คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ,, คืนนั้น ( ฉันไม่เชื่อว่าเราไม่ได้รักกัน ) ,,
~ แต่จาห้ายช้านเชื่อด้ายอย่างรายยย....ว่าคืนน้านนนราวม่ายร๊ากกานน สาบานน เทออก้าสาบานนด้ายยม๊ายยย ~
โอ๊ยย !! หูฉันจะแตกม๊ายเนี่ย
คัยฟ่ะ ! มาหอนแถวนี้นี่ ! คนจะหลับจะนอน---O---
มีสาบงสาบานกันอีก..ไป่สาบานที่อื่นเล้ยไป๊ !! หลังจากสบถด่า ( ในใจ ) เรียบร้อยแล้ว ฉันก็จัดการยกหมอนขึ้นมาปิดหู พลิกตัวเพื่อให้หลุดพ้นจากการได้ยินของเสียงที่คอยจะทำลายเยื่อแก้วหูชั้นใน
~ มานนนอาจจาเปนนบางคืนน.. แท่เทอออยากกลืมมานห้ายยด้ายย.. แต่หัวจายยยก้ออรู้..ราววร๊ากกกานน ~
โว้ยย ! ร้องอยู่ได้ ตึง ~
ในที่สุด เมื่อเส้นความอดทนสุดท้ายขาดผลึงลง ตากลมโตที่ถูกซ่อนด้วยแพขนตางอนยาวสีดำสนิทก็เปิดพรึบขึ้นมา พร้อมกับร่างของฉันที่ลุกจากเตียง เตรียมพร้อมที่จะไปจัดการกับตัวการขัดขวางการนอนของฉันทันที
~ อึก..อึก..ถ้าเทอต้องกานนจาห้ายยช้านนปายยห้ายยห่างง อึก..ม่ายยอยากกห้ายยเลิกกานหมานแท่แล้ววม๊า ~
เสียงนี่มัน..ดังมาจากห้องข้างๆฉันนี่หน่า -__-“ ห้องของ..ไอเท็ม พี่ชายที่โดนสวรค์ถีบส่งลงมาก่อนหน้าฉัน 3 ปี
ก๊อกๆๆๆๆ
~ ช้านนโคงงด้ายยแต่ฝานน ... อึก.. ทู้กกกคามมแท่เทออบอกกม๊า... ท้างงแท่ม่ายยย หยะ.... ~
พลั่วะ !
เสียงเปิดประตูพร้อมกับเจ้าของห้องและเจ้าของเสียงที่ค่อยๆโผล่หน้าออกมาทักทาย
“ ~ มีอารายยย ~ ” อ๋อย ~ o_o ~ กลิ่นเหล้าฟุ้งเลยอ่ะ..
“ เฮ้ย ! พี่ไอเท็ม เป็นไรน่ะ ”
ความง่วง..โกรธ..โมโห มลายหายไปแทบจะทันที หลังจากที่เห็นสภาพพี่ชายตัวดี ที่นึกไม่ถึงเลยด้วยซ้ำว่าจะย่ำแย่ได้ถึงเพียงนี้ O_O
ผมยุ่ง..เสื้อผ้าเหม็นกลิ่นเหล้า ดวงตาจากปกติมีเสน่ห์ดึงดูดใจนักโดยเฉพาะสาวๆที่เมื่อสบตาปุ๊บ ! แทบจะละลายปั๊บเลย ! แต่บัดนี้ดวงตางดงามคู่นี้กลับหมองหม่น ขอบตาดำคล้ำราวกับผ่านการอดนอนมาทั้งคืน นี่ยังไม่แย่พอเท่ารอบๆตัวในห้องที่แปรสภาพเป็นโรงเก็บเหล้าชั่วคราวไปซะแล้ว
“ ~ พี่โอกกห๊ากก..อึก.. ” O_O ทันทีที่ได้ยินเสียงและเห็นสภาพพี่ชายบังเกิดเกล้า บอกได้คำเดียวว่าอึ้งสุดๆเลยแหละ ไม่รู้ว่าจะสงสารหรือสมเพชดี =_=;
“ ~ ช้านนมานนคนนง่ออเหนือคายย..คายยย มีร๊ากแท้อยู่ดูแลลม่ายยยด้ายยยย ~ ”
“ เฮ้ย ! พี่ไอเท็ม หยุดร้องซะทีเถอะ ” ฉันว่าตอนนี้ฉันขอสมเพชพี่ตัวเองดีกว่า แล้วก็ขอสงสารพี่มอสกับพี่ปั๊บด้วยนะคะ..ถ้าวันนึงเพลงพี่อาจจะขายไม่ออกได้ -__-“ ถ้าใครก็ตามมาได้ยินเสียงพี่ไอเท็มเข้า =[]=
“ ~ พายยย...พายยย อายยเท่มมมขอโทดดดด ~ ” ฉันว่าฉันคงหูแว่วอะไรไปมั้ง
“ เมื่อกี้ พี่ว่าไรนะ..”
