ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    + - - ขอให้(รัก)จิงเถอะ - - + (yuri)

    ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 - เพื่อนใหม่

    • อัปเดตล่าสุด 25 เม.ย. 50




                   อากาศร้อนๆเริ่มเย็นขึ้น เพราะเหล่าเม็ดฝนพากันกระโดดลงมาจากฟากฟ้า ทำให้พื้นดินที่แห้งแล้ง กลับมาชุ่มฉ่ำอีกครั้ง  การเปลี่ยนแปลงทางธรรมชาตินี้ทำให้บรรดานักศึกษาทั้งหลายตระหนักได้ว่าเวลาเปิดเทอมใกล้จะมาถึงแล้ว

     

                   

    ท่ามกลางบรรยากาศอันร่มรื่น และเรียบง่าย ไม่รีบร้อนจนเกินงามนั้น รถเวสป้าสีขาวมันวาววับพาเจ้านายของมันละเลียดบรรยากาศไปตามถนนอย่างไม่เร่งร้อน และในที่สุดก็เจอกับป้ายที่ตามหา

     

      à คณะสถาปัตยกรรม 

     

              กึก...

     

      เวสป้าสีขาวคนเดิมหยุด ให้นายของมันล็อกตัวมันไว้กันช่องจอดรถ ก่อนจะเดินไปยังตึกตระหง่านดีไซน์แปลกตา  แต่ยังคงความสวยงามไว้อย่างเหนียวแน่น ภายในตึกตกแต่งเน้นสไตล์ดิบๆ ผนังปูนเปลือย บันไดวนขนาดใหญ่ใจกลางตึก ที่แปลกคือตึกนี้ไม่ติดป้ายอย่างอื่นนอกจากหมายเลขห้องเรียน ซึ่งเรียงรายไปทั่วทั้งตัวตึก

     

                    เออ...พิลึกดีแฮะ อาร์ตพูดกับตัวเอง มองไปรอบๆตัวอย่างไม่วางตา

     

    ตุ้บ

     

    โอ๊ย !” ตาที่มัวดูดซับความแปลกของตึกทำให้อาร์ตเดินไปชนใครคนนึงเข้า เฮ้ย...เธอ..เป็นไรมากป่าว อาร์ตว่าพลางช่วยพยุงหญิงสาวที่ชนกันให้ลุกขึ้น

     

                    นี่...เธอ...วันหลังเดินน่ะหัดดูตาม้าตาเรือบ้างสิ

     หญิงสาวที่ถูกชนต่อว่า

                   

    อ่ะๆ...เราขอโทษ คนชนยกมือไหว้ส่งๆ ว่าแต่เธอชื่ออะไรเหรอ

                   

    เค้า... คนตัวเล็กว่าชี้นิ้วไปที่ตัวเอง

             

    อือ...เธอนั่นแหละ

                   
                    
    ออย...เธออ่ะ

                   

    อาร์ต เจ้าของชื่อกระตุกยิ้มให้อีกฝ่าย เป็นเพื่อนกันนะ

    ยิ้มทะเล้นผุดขึ้นที่ริมฝีปาก

                   

    อืม...ออยรับคำพลางรีบจ้ำ

                   

    ออย...จะรีบไปไหนวะ

    อาร์ตบ่นพลางจ้ำตาม ทว่าเสียงบ่นที่ว่าเบาก็ยังเข้าหูของออยอยู่ดี

                   

    ไม่รีบเดี๋ยวก็สายกันพอดี

                   

    จะบ้าเหรอ...อีกตั้งครึ่งชั่วโมง สายอะไรกันอาร์ตแย้ง

                   

    ห๊า...อาร์ตแกดูนาฬิกาดีๆดิออยว่ายื่นข้อมือให้เพื่อนใหญ่ดูหน้าปัด

                   

    ออย...เราว่านาฬิกาแกเสียแล้วว่ะ อาร์ตว่ายื่นข้อมือให้อีกฝ่าย

                   

    ไม่ๆ...เราว่านาฬิกาแกนั่นแหละเจ้าของนาฬิกาเสียๆ ยังไม่ยอมรับความจริง

                   

    ของแก...ออย แกดูๆนาฬิกาแกมันซี้ม่องเท่งแล้วเนี่ย เข็มไม่กระติกเลย

                   

    ไม่จริง...นาฬิกาฉันออยทำหน้าไม่เชื่อ เมื่อว่านเพิ่งเอาไปเปลี่ยนถ่านอยู่เลย...แล้วมันจะตายได้ไง

                   

    ง่ายๆ...เธอโดนเค้าหลอก ฮะฮะฮะฮ่า

                   

    หนอยๆ...คนโดนหลอกแค้นใจครางฮึ่มๆในลำคอ

                   

