DETAIN&CUTTER กักขังรัก กฎร้ายนายเลือดเย็น

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 02 ฟ้าคราม [4]

‘พี่อยากให้ฟ้าวางของขวัญไว้ตรงไหนดีคะ?’ ฉันเอ่ยถามอย่างไม่นึกเอะใจอะไรเลยแม้แต่น้อย แม้ว่าตนเองจะได้ยินเสียงปิดประตูดังขึ้นอย่างชัดเจน ตนเองเอียงคอเพื่อรอคำตอบ ทว่าไม่ได้หันไปมองคนด้านหลังเลย

พี่ชายข้างบ้านอย่างคัตเตอร์เพิ่งมาบอกเมื่อเช้านี้เองว่าวันนี้เป็นวันเกิดของเขา ฉันเลยไม่รีรอที่จะหาของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้เขา ซึ่งสร้างจากฝีมือตนเองมาให้

ถึงแม้ว่าผ้าเช็ดหน้าผืนสีแดงตามความชอบของเจ้าของวันเกิดจะไม่ได้มีราคาอะไรมากนัก แต่ฉันก็ตั้งใจปัดชื่อของเขากับชื่อของตนเองทั้งวันเพื่อจะมอบให้เขาโดยเฉพาะ นี่กว่าจะทำเสร็จเรียบร้อยก็หลังจากที่ฉันช่วยงานป๊ากับม๊าเก็บข้าวของภายในร้านเสร็จน่ะ ดังนั้นตอนนี้เลยเป็นเวลาใกล้จะสามทุ่มแล้ว ฉันแอบย่องออกมาจากบ้านเพื่อจะมอบให้เจ้าของวันเกิดถึงมือด้วยตนเอง แม้ตอนแรกน้องชายตัวดีจะอาสาไปมอบให้แทนเพราะเห็นว่าตอนนี้มันดึกมากแล้ว แต่ฉันก็ปฏิเสธเสียงแข็งพร้อมกับสั่งห้ามน้องชายไม่ใช่บอกใครที่ตนเองไปบ้านข้าง ๆ ช่วงดึกดื่นขนาดนี้

ป๊ามักจะสั่งห้ามไม่ให้ไว้ใจพี่ชายข้างบ้านคนนี้อยู่หลายครั้ง เนื่องจากเห็นว่าเขาดูไม่ไว้ใจนัก ทว่าฉันกลับไม่ได้ใส่ใจอะไร เพราะเราสองคนสนิทกันมาสามปีเต็ม ๆ ซึ่งนับตั้งแต่วันที่เขาย้ายมาอยู่ข้างบ้านเราแล้ว

พี่คัตเตอร์ เป็นคำเรียกติดปากตั้งแต่เขามาแนะนำตัวในวันที่ย้ายเข้ามาใหม่ เขาเป็นคนใจดีมาก ๆ ขัดจากรูปลักษณ์ภายนอกโดยสิ้นเชิง

เวลามีอะไร เขาก็มักจะแบ่งมาให้ฉันใช้ตลอด

นี่ไม่ใช่ว่าตนเองเห็นแก่ของหรอกนะ เพียงแต่ด้วยที่ว่าเขาอยู่คนเดียวในบ้านชั้นเดียวข้าง ๆ เขาเลยมักจะชวนฉันมานั่งคุยด้วยกันบ่อย ๆ เพราะเห็นว่าฉันอายุใกล้เคียงกับน้องสาวสองคนของเขา เขาก็เลยเอ็นดูฉันเฉย ๆ มันก็แค่นั้น เขาไม่ได้คิดอะไรเกินเลยอะไรสักหน่อย ดังนั้นเวลาว่าง ๆ หลังเลิกเรียนเสร็จ ฉันก็มักจะหาเวลามานั่งเล่นที่หน้าบ้านของเขาบ่อย ๆ ฉันกลัวว่าเจ้าตัวจะเหงาน่ะ ซึ่งทุก ๆ ครั้งฉันก็แค่มานั่งคุยกับเขาก็เท่านั้นเอง บางวันเขาก็ยังสอนการบ้านให้ด้วยนะ และในส่วนของใช้ที่เขายกมาให้นั้นมักจะเป็นจำพวกเสื้อผ้าที่เขาไม่ได้ใช้แล้วเท่านั้นน่ะ

