คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 02 ฟ้าคราม [2]
“ฮ่า ๆๆ” เมื่อฉันได้ยินคำพูดอย่างนี้เข้าแล้ว ตนเองก็เผลอหัวเราะเสียงใสออกมาทันที
จริงอยู่ที่ว่าเขาคนนี้ต้องจำผิดคนแน่ ๆ เขาถึงได้พูดจาด้วยถ้อยคำอย่างนั้นกับฉันน่ะ ซึ่งนั่นก็ไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกโกรธเคืองอะไรเขาหรอกนะ กลับกัน ฉันกลับรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องน่าขำสิ้นดีต่างหากล่ะ เพราะเขาคนนี้ยังไม่ทันได้เอ่ยถามฉันให้แน่ใจสักก่อนเลยว่าฉันใช่คนที่ตัวเองทักมาถูกคนหรือไม่ เขากลับด่วนสรุปด้วยการเตือนความจำด้วยคำพูดคำจาแบบนี้ไง
ใจจริงฉันก็ไม่ได้อยากจะหัวเราะขำเขาหรอกนะ แต่ยิ่งได้มองสีหน้าแววตามึนงงของเขาแล้ว มันเลยยิ่งทำให้ฉันระเบิดขำไม่หยุด
คนสมัยนี้นี่มันยังไงกันนะ เปิดเผยเรื่องอย่างนี้ออกมาโต้ง ๆ
ได้อย่างไม่อายปากเลยจริง ๆ
เขาพูดอย่างกับว่ามันเป็นเรื่องดินฟ้าอากาศไม่มีผิด ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้วไม่ควรสักหน่อย ถือเป็นมารยาทอย่างหนึ่งน่ะนะ
เรื่องของความสัมพันธ์ในอดีตที่จบกันไปแล้ว อีกฝ่ายไม่ควรจะมากล่าวถึงเพื่อยั่วโมโหกันจะดีกว่า
นี่ยังดีนะที่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาพูดถึง
ไม่อย่างนั้นงานนี้มีตบปากกันอย่างแน่นอนเลยล่ะ ฉันมั่นใจ
“ขำทำไม มีอะไรน่าขำนักเหรอ?!” น้ำเสียงนั้นเริ่มไม่พอใจพร้อมชักสีหน้าใส่ ฉันไม่รู้จริง ๆ นะว่าเขาคนนี้เป็นใคร ทว่าเพราะท่าทางของเขาในตอนนี้ มันเลยทำให้ฉันหลุดขำไม่หยุดเลยจริง ๆ
“ฉันไม่รู้นะว่าผู้หญิงที่นายพูดถึงคือใคร แต่ฉันไม่ใช่คนคนนั้นหรอกนะ ฉันชื่อ...อ๊ะ!”
หมับ!
“อย่ามาตีหน้ามึนไปหน่อยเลย หรือว่าเพราะมันเด็ดกว่าฉัน เธอเลยแกล้งทำเป็นไม่รู้จักกันแบบนี้!” ยังไม่ทันที่ฉันจะได้บอกชื่อตนเองออกไปให้กระจ่างกันเสียที หนุ่มฝรั่งแต่พูดไทยชัดคนนี้ก็สวนกลับมาทันควัน และไม่ใช่แค่เอ่ยต่อว่าฉันอย่างเดียวเท่านั้นนะ เขายังเดินเข้ามากระชากข้อมือฉันอย่างแรงพร้อมกับบีบแน่นจนทำให้ฉันรู้สึกเหมือนกระดูกแทบจะแหลกหักไปชั่วขณะเลยอีกด้วย
ให้ตาย
นี่ใช้กำลังกันเลยเหรอ?!
“โอ๊ย...ปล่อยนะ!” ฉันร้องโอดโอย ใบหน้าเหยเกด้วยความเจ็บ ซึ่งนั่นก็ทำให้ผู้คนที่กำลังเดินผ่านไปผ่านมาบริเวณนี้เริ่มจะหยุดหันมามองพวกเราอย่างสนใจกันเสียแล้วล่ะ
“ตอบดิ ไอ้คัตเตอร์มันเด็ดกว่าฉันนักหรือไง เธอถึงได้แกล้งกันแบบนี้!”
กึก...
“...” พอได้ยินชื่อของบุคคลหนึ่งขึ้นมาก็ทำเอาฉันเบิกตากว้างจนเผลอชะงักกึกแข็งทื่อไปในทันที ก่อนที่ร่างกายตนเองจะสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวฉับพลัน ขณะเดียวกับหัวใจก็เต้นแรงรัว ๆ ถี่แรง สวนทางกับลมหายใจที่มันสะดุดเป็นช่วง ๆ
“ตอบมา!”
“คะ คัตเตอร์เหรอ...”
“เป็นอะไร?” เมื่อเห็นความผิดปกติ ร่างสูงที่จับข้อมือฉันแน่นในคราแรกก็ค่อย ๆ คลายออก ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนมาเป็นเลื่อนจับตรงหัวไหล่ฉันแทน ทว่าไม่ทันไร ฉันก็รีบปัดมือเขาทิ้งออกไปอย่างแรง ในขณะที่สายตากลอกไปมาและชำเลืองมองรอบ ๆ ตัวอย่างลุกลี้ลุกลน
“ไม่นะ ไม่...” เพียงแค่พอนึกถึงภาพเหตุการณ์เก่า ๆ ในอดีตที่ตนเองเคยโดนกระทำอย่างเลวร้าย ฉันก็อยากกรีดร้องออกมาดัง ๆ
ความหวาดกลัวสุดขีดในตอนนี้กำลังจะทำให้ฉันสติแตก
ฉันเกลียดไอ้สารเลวนั่น แค่ได้ยินชื่อของเขาก็ทำให้ตนเองรู้สึกหวาดกลัวผู้คนขีดสุดขึ้นมาทันที นั่นเป็นเพราะว่าเขาเป็นคนเลวที่ฉันเคยไว้ใจที่สุดคนหนึ่งยังไงล่ะ
ฟ้าครามต้องเจออะไรมาบ้างเนี่ย
ถึงได้กลัวคัตเตอร์ขนาดนั้น
ต้องมาลุ้นกัน
ความคิดเห็น