คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ,, เด็กหนุ่มหน้าใสแต่หัวใจ..ซาตานชัดๆ ,,
ฉันเดินออกมาจากบ้านมุ่งตรงไปยังร้าน BaBies ~ MinD’z ร้านเลี้ยงเด็กที่ฉันชอบเข้ามากที่สุด เพราะฉันทำงานเป็นพี่เลิ้ยงเด็กชั่วคราวที่นี่ระหว่างช่วงปิดเทอม และสาเหตุหลักที่เข้ามาทำงานก็เพราะฉันมันเป็นคนร๊ากกเด็ก ( เฉพาะเด็กผู้ชายนะ ) ผู้หญิงจริงๆก็ชอบแต่ไม่เท่าเด็กผู้ชาย
~ ลา..ล้า..ลา..พระอาทิดยิ้มแฉ่ง..แก้มแด๊ง..แดง..แต่งตัวทาแป้งโหล่มะ.... ~ ระหว่างที่เดินก็ฮัมเพลงเบาๆ แก้เซ็งซักหน่อย แต่ดูเหมือนว่าฉันคงจะต้องเซ็งยิ่งกว่าเก่านะเนี่ย เพราะตลอดทางมีแต่คนมอง คงเพราะความสวยของฉันแน่ๆเลยที่ดึงดูดตาตรึงใจผู้คนขนาดนี้ ดูซิ ! มองกันใหญ่เลย
บรื้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ระวัง !!!!!!!!!!!!
ปึง.. !!!!!!!
โครม !!!!!!!
อ๋อย ~ โอ๊ย ! ดาวเต็มหัวเลยง่า ทั้งดาวพุธ ดาวศุกร์ ดาวอังคาร และอีกสารพัดดาวที่ต่างพากันหมุนวนรอบๆหัว เมื่อกี้มันเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นกันแน่เนี่ย ทำไมมันรวดเร็วซะจนฉันตามไม่ทันเลย
จำได้ลางๆว่าฉันกำลังเดินร้องเพลงอยู่ และก็มีมอร์เตอร์ไซด์ขับมาอย่างเร็วและแรง แล้ว..แล้ว โอ๊ย !@#$% หลังจากนั้นฉันก็จำอะไรไม่ได้ มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนเห็นดาวนี่แหละ
~ ซี๊ดดด ~ โอ๊ย ! เจ็บอ่ะ..เหมือนมีอะไรมาทับอยู่แถวขาฉัน มันหนักๆ แล้วก็นุ่มนิ่มด้วย เฮ้ย ! นุ่มนิ่มเหรอ O_O นี่มันขาคนนี่หว่า ??
เฮ้ย ! / เฮ้ย ! หลังจากที่ฉันนั่งนับดาว พลันสายตาก็มองเลยไปยังขาของตัวเองและขาของคนที่ทับฉันอยู่ ก่อนที่จะค่อยๆเงยหน้าขึ้นอย่างช้าๆมองเจ้าของขา
โอ้ววว~ แม่เจ้าโว๊ยยย แบรด พีททท เอ้ย ! ผู้ชายหล๊อออออ..หล่อ.. หล่อมั่กๆๆค๊า แผล่บๆ >////< น่าเจี๊ยะจังเล้ย ( อาการออกหมดเลยช้านน )
“ คุณครับ..เป็นอะไรมากมั้ยครับ “ แบรด พีท เอ้ย ! เทพบุตรหนุ่มหล่อยิ้มให้ฉันด้วย >_< อ๊ากกกกก ..เลือดกำเดาพุ่งแว้วว ~ ทำไมเขาช่างเป็นสุภาพบุรุษขนาดนี้นะ ดูซิเนี่ย เวลายิ้มเขาทำให้โลกดูสดใสขึ้นมากๆเลย เสียงก็เซ็กซี่ โอ้ววว ทนม่ายหวายยแว้ว มามะ..มาให้มิลค์จูบมา..จุ๊บๆๆๆๆ อ๊ายยยย ~ >[]< อยากหลอมละลายไปกับสายตาที่จ้องมองมาจังเล้ย ( ไม่รู้เหรอคะ..ว่ามิลค์เป็นโรคแพ้คนหล่อ )
