คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 03 เจอกันอีกครั้ง [2]
“สาม...สี่ ไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเผา มันจะถูกไม้เสียบ มันจะถูกไม้เสียบ เสียบปีกซ้าย เสียบปีกขวา ร้อนจริง ๆ ร้องจริง ๆ ร้อนจริง ๆ” นี่ไม่รู้เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วที่ฉันต้องมาเต้นท่าไก่โง่ ๆ ให้ทุกคนทั้งคณะครุศาสตร์ได้ดูเป็นบุญตา
อย่างที่บอกว่าวันนี้วันแรกของการเปิดเทอม ดังนั้นมันจึงมีกิจกรรมรับน้องเลยไง และพอฉันมัวแต่ตกใจที่เจอคัตเตอร์จนสติหลุด ฉันก็เลยเดินเหม่อลอยอยู่คนเดียวจนกระทั่งลืมไปเลยว่าควรจะรีบไปเข้าสุ่มหน้าคณะ แต่กว่าที่ตนเองจะนึกออกขึ้นมาได้ก็ไปสายกว่าครึ่งชั่วโมงเสียแล้ว
พอฉันวิ่งมาถึงปุ๊บ ฉันก็ได้เป็นที่สนใจขึ้นมาทันที เพราะฉันต้องมาเต้นท่าเดิมซ้ำ ๆ ไม่รู้ตั้งกี่รอบต่อกี่รอบแล้ว แต่ก็ยังดีที่ฉันไม่ต้องร้องเพลงประกอบเอง ไม่เช่นนั้นตอนนี้เสียงฉันคงจะแหบแห้งจนแสบคอไปแล้วล่ะ ซึ่งผู้ที่รับกรรมของฉันไปแทน นั่นก็คือเหล่าน้อง ๆ ปี 1 ทุกคนช่วยกันร้องอ่ะนะ ทว่าทุกคนก็ดูสนุกสนานกันดีไม่น้อย
“เฮ้อ...พอได้ยังพี่”
ฉันหายใจเป็นหอบยาว ๆ แล้วเอ่ยถามเมื่อเต้นจบเพลงล่าสุด
บอกเลยว่าตอนนี้ฉันรู้สึกเมื่อยล้าไปทั้งตัวเลยล่ะ
และฉันก็รู้สึกหงุดหงิดสุด ๆ จนอยากจะตะคอกด่าและถามรุ่นพี่ไปว่าเก็บกดมาจากปีที่แล้วใช่ปะ
ปีนี้รุ่นพี่ถึงได้ลงให้รุ่นน้องรับช่วงต่อแบบนี้เนี่ย
ให้ตายเถอะ
ไว้ปีหน้าถึงคราวฉันบ้าง ฉันจะให้พวกรุ่นน้องเต้นแม่งทั้งวันเลยคอยดู
คือเข้าใจเลยอะว่ามันเก็บกดอะ
เอ่อ...โอเค ความจริงมันก็ไม่ควรหรอก จบเหอะระบบนี้เนี่ย แหะ ๆ
“ยัง!
น้องนี่มาสายแล้วยังไม่สำนึกอีกนะ!” รุ่นพี่ผู้หญิงหัวฟู ๆ ทาปากแดงว้ากเสียงโหด เห็นหน้านางแล้วฉันนึกถึงซีรี่ย์ Ugly Duckling รักนะเป็ดโง่ เรื่อง Perfect Match ของพี่เสือ มันเป็นซีรี่ย์เมื่อหลายปีก่อน ทว่าฉันวนดูหลายรอบเลย โดยตอนที่จูเนียร์ใช้ผ้าปิดหน้าแล้วโดนเจ้รุ่นพี่หัวเราะเยาะใส่
แต่แล้วก็โดนพระเอกด่ากลับว่าไม่ได้ดูหนังหน้าตัวเองเลยเถอะ ซึ่งเมื่อฉันนึกภาพซ้อนทับแล้ว
ฉันก็อดหลุดขำออกมาเสียไม่ได้ “อ้าว ๆ เหนื่อยจนเป็นบ้ารึไงน้อง
งั้นจากที่ต้องเต้นอีกห้ารอบก็เพิ่มเป็นสิบรอบเลยเป็นไง ปฏิบัติ!”
“...”