“ ~ พี่โอกกห๊ากก …พายม่ายร๊ากกพี่แล้วว ~ ” ไอเท็มพูดด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงอาการเสียใจ เหลือเชื่อ >[]< เป็นปรากฎการณ์ที่เหนือธรรมชาติอันยิ่งใหญ่มากๆ ที่คนอย่างพี่ไอเท็ม ผู้ชายที่ได้รับการขนาดนามจากเพื่อนๆและญาติผู้สนิทว่า ‘ เพลย์บอย ’ จะอกหัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้หญิงคนที่ไม่น่าจะหักอกพี่ชายฉันได้ก็คือพี่พาย
เพราะพี่พายเป็นผู้หญิงที่พี่ไอเท็มประกาศกร้าวต่อสาธารณะชนและคนรู้จักทุกๆครั้งเลยว่า ‘คนอย่างไอเท็มจะไม่มีวัน เดือนและ ปี ที่จะอกหักเพราะผู้หญิงที่ชื่อ..พาย..เด็ดขาด ! ’ แต่ไหง๋..กลับกลายเป็นว่าพี่ชายฉันโดนผู้หญิงคนที่ตัวเองปฎิญาณไว้ตลอดหักอกได้ล่ะนี่ -__-“
พี่พาย..หรือนางสาว อารยา ตั้งไพบูรย์กิจ ผู้หญิงที่พี่ไอเท็มบอกว่าจะไม่รักและไม่มีทางที่จะรักเลย ซึ่งฉันก็ไม่เข้าใจสาเหตุของพี่ชายเลยแม้แต่น้อย ทั้งที่พี่พายออกจะเป็นคนดีอ่อนหวาน อ่อนโยน น่ารัก แถมยังเป็นดาวมมหาลัยซะด้วย แค่นี้ก็น่าจะพอการันตีความสวยสดงดงามของพี่พายได้เป็นอย่างดีแล้ว แต่ไม่รู้ทำไม พี่ไอเท็มถึงบอกว่าจะไม่รักก็ไม่รู้ แต่ไปๆมาๆเมื่อยิ่งเกลียดก็ยิ่งเจอจนในที่สุดพี่ไอเท็มก็พ่ายต่อความดีของพี่พาย และก็เกิดเป็นความรักในเวลาต่อมา...
“ ไม่จริงหรอก..พี่พายเค้ารักพี่มากเลยนะ มิลค์เป็นพะ... ”
“ ~ ม่ายต้องหร๊อก เอ๊าะ..อ๊อกกกกกกกกกกกกกกกกก ~” อี๋ ~ วันหลังถ้าจะทำอะไรก็น่าจะบอกให้รู้กันก่อนล่วงหน้าก็ดีนะ..ไม่ใช่ขณะที่น้องกำลังพูดอยู่แล้วมาขัดขวางด้วยการอ้วกกกกกกเนี่ย ~_~”
ติ๊งหน่องๆๆๆ
“ พี่ไอเท็ม..มิลค์ไปดูก่อนนะว่าใครมา “ อ่ะฮ้า ~ ใครมากดออดเนี่ย..ช่างกดได้ถูกเวลา ( หนีรอด ) เสียงจริ๊งๆ ^^
“ ~ ม่ายยยอาวววว ~ “ ถึงไอเท็มจะพูดยังไงฉันก็ไม่สนใจแล้วล่ะ ! เพราะตนนี้ฉันต้องรีบไปเปิดประตูก่อนแล้ว ก็อยากรู้นี่หน่าว่าใครมา..
แอ๊ดดดดดดดดดดด
อ๋าหยา ~ “ พี่พายยย ” พี่พายมายืนอยู่หน้าประตูบ้านฉันด้วยสภาพอิดโรยมากๆ มือข้างหนึ่งพิงกำแพงเหมือนจะหาที่ยึด ในขณะที่มืออีกข้างหนึ่งถูกทิ้งไว้ข้างลำตัวเรียบร้อยแล้ว ขอบตาดำคล้ำ ใบหน้าที่ปกติจะสดใสตลอดเวลาดูซีดลงอย่างเห็นได้ชัด ริมฝีปากแห้งติดจำบวมและช้ำนิดๆ จนไม่เหลือเค้าดาวมหาลัยเลยแม้แต่น้อย
พี่พายยิ้มให้ฉันนิดนึง แต่ช่างเป็นรอยยิ้มที่เศร้าหมองนัก ในขณะที่ริมฝีปากกำลังจะเอ่ยคำพูดใดๆออกมา อยู่ๆพี่พายก็เป็นลมล้มลง
“ เฮ้ย ! พี่พาย..”