‘ฟ้าวางไว้ที่หัวเตียงก็ได้’ คนด้านหลังตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ทว่าจู่ ๆ กลิ่นเหม็นของเหล้าที่มาจากตัวเขาก็ทำให้ฉันส่ายหน้ารัว ๆ เพราะรู้สึกมึนหัวไปชั่วขณะ ก่อนตนเองจะเอื้อมมือวางของขวัญตามตำแหน่งที่เขาเอ่ยบอก

‘ตรงนี้ใช่มั้ยคะ?’

‘อืม ว่าแต่ของด้านในมันคืออะไรเหรอ?’ เขาไม่ตอบคำถามฉัน หากแต่ถามถึงของที่อยู่ด้านในของขวัญแทน ซึ่งฉันห่อด้วยกระดาษ A4 ที่ถูกขยำ ๆ ให้มันดูแปลกตาแทนกระดาษห่อของขวัญตามร้านค้าทั่วไป นี่ภายนอกดูเหมือนห่อผ้าอนามัยไม่มีผิด เพราะของด้านในมันเป็นเพียงแค่ผ้าเช็ดหน้าผืนเล็ก ๆ ก็เท่านั้นเอง

ก่อนหน้านี้พอฉันยื่นของขวัญให้คัตเตอร์ เขากลับขอให้ฉันขึ้นมาวางไว้ที่ห้องนอนของเขาแทน เขาบอกว่ามีของสำคัญจะให้ฉันและมีเรื่องสำคัญมาก ๆ จะบอกฉันด้วย ฉันเลยเออออทำตามอย่างไม่ไถ่ถามอะไรสักก่อน ทั้ง ๆ ที่ที่ผ่าน ฉันไม่เคยเข้ามาในบ้านของเขาเลยสักครั้ง

อย่างที่บอก ฉันไว้ใจเขา

‘ถ้าพี่อยากรู้ พี่ต้องแกะดู...อ๊ะ’ ยังไม่ทันที่ฉันจะเอ่ยบอกจนจบประโยคดี ลำตัวของฉันก็ถูกคนด้านหลังจัดแจงให้หันมาประจันหน้ากันอย่างรวดเร็ว จากนั้นแขนทั้งสองข้างของฉันก็ถูกจับหมับไว้แน่นอีกด้วย และด้วยความสูงที่แตกต่างกันมากนัก ฉันเลยต้องแหงนหน้าขึ้นมาสบตากับเขาแล้วขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ ‘พะ พี่คัตเตอร์มีอะไรจะบอกเหรอคะ?’

จู่ ๆ น้ำเสียงของฉันก็เกิดสั่น ๆ ขึ้นมาเมื่อสัมผัสได้ถึงอันตราย

‘พี่ชอบฟ้ามากเลยนะ ฟ้ารู้มั้ย’

‘คะ?!’ คนถูกสารภาพอึ้งจนอ้าปากค้างเพราะไม่คาดฝันว่าจะได้ยินจากปากคนตรงหน้า ตอนนี้เราสองคนยังคงประสานสบตากันอยู่ ทว่าลมหายใจรดใส่หน้าแรง ๆ เหมือนหอบของเขาทำให้ฉันเริ่มขยับตัวด้วยความอึดอัด

ฉันพยายามแกะมือที่กำลังเกาะกุมจับแขนฉันไว้แน่นเมื่อตนเองเริ่มรู้สึกไม่ดีเสียแล้ว ดวงตาเขานั้นแดงก่ำ ทำให้ฉับพลันร่างกายของฉันเกิดรู้สึกเย็นยะเยือกจนขนลุกซู่อย่างบอกไม่ถูก

‘ไม่สิ พี่รักฟ้าต่างหากล่ะ’ ไม่พูดเปล่าคัตเตอร์ยังเขย่าแขนฉันแรง ๆ พร้อมบีบแน่นมากยิ่งขึ้น สายตาเลือนลอยกลอกไปมาอย่างลุกลนเหมือนมีพิรุธกำลังกวาดมองรอบ ๆ ห้องเพื่อสำรวจอะไรสักอย่างและเพื่อให้แน่ใจอะไรสักหน่อย ซึ่งฉันในเวลานี้ไม่รู้อะไรหรอก แต่ที่ฉันมั่นใจโดยสัญชาตญาณคือความไม่ปลอดภัย