“ได้ยินแล้วก็ปฏิบัติสิน้อง มองหน้าแบบนี้หมายความว่าไง?!” เมื่อฉันชะงักปากและยังคงยืนนิ่งไม่มีท่าทีว่าจะเต้นต่อ
รุ่นพี่คนเดิมจึงถามขึ้นด้วยระดับน้ำเสียงไม่พอใจที่ใส่เพิ่มอีกเท่าตัว ส่วนกองเชียร์ทั้งหลายซึ่งนั่งพื้นอยู่ก็เงียบกริบกันหมด
ไม่มีแม้กระทั่งเสียงกระซิบฮือฮาเล็ดลอดให้ได้ยินเลยแม้แต่น้อย
“รุ่นพี่ถามไม่ได้ยินรึไงน้อง
นี่ไม่ทันไรก็แข็งข้อแล้วเหรอ?!” อันนี้เป็นเสียงของรุ่นพี่อีกคน
ซึ่งท่าทางออกแนวกวน ๆ หน่อย ๆ ทว่าถามมาอย่างนี้ก็ไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกกลัวเลยสักนิด
“รุ่นพี่รู้มั้ยคะ ว้ากน้องติดคุก 1 เดือนนะคะ แถมอาจจะถูกปรับสูงสุดถึงหนึ่งหมื่นบาทด้วยนะเออ” ฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงกวน ๆ กลับ
จากนั้นฉันก็ยียวนต่อด้วยการยื่นแขนทั้งสองข้างไปข้างหน้าพร้อมขยับคอไปมาและสะบัดมือไปด้วยเพื่อยื่นเส้นยื่นสายไล่ความเมื่อยล้าออกไปจากร่างกาย
“นี่ถ้ารุ่นพี่อยากให้รุ่นน้องเคารพ จริง ๆ รุ่นพี่ไม่จำเป็นต้องจัดกิจกรรมโง่ ๆ แบบนี้ก็ได้นะคะ มัน...ไร้สาระอะ”
“นี่มันเป็นธรรมเนียมปฏิบัติที่เราทำกันมาหลายปีแล้ว
น้องจะมาพูดอะไรมากมาย พี่แค่ให้น้องเต้นไม่กี่รอบก็ทำเป็นสำออยแล้วเหรอ!” ดูเหมือนรุ่นพี่หัวฟูจะโดนหนักเมื่อปีที่แล้วแน่ ๆ ปีนี้ถึงจะจริงจังกับกิจกรรมรับน้องขนาดนี้เนี่ย
“หึ
แล้วจุดประสงค์มันเพื่ออะไรกันล่ะคะ ไอ้รับน้องอะไรนี้เนี่ย?”
“ก็...” เธอชะงักปากตอบไม่ได้ แล้วหันไปมองเพื่อนคนเมื่อกี้ที่ว้ากใส่ฉันให้ช่วยตอบคำถามแทน
และเมื่อฉันเห็นอาการอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ของรุ่นพี่แล้ว ฉันแสยะยิ้มใส่พลางเลิกคิ้วขึ้นสูงเชิงรอฟังคำตอบอยู่ด้วยท่าทางกวนประสาทสุด
ๆ ไม่เลิก ซึ่งถึงแม้ใจจริงฉันจะรู้สึกหมั่นไส้ตนเองไม่น้อย แต่ฉันก็ไม่เลิกจ้องมองพี่ว้ากอยู่แบบนั้นทำให้รุ่นพี่คนอื่น
ๆ ที่ตอนแรกดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยสนใจกับกิจกรรมนี้เท่าไหร่นัก ตอนนี้ทุกคนต่างก็กำลังพากันมองมาที่ฉันด้วยสายตาอย่างอึ้ง
ๆ กันแล้วล่ะ
มันน่าแปลกตรงไหนเหรอ
ฉันมีสิทธิ์และทุกคนก็มีสิทธิ์ของตัวเองทั้งนั้น หากไม่อยากโดนรังแกก็ต้องกล้า ๆ หน่อยสิ
“อย่าทำเป็นโหดนักเลยรุ่นพี่
หนูกลัวว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่รุ่นพี่สามารถทำซ่าส์ใส่น้อง ยังไงซะตอนกลับบ้าน
รุ่นพี่ก็ระวังตัวด้วยนะคะ บางทีอาจจะมีน้อง ๆ รวมตัวกันแอบดักรอกระทืบรุ่นพี่ก็ได้นะ
ใครจะไปรู้ เนอะ ๆ” ว่าแล้วฉันก็หมุนตัวหันไปส่งซิกใส่เหล่าเฟรชชี่ทั้งหลายไปทั่วอย่างขำ ๆ
นี่หวังว่าคงไม่ใช่เป็นฉันหรอกนะที่จะเป็นฝ่ายโดนรุมกระทืบแทนน่ะ
ก็แหม...คำพูดคำจาของฉันเนี่ย
มันวอนนักนี่ หึ ๆ
ฟ้าครามเนี่ย ปากเก่งจริงค่ะ
นี่หวังว่ากับคัดเตอร์ ฟ้าครามจะปากเก่งแบบนี้ด้วยเหมือนกันนะ
ความคิดเห็น