“ ไม่เป็นไรค่า ” ฟืด ~ ฟืด อ๊ากก ~ เลือดกำเดาช้านนน เมื่อไหร่จะหยุดไหลซักทีเนี่ย ในขณะที่ตอบก็ต้องแอบเช็ดเลือดกำเดาไปด้วย -___-;
“ ไม่เป็นไรอะไรของเธอห๊า !!! ดูซิเนี่ย....ดู..แหกตาของเธอดูผลงานของเธอซะ !!!! ” เทพบุตรรูปหล่อของฉันหายไปไหนเนี่ย เทพบุตรที่แสนสุภาพ น่ารักน่ะ หายไปไหนแล้วว แง้ๆๆๆๆๆแกเอาแบรด พีท เทพบุตรสุดหล่อของช้านมาน้า..ไอ้เจ้าซาตาน
โป๊ก !!! ไอ้ซาตานมันตบกะโหลกที่อัดไปด้วยขี้เลื่อยของฉัน
โอ๊ย !! มันเจ๊บนะเฟ้ย ! หัวคนนะไม่ใช่ลูกฟุตบอล เฮ้ย !! เจ็บเหรอ ToT ถ้าเจ็บนี่ก็ไม่ใช่ฝันสิเนี่ย
“ เอ้า ...ยังนั่งเอ๋ออยู่ได้ แล้วเสื้อฉันล่ะ เลือดที่เปื้อเสื้อฉันเนี่ย เธอจะทำยังไงห๊า !!!! ” แง้ๆๆๆๆในที่สุดฉันก็ต้องตื่นมาพบกับความจริง..ความจริงที่ว่าเทพบุตรสุดหล่อเมื่อกี้ของฉันเป็นความฝัน แต่ไอ้ซาตานข้างหน้านี่เป็นความจริง *-*
“ เลือด..เลือดอะไร “ เลือดอะไรหว่า ???? หวังว่าคงไม่ใช่เลือดกำเดาของฉันที่พุ่งออกมาเมื่อเห็นหน้าเทพบุตรสุดหล่อของฉันนะ เพราะฉันคงไม่ยอมแน่ๆหากว่าเลือดแสนบริสุทธิ์ของฉันจะไปป้ายอยู่บนหน้าซาตานที่บังอาจดูดกลืนเทพบุตรรูปงามปานเจ้าชาย แบรท พีด ของฉันไป
“ เลือดกำเดาเธอน่ะซิ …โว้ย !! ทำไมฉันต้องมาซวยแต่เช้าด้วยก็ไม่รู้ ” ในที่สุดสิ่งที่ฉันคาดคิดไว้ก็เป็นจริง
อ๊ายย >////< ขายหน้าจังเลย แต่..เมื่อกี้นายซาตานบอกว่าเจอฉันแล้วซวยเหรอ
“ เมื่อกี้นายบอกว่า..นายเจอฉันแล้วซวยเหรอ ”
“ ใช่..ไม่ใช่เธอแล้วจะเป็นใครอีกล่ะ ห๊ะ !! ยัยเบ๊อะ ”
ผึง ~ เสียงเส้นความอดทนของฉันที่ขาดลง... ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครว่า..ว่าฉันเป็นตัวซวยเลยนะ แล้วก็ไม่มีใครด่าว่าฉันเบ๊อะด้วย นายเป็นคนแรกเลยรู้มั้ยย และนายก็เป็นคนแรกที่ทำให้เส้นความอดทนเส้นสุดท้ายของฉันขาดลง
“ นายว่าฉันเป็นตัวซวย โดยที่นายไม่ได้ตัวเองเลยรึงัยห๊า !!! นายนั่นแหละตัวซวย อยู่ดีๆก็ขี่ไอ้รถบ้าๆนั่นมาชนฉัน .. แล้วดูซิเนี่ย ! ฉันโดนชนและกลับมาโดนคนที่ชนด่าอยู่เนี่ย..อย่างนี้มันใช้ได้ที่ไหน และเหตุผลนั่นก็เพราะนาย..เพราะความประมาทของนายคนเดียวเลย เข้าใจม๊ายยย !!!..ไอ้ตัวซวย. !!!.ไอ้บ้า !!! ” ฉันด่าชนิดที่ตัวเองยังงงเลย เพราะตั้งแต่เกิดมาไม่เคยด่าใครได้มากขนาดนี้มาก่อน ด่าชนิดที่คนข้างๆอึ้งไปนานพอสมควรทีเดียว แต่ก็สมน้ำหน้าแล้วล่ะ ! รู้จักคนอย่างมนัญชญาน้อยไปซะแล้ว