‘แต่ฟ้าไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับพี่เลยนะคะ...โอ๊ย!’ เมื่อฉันปฏิเสธความรู้สึกที่มีต่อเขา เขากลับทวีความรุนแรงกับฉันอย่างน่าหวาดหวั่น

‘ฟ้าไม่ได้คิดอะไรกับพี่ก็ช่างแม่ง แต่พี่รักฟ้า รักจนจะคลั่งตายอยู่แล้ว!’

นี่สินะเรื่องสำคัญที่เขาจะบอกฉัน

ตอนนี้คัตเตอร์ดูน่ากลัวมาก เขาก้มหน้ามองร่างกายฉันไปทั่วอย่างจาบจ้วงพร้อมกับหายใจเฮือกแรงเป็นระยะ ๆ และพอฉันเงยหน้าขึ้นสบตากันอีกครั้งก็เห็นว่าเขากำลังเลียริมฝีปากตัวเองเหมือนกระหาย

เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะ อาการเหมือนพวกโรคจิตไม่มีผิด

‘พะ พี่เป็นอะไรไปคะ ปล่อยฟ้านะ ฟ้าจะกลับบ้านแล้วค่ะ’  ฉันขยับตัวดีดดิ้น และพอหลุดพ้นออกไปจากการถูกเกาะกุมของเขาอย่างง่ายดายแล้วตนเองก็ไม่รีรอผลักอกกว้างเต็มแรงจนเขาเซถอยหลังไปกระแทกกับบานประตู ทว่าหลังจากนั้นฉันยังยืนอยู่ที่เดิมไม่รีบวิ่งหนีไม่ไหน ตนเองหอบหายใจแรงเหมือนการผลักเขาเมื่อกี้นี้เป็นการใช้พลังงานเป็นอย่างมาก ทั้งที่คัตเตอร์ผ่อนแรงเซไปเองอย่างคนไร้เรี่ยวแรงเท่านั้น

‘ฟ้ากำลังทำให้พี่โกรธ ฟ้ารู้ตัวรึเปล่า!’

‘พี่เองก็กำลังทำให้ฟ้ากลัว หลีกทางให้หน่อยค่ะ ฟ้าจะกลับบ้าน!’ ถึงปากจะบอกว่ากลัว แต่ฉันก็ยังกล้าหาญถึงขนาดก้าวเดินเข้าไปใกล้ ๆ เขาอย่างเด็กไม่ประสีประสา

ฉันไม่คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นหรอก ตอนนี้ฉันคิดเพียงแค่ว่าอยากจะออกไปจากบ้านหลังนี้ให้เร็วที่สุด

การที่เราสนิทกันเลยทำให้ฉันไม่รู้สึกหวาดกลัวต่ออาการที่เปลี่ยนไปของเขาในขณะนี้มากนัก

บางทีมันอาจจะเป็นผลมาจากกลิ่นเหม็นแปลก ๆ จากตัวเขาก็ได้ มันก็แค่นั้น

ฉันคิดว่าเพียงเพราะเขาเมา เขาเลยเผลอทำตัวแย่ ๆ ใส่ฉัน

‘...’ เมื่อเห็นว่าเขายืนนิ่งไม่ขยับหลีกทางให้ ฉันจึงคว้าข้อมือของเขาเอาไว้เพื่อจะดึงให้เขาขยับพ้นจากประตูไปซะ ทว่าฉับพลันคนตรงหน้ากลับมีอาการสะดุ้งจนตัวโหยง ซึ่งมันก็ทำให้ฉันตกใจตามไปด้วย ฉันมองสบตาเขา ในขณะที่เขาเองก็ก้มหน้าลงมาเหม่อมองฉันใกล้ ๆ เช่นกัน

