเท็มก็โพล่งขึ้นมาทันที และนั่น..คำพูดที่ส่งผ่านมาของไอเท็ม ทำให้สมองฉันต้องวิเคราะห์ประมวณผลอย่างหนัก..หนักกว่าทุกคำพูดที่เคยได้ยินมา เพราะเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นแต่อย่างใด หากแต่นั่นเป็นเรื่องที่ทำให้คนฟังอย่างฉัน ช็อคซีนีม่าแอคชั่นเลยแหละ
“ พะ..พี่ว่าไรนะ ”
“ พายท้อง..และพ่อของเด็กคือ..คือพี่ ” แม้ในน้ำเสียงและคำพูดของไอเท็มจะไม่มีอาการของความประหม่า แต่ในดวงตาคู่เสน่ห์นั้นฉันสังเกตเห็นอาการสั่นไหวภายในดวงตา
หลังจากนั้นฉันกับไอเท็มจึงไม่ได้พูดอะไรกันอีก เราทั้งสองต่างนิ่งและเงียบอยู่อย่างนั้น ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่แล้ว จนมารู้สึกตัวอีกทีตอนที่ได้ยินเสียงโทรศัพท์
กริ๊ง..ง..ง...กริ๊ง..ง...ง...ง
“ ฮัลโหล ” ฉันเป็นคนรับโทรศัพท์
“ นั่นบ้านอัศวกุลรึเปล่าคะ ” เอ๋ O_Oใครหว่า ??
“ ค่ะ..ต้องการพูดกับใครคะ ” ฉันกรอกเสียงลงในโทรศัพท์..เสียงที่คิดว่าอ่อนหวานที่สุด เพราะปลายสายที่คุยกับฉันเป็นเสียงผู้ใหญ่ ดูจากน้ำเสียงแล้วท่าทางจะดุซะด้วยสิ
“ ชานนท์ อัศวกุล อยู่มั้ย ” หวา ~ นั่นมันชื่อพี่ไอเท็มนี่หน่า
“ พี่ไอเท็ม..มีคนจะคุยกับพี่น่ะ เสียงแก่ซะด้วย ” ฉันกระซิบให้ได้ยินกันแค่สองคนคือฉันกับพี่ชาย โดยใช้มือข้างหนึ่งปิดตรงที่พูดไว้ เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายได้ยิน
“ ใคร ??? ” ไอเท็มกระซิบกลับมา สงสัยคงจะสังเกตเห็นความผิดปกติแล้วแหละ
“ ไม่รู้ ..เสียงแก่ๆน่ะ ”
“ มา..พี่คุยเอง ” ไอเท็มเดินมาตรงหน้าโทรศัพท์ ฉันไม่ค่อยไว้วางใจเท่าไหร่แต่ก็ส่งโทรศัพท์ให้ แล้วไอเท็มก็คุยอะไรกับคนปลายสายก็ไม่รู้ แต่ที่รู้คือ..พี่ชายฉันหน้าเครียดเชียว สงสัยคงจะเป็นเรื่องพี่พายกับพี่ไอเท็มแน่ๆ ถ้าฉันเดาไม่ผิดนะ
“ พี่ไอ..เกิดอะไรขึ้นเหรอ ” ฉันถามขึ้นมาหลังจากไอเท็มวางสายเรียบร้อยแล้ว
“ ไม่มีอะไร..เพียงแค่แม่พายบอกว่า..จะให้พี่รับผิดชอบเรื่องทั้งหมด โดยจะให้พี่แต่งงานกับพาย แล้วย้ายไปอยู่บ้านพาย เพื่อจะได้ดูแลลูก แต่จะหาใครไปดูแลลูกแทนก็ได้ในระหว่างที่พี่เรียนอยู่ ”
ไอเท็มพูดอย่างใจเย็น ช้าๆแต่ได้ความหมายมากในความคิดฉัน จะให้ไอเท็มแต่งงานตอนอายุ 19 นี่นะ ไม่รู้แม่พี่พายใช้สมองส่วนไหนคิด แถมยังให้หาพี่เลี้ยงเด็กแทนได้อีกแหนะ ไม่เคยเห็นยายคนไหนที่แปลกเท่าแม่พี่พายเลย ฉันเคยเห็นแต่ยายที่อยากได้หลานมาเลี้ยงเอง แต่นี่กลับให้หาพี่เลี้ยงเด็กเพื่อมาดูแลหลาน
“ พี่จะแต่งงานกับพี่พายได้งัย พ่อกับแม่ยังไม่รู้เรื่องเลยนะ ” ใช่ ! เวลาคนสองคนแต่งงานกันต้องได้รับความคิดเห็นจากผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายเสียก่อน จึงจะถูก แถมไอเท็มยังอายุไม่ถึง 20 ปีเลยจะให้คิดเองแต่งเองได้งัยกัน