    เอาน่า...ใจเย็นถือว่าทำบุญละกันอาร์ตว่าตบบ่าเพื่อน เดี๋ยวเย็นนี้ค่อยไปเปลี่ยนที่หน้า มอ...นะ เราไปส่งเองว่าพลางนั่งลงที่ขั้นบันไดตรงข้ามกับห้องเรียนของทั้งสอง

                   

    อือ...อืม ขอบใจนะแก ออยทรุดตัวลงตามอาร์ต

     

     

    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

     

                    ไอ้อาร์ต...เร็วกว่านี้ไม่ได้เหรอวะออยตะโกนฝ่าลม ถ้าตามพี่เค้าไม่ทันฉันโทษแกคนแรกเลย

                   

    เฮ้อ...ไอ้ออย รถฉันมันก็เร่งได้แค่นี้แหละ ฉันบอกมันหลังจากพยายามเร่งให้ทันพี่ชายสุดหล่อของมัน แต่ก็ตามได้แค่ควันรถพี่เค้า ไม่รู้มันไปต้องตาต้องใจอะไรพี่เค้า เห็นแค่หลังฉันกล้าพนันเลยว่าหน้าเหมือนปลาจวดแน่ แล้วฉันก็ไม่เข้าใจจริงๆว่าไอ้พี่นี่จะขี่รถเร็วไปไหน

                   

    ป้อคิงก่ะ...ขี่เร็วหาต๋ายอะหยัง ในที่สุดอาร์ตก็เผยธาตุแท้ออกมา

                   

    ห๊า...ไอ้อาร์ตแกว่าไรนะ ฉันไม่ได้ยิน

                   

    อ่อๆ...ป่าวๆ ไม่มีอะไร

             

    ไอ้อาร์ตออยถามย้ำเสียงเข้ม

                   

    เฮ้ยๆ...นั่นไงๆพี่สุดหล่อของแกอ่ะ อาร์ตว่าพลางชะลอรถบริเวณหน้าสวนริมอ่างเก็บน้ำ เฮ้ยแก...ฉันว่า...หน้ามันคุ้นๆว่ะอาร์ตเพ่งมอง หลังจากพิจารณาจากรูปร่างหน้าตาแล้ว...ไอ้พี่อาร์ม...

    เสียงพึมพำของอาร์ตไปกระทบเข้ากับหูของออย แต่ยังไม่ทำให้ออยสนใจได้เท่ากับภาพตรงหน้า หญิงสาวหุ่นนางแบบเดินเข้ามาหยอกล้อกับอย่างสนิทสนม

                   

                    แกรบ..

    ขวดน้ำในมือออยบัดนี้ถูกบีบจนบู้บี้

     

                    เฮ้ยๆ...ไอ้ออย แก...ใจเย็นดิวะ อาร์ตรั้งไหล่ออยไว้

                   

    ปล่อยฉัน

                   

    ไม่...แกอย่าทำอะไรบ้าๆนะเว่ย พูดไป พร้อมๆกับใจพูดต่อ นั่นพี่ฉันนะเว่ย

                    ออยอาศัยจังหวะที่อาร์ตเผลอ วิ่งกระโดดข้ามพุ่มไม้เตี้ยๆเข้าไปในสวนอย่างรวดเร็ว

             

    ไอ้ออย...อาร์ตตะโกนทำเอาผู้คนในบริเวณนั้นหันมามองอาร์ตเป็นตาเดียว

     

                    โครม!!!

    เสียงขวกน้ำกระทบถังขยะดังขึ้น พร้อมกับใบหน้าเปื้อนยิ้มของออยที่เดินกลับมาหาอาร์ต

     

                    ไอ้ออย...อาร์ตรู้สึกถึงคำว่าเกินจะบรรยาย

                   

    แกจะห้ามฉันทำไมวะ...ก็แค่ไปทิ้งขยะออยว่าหน้าทะเล้นกวนพระส้นของอีกฝ่ายนัก

                   

    ก็ฉันนึกว่าแกจะ...อาร์ส่ายหน้าพลางถอนหายใจ

                   

    นึกว่าจะอะไร...

                   

    เออ...ช่างเหอะน่า จะเปลี่ยนถ่านนาฬิกาไม่ใช่เหรอ สารถีเข้าประจำที่อีกครั้ง ชักช้าฉันไม่รอนะเว่ย อาร์ตว่าสตาร์ท แล้วแกล้งบึ่งออกไป

                   

    เฮ้ย...ไอ้อาร์ต รอฉันด้วย ออยตะโกนไล่หลังพลางวิ่งตาม

                   

    ฮะๆๆๆ คนแกล้งหัวเราะอย่างสะใจ

                   

    แฮกๆ...จำไว้เลยนะแกออยว่าทั้งๆที่หอบก่อนจะขึ้นคร่อมเบาะส่วนที่เหลือ

             

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×