คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Follow You ll EP.00 บทนำ [100%]
บทนำ
ไม่เคยมีวันไหนที่ทำให้ฉันมีความสุขได้เท่าเห็นเพื่อนตัวดีโดนผู้ชายทิ้งอีกแล้วล่ะ ฮ่าๆๆ
ก็มันน่าสมหน้าน้ำไหมล่ะ ฉันเคยเตือนมันหลายครั้งแล้วว่าแฟนมันคนล่าสุดของมันเป็นเสือไบ
และที่สำคัญเจ้าชู้มากด้วย เอาได้ทั้งผู้ชายและผู้หญิง มันก็ไม่เชื่อ
สุดท้ายเป็นไงล่ะ
หึ โดยเทน่ะสิ
“ทำไมชีวิตรักของกู ถึงได้เจอะเจอแต่กับผู้ชายเหี้ย ๆ วะอีมิ ฮือ ๆๆ” ‘แอลเอ’ร้องไห้ฟูมฟายไม่ต่างจากผู้หญิงไม่มีผิด(จริง ๆ
มันก็ใจหญิงนั่นแหละนะ) มันคงจะเจ็บปวดกับชีวิตรักของมันมากนัก เพราะมักจะลงเอ่ยในรูปแบบนี้ไม่รู้ตั้งกี่ครั้งแล้ว
คือพอมันจับได้ว่าแฟนมันนอกใจ ฝ่ายนั้นก็จะรีบชิงบอกเลิกมันซะก่อนไง ซึ่งมันเป็นเรื่องตลกร้ายมาก ๆ เลยนะ ว่าไหมล่ะ นี่ฉันไม่รู้จะพูดซ้ำเติมมันยังไงดี
เลยได้แต่นั่งเงียบกลั้นขำเท่านั้น “ฮึก...จะว่าไปแล้ว ในขณะที่กูโดนหักอกไม่รู้ตั้งกี่ครั้งแล้ว แต่กับมึง กลับไม่มีใครหลงมาจีบมึงเลยสักคน ทำไมวะ”
“อ้าว อีนี่นิ ว่ากูซะงั้น มึงอยากเจ็บเหรอ?!”
ดูมันพูดสิ นี่หาเรื่องกันชัด ๆ
จริง ๆ ฉันไม่ได้หน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่เลยนะ แต่ด้วยที่เป็นผู้หญิงแรง ๆ
หยิ่งยโส โหดเป็นที่หนึ่ง และที่สำคัญ...เข้าถึงยากมาก!
เพราะฉะนั้นพวกผู้ชายเลยไม่กล้าเข้ามาจีบเลยสักคนน่ะ ทว่ามันก็ดีแล้วแหละ
ฉันเป็นพวกขี้หงุดหงิดง่าย และไม่ชอบให้ใครมาจุ้นจ้านชีวิตส่วนตัว
“กูแค่จะบอกว่ากูอิจฉามึงหนักมากค่ะ!” แก้ตัวเสร็จ แอลเอก็แหกปากร้องไห้ต่อ
ตามจริงเห็นเพื่อนทุกข์ใจก็ใช่ว่าฉันจะรู้สึกดีมากนักหรอก เพราะมันเล่นไม่ไปเรียนเป็นอาทิตย์เลยไง ฉันอดเป็นห่วงไม่ได้ แอลเอรักใครแล้วรักจริง แถมยังรักมากอีกด้วย ทว่ารักแบบโงหัวไม่ขึ้นน่ะนะ
“มึงหยุดร้องไห้แล้วรีบไปอาบน้ำอาบท่าแต่งตัวเหอะ
นี่มึงไม่ไปเรียนเป็นอาทิตย์แล้วนะเว้ย” ฉันเตือนแอลเอ
เผื่อมันจะคิดอะไรขึ้นมาได้บ้าง ไม่ใช่หายใจทิ้งไปวัน ๆ โดยไม่เป็นอันทำอะไรเลยสักอย่าง