มิลค์ หรือ มนัญชญา อัศวกุล ลูกสาวคนเดียวของตระกูลอัศวกุล เพราะในตระกูลมีแต่ผู้ชาย ไม่ว่าจะเป็นพี่ไอเท็ม..นายชานนท์ อัศวกุล และลูกพี่ลูกน้องอีกหลายคน ซึ่งแต่ละคนก็ล้วนแล้วแต่เป็นผู้ชายทั้งสิ้น เว้นแต่ฉันคนเดียวนี่แหละที่เกิดมาเป็นผู้หญิงคนเดียว เพราะงั้นก็ไม่ต้องแปลกใจหากว่าฉันจะบอกว่าฉันสวยที่สุดในตระกูล หุ..หุ..>_< ที่สำคัญฉันคนนี้เป็นพวกที่ไม่ยอมให้ใครมาด่าหรือสบประมาทฉัน แต่วันนี้กลับต้องมาเจอกับนายซาตานที่ไหนก็ไม่รู้ที่ดันหน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับแบรด พิทหรือเทพบุตรสุดหล่อที่แสนจะหล่อสุดใจขาดดิ้นของฉัน แถมเจอกันวันแรกยังซวยซ้ำซวยซ้อนซวยซ่อนเงื่อนที่เลือดกำเดาเจ้ากรรมของฉันดันโผล่มาทักทายเขาซะได้ ทั้งที่ปกติแล้วมันจะไม่เคยออกมาเพ่นพ่านนอกจมูกฉันเลยแม้แต่น้อย เท่านั้นยังไม่แย่พอที่วันแรกที่เจอกันฉันยังโดนเขาด่าด้วยคำว่า..ตัวซวย และยัยเบ๊อะ
ไม่เข้าใจเลยจริ๊งๆ ว่าฉันเบ๊อะตรงไหนเนี่ย ทั้งที่ฉันออกจะเรียบร้อยเป็นผ้าขยุ้มไว้อย่างนี้ ไม่ว่าจะเป็นจานข้าวที่ไม่เคยตกแตก ( น้อย )หรือ เวลาที่ฉันจับแก้วน้ำ..เอ่อ..มันจะไหลลื่นออกมานอกมือฉันเสมอ แต่นั่นก็คง..ไม่สามารถการันตีความเบ๊อะของฉันได้ เท่าที่ฉันจับมือผู้ชายผิดคนเพราะคิดว่าเป็นพ่อตัวเองได้หรอกนะ สรุปคือ..ฉันยอมรับว่าตัวเองเบ๊อะก็ได้..แต่คนที่สามารถด่าว่าฉันได้จะต้องเป็นตัวฉันคนเดียวเท่านั้นหรือไม่ก็เทพบุตรสุดหล่อของฉันที่พออนุญาตผ่อนปรนได้หลังจากใช้ความหล่อบวกลบคูณหารดูแล้วผลลัพธ์ที่ออกมาก็พอจะทำให้ฉันอภัยให้ได้ แต่คนๆนั้นจะต้องไม่ใช่นายซาตานที่ฉันพึ่งรู้จักกันวันแรกเด็ดขาด !!!
“ นี่เธอ..ที่เธอบอกว่าฉันเป็นตัวซวยที่ขี่มอร์ไซด์มาชนเธอน่ะ รู้มั้ย..สาเหตุก็เพราะเธอนั่นแหละ ยัยเบ๊อะ ”
เอ๋ o_O สาเหตุเพราะฉันงั้นเหรอ ว่าแต่ว่าฉันไปทำไรหว่า ?? จำไม่เห็นจะได้แฮะ
“ ฉันนี่นะสาเหตุ..อย่ามามั่ว นายนั่นแหละ ชนฉันแล้วไม่รู้จักคำว่า..ขอโทษ ” ฉันว่าหลังจากที่ฉันรู้จักกับนาย ฉันคงจะด่าคนได้เยอะและเร็วขึ้นอีกเป็นทวีคูนเลยทีเดียว
“ ขอโทษเหรอ..เธอนั่นแหละที่ทำให้ฉันขับรถชน..เพราะอะไรรู้มั้ย..” เมื่อเขาเห็นฉันทำหน้างงเขาจึงพูดต่อ