แม้ว่าวัยรุ่นสมัยนี้จะแต่งงานกันหรือมีเพศสัมพันธ์กันก่อนกำหนดก็เถอะ แต่ครอบครัวฉันเป็นพวกอนุรักษ์ชาติ วัฒนธรรมไทย เวลาเกิดอะไรขึ้นเราจึงต้องเรียนให้พ่อกับแม่ทราบเสียก่อน
“ พี่ก็ยังไม่รู้เลย..แต่แม่พายบอกว่าทางฝ่ายพ่อแม่เรารู้เรื่องหมดแล้ว ” อะไรนะ ! ฉันอุทานอย่างตกใจ ก่อนจะมองหน้าพี่ชายตัวดีด้วยสายตาประมาณว่า..แม่พี่พายบอกพ่อกับแม่แล้วเหรอ และฉันก็ได้รับคำตอบที่กระจ่างชัดทันทีเมื่อไอเท็มพยักหน้า
หวา ~ เรื่องมันยุ่งกว่าที่ฉันคิดซะแล้วสิ..แล้วทีนี้ไอเท็มจะทำยังไงล่ะเนี่ย ทำไมวันนี้ปัญหามันเยอะขนาดนี้นะ
และหลังจากที่พ่อแม่ของฉันกับไอเท็มรู้เรื่อง ท่านทั้งสองก็นั่งเครื่องบิน จากอังกฤษกลับมาเมืองไทย ทันที โดยไม่ลืมนัดกับครอบครัวของพี่พายไว้ด้วยเพื่อคุยเรื่องงานแต่งงานของไอเท็มกับพี่พายโดยเฉพาะ
“ มิ้ลค์..ๆๆ ตื่นได้แล้วลูก ” เสียงหวานแสนค้นเคยที่ฉันไม่ได้ยินมานานดังขึ้นข้างๆหู
“ แง่มๆๆ ม่ายยอาวว ~ แป๊บนะ พี่ไอ ” ฉันตอบอย่างงัวเงียโดยที่ดวงตายังคงปิดสนิทอยู่
“ นี่แม่นะลูก.ตื่นได้แล้ว ตอนแม่ไม่อยู่มิ้ลค์นอนตื่นสายทุกวันอย่างนี้เลยใช่ไหมเนี่ย ” แม่ยังคงบ่นอะไรต่อมิอะไรไม่รู้ แต่ฉันก็ไม่มีท่าทางว่าจะตื่น ก็เมื่อคืนไม่ใช่เพราะพ่อกับแม่เหรอ ที่ทำให้ฉันต้องนั่งถ่างตารอจนดึกเนี่ย !
“ นี่ๆ ตื่นเดี๋ยวนี้นะมิ้ลค์..ปล่อยให้ผู้ใหญ่รอนานใช้ได้ที่ไหนกัน ” ตอนนี้ถึงตาจะหลับอยู่แต่สมองฉันตื่นแล้วแหละ เพียงแต่ขี้เกียจลืมตาเท่านั้นเอง ว่าแต่ว่า..ทำไมผู้ใหญ่ต้องรอนานด้วยเนี่ย สงสัยจะเป็นพ่อที่รอนานแน่ๆเลย
เออแฮะ >_< แต่ปล่อยให้พ่อรอไปก่อนละกัน ทีเมื่อคืนฉันต้องตื่นมารอรับพ่อกับแม่ตั้งตี 3 ฉันยังไม่บ่นเลย
“ เร็วสิลูกคนนี้นิ ..เดี๋ยวทางฝั่งผู้ใหญ่รอนานจะไม่ดีนะลูก ” เอ..ทำไมต้องเป็นฝั่งผู้ใหญ่ที่รอนานด้วยล่ะเนี่ย ที่จริงมันพ่อไม่ใช่เหรอ แต่พ่อก็เป็นผู้ใหญ่แล้วนี่หน่า เพราะงั้นช่างมันเหอะ..งีบต่อดีกว่า Zzzz
“ เอ้า ! เร็วสิ ลูกคนนี้นิ..เดี่ยวแม่ให้ไอเท็มขึ้นมาตามซะเลยนิ เร็วๆพายก็อยู่นะลูก ” พาย..พี่พายเกี่ยวไรด้วยนิ หรือว่า..
“ แม่..พี่พายมาด้วยเหรอ ” ฉันลุกขั้นถามแม่ทันที แม่อมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า...
“ ใช่สิ ..อย่าบอกนะว่าลูกลืม วันนี้ก็วันนัดดูตัวว่าที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวงัย ” หลังจากที่แม่พูดจบหัวสมองอันน้อยนิดของฉันพึ่งจะประมวณตารางวันที่ได้
“ เพราะงั้น..ไปแต่งตัวได้แล้วลูก ” แม่สั่งเสียงเรียบแต่แววตาที่มองมานั้นทำให้ฉันต้องกระโดดลงจากเตียงอย่างเร่งด่วน ก่อนที่แววตาคู่นั้นของแม่จะเปล่งแสงออกมาฟาดร่างกายอันบอบบางของฉันได้ --- ชิ้ง----ชิ้ง----
ความคิดเห็น