ฉันล่ะหนักใจแทนพ่อแม่มันจริง ๆ ทั้ง ๆ ที่ลูกชายโตมาเท่าควายแล้ว แต่ก็ยังต้องฝากฝังให้ฉันดูแลแทนอีกเนี่ย ซึ่งคนอย่างมันก็น่าเป็นห่วงจริง ๆ นั่นแหละ เพื่อนฉันยิ่งโตยิ่งโง่น่ะ และด้วยเหตุผลนี้ไงล่ะ ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างฉันจึงต้องย่องเบาเข้ามายังหอพักชายล้วนด้วยตัวเองอย่างนี้ แม้ว่าหอพักแห่งนี้จะสั่งห้ามไม่ให้ผู้หญิงเข้าโดยเด็ดขาดก็เถอะ
มันโคตรดูไม่ดีเลยแหละ ว่าไหมล่ะ แม้ว่าเพื่อนตัวดีจะเป็นเกย์ก็ตามทีเถอะ ทว่ายังไงมันก็เป็นผู้ชายอยู่ดีนี่หว่า แต่ช่างเรื่องนั้นก่อนเหอะ วันนี้ฉันต้องลากแอลเอไปเรียนให้ได้ ฉันมีเพื่อนแค่คนเดียวเท่านั้น พอต้องทำอะไรคนเดียว แน่นอนว่ามันทำให้ฉันรู้สึกโคตรเหงาหงอยมากเลยแหละ ยิ่งตอนที่ไปทานข้าวคนเดียวเนี่ย ไม่อยากบรรยายถึงความรู้สึกเหล่านั้นเลยให้ตาย
“อีมิ มึงต้องช่วยกูนะ!” จู่ ๆ แอลเอก็มีท่าทีเปลี่ยนไปจากเดิม ราวกับโดนผีเข้าสิงฉับพลันไม่มีผิด มันลุกพรวดจากเตียงนอนแล้วจับหมับเข้าที่แขนทั้งสองข้างของฉันและเขย่าแรง ๆ จนหัวฉันสั่นคลอน แววตามันดูน่ากลัวขึ้นมาทันที ทำเอาฉันขนลุกซู่อย่างช่วยไม่ได้ มันรู้สึกไม่น่าไว้ใจเท่าไหร่นัก
นี่ถ้าไม่ใช่เพราะภายนอกของมันดูเหมือนผู้ชายแมน ๆ
ทั่วไปล่ะก็...ฉันคงไม่รู้สึกกลัวอะไรนักหรอก
ขอย้ำเลยว่ามันหล่อมาก!
ท่าทางก็ไม่ได้บ่งบอกเลยว่าชอบเพศเดียวกันเลยแม้แต่น้อย
ยกเว้นเสียแต่ตอนที่มันอยู่กับฉันสองคนน่ะนะ มันแรดมาก
ไม่แน่นะว่าวันใดวันหนึ่งอาจจะเป็นฉันคนนี้นี่แหละที่จะเป็นฝ่ายกระโจนปลุกปล้ำมันทำผัวเสียเองน่ะ หึ ๆ
“จะให้กูช่วยอะไรล่ะ?” ฉันถามด้วยน้ำเสียงหวั่น ๆ พร้อมทั้งกวาดตามองรอบ ๆ ห้องไปพลาง ๆ เพื่อมองหาดูว่าพอจะมีอะไรทำให้แอลเอสลบได้บ้าง คือถ้าหากว่ามันเกิดบ้าคลั่งขึ้นมา ฉันจะได้เอามาตีหัวมันน่ะ
“มึงทำยังไงก็ได้ให้พี่'โรม'กลับมาคบกะกูอีกครั้ง!”
“มันใช่ธุระกงการของกูอ๋อ?” สิ้นคำถามกวน ๆ ของฉัน แอลเอก็แยกเขี้ยวใส่ มันทำหน้าเหมือนจะกระโดดกัดคอฉันไม่มีผิด
“อีดอก! มึงต้องช่วยกูค่ะ!”
ไม่รู้ไปไงมาไง ถึงได้เพิ่งเจอเนื้อหาเรื่องนี้เซฟไว้ในเว็บเด็กดี
โอ๊ย...มีความอยากกรีดร้องดัง ๆ ฉันลืมนิยายฮา ๆ อย่างนี้ไปได้ยังไง
จริง ๆ ด้าแต่งแค่ 3 ตอนนะคะ แต่อยากอัปคลายเครียดอ่ะ
สำหรับนักเขียน คอมเมนท์คือกำลังใจ
ถ้าไม่สะดวก แค่กดถูกใจก็ได้นะคะ ^^
ความคิดเห็น