คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 01 คัตเตอร์ [2]
“ไอ้จี กูขอเตือนมึงจริง ๆ นะว่าอย่าขี้เสือกให้มันมากนัก ถ้ามึงไม่อยากเจอดีเข้าสักวันน่ะ” ผมเอ่ยเตือนจีคอปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งกว่าปกติ ทว่าในเมื่อมันพูดซะขนาดนี้แล้วก็ทำให้ผมรู้ได้ทันทีว่ามันเข้าไปเสือกกับเรื่องไม่เป็นเรื่องเข้าแล้วล่ะ นี่ต่อให้ผมห้ามมันอย่างไร มันก็ไม่ฟังหรอก เชื่อดิ
เรื่องของเรื่องมันเป็นความลับที่อันตรายน่ะ ดังนั้นผมเลยไม่สามารถเปิดเผยอะไรได้แม้แต่น้อย
“เมื่อกี้นี้กูพูดถึงเรื่องอะไรเหรอวะ กูลืมไปแล้วว่ะ” นี่มันยังสามารถตีหน้าซื่อต่อหน้าผมแบบนี้ได้อย่างไรวะ แถมยังมีการยกมือเกาหัวตัวเองประกอบอีกด้วย ไอ้เวรนี่แม่งตอแหลเกินเบอร์จริง ๆ ซึ่งก็ทำเอาผมงงไปกับมันด้วยเลยว่ะ เมื่อกี้นี้มันพูดพล่ามซะยาวจนทำให้ผมรู้สึกหวาดหวั่นในใจขึ้นมาเลยล่ะ “แต่เดี๋ยวนะ ไอ้มังกรมันเป็นหมันนี่หว่า ถ้างั้นแบบนี้แสดงว่าแผนการนี้โบอาใช้ไม่ได้ดิ”
“ถ้าไอ้มังกรมันเป็นหมัน มันจะซื้อถุงยางเพื่อ?”
ไหน ๆ จีคอปแม่งก็ยังคงพูดถึงเรื่องนี้ต่อ ถ้างั้นผมก็จะเล่าบางส่วนเลยแล้วกัน คือจริง ๆ แล้วการที่มังกรยอมคบกับโบอา นั่นเป็นเพราะมีเหตุจำเป็นน่ะ
พวกนั้นมีความเกี่ยวพันกับธุรกิจเทา ๆ หรือเข้าใจง่าย ๆ ก็คือพวกมาเฟียนั่นเองแหละ คบกันก็เพื่อเป็นหลักประกันอะไรสักอย่างเท่านั้น ซึ่งอันที่จริงผมเองก็ไม่รู้รายละเอียดนักหรอก แม้ว่าคุณป๋าของผมจะเป็นหุ้นส่วนร่วมกับพวกคนเหล่านั้นด้วยก็ตาม ทว่าคุณป๋าก็ไม่ได้เปิดเผยข้อมูลให้ลูกไม่เอาไหนอย่างผมรับรู้ด้วยหรอก งานส่วนนี้อาจินเป็นคนรับผิดชอบ ส่วนงานในอนาคตของผมก็จะเป็นในส่วนของบริษัทรับเหมารายใหญ่ ซึ่งเป็นกิจการของครอบครัวเรานั่นเอง
“เออว่ะ แบบนี้แม่งต้องมีแผนซ้อนแผนกันแน่ ๆ กูมั่นใจเลย”
เรื่องมังกรกับโบอาน่ะ ทุกคนอย่าไปใส่ใจเลย เพราะหากเล่าไปแล้วเรื่องแม่งยาวว่ะ
ว่าแต่ว่าบางทีผมก็งงนะ คือไม่รู้ไปไงมาไงผมถึงได้มัวแต่ยืนนินทาเพื่อนอย่างนี้น่ะ นั่นมันเพราะไอ้ขี้เสือกอย่างจีคอปแท้ ๆ เลยเชียวที่ทำให้ผมไม่ได้ดูเวลาเลยว่าอีกไม่กี่สิบนาทีก็จะถึงเวลาเรียนคาบแรกเสียแล้ว
ดีนะที่อีกสองเดือนกว่า ๆ ผมจะต้องฝึกงานแล้ว ไม่อย่างนั้นต่อให้เป็นบริษัทซึ่งเป็นกิจการของครอบครัวตนเอง แต่ถ้าสมมติว่ามาสายตั้งแต่วันแรกเหมือนช่วงเรียน แม่งก็ดูแย่เลยล่ะ
วันนี้ถือเป็นวันแรกของการเปิดเทอมด้วยสิ
เอ่อ...นี่ที่จริงผมก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรนักหนากับเรื่องเรียนสักหน่อยนะ เพียงแต่ว่าหากไปเรียนทันเวลาตั้งแต่วันแรก มันก็จะเป็นการเริ่มต้นอะไรดี ๆ ไง ซึ่งผมมีความเชื่อแบบนั้นมาตลอดน่ะนะ
“ไปเรียนเหอะ ชักช้ามึงอดไปแวะจีบน้องสาวของไอ้ฟาสซิสต์นะ” ผมยกเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อตัดบท