“ เพราะเธอร้องเพลงได้ห่วยยยแตกมากๆๆเลยน่ะเซ่ !!! ” มันตวาดใส่ฉันอีกแล้ว ชาติที่แล้วนายเป็นหัวหน้าแกนนำกลุ่มผู้ชุมนุมประท้วงหรืองัยนะ ทำไมเสียงดังขนาดนี้เนี่ย เอ..แต่ว่าแต่ไอ้ซาตานมันได้ยินเสียงร้องของฉันตอนไหนหว่า ??? ทำท่าคิดนิดนึง ก่อนจะนึกออก เอ๊ะ ! หรือว่าจะเป็นเพลงพระอาทิตย์ยิ้มแฉ่ง แต่คงไม่ใช่หรอกมั้ง เพราะว่าเพลงของฉันมันไพราะมาก ขนาดคนแถวนั้นโผล่หน้าออกมาทักทายกันเป็นแถว แถมยังส่งยิ้มแปลกๆมาอีกด้วย
“ นี่นาย..ไม่จริงซักหน่อย ฉันออกจะร้องเพลงเพราะ...นายนั่นแหละมาชนฉันแล้วไม่ยอมขอโทษ แถมยังมาใส่ร้ายฉันอีก ”
“ เพราะเสียงเธอนั่นแหละ..ยัยเบ๊อะ หัดยอมรับความจริงซะมั่ง ” โว้ย !! คำก็เบ๊อะสองคำก็เบ๊อะ ฉันรู้แล้วน่าว่าตัวเองเบ๊อะแถมยังร้องเพลงได้ห่วยแตกแต่คนมันรักนิ..ฉันชอบร้องเพลง แล้วนายจะทำไม
“ แล้วไอ้การที่ฉันร้องเพลงเพราะหรือไม่เพราะเนี่ย มันเกี่ยวอะไรกับนาย หรือว่ามันหนักกบาลส่วนไหนของนายหรือไงห๊ะ นายถึงได้มายุ่งกับฉันเนี่ย “
“ ช่ายย...มันหนักกบาลฉัน ส่วนนี้งัย เนี้ยอ่ะ..ส่วนเนี้ยเลย ทีนี้เข้าใจหรือยังว่าทำไมฉันถึงยุ่ง “ นายซาตานพูดพลางส่งยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมๆกับที่มือของเขาชี้ไปยังส่วนที่เขาเรียกว่า..กบาล
มันกำลังยั่วโมโหฉัน..และตอนนี้มันก็ทำสำเร็จแล้ว เพราะน้ำในตัวฉันมันกำลังพุ่งถึงขีดสุด จนอาจจะเกินองศาเดซิเบลก็เป็นได้ แต่มันยังไม่หยุด นายซาตานมันยังไม่หยุด ดูมัน..มันยังโยกหัวไปมา พลางส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาตลอดเวลา..นายคิดว่าตัวเองทำแล้วเท่ห์หรืองัยกันนะ แหวะๆๆๆๆๆ
ไม่เห็นจะเท่ห์ ( น้อย ) เลยซักนิด
“ ไหน..ส่วนไหนที่มันหนักกบาลนาย” ฉันถามในขณะที่แอบยิ้มพร้อมทำสายตากรุ้มกริ่ม ฮ่ะฮ่าฮ่า >< ข้าทางฉันล่ะ !!
“ นี่งัย..ดูซิเนี่ย ..เห็นมั้ยล่ะ ” นายซาตานยังไม่รู้ถึงผลชะตากรรมที่มันเคยทำไว้ในอดีต ( ชั่วโมงที่แล้ว ) และตอนนี้ก็ถึงเวลาแล้วที่กรรมจะติดจรวดสนองมันอย่างรวดเร็วปานสายฟ้าฟาด
พลั่ก !!!! กรรมของฉันที่ส่งผลตอนนี้คือการตบศรีษะ ( กบาล ) ของนายซาตานอย่างรวดเร็ว และตอนนี้สมองส่วนที่ดีของฉันกำลังสั่งว่า...ฉันควรจะ....วิ่ง !!!!! ใครจะอยู่ให้โง่เพื่อโดนซาตานด่าล่ะ
“ ทะ..เธอ..ยัย... ตัว..แสบ โอ๊ย !! ..ฝากไว้ก่อนเถอะ ” นายซาตานตะโกนไล่หลัง แต่นั่นพอที่จะทำให้หูของฉันได้ยินทุกคำพูดที่ส่งผ่านมา
“ อย่าลืมมาเอาคืนนะ..แบร๋ ” ฉันหันกลับไปทำท่าแลบลิ้นปลิ้นตาก่อนจะหันหลังวิ่งอย่างรวดเร็ว ฮ่ะฮ่าฮ่า สะใจอ่ะ..อยากมายั่วอารมณ์โทสะฉันดีนัก
ความคิดเห็น