[จบแล้ว]CRAZY 'S' เสพติดร้าย สัมผัสรัก

ลำดับตอนที่ #1 : †ซาแซง† :: EP.00 บทนำ

ฉันรักเขามากและฉันก็คลั่งไคล้ในตัวเขามากอีกด้วยเช่นกัน

แต่ในขณะเดียวกันนั้น

ฉันกลับมีความรู้สึกเกลียดชังเขาไม่น้อย

‘S’

บทนำ

“นี่พวกมึงจะฆ่ากูจริง ๆ เหรอ?” แม้ว่าปากกระบอกปืนกำลังจ่ออยู่ตรงกลางหน้าผาสวยพอดิบพอดี แต่ทว่าสาวร่างเล็กและบอบบางกลับถามขึ้นอย่างนั้นขึ้นมาอย่างไม่นึกหวาดกลัวเลยสักนิด

แล้วทำไมเธอต้องกลัวด้วยล่ะ เพราะคนอย่างเธอน่ะ ไม่เคยกลัวความตายอยู่แล้ว

ต่อให้จะตายห่าหรือหายใจอยู่ สำหรับเธอแล้ว มันก็ไม่ต่างกันนักหรอก เพราะในเมื่อชีวิตของเธอไม่ได้เป็นของเธออยู่แล้วนี่

เฮอะ นี่ทุกวันนี้เธอยังไม่รู้แน่ชัดเลยว่าตนเองจะมีชีวิตไปเพื่ออะไร เพราะในแต่ละวันของเธอนั้น เธอเอาแต่ก้มหน้าก้มตารับใช้คนอื่นเหมือนตนเองเป็นหุ่นยนต์ไร้หัวใจไม่มีผิด มิหนำซ้ำยังเป็นขยะสังคมที่คอยสร้างความเดือดร้อนให้แก่ผู้อื่นไปทั่วอีกด้วย

จะว่าไปแล้วคนอย่างเธอเนี่ย น่าจะตายไปซะยังจะดีเสียกว่าอีก เพราะไหน ๆ เธอก็ใช้ชีวิตอยู่ไปวัน ๆ ก็เท่านั้นเองแหละ

ตอนนี้บอกเลย เธอแม่งเบื่อโลกใบนี้เต็มทีแล้วล่ะ เธอเลยอยากจะตายไปเสียทีน่ะนะ

“มึงก็รู้ดีกว่าใครอยู่แล้วไม่ใช่เหรอว่าคนที่คิดจะลาออกจากองค์กรน่ะ จุดจบมันจะเป็นยังไง” น้ำเสียงที่เยือกเย็นของมือขวาที่คอยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาหลายปีเอ่ยออกมาอย่างยากลำบาก แม้ว่าเขาจะพยายามข่มน้ำเสียงไม่ให้สั่นเครือเอาไว้แล้วก็ตามทีเถอะ แต่ทว่าแววตาของนักฆ่าที่ขึ้นชื่อว่าเย็นชาที่สุด กลับแสดงความรู้สึกต่าง ๆ นานาออกมาให้เห็นได้อย่างชัดเจนในเวลานี้ โดยเขาได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าตอนนี้เขาแค่รู้สึกสับสนในใจก็เท่านั้นเองแหละมั้ง เพราะใจหนึ่งมันกำลังตะโกนบอกเขาว่าเขาแค่รู้สึกเสียดายฝีมือดี ๆ ของเธอคนนี้ที่อุตส่าห์ฝึกด้วยกันมาหลายปีอย่างหนักหน่วงก็เท่านั้นเอง แต่อีกใจหนึ่งมันกลับพยายามข่มความรู้สึกกลัวเอาไว้ลึก ๆ ภายในใจเพราะไม่อยากเสียเธอไปโดยเด็ดขาด

แม้จะยังไงก็ฆ่าเธอไม่ได้อยู่แล้วก็เถอะ แต่เขารู้ดีว่าเธอคนนี้ ซึ่งเป็นหัวหน้าทีมของเขา อยากจะลาตายไปจากโลกบัดซบใบนี้ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่ทว่าการที่เธอยังจำใจยอมฝืนทนมีชีวิตในวงจรอุบาทว์นี้อยู่จนถึงทุกวันนี้น่ะ นั่นก็เป็นเพียงเพราะว่าเธอต้องการจะรักษาชีวิตของลูกทีมสองคนของเธอนั่นเองแหละ เพราะถ้าหากว่าเธอชิงฆ่าตัวตายไปสักก่อน ลูกทีมสองคนของเธอที่อยากมีชีวิตนักหนาก็ต้องฆ่าตัวตายตามไปด้วยเช่นกันน่ะสิ