ฟาสซิสต์มันเป็นศัตรูกับกลุ่มเรา ซึ่งอยู่เรียนปีสี่เหมือนกัน แต่เป็นพวกวิศวะช่างกล จีคอปแม่งตามจีบน้องสาวมันเพื่อแหย่เล่นเท่านั้นเองแหละ มันไม่ได้จริงใจอะไรกับน้องคนนั้นจริง ๆ หรอก ซึ่งอันที่จริงมันมีคนที่มันชอบอยู่แล้วล่ะ ชื่อใบบัวเป็นเด็กการจัดการปีสอง แต่มันไม่กล้าเข้าไปจีบสักที นี่ไม่รู้ว่ามันกลัวห่าอะไรของมันนักหนา ผมว่านะ ถ้ามันยังคงชักช้าอยู่แบบนี้ หมาสักตัวที่เฝ้าเธอไม่ห่างตัวคงงาบไปแดกเองก็ได้มั้ง งานนี้ผมรอซ้ำเติมมันว่ะ
“ไปจีบก็ได้วอนหาที่ตายอ่ะดิ เดี๋ยวมันก็พาพวกมารุมกระทืบกูจริง ๆ หรอก”
“ทำไมวะ?” ผมถามเพราะอดสงสัยไม่ได้ ก็เห็นว่ามันขยันขับรถไปดักรอเด็กคนนั้นที่หน้าโรงเรียนเกือบทุกวันจนมันเป็นงานอดิเรกของมันไปแล้วนี่หว่า แล้วนี่ทำไมอยู่ ๆ มันเพิ่งจะมากลัวโดนกระทืบเอาปานี้วะ ผมงง
“นี่มึงยังไม่ได้ข่าวเรื่องที่ไอ้พายัพฉุดน้องฟาร์รึไง มันคาบไปแดกเรียบร้อยแล้วไอ้ห่า ให้ตายเหอะ พูดถึงเรื่องนี้แล้วกูโมโหว่ะ กูอุตส่าห์ตามจีบน้องฟาร์ตั้งหลายเดือน แม่งแย่งของเล่นของกูว่ะ!” จีคอปบ่นยาวอย่างหัวเสียเพราะเสียของเล่นที่มันจีบไว้เพื่อใช้ฝึกซ้อมในการจีบสาวในอนาคตของมัน
“เฮ้...สรุปเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงเหรอวะ?!” พอรู้อย่างนี้เข้าแล้วก็ทำเอาผมหน้าเหวอเลยว่ะ ถ้าผมจำไม่ผิด น้องสาวของฟาสซิสต์อยู่มัธยมเองนะ ผมไม่แน่ใจว่าเธออยู่ม.ไหน อันที่จริงเมื่อหลายวันก่อนผมก็เคยได้ยินข่าวฉาวเรื่องที่เพื่อนตัวดีฉุดสาวกลางสนามแข่งรถนะ แต่ผมก็ไม่ค่อยอยากจะเชื่อข่าวลือเท่าไหร่เพราะเพื่อนผมคนนี้ก็มีแฟนอยู่แล้วไง มันไม่ชอบทำอะไรโจ่งแจ้งให้แฟนมันจับได้หรอก นี่น่าจะเป็นเรื่องจริงแฮะ เพราะถ้าหากจีคอปมันยืนยันจากปากของมันเองแล้ว แน่นอนว่าข่าวทุกเรื่องเป็นความจริงเกือบเก้าสิบห้าเปอร์เซ็นต์เลยเชียวล่ะ “เด็กนั่นอายุถึง 18 รึยังวะ?”
“เพิ่งขึ้นม.5 อะ มึงคำนวณดูแล้วกัน” อีกครั้งที่ผมทำหน้าเหวอเพราะตกใจมาก นี่พายัพแม่งพรากผู้เยาว์เลยเหรอวะ ผมนี่ร้องเหี้ยในใจรัว ๆ เลยว่ะ ซึ่งเมื่อจีคอปเห็นท่าทางอย่างนั้นของผมแล้ว มันก็เบ้ปากแรง ราวกับว่ากำลังด่าผมในใจว่าผมเล่นใหญ่ไม่มีผิด “มึงอย่ามาทำเป็นตกใจไปหน่อยเลยไอ้สัตว์ ทีมึงเมื่อสามปีก่อนก็เปิดซิงกับเด็กสาววัย 15 ปีไม่ใช่เหรอ?”
“...!” เรื่องนี้มันไปรู้ได้ไงวะ จริงอยู่ที่คืนนั้นผมชวนพวกเพื่อน ๆ ทั้งกลุ่มไปดื่มฉลองกันที่บ้านเช่าของผมด้วยกัน เนื่องจากพวกเราเรียนจบมัธยมและมีที่เรียนต่อมหาวิทยาลัยเดียวกันแล้ว แต่ว่าผมก็ไล่ส่งพวกมันกลับบ้านไปตั้งแต่ก่อนสองทุ่มแล้วนะ ไอ้นี่มันมีตาทิพย์หรือไงวะ มันถึงได้รู้ไปซะทุกเรื่องอย่างนี้น่ะ นี่ผมควรจะฆ่ามันปิดปากเลยดีไหมวะ “ไอ้จี มึงรู้เรื่องนี้มานานแค่ไหนแล้ว?!”
“กูก็รู้ตั้งแต่คืนนั้นนั่นแหละ”
“...!”
“กูน่ะได้ฉายาสิบทิศ ผู้เสือกรู้ทุกอย่าง มึงเชื่อกูยัง?”
มันรู้ความลับของผม ทว่าก็เก็บไว้มาตั้งหลายปี ไม่ยอมสารภาพบอกกับผมสักที นั่นก็เลยทำให้ผมรู้สึกหมั่นไส้มันขึ้นมาทันที
เออ มันรู้ไปก็เท่านั้นแหละ ยังไงมันก็รู้ไม่หมดหรอก ผมมั่นใจ หึ
[จบบรรยายพิเศษ :: คัตเตอร์]
เรื่องเสือก ไว้ใจคนนี้เลย จีคอปรู้เยอะ ฮ่า ๆๆ
ปล.แต่งเรื่องนี้ด้ารู้สึกไม่ถูกจริตสักเท่าไหร่
ทว่าเป็นเรื่องเดียวที่ด้ารู้สึกว่าแต่งได้ไหลลื่นมากค่ะ
ความคิดเห็น