“ พี่ไอเท็ม !!!!! ” ฉันตะโกนเรียกพี่ไอเท็มสุดเสียงเลย โดยหวังว่าพี่แกจะออกมาช่วยฉันบ้าง แม้ว่าความหวังจะริบหรี่ก็ตามทีเหอะ ก็พี่ชายฉันยังเมาแอ๋งไม่รู้เรื่องอยู่ข้างบน
“ พี่พาย..อย่าพึ่งเป็นไรไปนะ.. ” ชาติที่แล้วฉันทำกรรมไรไว้นะ..ถึงต้องมาดูแลพี่ตัวเองและแฟนพี่เนี่ย หัวฉันจะหมุนได้รอบทิศอยู่แล้ว ก็เพราะต้องคอยหันไปมองว่าเมื่อไหร่พี่ไอเท็มจะลงมาและก็ต้องคอยมองอาการพี่พายตลอดเลยด้วย เพราะกลัวว่าถ้าพี่พายเป็นอะไรไปฉันอาจจะเหลืออวัยวะไม่ครบ 32 ก็เป็นได้
“ เร็วเซ่ !! พี่ไอเท็มมมม !!!!!! “ ในที่สุดสวรรค์ก็โปรดให้พี่ชายฉันมีสติสตังดีในการใช้ความสามารถเดินลงบันไดมาโดยไม่ตกบันได
“ ~ เออ..มีอาระ... ~ เฮ้ย ! พายยย ” ทันทีที่เห็นพี่พาย พี่ไอเท็มใส่เกียร์เสือชีต้าวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วปานนักวิ่งลมกรด จนตอนนี้อาการทุกอาการที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่คงมลายหายไปหมดแล้ว ขนาดอาการเมายังหนีไปเที่ยวดรีมเวิล์ดแล้วเลย
“ พายยย...พายย ..มิ้ลค์ พายเป็นไรไป “ พี่แกคงลืมไปแล้วแหง๋..ว่าพี่พายพึ่งหักอกพี่ไอเท็มมา
“ ไม่รู้ ” คำตอบสั้นๆง่ายๆที่ออกมาจากริมฝีปากฉัน เล่นเอาพี่ไอเท็มอึ้งเลย ก็ฉันไม่ร็จริงๆนี่หน่า..จะให้บอกว่ารู้ได้งัยล่ะ ! และหลังจากนั้นพี่ชายฉันก็ทำอะไรไม่รู้กับหน้าพี่พาย เห็นตบๆอยู่นั่นแหละ ทำยังกะถ้าตบแล้วพี่พายจะฟื้นขึ้นมา
“ แล้วทำไมแกไม่พาพายเข้าข้างในล่ะ ” – ทำอย่างกะว่าฉันมีแรงงั้นแหละ อีธ่อ ! หญิงสาวผู้บอบบางประดุจแก้วคริสตัลอย่างฉัน จะให้อุ้มพี่พายที่ตัวใหญ่กว่านิดหน่อยเข้าบ้านนะหรือ...ถ้าฉันทำได้แล้วจะเรียกแกออกมาหาพระแสงของ้าวทำไมกันล่ะ !
“ อะ..ไอ “ ก่อนที่ฉันจะเอ่ยอะไรออกมาอยู่ดีๆพี่พายก็ฟื้นขึ้นมา พี่ไอเท็มนั้นทำอะไรไม่ถูกเลย เอาแต่จับมือ บีบแขน พี่พายที่ลืมตาขึ้นมาก็ยิ้มกลับ หลังจากนั้นทั้งสองคนก็คุยกันต่อ..คุยกันนอกบ้านนี่แหละ
“ ไออยู่นี่แล้ว..พาย ค่อยๆพูดนะคะ ไอไม่ไปไหนหรอก ไอจะอยู่ข้างๆพายนี่แหละ ” ในที่สุดฉันก็เป็น กอ- ขอ- คอ – งอ- จอ –ฉอ – ( ก้างขวางคองามจริงฉัน ) 555+ ไม่เข้าเลยแม้แต่น้อย =_=” เอาเป็นว่าตอนนี้ฉันคงเป็นส่วนเกินไปเรียบร้อยแล้วล่ะ
“ พี่พาย..พี่ไอเท็ม มิลค์ไปซื้อขนมก่อนนะ ” ไม่อยากเป็นส่วนเกินในชีวิตพี่สองคนน๊า..ตอนนี้ฉันจะขอออกไปเดินเล่นก่อนดีกว่า แม้ว่าจะรู้ว่าพูดไปก็คงไม่มีใครสนใจ แต่น้องที่ดีควรจะรายงานตัวก่อนออกจากบ้าน
</td></tr> <tr unselectable="on" hb_tag="1"> <td style="FONT-SIZE: 1pt" height="1" unselectable="on"> </td></tr></tbody></table>
ความคิดเห็น