เหตุผลของเธอมีเพียงแค่นี้จริง ๆ

[เพิ่มเติม :: ในกรณีที่บุคคลหนึ่งในทีมคิดจะออกจากองค์กรหรือหักหลังองค์กร บุคคลในทีมจะต้องเป็นคนลงมือสังหารทิ้ง ไม่คนใดก็คนหนึ่ง]

“เออ กูรู้ดีห่าอยู่แล้วไง ถึงได้คิดจะลาออกจากองค์กรนรกนั้นน่ะ!” ว่าจบ เธอก็ยักไหล่อย่างไม่แยแสต่อชีวิตของตนเองเลยแม้แต่น้อย ก่อนที่เธอจะค่อย ๆ ยกหลังมือปาดเลือดตรงมุมปากออกไปพอลวก ๆ ความเจ็บปวดทั่วร่างกายจากการกระทำของลูกทีมสองคนทำเอาเธออยากจะสบถคำหยาบคายใส่พวกมันแบบยาว ๆ ให้รู้แล้วรู้รอด เป็นลูกทีมประสาอะไรวะ ไม่น่ากระทืบกันแรงเท่านี้เลยนะ ให้ตายเหอะ นี่เล่นเอาเธอระบมไปหมดทั่วทั้งร่างกายเลยล่ะ พวกมันน่าจะเบาเท้าหน่อยก็ไม่ได้ อย่างน้อย ๆ เธอก็เป็นหัวหน้าทีมนะเว้ย “แต่ก่อนที่กูจะโดนพวกมึงฆ่าทิ้ง กูขอไปใช้ชีวิตอยู่กับหนุ่มในฝันสักปีได้ปะ พวกมึงก็รู้ไม่ใช่เหรอว่ากูติ่งนักร้องเกาหลีคนนึงอะ”

“เชี่ย...อะไรของมึงวะ!” ชายหนุ่มอีกคนสบถขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินคำขอนั้นของเธอ ซึ่งเขาคนนี้เป็นมือซ้ายของเธอ ชื่อเรียกของเขาคือ G

ก่อนจะลงมือฆ่าใคร เหยื่อผู้เคราะห์ร้ายมักจะขอร้องอ้อนวอนให้พวกเขาไว้ชีวิตกันทั้งนั้น แต่ครั้งนี้มันเป็นคำขอที่บ้าบอคอแตกสิ้นดีที่สุดเท่าที่พวกเขาสองคนเคยได้ยินมาเลยก็ว่าได้

นั่นเลยทำให้พวกเขาเชื่อว่ามนุษย์ทุกคนล้วนแต่รักชีวิตของตนเองทั้งนั้น ทว่าไม่ใช่กับเธอคนนี้ไง

จริง ๆ มันก็เป็นเรื่องที่น่าขำอยู่หรอก ตรงที่ว่าหัวหน้าทีมนักฆ่าของพวกเขาคลั่งไคล้ศิลปินเกาหลีคนหนึ่งเป็นเอาหนักมากแบบสุด ๆ เลยน่ะนะ ทั้ง ๆ ที่ในบรรดานักฆ่าทุกคนในองค์กร เธอขึ้นชื่อว่าเลือดเย็นที่สุดแล้ว เพราะเธอนั้นทั้งด้านชา ไร้ความปราณี และบางทีเธอก็ฆ่าผู้คนนอกเหนือจากภารกิจที่ได้รับมอบหมาย

เธอฆ่าเพราะเธออยากฆ่า แม้มันจะเป็นเหตุผลเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ตาม

นี่เชื่อไหม ถ้าหากว่าก่อนนอน เธอไม่ได้จ้องมองโปสเตอร์ที่มีรูปภาพของไอ้นักร้องหน้าหวานคนหนึ่งเป็นชั่วโมง ๆ เธอคงไม่สามารถข่มตานอนหลับได้ลงเลยหรอกมั้ง