‘วันนี้พี่เป็นอะไรไปคะ ไม่สบายเหรอ?’ ไม่ถามให้หายสงสัยเปล่า ๆ ฉันยังยกมือข้างที่ว่างขึ้นเตะหน้าผาของเขาด้วยความรู้สึกเป็นห่วง

วันนี้เขาเป็นอะไรไปนะ ตัวก็ไม่ได้ร้อนสักหน่อย แต่ทำไมหน้าแดงนักล่ะ มิหนำซ้ำมีเหงื่อไหลออกมาเต็มตัวเลยด้วย นี่เป็นปกติของคนที่ดื่มเครื่องดื่มมึนเมาหรือเปล่านะ ฉันไม่รู้เรื่องพวกนี้เลยจริง ๆ

‘พี่รักฟ้ามากนะ รักมากจนขนาดที่ว่าพี่ไม่คิดจะลองมีอะไรกับผู้หญิงอื่นเลย’ คำว่ารักซ้ำ ๆ ที่เขาเอ่ยออกมาไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกหวั่นไหวเลยแม้แต่น้อย

คือฉันไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับเขามากกว่าพี่ชายเลยจริง ๆ ทว่าถึงฉันจะบอกตนเองแบบนั้น แต่ไม่รู้ทำไมตอนนี้ภายในใจมันถึงเต้นแรงถี่มากขนาดนี้

เป็นเพราะฉันรู้สึกแปลก ๆ กับคำพูดของเขาหรือเปล่านะ

ฉันว่าต้องใช่แน่ ๆ เลย

‘แล้วฟ้าเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ’ แต่ว่านะ ประโยคหลังเมื่อกี้ทำเอาฉันรู้สึกหวาดผวาไม่น้อย จู่ ๆ ฉันก็รู้สึกเสียวสันหลังแวบจนขนอ่อนบนตัวพร้อมใจลุกชัน แน่นอนว่ามือฉันที่วางอยู่บนหน้าผาเขาก่อนหน้านั้นรีบชักออกไปอย่างรวดเร็วเหมือนตนเองเผลอแตะต้องของร้อนเข้า

‘มันเป็นเพราะเราคนเดียวนั่นแหละที่ทำให้พี่คลั่งแบบนี้ เพราะฉะนั้นฟ้าต้องรับผิดชอบ’

‘พี่เป็นบ้าอะไร ทำไมฟ้าต้องรับผิดชอบด้วย อุบ!’

ตุบ!

แต่ก่อนที่ตนเองจะประสาทเสียเพราะท่าทางแปลก ๆ ของเขา คัตเตอร์ก็ผลักฉันเต็มแรงจนร่างของฉันกระเด็นหงายหลังตกลงบนเตียงกว้างอย่างไม่ทันตั้งตัว ศีรษะที่แหงนขึ้นตามแรงผลักเหมือนภาพสโลโมชั่น ฉันเห็นเพดานของห้องอย่างช้า ๆ จากนั้นฉันก็รู้สึกมึนเบลอไปชั่วขณะหนึ่ง ทว่าแต่แล้วฉันก็ต้องตกตะลึงนอนอึ้งเมื่อถูกคัตเตอร์กระโดดขึ้นคร่อมเหนือร่าง เขาจับข้อมือฉันทั้งสองข้างตรึงไว้ข้างศีรษะแล้วโน้มใบหน้าลงมาใกล้ ๆ โดยที่แววตาของเขามีความแน่วแน่ต่อการกระทำต่อจากนี้เป็นอย่างมาก

‘ฟ้าเป็นของพี่เถอะนะ ก่อนที่เราสองคนอาจจะไม่มีโอกาสได้เจอกันอีกแล้ว...’

ทำไมก่อนที่เขาจะหายออกไปจากชีวิตฉัน เขาต้องทำลายชีวิตฉันด้วย!

เออ ก่อนไป ทำไมอีพี่ต้องทำเลวกับน้องด้วยล่ะ

เอ่อ...จู่ ๆ ก็มาอัป รีดอ่านจะงง ฮ่า ๆๆๆ

ด้าเพิ่งหาไฟล์เรื่องนี้เจอน่ะค่ะ

ด้าแต่งเยอะแล้ว ก็ว่าจะมาอัปบ่อย ๆ ค่ะ