เรียกได้ว่าคลั่งรักสุดขั้นเลยทีเดียวเชียวล่ะ

“กูขอเหอะนะ แล้วพอหลังจากครบหนึ่งปีแล้ว พวกมึงมาเอาลูกกระสุนปืนประจำตัวกูมายิงหัวกูได้เลยนะเว้ย นี่กูสัญญาเลยนะว่ากูจะไม่ร้องขอชีวิตและจะไม่หนีไปไหนโดยเด็ดขาด” เธอให้คำมั่นสัญญา แม้ประโยคพูดและน้ำเสียงจะฟังดูทีเล่นทีจริงก็เถอะ ทว่าในขณะนั้นเธอกำลังกำจี้สร้อยคออยู่ ซึ่งมันเป็นจี้ประจำตัวที่องค์กรมอบให้เธอและนักฆ่าทุกคน โดยบนกระสุนปืนถูกสลักชื่อเป็นตัวย่ออักษรภาษาอังกฤษตามชื่อเรียกของแต่ละคน พร้อม ๆ กันนั้นเธอก็คลี่ยิ้มบาง ๆ ให้ลูกทีมสองคนของเธอ ซึ่งนี่ถือว่าน้อยครั้งนักที่พวกเขาสองคนจะเห็นเธอยิ้มออกมาอย่างจริงใจจริง ๆ เพราะปกติแล้วเธอมักจะทำหน้าตายแทบจะตลอดเวลาน่ะ หรือไม่บางทีถ้าครั้งไหนที่เธอนึกคึกอยากแจกยิ้มออกมา ทุกครั้งเธอก็มักจะเสแสร้งแกล้งทำเสียมากกว่า นี่นับตั้งแต่รู้จักกันมา S เป็นผู้หญิงที่เดาใจยากสุด ๆ เลยล่ะ “กูรู้ว่ามันคงเป็นเรื่องที่ยุ่งยากมาก ๆ ที่กูจะใกล้ชิดเขาคนนั้น แต่ขอร้องเถอะนะ ขอให้มโนของกูเป็นจริงสักทีเหอะ กูอยากได้เขามากจริง ๆ ว่ะ กูคลั่งรักเขาไม่ไหวแล้ว กูอยากมีผัวเป็นไอดอล”

ต่อให้ชั่วช้ามากแค่ไหน แต่สุดท้ายก็ยังมีความอ่อนไหวลึก ๆ ภายในใจหรือจะเรียกให้เข้าใจให้ถูกก็แค่ความต้องการทางเพศที่สมบูรณ์แบบ

เธอแค่ต้องการผู้ชายที่ผู้หญิงหลาย ๆ คนใฝ่ฝัน ซึ่งนั่นจะทำให้เธอรู้สึกเหมือนว่าตัวเองจะเป็นผู้ชนะผู้คนทั้งโลก

ซึ่งในเมื่อชีวิตแขวนไว้อยู่บนเส้นด้าย และเมื่อถึงจุดอิ่มตัว เธอก็พร้อมจะวางมือลาออกจากวงการนรกนี้ไปซะ แล้วทำตามบางสิ่งบางอย่างที่เธอมักวาดฝันเอาไว้ก่อนนอน ก่อนที่เธอจะต้องตายไปจากโลกใบนี้ไป โดยที่อาจจะไม่มีโอกาสได้ทำตามความฝันสักก่อนก็ได้ เพราะงานของเธออยู่บนความเสี่ยงทุก ๆ วันเลยยังไงล่ะ

“S มึงนี่ไร้สาระว่ะ” ถึงจะต่อว่าอย่างนั้นก็เถอะ แต่ว่าคนที่กำลังจ่อปืนใส่เธออยู่กลับลดปืนลงข้างตัวซะอย่างนั้น ก่อนที่เขาจะเบือนหน้าหนีไปจากภาพตรงหน้าเพราะเขารู้สึกไม่พอใจเธอเป็นอย่างมาก

จริง ๆ เธอก็เป็นตัวของเธอแบบนี้อยู่แล้วแหละ นิสัยจริง ๆ กับตอนฆ่าคน มันช่างแตกต่างกันมากนัก ทว่าสำหรับเขาแล้ว นั่นน่ะก็เป็นเสน่ห์ของเธอเลยล่ะ

“สัส กูรักของกูอะ มันแปลกมากเลยเหรอวะ?!” หญิงสาวชักสีหน้าอย่างไม่พอใจใส่ R ทันทีเมื่อโดนต่อว่าอย่างนั้น

นักฆ่าอย่างเธอน่ะ หลงรักไอดอล มันแปลกตรงไหนกัน?

เปิดตัวมา ไม่ได้บู๊แตกนะ

เพราะจะได้เข้าเรื่องเลย คิก ๆ

เรื่องนี้สนอง Need ของตัวเองมาก ๆ เลยค่ะ

รีดอ่านแล้วอย่าลืมคอมเมนต์ด้วยนะเออ

ปล.ชี้แจงเล็กน้อย ในเรื่องอ้างถึงชื่อศิลปินนะคะ

แต่ด้าแต่งขึ้นมาไม่ได้มีเจตนาทำลายศิลปินแต่อย่างใด

จริง ๆ คือรักมาก ๆ เลยแหละ

เพราะฉะนั้นรีดอ่านแล้ว โปรดใช้วิจารณญานด้วยนะคะ